یکدست کردن حاکمیت توسط خامنه‌ای با گزینش اکثریت قریب به اتفاق اعضای مجلس ارتجاع از باند خودش و گزینش اعضای دولت رئیسی از میان پاسدار سرکوبگران و پاسدار غارتگران، اثر چندانی در روند محقق ساختن قصد خامنه‌ای برای یکدست‌سازی نداشته اسست.
اکنون پس از گذشت ۸ماه از تشکیل دولت جلادان اختلاف بین مجلس و این دولت به جایی رسیده است که بنا بر گزارش رسانه‌های حکومتی چندین وزیر این دولت در معرض سؤال قرار دارند که احتمالاً منجر به استیضاح بعضی از آنها شود.
در زمینه اختلاف دولت و مجلس روزنامه جهان صنعت ۲۹فروردین ۱۴۰۱ نوشت: «اختلافات بروز کرده و رو به تزاید دولت و مجلس هم‌سو است! چنان‌چه در همین کمتر از یک سالی که از عمر دولت رئیسی گذشته در چند مورد شاهد تقابل مجلس و دولت بودیم. فرق این تقابل با آنچه در ادوار قبلی شاهد بودیم این است که دو قوه مورد بحث هنوز رویشان به هم باز نشده و تعارف را کنار نگذاشته‌اند و در لفافه دعوا می‌کنند».
رئیسی در جلسه مشترک مجلس و دولت طوری سخن گفت که مؤید این است دولت قصد دارد بدون اعتنا به‌نظرات مجلس و تذکرات اعضای آن کار خودش را بکند و در این رابطه گفت: «تا امروز بنده به دولتم گفتم مطلقاً گرفتار حاشیه‌ها نشوید! و ما دولت را اجازه نخواهیم داد دچار حاشیه‌ها بشه مشکلی که دولتهای پیشین مجلس های پیشین بین همدیگه با همدیگه اون گفت این‌طور من باید جوابش را بدهم این گفت اینها ما را گرفتار خواهد کرد ما تصمیم مان در دولت این هست که به هیچ عنوان گرفتار حاشیه نشویم» (تلویزیون شبکه خبر ۲۹فروردین ۱۴۰۱).
در مورد نمایشی بودن نقش مجلس در حاکمیت آخوندی و این‌که مجلس کارکرد چندانی در سیاست‌های نظام ندارد روزنامه مستقل ۳۱فروردین ۱۴۰۱ نوشت: «این‌که در جامعه [بخوانید نظام] مدام از پارلمان و اهمیت انتخابات سخن گفته شود اما در عمل نمایندگان قدرت هیچگونه تصمیم‌گیری نداشته باشند، نشانگر آن است که تمام این نهادها کاریکاتور و تزیینی است و بود و نبودشان تفاوت چندانی در حال و روز مردم و کشور نخواهد داشت. با این اوصاف انتخابات نهادی مانند مجلس در کشور ما چیزی جز ضرر و زیان و تحمیل هزینه‌های اضافی بر کشور ندارد».
این روزنامه حکومتی در ادامه در زمینه هزینه‌هایی که از جیب مردم خرج انتخابات مجلس، جلسات آن، حقوق نمایندگان، دفتر و دستک آنها و... می‌شود نوشت: «هزینه سنگینی که خود انتخابات به کشور تحمیل می‌کند. با هزینه برگزاری انتخابات مجلس می‌شد ششصد مدرسه یک میلیارد تومانی در مناطق محروم کشور تأسیس کرد.
هزینه سنگینی که برگزاری جلسات بیهوده مجلس به کشور تحمیل می‌کند [برآورد شده است هزینه برگزاری یک جلسه علنی مجلس بیش از یک میلیارد تومان آب می‌خورد]. تصور کنیم اگر سالی فقط صد جلسه برگزار شود، طی چهارسال چهارصد جلسه برگزار می‌شود که هزینه‌ای بالغ بر چهارصد میلیارد برای مردم می‌تراشد. هزینه سنگینی که صرف حقوق، اجاره دفتر و منزل در تهران و شهرستان، راننده خصوصی و محافظ نمایندگان می‌شود. مبلغی حدود سی میلیون تومان به ازاء هر نماینده در ماه است».
با توجه به این مخارج کلان که هزینه این نهاد کاریکاتوری و تزیینی می‌شود، اعضای آن هم از میان غارتگران و سرکوبگران بیسوادی هستند که دانشگاه نرفته، عناوین دکتر، مهندس و کارشناس قلابی را هم با خود یدک می‌کشند.
طرح‌ها و مصوبات آنها نیز به جای این‌که مشکلی را حل کند خود مشکل آفرین می‌شود، آن‌چنانکه طرح صیانت به یکی از مشکلات بزرگ تبدیل شد و پس از چند بار رفت و برگشت بین کمیسیون و مجلس سرانجام مجلس نتوانست تصمیم‌گیری کند و پاسدار قالیباف آنرا به شورایعالی مجازی احاله داد.
به‌رغم تأکید سردمداران قوای رژیم در مورد همسویی این قوا با یکدیگر، واقعیت این است که در عمل این همسویی وجود ندارد چنانکه آخوند رئیسی هم در سخنانش در جلسه مشترک مجلس و دولت تلویحا به آن اشاره کرد و از نمایندگان مجلس خواست برای دولت حاشیه‌سازی نکنند.
یکی از موارد حاشیه ساز بین مجلس و دولت پاسکاری طرح‌های آنها است، مورد دیگر سخنان روزمره اعضای مجلس و هشدارهایشان به رئیسی در مورد مسایل مختلف به‌خصوص در زمینه گرانی، بیکاری، تورم، مذاکرات اتمی و... است.
این تعارض و تقابل مجلس با دولت در شرایطی است که در درون مجلس هم مدیریت قالیباف در موضع ریاست مجلس و پیش برد طرح‌ها زیر علامت سؤال است.
یکی از اعضای مجلس به نام علیزاده برمی خطاب به قالیباف گفت: «مدیریت شما در مورد دفاع از این طرح مورد سؤال دلسوزان ملت است تا دیر نشده است جلوی فاجعه را بگیرید» (رادیو فرهنگ ۳۰فروردین ۱۴۰۰).
روزنامه مردم‌سالاری۲۹فروردین ۱۴۰۱ با عنوان «لق شدن صندلی ریاست زیر پای قالیباف» نوشت: «در ترکیب مجلس نمایندگانی هستند که از روز نخست موافق ریاست قالیباف نبودند و با اشاره به ضعفهای قالیباف مثل داستان «املاک نجومی» و پرونده قائم‌مقام وی در شهرداری، او را مناسب نشستن بر جایگاه ریاست مجلس نمی‌دانستند علاوه بر آن، در این دو سال اعتراض به عدم تسلط قالیباف بر مجلس و رفتارهای غیرقابل قبول او بارها مورد اعتراض آشکار و نهان نمایندگان قرار گرفته است؛ در هفته‌های اخیر به‌نظر می‌رسد موضوعاتی در حال شکل‌گیری است که این قضیه را جدی‌تر خواهد کرد».
احتمالاً یکی از موارد لق کردن زیر پای قالیباف آنتنی کردن سفر همسر و دوتن دیگر از اعضای خانواده‌اش « برای خرید سیسمونی به ترکیه» است.
خبری که خبرگزاریهای حکومتی ایسکا نیوز و دانشجو وابسته به بسیجیان خامنه‌ای در دانشگاه به‌طور مفصل به آن پرداخته‌اند.
واقعیت این است که جدال سیاسی در میان نهادهای وابسته به نظام به‌اصطلاح یکدست، ناشی از شرایط فعلی و وضعیت انفجاری جامعه است و این مبنای اصلی بسیاری از تضادها و تعارضات در رأس حاکمیت و بین نهادهای آن است و بارز شدن تضاد و تعارض در میان آنها ترس از واکنش و قیام مردم و شرایط انفجاری جامعه است.
امری که حاکمیت را با بحران مرگباری مواجه کرده و هر یک از نهادهای حکومتی خصوصاً مجلس و دولت دنبال به‌اصطلاح راه‌حل هستند، اما راه‌حل هر یک با دیگری در تضاد و تعارض است.
البته بین مجلس و دولت تضادهای دیگری در زمینه موضوع برنامه اتمی، سیاست منطقه‌یی و... وجود دارد که هر یک از آنها راه‌حلی جداگانه برای آن موضوعات دارند.
به این ترتیب خامنه‌ای خود نیز در میان بحرانهای گریبانگیر رژیم سردرگم است و توان تصمیم‌گیری در جهت پیشبرد خط مشخصی را ندارد تا حداقل چند صباحی به این بلبشو در نظام پایان دهد.
