روزنامه‌های حکومتی در روز چهارشنبه تیتر یک خود را به دیدار روسای جمهور آمریکا و کره شمالی اختصاص داده‌اند. در کنار آن تیترهای مربوط به برجام و وضعیت اقتصادی و دعواها بر سر اف.ای.تی.اف قرار گرفته است. تیترهای روزنامه‌های باند روحانی در موضوع تحولات کره شمالی و آمریکا ضد و نقیض است.
آرمان: ۷دهه خصومت با امضای تفاهم میان ترامپ و اون پایان یافت؛ دیدار تاریخی
آفتاب یزد: قمار بزرگ
اعتماد: ماحصل دیدار تاریخی اون و ترامپ: فعلاً هیچ
اخبار صنعت: دیدار تاریخی ترامپ و اون
اطلاعات: آمریکا به کره شمالی تضمین امنیتی داد
جهان صنعت: آغاز عصر تازه در شبه جزیره
خریدار: نمایش قدرت در ۱۳ثانیه
روزگار ما: دیدار اون – ترامپ؛ شو یا دگردیسی سیاسی؟
شرق: افتادن روی دنده راست
همدلی: ترامپ و اون یک تصویر تاریخی ساختند. آنها گفتگو کردند و برای رسیدن به صلح نقشه کشیدند. «کیم» نشست و حرف زد
در روزنامه‌های باند روحانی در مطالب حول تحولات کره شمالی هم تلاش برای بی‌اهمیت نشان‌دادن معاهده کره شمالی و آمریکا و هم شکست آمریکا و هم امید به حفظ اتمی کره شمالی و هم ابراز نگرانی دیده می‌شود:
اعتماد: هیاهو برای هیچ
واقعیت این است که این فقط یک ملاقات جنجالی بود و دستاورد واقعی برای آمریکا نداشت. جای تعجب است که دونالد ترامپ و تیمش توافقی به جامعیت برجام با داشتن مکانیسم بی‌نظیر نظارت و ارزیابی را نوعی شکست تفسیر کرده و توافق خود که پس از چند ماه رفت و آمد حاصل آن یک بیانیه چهار ماده‌ای است - که در خوشبینانه‌ترین حالت مشحون از ابهام است- را یک پیروزی معرفی می‌کنند. اگر ترامپ در برقراری روابط جدید جدی باشد چاره‌ای جز لغو تحریمها ندارد. این دقیقاً چیزی است که کره شمالی به آن نیاز دارد و قصد دارد از این طریق به انزوای طولانی خود پایان دهد. اگر ترامپ تحریمها را رفع نکند، مجبور است به مواضع قبلی برگردد و دو کشور مجدداً در نقطه صفر متقابل قرار خواهند گرفت... اگر ترامپ در برقراری روابط جدید جدی باشد چاره‌ای جز لغو تحریمها ندارد. این دقیقاً چیزی است که کره شمالی به آن نیاز دارد و قصد دارد از این طریق به انزوای طولانی خود پایان دهد. اگر ترامپ تحریمها را رفع نکند، مجبور است به مواضع قبلی برگردد و دو کشور مجدداً در نقطه صفر متقابل قرار خواهند گرفت.
در مجموع و به‌عنوان نتیجه‌گیری می‌توان آمریکا و شخص ترامپ را بازنده این دور از مذاکرات دانست. روشن است که ترامپ نیاز به این توافق داشته و در بیشتر موارد مجبور شده است از خواسته‌های اولیه خود چشم‌پوشی کند یا آنها را در ابهام نگه دارد.
برعکس ترامپ، باید یک نمره مثبت به طرف کره‌ای داد که بدون جنجال یا ایجاد حاشیه با قاطعیت خوبی وارد مذاکرات شد و تحت تاثیر تبلیغات و صحنه‌سازیهای آمریکا و شخص ترامپ قرار نگرفت و با وجود برداشت‌های اشتباه خیلی از مفسران به‌صورت کاملاًً حرفه‌یی توانست چنین مذاکره‌ای را در قدم اول و تا این مرحله به سود خود انجام داد. اما اگر من بخواهم توصیه‌ای به طرف کره‌ای بکنم حتماً به دو مورد اشاره خواهم کرد؛ اول این‌که آمریکا ممکن است بازنده متن باشد ولی الزاماً نمی‌توان گفت در نهایت و در فرامتن هم بازنده خواهد بود. اصولاًًً روش آمریکا این است که متنی را به نتیجه رسانده و پس از پایان مذاکرات با انجام اقداماتی و تحمیل تفسیر و تاویل‌های یکجانبه و خودسرانه سعی می‌کند نتیجه نهایی را به سود خود تغییر دهد. کره باید مراقب این روش آمریکا باشد. دومین توصیه این است که در یک نگاه سطحی و با احتیاط می‌توان گفت که نفع کره شمالی بیشتر در اجرای تعهدات مندرج در این بیانیه به ترتیبی است که در بیانیه نوشته شده است. آمریکا ممکن است ابتدا به دنبال اجرای بندهایی در آغاز کار باشد که به نفع اوست و در نهایت می‌تواند از اجرای تعهداتی که به نفع کره است شانه خالی کند.
شرق: توافق حداقلی
این‌که رهبر کره‌شمالی از همه برنامه هستهیی خود صرف‌نظر کند، جای تردید جدی است؛ اما این‌که حاضر به انجام مصالحه برای دستیابی به بعضی اهداف سیاسی و اقتصادی، در شرایط فعلی کاملاًً پذیرفتنی است... در نهایت باید گفت ترامپ در گفتگوی مطبوعاتی بعد از نشست سران دو کشور، اعلام کرد تمایل زیادی به اجرای چنین مدل به‌اصطلاح موفقیت‌آمیزی درباره ایران دارد. البته او ایران و کره‌شمالی را دو مدل متفاوت ارزیابی کرد و بیان کرد مسأله اصلی ایران، نفود به منطقه مدیترانه است. فرصت ترامپ در گفتگو با کره‌شمالی این است که متحدان کره‌شمالی؛ یعنی چین و روسیه، خواهان غیراتمی‌شدن شبه‌جزیره کره هستند و از این نظر از نتایج مثبت این گفتگو خوشحال‌اند؛ اما درباره ایران، متحدان منطقه‌یی آمریکا؛ یعنی سعودی‌ها و نتانیاهو، پشت پرده فشار سیاسی-اقتصادی آمریکا به ایران هستند؛ بنابراین پیگیری یک سیاست مستقل از سوی ترامپ بدون درنظرگرفتن خواسته‌های آنها، کمتر متصور است. فراتر از این، چالش اصلی ترامپ در یک توافق بزرگ با ایران، این است که او می‌خواهد دیدگاه حداکثرگرایانه خود را به ایران تحمیل کند. این ویژگی، با اصول یک توافق بزرگ؛ یعنی وجود «نیازهای متقابل استراتژیک» و «نیات و اهداف صادقانه» در تضاد است؛ اما هیچ‌کدام از این دو ویژگی در شرایط فعلی بین ایران و آمریکا، به‌ویژه با خروج ترامپ از برجام و فشار بر بقیه اعضای باقی‌مانده در برجام به‌ویژه تردیدهای اروپا، وجود ندارد.
آرمان:سرمقاله: تاثیر مذاکره ترامپ و اون بر برجام
ابعاد تبلیغاتی و سیاسی دیدار رئیس‌جمهور آمریکا با رهبر کره شمالی بسیار پررنگ‌تر از اسناد همکاری بود که میان طرفین امضا شد. نگاهی به کلیات اسناد همکاری میان ترامپ و اون نشان می‌دهد که به‌جز یکسری کلیات نباید انتظار خروجی مضاعفی در کوتاه مدت از این اسناد همکاری داشت.
از طرف دیگر باید اذعان کرد که همواره ارتباط و پیوندی بین موضع ایران و کره شمالی در چارچوب مدل‌های مورد بحث مطرح بوده است. این‌که مدل عراق، لیبی، کره شمالی و... کدام مدل می‌تواند به نتیجه مطلوب برسد. از این جهت شاید برای آمریکایی‌ها لیبی یکی از مطلوب‌ترین مدل‌ها برای خلع‌سلاح هستهیی کشورهایی است که با غرب همسو نیستند.
این مسأله همواره مطرح بوده که برجام می‌تواند مدل موفق و مطلوب‌تری در چارچوب عدم اشاعه سلاح هستهیی باشد یا رویکردی که نسبت به کره شمالی اتخاذ می‌شود. این مساله محل اختلاف میان اروپا و آمریکا است. اروپایی‌ها مدل برجام را موفق و دستاوردی بزرگ در چارچوب سیاست منع اشاعه سلاح هستهیی پی می‌گیرند، از برجام حمایت می‌کنند و مدل کره شمالی را مدل خطرناک‌تری می‌دانند. گرچه ترامپ به‌دنبال اثبات نظر خود است که اعمال فشارهای سیاسی اقتصادی به کره شمالی به نتیجه رسیده و از این راه توانسته رهبر کره شمالی را پای میز مذاکره بکشاند و از وی برای خلع‌سلاح هستهیی تعهد بگیرد. اگر این خواست و نظر ترامپ تحقق پیدا کند وی در داخل آمریکا و سطح بین‌المللی دست برتر را خواهد داشت. از سوی دیگر مقامات کره شمالی نیز به عینه می‌بینند آمریکا از برجام که پشتوانه قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را داشت بدون هیچ تعهد و پایبندی خارج شد. حال چطور می‌شود به چنین رئیس‌جمهور و کشوری اعتماد کرد که در قبال تعهدات خود مبنی بر لغو تحریم‌های کره شمالی در ازای خلع‌سلاح هستهیی این کشور پایبند بماند؟ در این راستا گرچه برخی معتقدند که ترامپ درصدد است با این دیدار و مذاکره، برجام را تحت‌الشعاع قرار دهد و آن را نیز به مذاکره‌ای دوجانبه تبدیل کند، اما بعید به‌نظر می‌رسد مدلی که ترامپ در مورد کره شمالی در پیش گرفته تاثیر مستقیمی بر روند برجام بگذارد.
آرمان: برگ برنده در دستان اون
با اندکی مداقه می‌توان دریافت؛ دیدار رهبر کره شمالی مقابل ترامپ یک برگ برنده برای وی است. فردی که تا چندی پیش با بدترین القاب از سوی ترامپ مورد خطاب قرار می‌گرفت. اکنون با یک روش معقول توانسته در مقابل ترامپ بنشیند و این در واقع یک برگ برنده برای اون محسوب می‌شود. به‌نظر می‌رسد اون در حال حاضر ترامپ را بازیچه قرار داده و با این اقدام برای خود فرصت خریداری می‌کند... آنچه به‌نظر می‌رسد این است که رهبر کره شمالی در حال بازی‌کردن با رئیس‌جمهور آمریکا است. بنابراین به جای گفتن این‌که ترامپ توانسته یک اسب سرکش را مهار کند باید گفت اون برنده این دیدار بوده است.
ابتکار: دو سناریوی مختلف اکنون در خصوص مذاکرات آمریکا و کره‌شمالی وجود دارد.
نخستین سناریو معتقد است که برنده اصلی این ماجرا رهبر کره‌شمالی است. کارشناسان معتقدند که اکنون کره‌شمالی در نقطه‌ای ایستاده است که با در اختیار داشتن سلاح هستهیی بعید به‌نظر می‌رسد که بر پایه یک تضمین امنیتی آن هم از سوی ترامپ، این ابزار بازدارندگی و برگ برنده را از خود سلب کند. لازم به ذکر است که در مورد برنامه اتمی کره‌شمالی تردیدهایی جدی وجود دارد، چرا که اکنون از میزان کلاهک‌های هستهیی، ذخایر پلوتونیوم و کارخانه‌های این کشور آمار دقیقی وجود ندارد و پیونگ یانگ قادر است مقادیری از سلاح هستهیی و مواد رادیو اکتیو خود را در مجموعه‌های زیر زمینی پنهان کند.
هم‌چنین اون در حالی پا به میدان مذاکره با آمریکا گذاشته است که بیش از‌پیش به یک مشروعیت بین‌المللی نیاز دارد. سایر روسای جمهوری آمریکا حاضر نبودند به این سادگی این مشروعیت را در قبال وعده‌های کره‌شمالی به رهبران این کشور اعطاء کنند، اما اکنون ترامپ روی کاغذ و بدون تضمینهای لازم و تنها با وعده رهبر کره‌شمالی به دیدار او رفته و این مشروعیت جهانی را به اون هدیه کرده است.
از سوی دیگر برخی کارشناسان معتقدند، زمانی که سال گذشته و طی اقدامی عملگرایانه غرب مبادرت به دو تحریم سخت نفتی و کارگران خارجی این کشور کرد، چنین فشاری با پیوند به سایر چالشهای داخلی کره‌شمالی، سبب شد تا رهبران این کشور ناچار به نشستن بر سر میز مذاکره برای خریدن زمان و رفع تهدید شوند.
ترامپ که از زمان روی کار آمدنش توانسته با عملی کردن بسیاری از شعارهای انتخاباتی خود قشر زیادی از طبقات متوسط و زیر متوسط آمریکایی را با خود همراه کند، اکنون می‌تواند با مانور وسیع بر روی این دیدار تاریخی، به میزان زیادی عواقب یکجانبه‌گرایی آمریکا را در نزد افکار عمومی جهان تقلیل دهد.
نکته مهم این است که یک نخ نامریی مشترک میان این دو سناریو وجود دارد. این نخ نامریی مربوط به برد رسانه‌یی و تبلیغاتی این دیدار برای دونالد ترامپ و کیم جونگ اون است. ترامپی که حالا به صراحت معتقد است کاری که رهبران آمریکایی دهها سال بود با آن دست به گریبان بودند را به‌راحتی و با یک سیاست عملگرایانه ظرف مدت کوتاهی به نتیجه مطلوب رسانده و کیم جونگ اونی که نیاز به یک مشروعیت بین‌المللی و خروج از انزوا داشت و حالا با این دیدار به آن دست یافته است. بنابراین و فارغ از سیر تحولات آینده، اکنون این دیدار یک دستاورد ملموس دارد که تنها متعلق به ترامپ و اون به‌عنوان تنها برندگان واقعی مذاکرات روز گذشته است.
ایران: روند موجود بیانگر آن است که الگوهای کنش سیاسی کشورهای منطقه‌یی و قدرتهای بزرگ در حال تغییر است. رهبران آمریکا و کره شمالی مبادرت به تنظیم «توافق کلی و فراگیر» کردند. خلع‌سلاح هستهیی کره‌شمالی در برابر پایان دادن تحریم‌های اقتصادی را می‌توان موضوع اصلی توافق دانست. هم‌اکنون تابوی مصالحه کیم در برابر آمریکا و فشارهای سیاست بین‌الملل تا حدی خدشه‌دار شده است. اگر کیم بتواند از طریق مصالحه و خلع‌سلاح هستهیی اهداف سیاسی و اقتصادی خود را در راستای «عادی‌سازی روابط با سیاست جهانی» و «غیر امنیتی‌سازی کره شمالی» فراهم آورد، نتایج مثبتی برای امنیت منطقه‌یی خواهد بود.
برخی روزنامه‌های حکومتی از باند حسن روحانی تلویحا از کوتاه‌آمدن کره از اتمی استقبال کرده و آن را «مصون » کردن نظام «از بلایای ناشی از تهدیدها » توصیف کرده‌اند:
ابتکار: کره شمالی؛ عبور از گذشته
شاید کیم‌جونگ اون چنین نتیجه گرفته است که با افول قدرت ایدئولوژی و شدت‌گیری ملی‌گرایی در فضای عمومی جامعه جهانی و به‌ویژه منطقه شرق آسیا، از انقلابی‌گری مدت‌دار دست کشیده و بکوشد از کره شمالی کشوری قدرتمند بسازد.
شاید او بر این تصور است که اگر همانند ژاپن و کره‌جنوبی امنیت خود را با آمریکا پیوند زند، مطمئن‌تر از گذشته می‌تواند نظام سیاسی منحصربه‌فرد خود را مصون از بلایای ناشی از تهدیدها و آسیب‌ها کند. آنچه بیش از همه برجسته می‌نماید، این درک روشن از مواضع کیم‌جونگ‌اون است که مزایای بالقوه هر گونه تدابیر امنیتی از جمله سیستم‌های موشکی در مقایسه با مزایای ناشی از کاهش دیگر آسیب‌پذیریها باید سنجیده شود. از همین‌رو یکباره شاهد افول غیرمنتظره دغدغه‌های آرمان‌گرایانه امنیتی در کشوری هستیم که تصور می‌کرد قادر به ایجاد امنیت تمام‌عیار برای خود در شرایط کنونی جامعه جهانی است. به‌نظر می‌رسد رهبران کره شمالی پذیرفته‌اند که امنیت کشورشان نمی‌تواند بی‌ارتباط با محیط بیرونی آنان باشد.
کیم‌جونگ اون با نگاه به اطراف خود؛ متحدان، شریکان موردی و دشمنانش، تعریف تازه‌یی از تهدیدها و آسیب‌ها و نیز منافع خود ارائه کرد.
توافق امنیتی کره شمالی و آمریکا، پکن را از امکان کسب رهبری منطقه‌یی دور می‌کند و با ایجاد آرامش در منطقه، ناسیونالیسم و احساسات ضد آمریکایی در شرق آسیا کاهش می‌یابد. همین مهم نه تنها موقعیت محدود کننده‌ای برای روسیه ایجاد می‌کند، بلکه از انگیزه‌های ژاپن نیز در برابر کاهش خطرات رقیب سنتی خود یعنی چین می‌کاهد. به همین ترتیب دیگر رقابتهای ریشه‌دار میان قدرتهای منطقه‌یی را به نفع اهداف راهبردی آمریکا زیر کنترل در‌می‌آورد. از این رو شاید کیم‌جونگ اون خواسته است موازنه امنیت منطقه‌یی را در انتقام از متحدان سست اراده خود برهم زند.
پاسخ گمانه‌های بالا هر چه هست اما آنچه بیش از همه برجسته می‌نماید، این درک روشن از مواضع کیم‌جونگ‌اون است که مزایای بالقوه هر گونه تدابیر امنیتی از جمله سیستم‌های موشکی در مقایسه با مزایای ناشی از کاهش دیگر آسیب‌پذیریها باید سنجیده شود. از همین‌رو یکباره شاهد افول غیرمنتظره دغدغه‌های آرمان‌گرایانه امنیتی در کشوری هستیم که تصور می‌کرد قادر به ایجاد امنیت تمام‌عیار برای خود در شرایط کنونی جامعه جهانی است. به‌نظر می‌رسد رهبران کره شمالی پذیرفته‌اند که امنیت کشورشان نمی‌تواند بی‌ارتباط با محیط بیرونی آنان باشد.
کیم‌جونگ اون با نگاه به اطراف خود؛ متحدان، شریکان موردی و دشمنانش، تعریف تازه‌یی از تهدیدها و آسیب‌ها و نیز منافع خود ارائه کرد. در این میان آنچه کمترین اهمیت را دارد، مردم کره شمالی هستند که بیشترین آسیب و سختی را در همه دهه‌های سپری شده متحمل شدند و ناگاه با این رخداد شگرف روبه‌رو‌یند که دشمن دیروز، تبدیل به دوست شده است. کیم‌جونگ اون از گذشته خود و اجدادش فاصله گرفته است اگر چه هزینه آن برای مردم کره شمالی به قیمت روزگار سپری شده باشد.
روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع هم ضمن ضد و نقیض گویی در مورد تحولات کره شمالی، تلاش کرده‌اند معاهده دو کشور را بی‌اهمیت جلوه دهند:
کیهان: آمریکا و کره شمالی برای پنجمین بار توافق کردند – ترامپ: شاید ۶ماه دیگر نظرم عوض بشود و توافق امروزم با جونگ اون را برهم بزنم!
رسالت: ترامپ پس از ۵ساعت مذاکره با اون: مانورهای نظامی متوقف، سربازان آمریکایی به خانه باز می گردند
سیاست روز: آمریکا و کره شمالی سند مشترک جامع امضا کردند؛ توافقات متزلزل اون و ترامپ
عصر ایرانیان: ترامپ بالاخره با اون دیدار کرد؛ مذاکره با چاشنی تهدید
ابرار: ترامپ: رهبر کره شمالی بر خلع‌سلاح هستهیی و از بین بردن موشک‌های بالستیک متعهد شد
حمایت: ترامپ: تحریمها علیه پیونگ یانگ باقی می‌ماند – توافق نمایشی
روزنامه‌های باند خامنه‌ای اغلب کره شمالی را پیروز مذاکرات خواندند و ضمن تناقض‌گویی در مورد تحولات کره، در مورد پیامدهای آن برای رژیم ابراز نگرانی کرده‌اند:
رسالت: نکته مهم در جریان این نشست، عقب‌نشینی ترامپ از مواضعی مانند حضور نیروهای آمریکایی در شبه جزیره کره و برگزاری مانورهای مشترک با کشورهای کره جنوبی و ژاپن بوده است. مواردی که نماد تسلیم ایالات متحده در برابر کره شمالی محسوب می‌شود.
حمایت: ترامپ که در روز خروج آمریکا از برجام عنوان کرده بود مذاکرات با کره شمالی به مدلی برای مذاکره جدید با ایران تبدیل می‌شود، دیروز هم دوباره به برجام پرداخت و گفت: در توافق ایران باید بگویم ایران اکنون متفاوت‌تر از زمانی که من از توافق خارج شدم. من امیدوارم که آنها بار دیگر به میز مذاکره بیایند و توافق کنند البته در حال حاضر فکر کنم برای چنین وضعیتی زود باشد.
رئیس‌جمهوری آمریکا در ادامه ابراز امیدواری کرد که پس از تحریم‌های بی‌رحمانه‌ای که علیه ایران اعمال می‌شود، تهران برای یک توافق جدید به میز مذاکره برگردد. ترامپ در ادامه افزود: مشکلات زیادی از جمله مسأله ایران به من ارث رسید. توافق هستهیی ایران بد بود. من از آن خارج شدم. تحریم‌های خود را ادامه می‌دهیم تا رفتار ایران عوض شود.
جوان: طرف کره‌ای وعده خلع‌سلاح اتمی و طرف آمریکایی وعده پایان مانورهای نظامی و خروج نظامیان خود را از شبه‌جزیره کره داده، اما پایان تحریمها را به پایان فرایند خلع‌سلاح موکول کرده است. امضاهایی بین طرفین رد و بدل شد؛ یک امضای آمریکایی دیگر در معادلات بین‌المللی! برخی تحلیلگران می‌گویند این توافق مانند همان چیزی است که دو طرف بیش از ۱۰سال پیش درباره آن مذاکره کردند اما نتیجه‌یی از آن حاصل نشد.
برجام و اف.ای.تی.اف در روزنامه‌های باند روحانی موضوع حمله به باند رقیب و توصیه به مذاکره با جامعه جهانی است:
آرمان: با هدف تقویت برجام دوجانبه و حفظ برجام صورت گرفت؛ گفتگوی یک ساعته روحانی و مکرون
اطلاعات: در گفتگوی تلفنی با رئیس جمهور فرانسه: روحانی: بیانیه‌های اروپا باید با اقدامات عملی همراه باشد
جهان صنعت: بسته شدن سوئیفت جان اقتصاد کشور را می‌گیرد: اظهارنظر و شعارهای زیبا هرگز مرهمی بر مشکلات سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی نخواهد شد و همه در انتظار تصمیمات شفاف و مخصوصاً عملیاتی هستند.
ایران:اگر قرار است بنای تصمیم‌گیری در یک موضوع تخصصی، اینگونه عریضه‌ها و امضا جمع کردن باشد، اصولاًًً چه نیازی به جمع شدن افرادی تحت عنوان شورا یا مجلس و... گرفتن حقوق‌های کلان است؟
اقدامی که چند نفر از نمایندگان مجلس در جلسه یکشنبه و هنگام بررسی لایحه مربوط به الحاق به FATF کردند، نمونه بارزی از توصیه به تعطیلی عقل و منتفی کردن مسئولیت نمایندگی و کوشش برای صحنه‌سازی جهت پیشبرد اهداف معدودی از آنان و گروه‌های ذینفع در بیرون از مجلس است.
پاره‌یی از بحرانهای اقتصادی اجتماعی در تیترهای صفحات اول روزنامه‌های حکومتی دیده می‌شود:
آرمان:قیمت خودرو ترمز برید
ابرار: یک نماینده: بی‌ثباتیها در اقتصاد توهین به مردم است
ابراراقتصادی: گرانیهای سرسام‌آور مردم را شوکه کرده است؛ هرج و مرج در بازار؛ بی‌خیالی در پاستور!
جهان اقتصاد: مسولان اقتصاد زیر بار بحران ارزی نمی‌روند، بازی وارونه دولت
رسالت: بهره بانکی بالا،نظام پیچیده مالیاتی، عامل موفق نبودن تولید ملی
صدای اصلاحات: هشدار؛ ۲۰هزار کودک کار ایدز دارند
کائنات:رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور بیان کرد: ۲۵۰۰۰۰۰سالمند در فقر مطلق
کائنات: اختلاف ۹۰میلیونی قیمت کارخانه و بازار؛ بخور بخور خودرویی در غیاب دولت
فضاحت چپاول در مجلس آخوندی موضوع خبرهای متعددی در روزنامه‌های چهارشنبه است. یک روزنامه هم این موضوع را سوژه طنز کرده. روزنامه حکومتی جهان صنعت با عنوان بخور بخور نوشته:
اینجوری که حسن کامران نماینده اصفهان می‌فرمایند بخور بخور در مجلس به سرویس‌های بهداشتی هم کشیده! استاد فرموده‌اند: «مجلس ما آن‌قدر ریخت‌وپاش دارد که به مستراح هم بند کرده است؛ خرج تعمیر یک دستشویی در مجلس ۲۶میلیون تومان شده است، اگر شما عکسی از آن می‌گرفتید، می‌دیدید که دستشویی قبلی سنگ مرمر و کاشی‌های مرتب داشت، اما مجلس یک دفعه تصمیم گرفت آن را تعمیر کند. دستشویی‌های سالم را خراب کردند و دستشویی جدید ساختند. الآن مجلس هفت طبقه و در هر طبقه دو دستشویی دارد که روی هم رفته چیزی حدود ۳۰۰میلیون تومان که خارج از مناقصه به افراد واگذار شده تا ساخته شود.»
می‌بینید در این مملکت آدم ناچار است پولش را از کجاها در بیاورد؟
