در آستانة پایان ضرب‌الاجل آمریکا و مهلت برجام، التهاب و ولولة عجیبی با دو وجه متناقض در رفتار و گفتار مقامهای رژیم دیده می‌شود. از یک طرف ادعای ایستادگی و کوتاه نیامدن و از طرف دیگر ابراز وحشت و نگرانی. معنای این وضعیت متناقض چیست؟ اختلاف میان حرفهای ظریف (درپیام ویدئویی روز13اردیبهشت) از یک طرف با حرفها و موضعگیری آخوند موحدی کرمانی امام جمعه خامنه ای درتهران چیست؟ بالاخره موضع واقعی رژیم کدام است؟ اگر رژیم انتخاب خودش را کرده و تصمیمش را گرفته، دیگر این تناقض گوئیها برای چیست؟
برای بررسی این مساله ابتدا به سرخط حرفها و مواضعی که دراین رابطه گفته و بیان شده نگاهی بکنیم:
پیام ظریف در آستانه پایان ضرب الاجل آمریکا برای مهلت برجام
ظریف در پیام ویدیویی خود گفت رژیم حاضر بههیچگونه مذاکره پیرامون تغیییر برجام نیست و همینطور در مورد «توان دفاعی» و یا «نفوذ منطقه‌یی» خود مذاکره نمی‌کند. ظریف سپس افزود: «چنانچه ایالات متحده هم‌چنان به نقض توافق ادامه دهد، یا اگر به طور کامل از توافق خارج شود، ما هم از حق خود برای پاسخ استفاده خواهیم کرد و شیوه این پاسخ به انتخاب خود ما خواهد بود».
از آن طرف ابراز وحشت آخوند موحدی کرمانی امام جمعة خامنه‌ای دیدنی است:
«این صحنه ممکن است بعضی ها را متزلزل کند. مبادا تزلزل درآنها بوجود بیاید، ما ایستادیم، ما قوی هستیم، ما قدرتمندیم، حق با ما است.. ما نگران نیستیم، ما نمی ترسیم، ما قوی هستیم، ما ارتش داریم، ما سپاه داریم، ما حججیها داریم، ما حاج قاسم سلیمانیها داریم، مطمئن باشید خدا ما را یاری می‌کند...»
مروری بر اظهارات مهرهای رژیم در مورد مهلت برجام
حرفهای چند مهرة دیگر رژیم را مرور می کنیم:
نوبخت سخنگوی دولت: تا ۲۲ اردیبهشت ماه، به احتمال قوی آمریکا از برجام خارج می شود و ما باید منتظر متفاوت شدن اوضاع کشور باشیم.
بعیدی نژاد سفیر رژیم در انگستان: «واقعیت این است که اروپاییها قادر نبوده‌اند که برجام را حفظ کنند. ما همانند آنها نگران هستیم».
علی خرم: « اگر ایران بخواهد فعالیت‌های هسته‌ای خود را ادامه دهد، باز هم ممکن است خطرات و آسیب‌هایی را متوجه خود کند».
سایت حکومتی بهار: «شاید اگر از ابتدای انقلاب۵۷ به جای دشمنی محض با آمريکا با حفظ مواضع مستقل خود روابط اقتصادی و سیاسی با این کشور وجود داشت امروز برای اهداف به حق خود در خاورمیانه با مشکلات کمتری روبرو بودیم».
درمیان این حرفها و اقوال مختلف، ظاهراٌ ظریف حرفهای مشخصی زده؛ مثلا این که ما توان دفاعی خودمان را در گرو کسی نمی‌گذاریم و یا این که درمورد برجام یا قرارداد جدید مذاکره نمی کنیم وو... .
بن بست رژیم در برجام
اما واقعیت این است که حرفهای ظریف حرفهای اساسی رژیم نیست. مسئله اصلی که طرفهای مقابل رژیم طرح کرده اند این است که برجام ناقص است و نگرانیهایی که در مورد پروژه موشکی و دخالتهای منطقه‌یی رژیم هست را پاسخ نمیدهد و اکنون رژیم باید به این نگرانیها پاسخ بدهد.
پرسش اصلی از رژیم این است: موشکی آری یا خیر! قطع دخالتهای منطقه‌یی و صدور تروریسم آری یا خیر!
ادعاهای ظریف در پیام ویدئویی که حول هیچکدام از این موضوعات حاضر به گفتگو نیست ۱۸۰درجه با حرفهایی که نزدیک به دو هفته قبل از آن در آمریکا زده بود اختلاف دارد. ظریف در سخنرانی اش در شورای روابط خارجی آمریکا گفت: «ما (رژیم و عربستان) برای مستثنی کردن یکدیگر و تبدیل شدن به قدرتمندترین در منطقه، منطقه را نابود کرده‌ایم. باید این روند را متوقف کنیم. به شما می‌گویم که ایران آماده این کار است». و کیهان در تاریخ ۴ اردیبهشت نوشته بود: «این اظهارنظر نسنجیده، در حقیقت پذیرش اتهام آمریکا و انگلیس و فرانسه و آل‌سعود (مبنی بر نقش ایران در بی‌ثبات کردن منطقه) است! و ایده «منطقه قدرتمند به جای قدرت منطقه‌ای» در حقیقت همان برجام منطقه‌ای و به عبارتی برجام ۲ و ۳ و...است».
اما تا آنجا که گزارشات و اظهار نظرها نشان می‌دهد، در غرب و در اروپا و آمریکا حرفهای ظریف را جدی نگرفته‌اند و سخنگوی کاخ سفید هم که مورد سؤال خبرنگاران قرار گرفت از اظهار نظر خودداری کرد. اروپاییها هم آن را جدی نگرفتند. به نظر می‌رسد که حرفهای ظریف اساسا بار تبلیغاتی داشت و به رغم ظاهر و این که به زبان انگلیسی بود اما مخاطب اصلی اش درون رژیم و برای ایجاد تعادل با حرفهایش در آمریکا بود که به خاطر آن به شدت مورد حملة باند خامنه ای و دلواپسان قرار گرفت. سخنرانی‌اش در دانشگاه امیرکبیر هم که در آنجا مورد حملة فیزیکی قرار گرفت، تماماً دفاع و عجز و لابه در برابر آن حملات بود و خلاصه از غربیها کسی از حرفهای ظریف پیام ایستادگی و کوتاه نیامدن نگرفت. به یک دلیل واضح! روشن است که در ایران و رژیم ولایت فقیه، کسی که دراین موارد باید تصمیم بگیرد و حرف آخر را بزند، خامنه‌ای است و نه ظریف و نه حتی روحانی. بخصوص اگر بنا بر ایستادگی بود باید شاهد علائم دیگری حاکی از این تصمیم استراتژیک می‌بودیم، در حالی که هم چنان شاهد علائم ضد و نقیض هستیم و معنای این علائم این است که رژیم هم‌چنان تصمیم نگرفته و بلاتکلیف است و طنز مساله این که ظریف همین بلاتکلیفی را به آمریکا فرافکنی می‌کند و می‌گوید این آمریکاست که باید هر چه زودتر تصمیم بگیرد.
