عمدهٔ مطالب روزنامه های حکومتی در روز چهارشنبه هشتم اسفند ماه به موضوع استعفای ظریف و مسائل حاشیهٔ آن از جمله FATF اختصاص یافته است. تیترها هم همه همین موارد را انعکاس می‌دهند.
ابرار: روحانی: نمی‌شود کشور را دست ۱۰- ۲۰نفر بدهند!
عصر رسانه: روحانی: بدون تصویب FATF دچار مشکل می شویم
کاروکارگر: روحانی در مجمع عمومی بانک مرکزی: قطع رابطه با FATF فعالیت‌های بانکی را دچار مشکل می‌کند
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع بحران درونی رژیم دیده می‌شود که ضمن حمله به ظریف به‌خاطر همزمانی استعفایش با زمان حضور دیکتاتور سوریه نزد خامنه‌ای، از وی خواسته‌اند برگردد.
پاسدار حسین شریعتمداری در کیهان نوشته است: « گویی جناب ظریف -خدای نخواسته- از پیروزیهای پی‌درپی ایران اسلامی و مخصوصاً از پیروزی مقاومت دلخوشی چندانی ندارد! که دقیقاً همزمان با حضور بشار اسد در تهران دست به استعفا می‌زند!... انتظار از آقای ظریف این بوده و هست که میدان را ترک نکنند».
جوان ضمن حمله به ظریف و روحانی نوشته است: « آیا ظریف نمی‌داند که حضور قهرمان جهان عرب در تهران بعد از یک جنگ جانانه با تروریستها و حامیان، نقطه عطفی در سیاست خارجی است؟ و اگر می‌داند چطور خودخواهی را با ایثار معاوضه نمی‌کند؟...سرانجام نافرجام برجام و SPV هم نتوانست قامت وی را بلندتر نشان دهد؛ بنابراین مدعیان تجربه‌آموخته سیاست خارجی در بیخ گوش رئیس‌جمهور... دست‌به‌دست هم دادند تا احساسات ظریف غلیان نماید و انتقام خود را از برد رسانه‌یی سفر اسد بگیرد» و سپس از ظریف خواسته برگرد و افزوده است: « نمی‌شود مشکلات را در وقت دیگر با رهبری طرح کرد یا در موقعی دیگر (غیر از شب حضور اسد) حل کرد؟».
روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ضمن درخواست بازگشت ظریف، او و باند روحانی را هم مورد حمله قرار داده‌اند:
جوان: استعفای وزیر امور خارجه که در بدترین برهه زمانی صورت گرفته می‌تواند حاوی پالس‌های معناداری برای غرب باشد و آنها را به این تلقی برساند که علاوه بر بحرانی شدن اوضاع اقتصادی و معیشتی در ایران، وضعیت سیاسی به‌ویژه در رأس حاکمیت-دولت دچار حالت بحرانی است.
رسالت: این‌که شخصی پس از شکست طرح‌ها و راهبردهایش استعفا دهد، اساساً مطلوب است، اما این‌که مترصد فرصتی برای کناره‌گیری باشد و در زمان مناسب – که مثلاً یک جلسه رسمی با حضور بشار اسد باشد – به بهانه‌ای نه چندان قابل قبول، از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند، غیرقابل پذیرش است.
وطن امروز: بر فرض پذیرش استعفای آقای ظریف، جناب رئیس‌جمهور سعید جلیلی را به‌عنوان جایگزین او به مجلس معرفی نخواهد کرد! ناخوانده پیداست که قرعه این فال، به نام واعظی یا عراقچی مثلاًً، یا تخت‌روانچی و آدم‌هایی از همین جنس خواهد افتاد. پس از این باد در قفس کردن چه سود؟! با ما شوخی دارید آقای ظریف؟ فکر می‌کنید اکنون زمان خوبی برای این شوخی‌هاست؟... براستی فردی که قریب ۶سال یک ملت ۸۰میلیونی را معطل خود و برنامه‌های برجامش کرده است، چگونه می‌تواند یک‌شبه و ناگهان، به‌دلیل یک ناهماهنگی بزند زیر میز بازی؟!
روزنامه‌های باند روحانی بر ضرورت تمکین نظام با خواست جامعه جهانی تأکید کرده و به گوشه‌هایی از چند گانگی دستگاه سیاست خارجی رژیم اذعان کرده‌اند:
ابتکار: مهدی مطهرنیا: سیاست خارجی ایران در دست دولت نیست که با رفتن وزیر خارجه و یا حتی رئیس‌جمهوری، تغییر کند. سیاست خارجی ایران به جبر به سمت و سویی می‌رود که باید تصمیمات نهایی در این عرصه در ارتباط با آمریکا طی شش ماه آینده گرفته شود. بنابراین وضعیت کنونی ایران چهارراه تلاقی تحولات و تغییرات متفاوت گریزناپذیری است که آینده ایران را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
آرمان: علی خرم: ممکن است برخی تصور نمایند اگر فرمان سیاست خارجی دست آنها باشد، در منطقه و در جهان مانورهای آن‌چنانی خواهند داد. ولی کشورداری با اداره یک سازمان آزادیبخش تفاوت اصولی دارد و ایجاد اعتماد در جامعه بین‌المللی که سرمایه هر کشوری در بخش خارجی است، با روش‌های آزادیبخشی، میسور نخواهد بود.
