یادگشت دو قیام ۸۸ و ۹۶ توأمان شده است. از آن پس نیز قیام بزرگ ۹۸ بود و استمرار آثار استراتژیک‌اش تا هم‌اکنون در دی ۱۴۰۰. کتاب این ۱۲سال را باید همواره ورق زد و بر برگ‌های آموخته‌هایش افزود و افزود تا توشهٔ تحقق مقصود نهایی همین قیام‌ها، آینهٔ درس‌آموز و پژواک‌دهندهٔ روشنایی‌هایشان باشند.
در این ۱۲سال، فریبی ارتجاعی ـ استعماری، پله به پله شکسته شد و امید به گسترش جبهه میلیونیِ آزادی علیه استبداد نعلینی، قطره به قطره جاری و راهگشا.
قیام ۸۸ حاصل ازدحام خاطره‌های مردم و نسل جوان ایران از دههٔ ۶۰ به بعد بود. خروشی میلیونی و ناگهانی از انفجار معدنهای بغض یک جامعه شد. با «رأی من کو؟» شروع شد، در مسیرش ارتجاع آخوندی را در رودررویی پراتیک تجربه کرد، امیدش را از دام‌چاله‌های تکیه‌داده به دیکتاتوری ولایی برید و در دی ۸۸ با طنین «مرگ بر اصل ولایت فقیه» به بلوغ شایسته‌اش رسید. همان چند روز اوایل دی ۸۸ یک کلاس درس بزرگ تاریخی در صحن خیابان و میدان رقم خورد و مرز بین رژیمی و ضد رژیم کشیده شد.
خروجیِ قیام۹۶ حاصل یک هوشیاری ملی در مورد حیاط خلوت ارتجاع مذهبی آخوندی تحت عنوان «اصلاح‌طلب» بود. رسیدن به این مرحله هم با شکستن پله به پله فریب ارتجاعی ـ استعماری و امید بستن به «کس نخارد» محقق شد. قیام ۹۶ از نظر کمیت، محدودتر از قیام ۸۸ بود؛ اما کیفیتی که رقم خورد یک گام بلند استراتژیک در تعیین‌تکلیف تمامیت نظام آخوندی بود. گامی که کوبش آن با ندای «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا ـ دیگه تمومه ماجرا» طنین جهانی یافت و حتی در سیاست جهانی با نظام ملایان تأثیر بلادرنگ گذاشت.
در همین ۱۲سال از تاریخ جهان که بنگریم، در هیچ کجای دنیا نمونه‌هایی نداریم که طی بیش از یک دهه، سه قیام بزرگ همراه با امتدادها و دنباله‌هایشان در یک کشور صورت گرفته باشد. و این قابل تأمل است که چرا چنین شد و چنین است؟ [البته فراموش نکرده‌ایم که در تاریخ جهان، تعدد قیام‌ها و جنبش‌های سیاسی ـ اجتماعی، در هیچ کشوری به اندازه ایران نبوده است. نگاهی به سیر تاریخی جنبش‌های اجتماعی ایران از بابک خرم‌دین در قرن اول خورشیدی تا واپسین قیام سال۱۴۰۰ گویای این واقعیت است.]
این سریال بی‌توقف قیام‌ها و جنبش‌ها می‌گویند ایران‌زمین همواره در تب و تاب وصل به محبوب آزادی و برابری ــ به‌عنوان یک نیاز حیاتی و آرزوی تاریخی ـ بوده است و هست. تکامل قیام‌ها از ۸۸ تا ۱۴۰۰ هم همین مطالبهٔ شکست‌ناپذیر را به‌عنوان کلید راهنما و فهم هر یک از این قیام‌ها اثبات و تفهیم می‌کنند. در زمرهٔ این کلیدهای راهنما برای شناخت سیر تعمیق هر قیام، سرایت یافتن ضرورت تغییر بزرگ در ایران از سطح جوانان و دانشجویان و زنان به بدنه و متن جامعه یعنی توده‌ها و اقشار اجتماعی است. الآن در عرصهٔ پیکار بین آزادی و استبداد، قیام‌ها از ۸۸ تا ۱۴۰۰ به جبهه سراسری ایران علیه تمامیت نظام ملایان بالغ و گسترش یافته‌اند.
۱۲سال سدشکنی در مقابل ارتجاع و استعمار با پشتوانه‌ٔ پایداری پرشکوه از ۳۰خرداد ۱۳۶۰ تاکنون پیموده شده است. ۱۲سال راهشگایی برای رسیدن به طلیعهٔ خجستهٔ وصال به محبوب آزادی با شاخص نفی و طرد تمامیت نظام ضد آزادیِ ولایت فقیهی
