روزنامه‌های حکومتی امروز پنجشنبه پنجم مهر، مهم‌ترین عنوانهای خودشون را به سفر روحانی برجام اروپایی، اف.ای.تی.اف و بحران بالا رفتن قیمت ارز اختصاص داده‌اند. دود و دم حول حرفهای روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل موضوع اصلی روزنامه‌های باند روحانی است که بالاتفاق آمریکا را بازنده و رژیم را برنده اعلام کرده‌اند.
روزنامه حکومتی آرمان نوشته « آمریکا تنها مانده است»، در یک تیتر دیگر نوشته است« ترامپ تنها ماند این بار در شورای امنیت». و از باند خامنه‌ای سیاست روز تیتر زده:«روحانی بازی رسانه و مجمع را برد، یک هیچ به نفع ایران».
در مورد دفاع کشورهای ۱+۴ از برجام هم روزنامه‌های حکومتی اقدام به جوسازی تبلیغاتی کرد اند.
مردم‌سالاری نوشته است:«دفاع جامعه جهانی از برجام». و روزنامه جمهوری اسلامی تیتر زده: شکست و انزوای برجامی ترامپ در شورای امنیت».
اما در صفحات داخلی روزنامه‌ها گوشه‌یی از واقعیت، ناگزیر نمایان شده است.
رسالت در مورد برجام و اروپا نوشته است:« چمران با اشاره به بیانیه مشترک وزرای خارجه ایران و گروه ۱+۴در نیویورک که در آن، روابط تجاری و سرمایه‌گذاری با ایران تضمین شد، گفت: به سرمایه‌گذاری اروپایی‌ها در ایران امیدی ندارم. وی اضافه کرد: زمانی که وضع خوب بود و شرکتهای اروپایی، صدتا صدتا به ایران می‌آمدند، در نهایت سرمایه‌های خود را از ایران بیرون کشیدند؛ اکنون که از تحریمهای آمریکا هم هراس دارند، بعید می‌دانم پروژه‌هایشان اجرایی شود».
در مورد اقتدار نظام و پیروزی‌اش در ملل متحد اعتماد در مورد جلسه شورای امنیت اذعان کرده است« این نشست در شرایطی برگزار شد که ایران به‌خاطر فرمت خاص شورا و تصمیم رئیس آن نمی‌توانست در نشست شرکت کند». همین روزنامه در حالی که مدعی شده اتحادیه اروپا در مقابل آمریکا به نفع رژیم موضع گرفته‌اند به‌نقل از رئیس جمهور فرانسه نوشته است« راجع به مواردی همسویی با ترامپ، ماکرون به نگرانی از اشاعه موشکهای بالستیک در منطقه و ادعای تحویل این موشکها توسط ایران به گروه‌هایی مانند حزب‌الله و حوثی‌ها اشاره کرد. وی مدعی شد که «در خاورمیانه کمک موشکی به حزب‌الله و حوثی‌ها یک تحول جدید و نگران‌کننده است و باید قبل از این‌که بیش از پیش باعث بی‌ثباتی منطقه شود، متوقف شود».
در مورد ادعای برنده بودن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل هم جوان وابسته به سپاه پاسداران نوشته «ای‌کاش (روحانی)... می‌توانست محیط داخلی و سیاست اقتصادی دولت را با اقدامات مناسب، برنده چالشهای سخت موجود کرده و بذر آرامش و امید به آینده را در ملت ایران به‌ویژه در میان طبقات محروم جامعه بپاشد».
حمله روزنامه‌های باند خامنه‌ای به روحانی و باندش، توأم است با اذعان به وارفتگی نیروهای رژیم در برابر مجاهدین و مقاومت ایران.
کیهان خامنه‌ای در یادداشت روزش نوشته است « برخی خودی‌ها نیز به دلایل مختلف آنطور که باید، به وظیفه خود عمل نمی‌کنند. تاثیرپذیری از عملیات روانی (مجاهدین)و نفوذی‌ها، دلبستگی به چرب و شیرین دنیا، ترس و سستی و کاهلی از جمله عوامل این مسأله است».
وحشت از مجاهدین منحصر به روزنامه‌های باند خامنه‌ای نیست.
ایران ارگان دولت روحانی نوشته است« فضایی که(ترامپ) در نتیجه سخنان و اتهامات تکراری‌اش به‌ویژه علیه جمهوری اسلامی به وجود آورد، بسیار منفی و واضح بود که این سخنان از سوی کانال‌های (مجاهدین) پشتیبانی شده است».
در روزنامه‌های هر دو باند از حالا برای آوردن لایحه سی اف تی به مجلس ارتجاع بر سر یکدیگر آتش تهیه ریخته‌اند.
وطن امروز از باند دلواپسان خامنه‌ای نوشته است:« کاسبان موردنظر باز هم به‌دنبال تکرار همان اشتباهات سال ۸۲می‌روند. که چه شود؟! که بتوانیم اعتماد اروپا را مجدد جلب کنیم. حالا راه‌حل چیست؟ اروپایی‌ها می‌گویند به مقررات FATF تمکین کنید تا ما مطمئن شویم شما از تروریستها حمایت نمی‌کنید».
جمهوری اسلامی هم به‌نقل فلاحت‌پیشه رئیس کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع نوشته است« وقتی که وزارت امور اقتصادی کشور مان می‌آید و گزارش می‌دهد که مثلث دشمنهای کذایی ما به‌شدت به‌دنبال قطع ارتباط ما با FATF هستند، لزوم اهمیت پیوستن به این کنوانسیون برای من مهم است و ملاک عمل برایم خنثی‌کردن نقشه شوم دشمن است نه اس‌ام اس یا طومار نویسی و تهدید‌هایی که نمی‌دانیم منابع تأمین هزینه‌های آنها کجاست و چه کسانی در سازماندهی آنها نقش دارند؟ واقعاً برای ما مبهم است که پول ارسال روزانه هزار اس‌ام‌اس تهدیدآمیز به نمایندگان برای مخالفت با FATF یا CFT از کجا تأمین می‌شود؟».
روزنامه‌های هر دو باند حاکم نسبت به پیامدهای بحران ارز هشدار داده‌اند. جهان صنعت از جمله نوشته است« حرکت انفعالی و سکوت معنادار دولت آن هم درست زمانی که بازار اقتصادی نیازمند توجه بیش از پیش وی به بازار است، جز به نابودی و سقوط اقتصادی کشور نخواهد انجامید... اقدامات سیاستی دولت حتی کار را به جایی رسانده که اعتماد به دولت، ناشر پول و حتی کل حاکمیت از دست رفته».
