به نظر می‌رسد در نمایش مضحک مبارزه با فساد در رژیم آخوندی که خامنه‌ای آن را اژدهای هفت‌سر نامیده بود پرده جدیدی به روی صحنه آورده شده است. با این سناریو که رئیس قوه قضاییه در نامه‌یی به خامنه‌ای خواستار اختیارات بیشتر قوه قضاییه برای شدت عمل نشان‌دادن علیه مفسدین اقتصادی و حتی اعدام سریع آنها شد و خامنه‌ای هم با این درخواست موافقت کرده است.
آیا خبری خواهد شد؟
این نمایش تکراری است. به مدت چند دهه آخوندها و در رأسشان ولی‌فقیه که غارتگر اصلی اموال مردم ایران است این نمایش مسخره را به دفعات و با وقاحت تمام در پیش چشم ملت ایران اجرا کرده‌اند. هر بار که گند دزدی‌های رژیم بالا می‌گیرد و سراپای رژیم را لجن مال می‌کند و در دل آخوندها هراس از واکنش خشم‌آلود مردم را می‌اندازد، ولی‌فقیه ارتجاع دست به یک نمایش مسخره مبارزه با فساد می‌زند و با دستگیری تنی چند از عوامل دست‌چندم دزدی و غارت در ساختار حکومت آخوندی و حتی مجازات آنها سعی می‌کند به خیال خود موج را برگرداند و خشم اجتماعی را موقتاً هم که شده فروبنشاند. پایان ماجرا هر بار مفتضح‌تر از دور قبل است. اما این بار این نمایش هنوز به‌طور کامل به روی سن نرفته، فضاحتش رسوا شده است.
روز شنبه ۲۰مرداد، یعنی درست در همان روزی که رژیم نامه آخوند لاریجانی به خامنه‌ای را در بوق‌های تبلیغاتیش دمید، آخوند منتظری دادستان کل رژیم در نشستی گفت:
«اینطور نیست که موریانه فساد به بدنه نظام افتاده باشد و افواه عامه مردم، به‌گونه‌یی این مسایل را رواج می‌دهند که خیلی‌ها باور دارند فساد تاروپود نظام را گرفته، در حالی که این طور نیست»!
حرفهای آخوند منتظری را اگر بخواهیم رک و پوست کنده بیان کنیم حکایت همان چوپانی را تداعی می‌کند که حرف‌هایش برای وفا نکردن به نذر دادن کشک و پشم گوسفندانش به امام‌زاده روستا موضوع یک ضرب‌المثل شده است. به این صورت که دادستان کل رژیم حرفش این است که: «ملت ایران؛ حالا ما از ترس یک غلطی کردیم و گفتیم مبارزه با فساد! اما فساد چی؟ کشک چی؟ پشم چی؟»!
احتمال حرکت جدی متناسب با ترس از خشم عمومی
آیا این احتمال وجود ندارد که با توجه به شدت نارضایتی و خشم عمومی، رژیم واقعاً بخواهد تعدادی از مهره‌هایش را قربانی کند تا کلیت نظام را در ببرد؟
ظاهراً میزی که چیده‌اند چنین میزی است و بی‌شک کسانی را هم اعدام خواهند کرد، اما اگر بدنهٔ نظام سالم است، پس تیغی که آخوند لاریجانی کشیده، بر سر عوامل دست‌چندم فساد فرود خواهد آمد اتفاقی که هیچ تأثیری در جامعه و روی مردم نخواهد داشت.
و روشن است که نمایش جدید مبارزه با فساد هرگز امنیت و آرامش‌خاطر دزدان اصلی که خامنه‌ای در رأسشان است را برهم‌نمی‌زند.
بنابراین ناظران و البته مردم کمترین جدیتی برای این خیز جدید مبارزه با فساد که این بار خامنه‌ای هم وارد آن شده قائل نیستند؛ چرا که هم خود قوه قضاییه و شخص آخوند صادق لاریجانی که چنین تقاضایی را کرده در دزدی و زمین‌خواری و فساد سوابق کاملاً لو رفته‌یی دارد و هم خامنه‌ای که به او پاسخ داده خودش دزد اصلی ثروتهای مردم ایران است.
باز اینجا یک ضرب‌المثل دیگر تداعی می‌شود: «چاقو هیچ‌وقت دسته خودش را نمی‌برد».
علت دست‌زدن به نمایش مبارزه با فساد
فساد مالی در رژیم آخوندی چیزی فراتر از غارتگری مالی این یا آن نهاد و یا عدم شفافیت این یا آن ارگان و یا ماستمالی کردن هزاران پرونده دزدی هزاران مهره حکومتی است.
فساد مالی یک چرخه حیاتی(همان که کارشناسان به آن اکوسیستم می‌گویند) برای اعمال قدرت سیاسی و گردش امور اقتصاد مافیایی حکومت آخوندی است. این چرخه یک سرش بیت ولی‌فقیه و بازوی نظامی آن سپاه پاسداران است که تمامی اقتصاد ایران را زیر سلطه دارند و سر دیگرش لایه لایه مهره‌های دزد و چپاولگری است که در ساختار نظام ولایت فقیه کرسی را اشغال کرده‌اند. فساد در لایه‌های پایینی این چرخه مجرای انتقال ثروت و به تبع آن قدرت سیاسی به لایه بالایی نظام است. اگر یک جای این زنجیره از کار بیفتد تمام این چرخه از حرکت خواهد ایستاد و حیات حکومت آخوندی دچار زوال می‌شود. این چرخه فساد است که محیط‌زیست مناسب برای بقای حاکمیت آخوندی را فراهم می‌کند. از همین رو است که هر نمایش مبارزه با فسادی در نظام ولایت فقیه تنها همان «نمایش» است و هیچ عنصری از واقعیت در آن نیست.
اکنون رژیم ولایت فقیه از یک سو در گرداب بحرانها دست و پا می‌زند و از سوی دیگر نمی‌تواند حتی یک مسأله جدی از لیست بالابلند بحرانها را حل کند و از جانب سوم هم در معرض موج اعتراضات مردمی و خشم قیام‌کنندگان قرار گرفته است. آخوندها در مواجه با این وضعیت متوسل به این حرکات نمایشی شده‌اند. آخوندها امیدوارند در جریان این بازی‌ها و از خلال این بازی‌ها(که این بار می‌تواند به خون چند نفر عناصر دست دوم و سوم چرخه فساد در نظامشان هم آلوده شود) فرجه‌ای برای بقای و ادامه غارتگری خود بیابد. امری که نشان‌دهنده عمق بحران در این رژیم است؛ بحران و بن‌بست، آن هم در عالی‌ترین سطح رهبری نظام!
