روزنامه‌های حکومتی روز شنبه ۲۶مرداد تیتر مشترک خود را به دود و دم حول ادعای آزادی کشتی نفتی در جبل الطارق اختصاص داده‌اند و هیچ‌یک خبری در مورد بازداشت مجدد آن نداده‌اند. در کنار این تیترها بحرانهای اقتصادی اجتماعی همراه با هشدار موضوع مشترک همهٔ روزنامه هاست. اعتراف به فساد در عرصه‌های مختلف در روزنامه‌های هم‌سو با روحانی از دیگر موضوعات روزنامه‌های شنبه است.
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع، ادعای آزادی نفتکش رژیم در جبل الطارق ابزار حمله به باند رقیب و تأکید بر ادامه سیاست لگد پرانی و باج‌خواهی، موضوع مشترک است:
کیهان: نفتکش ایران آزاد شد / مقاومت ۲۰- مذاکره صفر: اظهارات برخی از دولتمردان ما در واکنش به آزادی نفتکش گریس ۱نیز عجیب و قابل تأمل بود. محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور در اظهاراتی آزادی نفتکش ایران را پیروزی دیپلماسی در عرصه بین‌المللی دانست!
این شگرد برخی مقامات دولتی در مصادره دست‌آوردهای مقاومت البته در میان آنها سابقه‌دار است. عباس عراقچی نیز پیش از این در برنامه جهان‌آرا مدعی شده بود که پیروزیهای ایران در کشورهای منطقه حاصل دیپلماسی وزارت‌خارجه و مرتبط با برجام است!
نفتکش حامل نفت ایران را اقدام متقابل سپاه پاسداران، از چنگ دزدان دریایی بریتانیای صغیر درآورد. و الّا اگر به مذاکره صرف بود، در این پانزده ماهه اخیر باید آبی از مذاکره خالی گرم می‌شد و اروپایی‌ها به اجرای تعهدات برجامی باز می‌گشتند که برنگشتند. چون احساس می‌کنند تیم مذاکره‌کننده ایرانی، قاطعیت و اقتدار از خود نشان نمی‌دهد و هم‌چنان کوتاه می‌آید... دیپلماسی التماسی هرگز مدلی موفق از انواع دیپلماسی در دنیا محسوب نمی‌شد و با برجام، کاملاً از اعتبار افتاد.
جوان: ذوالنوری رئیس کمیسیون امنیت مجلس:اگر آنها با جمهوری اسلامی تعامل نداشته باشند با مقابله فعال ایران مواجه خواهند شد.
سیاست روز: اگر جمهوری اسلامی ایران نسبت به دزدی دریایی انگلیس مقابله به مثل نمی‌کرد، باید شاهد توقیف‌های بعدی نفتکش‌های ایران می‌بودیم، اکنون منطق خامنه‌ای که فرموده بود «هزینه سازش و تسلیم به‌مراتب از هزینه مقاومت بیشتر است» برای همگان آشکارتر و قابل فهم‌تر شده است، به‌ویژه برای آنهایی که تصور می‌کردند، گفت‌وگو، مذاکره و توافق می‌تواند مشکلات را حل کند.
مذاکره و برجام هم موضوع حملات روزنامه‌های باند خامنه‌ای به باند رقیب هستند:
کیهان: سخنان تکراری روحانی و ظریف در هفته گذشته را با سه هدف باید ارزیابی کرد، اول فضاسازی برای هیچ!، دوم فضاسازی برای فرار از پاسخگویی در‌باره عملکرد خسارت‌بار برجام و گذشته خود، و سوم فضاسازی برای تحت‌الشعاع قرار دادن آنچه که در حال حاضر و در آینده دور از چشم ملت می‌خواهند انجام دهند... روحانی تجمیع هفت قطعنامه شورای امنیت در یک قطعنامه را نشانه پیروزی دائمی برجام القا می‌کند در حالی‌که تشدید تحریم‌ها در این هفت قطعنامه و اعمال تحریم‌های جدید نشان می‌دهد که این یک قطعنامه، معامله پشت پرده دشمنان ملت ایران با تیم بیش از اندازه خوشبین هسته‌یی برای فریب افکار عمومی بوده است.
کیهان: وقتی دولت در حالی که هنوز تعلیق مرحله سوم را آغاز نکرده، اطمینان می‌دهد مهلت چهارمی هم هست، آیا طرف مقابل را تحت فشار می‌گذارد یا خاطر جمعی می‌دهد که آب در دل او تکان نخورد؟! اصلاً نام این کار، تهدید و التیماتوم و ضرب‌الاجل است، یا اطمینان دادن و جسور کردن طرف مقابل به ادامه دهن‌کجی؟!
جوان: تحریم شدن ظریف هیچ نقطه قوتی برای راهبرد‌های مبتنی بر گفتگو محسوب نمی‌شود. چون در نهایت به بسته شدن این راه ختم شده است و این یک شکست است و نه موفقیت.
هشدار نسبت به وضعیت وخامت‌بار اقتصادی و ابراز نگرانی از واکنش اجتماعی در روزنامه‌های هر دو باند دیده می‌شود:
جمهوری اسلامی: عوارض منفی و زیانبار وجود این غده‌های چرکین در بدنه اقتصاد کشور را نباید فقط در مسائل اقتصادی جامعه دید. بالاتر و خطرناک‌تر از عوارض اقتصادی، خدشه وارد شدن به اعتماد مردم است که اگر ترمیم نشود بسیار ضربه‌زننده است.
ابتکار: واضح است که امنیت نیاز اساسی و اولیه ما است. ما آن را با هیچ چیزی معامله نمیکنیم.
اکنون اگر فکر جدی نشود خودِ «زندگی» در مخاطره است. مردم از ما میپرسند چرا اصلاح ساختارهای بیمار و برنامههایی که برای تقویت قشر آسیبپذیر اعلام کردید به نتیجه نمیرسد. میپرسند اگر دولت بیرمق و کمحمیت است، در مجلس چه خبر است که شما نمیتوانید با نظارتِ درست، آنان را پاسخگو کنید؟
در درون کشور هیچ کار جدی در آواربرداری از آثار جنگ اقتصادی انجام نشده است. و ما توجیهی برای آن نداریم!
رسالت: ارائه وعده‌های پوچ به مردم در زمان رقابتهای انتخاباتی تنها باعث بی‌اعتمادی مردم نسبت به‌نظام می‌شود و باید برای این موضوع تدبیری اندیشید.
رسالت: صادق خرازی: کشور در شرایط حساسی قرار دارد؛ حساسیتی که امروز وجود دارد در تاریخ سیاسی بعد از انقلاب شاید به دلایلی منحصر به‌فرد است.جنبه‌های منفی آن شرایط اجتماعی، ناامیدی مردم و غیره خواهد بود... ما نمی‌توانیم نقش خود را پنهان و با یک نگاه خوش‌بینانه مسائل را بیان کنیم.
برخی از سایر بحرانهای رژیم در صفحات اول روزنامه‌ها دیده می‌شود:
ستاره صبح: واعظی: رفراندوم اگر بد بود در قانون اساسی نمی‌آمد
سیاست روز: پای لنگ نظارت در تخلفات خصوصی سازی
عصراقتصاد: توسعه ایران با ساختار نهادی موجود محال است
همشهری: یارانه هم‌چنان در جیب ثروتمندان
