تیتر اول روزنامههای حکومتی در روز پنجشنبه ۲۸شهریور به اظهارات دجالگرانهٔ خامنهای در مورد نمایشهای حکومتی برای روز اربعین اختصاص دارد. در کنار آن دفاع مقامات حکومتی از حمله به عربستان در کنار بحران درونی رژیم بر سر مذاکره با آمریکا دیده میشود. بخشی از مسائل و بحرانهای اقتصادی – اجتماعی در روزنامههای هر دو باند حاکم دیده میشود.
روزنامههای باند خامنهای بهصورت علنی و تلویحی حمله به تأسیسات نفتی عربستان را تأیید کرده و در عین حال تکذیب نامههای رژیم را هم انعکاس دادهاند. برخی هم نتوانستهاند از سوزوگداز از دست مقاومت ایران خودداری کنند
رسالت: سرمقاله: کاظم انبارلویی: تحریمها با مذاکره و گفتگو رفع نمیشود. تجربه نشان داده مذاکره و گفتگو مقوم تحریمهاست. با هر جلسه گفتگو یک حلقه به حلقات تحریم اضافه میشود. انهدام بخشی از تأسیسات آرامکو یک تست بود تا آمریکاییها بدانند دارند با دم شیر بازی میکنند. شیشه عمر غرب در خلیجفارس و دریای عمان در دست مقاومت است. بهراحتی میتوان این شیشه را شکست... اخبار مجاهدین منبع اصلی تصمیمسازیها و تصمیمگیریهای آنهاست.. باید بدانند مجاهدین آنها را با خود به قعر جهنم خواهند برد.
کیهان: حالا کار به جایی رسیده است که یکی زده است و مسئولیت آن را هم به عهده گرفته اما میگویند نه این حملات خیلی دقیق و پیچیده بوده و فقط میتواند کار ایران باشد! این تنها یکی از دستآوردها و افتخارات «جمهوری عزت و مومنین» است.
در روزنامههای باند ولیفقیه، بحران درونی بر سر ادامه مذاکره با آمریکا دیده میشود:
رسالت: رئیس کمیسیون امنیت مجلس تأکید کرد: تلاش آمریکا برای «مذاکره مجدد» بیثمر است. اگر شخصی جنون - نه جنون ادواری - هم داشته باشد دیگر تن به این مذاکره نمیدهد چرا که پیرو جنون ادواری ممکن است شخص لحظاتی به عقل بیاید لذا طبیعتاًً حتی آن شخص جنون ادواری هم داشته باشد چه رسد به اینکه انسان سالمی باشد تن به مذاکرات نخواهد داد.
کیهان: نوری همدانی: هر کس تن به مذاکره با آمریکا بدهد یا خائن است یا ظالم یا جاهل
یک روزنامه همسو با باند روحانی به وضعیت بنبست درونی و بیرونی نظام بر سر مذاکره با آمریکا اذعان کرده است:
آرمان: واقعیت آن است که هیچ ملاقاتی میان ترامپ و روحانی صورت نخواهد گرفت.
به فرض محال هم ملاقاتی صورت گیرد، دستاوردی نخواهد داشت. اولاً ترامپ و کاخ سفید میدانند که روحانی تصمیمگیرنده نهایی نیست.
و به همین دلیل حتی در صورت چنین اتفاقی آمریکاییها روی هیچ مسألهیی نمیتوانند حساب باز کنند. این سؤال همچنان وجود دارد که ملاقات صورت گیرد تا چه مسألهیی بین ایران و آمریکا حل و فصل شود؟ چون مسأله صرفاً مشکلات و اختلافات میان ایران و آمریکا نیست، بلکه مشکل جهانبینی، نگرش و ایدئولوژی است. سؤال دیگری که وجود دارد این است؛ چگونه جمهوری اسلامی میتواند چنین مسائلی را کنار بگذارد؟ در چنین چارچوبی، اگر اختلافات حل و فصل شود و به سمت تنشزدایی برویم، سؤال دیگری شکل میگیرد که اگر امکان تنشزدایی با آمریکاییها وجود داشت، چرا زودتر از اینها تلاشی صورت نگرفت؟ چرا باید چنین مسألهیی در طول سالها وجود داشته باشد؟ چرا زودتر مصالحه اتفاق نیفتاد؟
پاسخ به این سؤالها آسان نیست. مثلا ممکن است کسانی پاسخ دهند که قبلاً امکان تنشزدایی وجود نداشت چون آمریکا روحیه تجاوزطلبی و استکباری داشت. در این صورت میتوان گفت روحیه آمریکا همان روحیه گذشته بوده و هیچ چیزی در آمریکا عوض نشده است
در مجموع یکی از مسائلی که وجود دارد این است که مسئولان نمیتوانند چنین تغییرها در سیاست خارجی را برای طرفداران توجیه کنند که چرا تنشزدایی با آمریکا صورت گرفته و ما دیگر بهدنبال سیاستهای گذشته نیستیم.
همین روزنامه باند روحانی نسبت به چشمانداز روابط رژیم با آمریکا ابراز نگرانی کرده و بر ضرورت مذاکره تأکید کرده است:
آرمان: فریدون مجلسی: در شرایط فعلی ایران نیز کاری در خصوص رفتارهای ایالات متحده و یکجانبهگرایی این کشور نمیتواند انجام دهد... با توجه به کاهش تعهدات ایران، ایالات متحده وضعیت فعلی کنونی را که همانا جنگ اقتصادی باشد ادامه خواهد داد. چون با کاهش صادرات نفت ایران از ۳/۲میلیون به حدود ۵۰۰هزار بشکه در روز، ایران بهصورت روزانه حدود ۱۲۰میلیون دلار خسارت میبیند... در شرایط کنونی نمیتوان نقطه پایانی بر تحریمهای یکجانبه و ظالمانه ایالات متحده بر علیه مردم ایران متصور بود اما پایان سازوکار تحریم بستگی مستقیم با استفاده از راهکار دیپلماسی دارد.
آرمان: تنش بین ایران و آمریکا در حال افزایش است، راه مذاکره مسدود میشود و دیگر کسی نمیتواند تبعات افزایش تنشها را در آینده پیشبینی بکند. ایران برای اینکه بتواند اثبات کند حمله به تأسیسات نفتی عربستان آرامکو از جانب این کشور نبوده، نیاز به ابزار دقیق فنی برای ارائه دارد تا رفع سوءتفاهم شود. از آن طرف آمریکاییها در منطقه حضور دارند، رادار و دستگاههای ماهوارهیی قوی دارند که رویدادها را رصد میکنند. آنها از نظر ابزاری دستشان بازتر است تا بتوانند برای اتهامی که میزنند، مستندسازی کنند.
در روزنامههای هر دو باند حاکم وجوه مختلفی از انزوای رژیم دیده میشود:
ابرار: آمادگی فرانسه برای مشارکت در تحقیقات درباره حمله به تأسیسات آرامکو
سیاست روز: به روحانی و هیات همراهش پیشنهاد میکنیم با این اوصاف حتی اگر آمریکا در دقیقه نود نیز روادید برایتان صادر کرد بهتر از رفتن به نیویورک خودداری کنید که نرفتن بهتر از رفتن است.
جهان صنعت: با اعلام رسمی فدراسیون جهانی جودو، تمام فعالیتهای فدراسیون جودوی ایران بهحالت تعلیق درآمد.
جهان صنعت: همتی: به اینستکس امیدی نداریم
بحرانهای اقتصادی اجتماعی در روزنامههای هر دو باند حاکم دیده میشود:
ابرار اقتصادی: شمار بیکاران در مرز ۳میلیون نفر
اسکناس: بیکاری ابر چالش اقتصاد
جوان: علمآموزی با لوازم التحریر گران... با نزدیک شدن به آغاز مهر و بازگشایی مدارس در استانهای کشور، مطالب زیادی در مورد کمبودها و نیازهای مراکز آموزشی منتشر میشود. از فرسودگی و ایمن نبودن مدارس گرفته تا کمبود معلم و هوشمندسازی کلاسها و سیستم گرمایشی و سرمایشی و...، اما امسال درد بزرگتری پیکره آموزش کشور را فرا گرفته. دردی که والدین آن را خوب احساس و مربیان را در طول سال به چالش خواهد کشید. درد گرانی لوازم التحریر و کیف و نیازهای دیگر دانشآموزان.
آرمان: شکاف بین شاخص فقر و حقوق کارگران سه برابر شد... تعداد زیادی از کارگران نهتنها حداقل دستمزد را دریافت نمیکنند، بلکه از حقوق اولیه خود نظیر بیمه برخوردار نیستند
جهان صنعت: حاشیهنشینها انگار در همهچیز به حاشیه رفتهاند. این «همهچیز» میتواند مصائب اجتماعی یا معضلات فرهنگی و صدالبته زیرساختهای شهری و عمرانی باشد. فقر، فساد، بیکاری، جرایم مختلف و اعتیاد هر کدام در زیرپوست حاشیهنشینی جای خود را باز کرده است.