در روزنامه‌های حکومتی روز چهارشنبه برای سانسور خبرهای قیام قهرمانانه مردم در تهران و شهرهای مختلف، حرفهای سران سه قوه رژیم در روز گذشته را برجسته کرده یا دعواهای روز گذشته در مجلس ارتجاع را تیتر کرده‌اند. و یا وعده و وعیدهای مقامات و مهره‌های مختلف را برجسته کرده و نمایش اصلاح و بهبود اوضاع دیده می‌شود. اظهارات دژخیم دولت‌آبادی دادستان تهران مبنی بر دستگیری عوامل اغتشاش بازار هم در زمره همین تلاش هاست. اما در همین تیترها وحشت از قیام مردم دیده می‌شود:
آرمان:راغفر: دولت دست‌ها را در این وضع اضطراری رو کند
ابرار:یک نماینده: رئیس‌جمهور کجاست که درباره نوسانات بازار به مردم پاسخ دهد
ابرار اقتصادی: استیضاح وزیر اقتصاد در مجلس به‌دلیل ناتوانی در اداره امور کشور
اعتماد: روحانی حق ندارد منفعل باشد
بهار: رد یابی منشأ اعتراضات
تجارت: در همایش سراسری قوه قضاییه از سوی سران قوا تأکید شد؛ تمرکز بر حل مشکلات معیشتی مردم
رسالت: رئیس جمهور: اطمینان می‌دهم مردم در نیازهای روزانه مشکل نداشته باشند
رسالت: رئیس مجلس: دشمنان کشور به‌دنبال مسأله سازی هستند
قانون: بحران ارزی دامن بازار را گرفت
قانون: دلواپسان معیشت؛ سران قوا در همایش سراسری قوه قضاییه نسبت به وضعیت اقتصادی کشور ابراز نگرانی کردند
روزنامه‌های همسو با حسن روحانی اظهارات او مبنی بر مناسب بودن شرایط اقتصادی را به باد حمله گرفته و به نفرت مردم از نظام اذعان کرده‌اند:
جهان صنعت: فرافکنی آقای رئیس جمهور
اقتصاد در گرداب سیاستهای نافرجام دولتمردان گرفتار آمده و هر چه بر سر راهش باشد را با خود همراه می‌کند... تورم نقطه به نقطه طی یک ماه ۹/۷درصدی اردیبهشت ۴۱/۲درصد رشد را ثبت کرده است که در پنج سال اخیر بی‌سابقه است.
به نظر می‌رسد با همین یک محاسبه ساده، تمام دستاوردهای تورمی دولت به باد رفته است دلیلش را می‌توان در سیاستهای دستوری دولت دید؛ دولت گویی عادت کرده تنها به اقتصاد دستور دهد که چه زمانی قیمتها را بالا ببرد و چه زمانی خودش را با شرایط تطبیق دهد. اما اقتصاد هم یک ظرفیتی دارد؛ دیگر تحمیل سیاستهای دولت برای اقتصاد نان و آب نمی‌شود. کار از کار گذشته و دیگر این اقتصاد به هیچ صراطی مستقیم نمی‌شود... این سؤال ما هنوز بی‌جواب مانده که در این شرایط که هجمه‌های سنگین افزایش قیمتها و گرانی‌ها معیشت قریب به یقین مردم را نشانه گرفته، دولت باز هم سکوت اختیار کرده و همین که تقی به توقی می‌خورد از دستاورد تاریخی‌اش برای به زیر کشاندن تورم ۴۰درصدی سخن می‌راند؟
در این شرایط رئیس دولت تدبیر و امید به جای این‌که بخواهد در مقابل مشکلات سینه سپر کند و همگام با این افزایش قیمتها راه‌حل‌های امیدوارانه بیابد، از افزایش ۵۰درصدی منابع دولت در سه ماهه امسال نسبت به سه ماهه سال قبل و از افزایش ۴۴درصدی مخارجش در همین مدت خبر می‌دهد.
اینجا باید از رئیس‌جمهور یک جامعه ۸۸میلیونی بپرسیم که چرا دولت کاری نمی‌کند که مردم از درآمدها و هزینه‌های دولت آگاه باشند و مخارج و منابع دولت برای مردم شفاف‌سازی نمی‌شود؟... اگر امروز مردم انتظارات تورمی‌شان اوج گرفته، آن اقتصاددانی که بیاید و این انتظارات را کنترل کند چرا در پشت پستوهای دولت پنهان شده و توانی برای پاسخگویی ندارد؟ مگر این انتظارات ریشه در بی‌اعتمادی‌های مردم نسبت به دولت ندارد؟ پس چه می‌شود که رئیس یک ملت حتی نمی‌تواند انتظارات تورمی را به‌گونه‌یی درست تعبیر کند و آن را سیاه‌نمایی اقتصاددانان می‌نامد؟
جهان صنعت: درک اقتصادی مردم از دولت بیشتر است... رئیس‌جمهور استدلال اقتصاددانان از حال و روز اقتصاد ایران را سیاه‌نمایی می‌خواند. رئیس‌جمهور به جای حل مشکلات صورت مسأله را پاک می‌کند. شاید بهترین راه این باشد که اگر دولت توان آن را دارد، اثبات کند که آنچه اقتصاددانان می‌گویند سیاه‌نمایی بیش نیست...
مسوولان که با وعده‌های مختلف پا به عرصه گذاشتند، نه شغلی ایجاد کردند، نه توانستند قیمت ارز را کنترل کنند، نه سرمایه‌گذاری را افزایش دادند و نه رشد اقتصادی را قابل‌توجه کردند. به‌دلیل همه این مسایل است که مردم برخلاف آنچه مسئولان می‌گویند راه خود را در بازار می‌روند و دیگر صحبتهای مسئولان برای مردم خریداری ندارد...
اینها نشان می‌دهد که دولتمردان در یک دنیای تخیلی زندگی می‌کنند و درکی از واقعیت‌های اقتصادی ندارند. در واقع این مسئولان به جای آن که برای مشکلات کشور چاره‌جویی کنند، مردم را نادان دانسته و متهم به سیاه‌نمایی می‌کنند!
بنابراین ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم افرادی که خود بخشی از مشکلات هستند حلال مشکلات هم باشند و بتوانند متغیرهای اقتصادی را درک کنند...
این را هم باید بدانیم که ارائه آمارهای کلی از تغییرات قیمتها و میانگین‌گیری از آنها نمی‌تواند نشان‌دهنده یک کار درست و ارزشمند اقتصادی یا حتی نشان‌دهنده تغییر در رفاه اجتماعی افراد باشد در حالی که می‌توان تورم را یک متغیر سیاسی و مبهم تعریف کرد که با علم اقتصاد اصلاً همخوانی ندارد.
بنابراین تکیه بر چنین آمارهایی تنها نشان‌دهنده سیاستهای پوپولیستی حاکم بر آن است
در روزنامه‌های باند روحانی در واکنش به مطالب روزنامه‌های باند رقیب در مورد عزل روحانی، تغییر در ساختارهای قدرت حاکمیت را راه خروج نظام از بحران معرفی کرده‌اند:
ایران: سرمقاله: عباس عبدی: وحدت در ساختار مدیریتی لزوماً مسأله را حل نمی‌کند. مگر نه آن که در دولت احمدی‌نژاد این وحدت و انسجام در ساختار قدرت در حداکثر میزان خودش بود، پس چرا سیاست خارجی و اقتصادی نه تنها موفقیتی نداشت، بلکه در حضیض بود؟ مشکل اصلی نداشتن وحدت و انسجام متولیان ساخت رسمی نیست، بلکه وجود فاصله این ساختار با مردم و جامعه است. هنگامی هم که می‌گوییم مردم، آنها را جدا نمی‌کنیم، خواست همه مردم فارغ از هر نوع فکر و اندیشه و رفتاری که دارند، باید محترم شمرده شود. جامعه‌‌یی که حضور یک فرد زرتشتی را که منتخب شهروندان شهر (اعم از مسلمان یا زرتشتی) در شورای شهر تحمل نمی‌کند، نمی‌تواند با هیچ انتخاباتی به وحدت و انسجام برسد. عدم انسجام جامعه ایران بازتاب‌های روشنی دارد. یکی از مهم‌ترین آنها، فقدان رسانه رسمی تأثیرگذار است. جامعه‌‌یی که تحت تأثیر رسانه‌های فرامرزی و از آن بدتر تحت تأثیر اخبار جعلی و دروغ است، نمی‌تواند روی وحدت و اجماع را ببیند
در جامعه‌‌یی که نسبت به احکام صادره آن تشکیک می‌شود و کسی نیز قادر به توجیه و اقناع افکار عمومی نیست و در نهایت هیچ پرونده مهمی در کشور مختومه نمی‌شود و پرونده‌های مذکور همواره در اذهان عمومی باز می‌مانند، رسیدن به اجماع و وحدت در چنین شرایطی ممتنع خواهد بود.
در جامعه‌‌یی که خواست‌های عادی و معمولی مردم نادیده گرفته می‌شود و هنوز حضور بانوان در ورزشگاهها و دیدن مسابقات، چالش مهمی در عرصه عمومی است، چگونه می‌توان نسبت به دستیابی به انسجام و اجماع خوش‌بین بود؟ باید تغییری جدی در حوزه اختیارات و فلسفه حکومت کردن ایجاد شود.
ایران: مصطفی تاج‌زاده درباره راه‌کار دولت برای برون‌رفت از بن‌بست‌های اقتصادی گفت: ترامپ و همفکرانش خواب‌های شومی علیه کشور ما دیده‌اند؛ در حال حاضر نه استعفای دولت و نه استقرار دولت نظامی گرهی از مشکلات کنونی نمی‌گشاید... به جای افراد، باید سیاست‌ها و روش‌ها تغییر کند.
برخی روزنامه‌های باند روحانی و همسو با او با بیانهای مختلف بر ضرورت مذاکره و کنارآمدن با جامعه جهانی به‌مثابه تنها راه برون‌رفت نظام از بن‌بست کنونی تأکید کرده‌اند:
آرمان: سرمقاله: تنها راهکارهای عملی برای نجات اقتصاد
بخش عمده‌‌یی از این مشکلات اقتصادی ریشه در سیاست دارند...قدرت آمریکا در عرصه اقتصاد بین‌الملل آن را از این امر بی‌نیاز کرده که برای ایجاد فشار اقتصادی لازم باشد پرونده ایران برای صدور قطعنامه به شورای امنیت ارجاع و توسط سازمان ملل تحریم شود. آمریکا بدون نیاز به ابزارهای قانونی بین‌المللی هم‌چون سازمان ملل و شورای امنیت، تنها با توسل به قدرت اقتصادی خود، ایران را تحت فشار قرار داده است. در ارزیابی قدرت اقتصادی آمریکا باید به این نکته اشاره شود که این کشور به‌تنهایی ۲۵درصد کل درآمد سرانه جهان را به خود اختصاص داده است...
بنابراین با تسلطی که آمریکا بر اقتصاد جهان دارد به‌راحتی توانسته شرکتها و بانکهای بزرگ و متوسط جهان را مجبور به قطع مراودات اقتصادی با ایران کند بدون آن که نیاز داشته باشد به ابزارهای قانونی متوسل شود. شرکتها و بانکهای بین‌المللی هم برای درامان ماندن از مجازات‌های دولت آمریکا و همچنین حفظ جایگاه خود در بورس نیویورک، ترجیح می‌دهند از دستورات کاخ سفید تبعیت کنند.
آرمان: بجنوردی: کشورهای مختلف تلاش می‌کنند با تعامل و رابطه با یکدیگر فضای بهتری را برای زندگی انسانها مهیا کنند. به‌صورت کلی تعامل با کشورهای جهان جزیی از اسلام است و اسلام همواره به تعامل و مراوده سازنده با کشورهای جهان توصیه کرده است.
بنابراین باید مسئولان اقتصادی کشور پای خود را از چارچوب شعار فراتر گذاشته و وارد عرصه عمل شوند و با اتخاذ سیاستهای قابل اجرا، کشور را در مقابل این جنگ نابرابر اقتصادی تقویت کرده و با تعامل سازنده با جهان آثار مخرب سیاستهای اقتصادی آمریکا علیه ایران را کاهش دهند.
یک روزنامه باند خامنه‌ای به مذاکره جویان در باند رقیب حمله کرده است:
سیاست روز: دست‌های مرموز، می‌خواهند به مقامات دولتی و پارلمانتاریست‌های ما، دیکته کنند برجام را هم «تَکرار» کنند.
تکثیر برجام برای آنها یعنی تقدیم موشکهایمان، تسلیم مدافعان حرم و... این توقعات دیکتاتورهای جهانی، حد یقف ندارد. پایان توقعات آنها، دستیابی به رویای پایان جمهوری اسلامی است... هفته پیش «غلامحسین کرباسچی» دبیرکل حزب سازندگی و مرد همیشه همراه دولتهای موسوی، سازندگی، اصلاحاتی، اعتدالی و دولتهای آینده! نامه‌یی به امام خامنه یا نویشتند و خواستار مذاکره بی‌قید و شرط، با ترامپ (بخوانید همه برجام‌های وهم‌آلودشان) شدند. در این نامه اسامی افرادی دیده می‌شود که سابقه دیرسال چتر سرویس‌های بیگانه بر سر آنها مستدام است.
اما همین نامه را باید با مصاحبه اخیر خانم فائزه هاشمی با فاینشنال تایمز خواند. خانم فائزه هاشمی عضو حزب کارگزاران می‌گوید: «باید با آمریکا به‌زودی، قبل از آن که شرایط بدتر شود، مذاکره نمود... هیچ گزینه دیگری نداریم. مذاکرات دیرهنگام می‌تواند بعد از فشار بیشتر انجام بگیرد... جمهوری اسلامی باید مشکلات خود را با آمریکا حل کند چون ارتباط نداشتن با ابرقدرت برای ما هزینه‌بر بوده است... در حال حاضر خطر فروپاشی را نمی‌بینم اما اگر راه‌حل‌هایی پیدا نشود، کشور می‌تواند به آن سمت پیش برود... اکنون بحران در تمام جنبه‌ها به اوج رسیده است در حالی‌که نظام وانمود می‌کند همه چیز عادی است... ما عادت کردیم مشکلات را بعد از آن که به نقطه بحرانی رسید، حل کنیم.»... دولت از تورم از جمله گرانی دلار، سود می‌برد. هواداران دولت به جای آن که از قوه مجریه بخواهند «مسئولیت پذیر» باشد، نظام را به سازش و «تکرار برجام» دعوت می‌کنند و چنانکه خانم فائزه هاشمی اعتراف می‌کند به جای آن که «وانمود کنیم همه چیز عادی است.» باید نشان داد: «بحران در تمام جنبه‌ها به اوج رسیده است.»
ارگان باند خامنه‌ای در پوش حمله به حسن روحانی و باندش ضمن تعیین شروط تلویحا اطمینان داده است که فعلاً خیال عزل وی را ندارند:
کیهان: یک چاره این است که طیف‌های درون نظام، صراحتاً حوزه‌های فعالیت ضد انقلاب را خط قرمز خود بدانند و مرزبندی برای بازشناسی دوست و دشمن را پررنگ کنند... - یک خبرگزاری مدعی اصلاح‌طلبی دیروز همنوا با خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت «ریشه ناآرامی‌های بازار تهران در مطالبات مخالفان دولت روحانی است. برخی اصول‌گرایان تندرو خواستار جایگزینی دولت روحانی با دولتی نظامی شده‌اند. بازار تهران به‌طور سنتی مرکز اصول‌گرایان است».
«ح- م» از اعضای اسبق تیم مذاکره‌کننده که به جرم ارائه اطلاعات به بیگانگان محکوم شد، چند سالی است در آمریکا زندگی می‌کند. او مدعی شده «دولت برای ایجاد اجماع و وحدت داخلی استعفا دهد و انتخابات زودرس برگزار شود». چه استعفایی؟! اگر گفته شود برای کارآمدی، عمرو یا زید دولت جا به جا شوند حرف معقولی است، درست مانند یک تیم ورزشی. اما مگر وسط مسابقه و دست و پنجه نرم کردن با حریف می‌شود تیم را یکجا کنار گذاشت و فی الفور تیم جدیدی جایگزین کرد؟! این آدرس مشکوک، چاره‌جویی است یا بهانه‌تراشی برای سرگرمی غفلت‌آفرین جدید؟ بازنگری و اصلاح مسیر گذشته با رویکرد اعتماد و اتکا به ظرفیت‌های بزرگ داخلی و در جهت عملی کردن وعده رونق و گشایش اقتصادی، برعهده دولتمردان است. نقدهای جدی به برخی اجزای مهم دولت وارد است و صاحبنظران چون دولت را دولت خود (جمهوری اسلامی) می‌دانند، انتقاد می‌کنند. دولتمردان اگر هم جایی، نقدی را می‌یابند که بوی خصومت و رقابت از آن استشمام می‌کنند، نباید این تصور را به عموم نقد و نصیحتها تعمیم دهند چرا که قبل از هرکس، خود زیان می‌بینند.
سایر بحرانهای رژیم در عنوانهای دیگر روزنامه‌های چهارشنبه دیده می‌شوند:
ابرار: ترامپ: پس از پایان توافق هسته‌یی در خاورمیانه پیشرفت داشتیم
ابرار اقتصادی: استیضاح وزیر اقتصاد در مجلس به‌دلیل ناتوانی در اداره امور کشور
جهان صنعت: رشد غیرقابل کنترل حاشیه نشینی؛ روستاها جای زندگی نیستند
رسالت: سید حسین موسویان: اروپا قادر به تعهدات اقتصادی برجام نیست. همین فردا ایران می‌تواند از معاهده ان پی تی خارج شود
