«برجام پلاس»!
«برجام پلاس» اصطلاحی است که روزنامهٔ جوان ۱۷آذر۹۹ آن را به کار برده است. منظور از آن رقم خوردن برجامی جدید یا اضافه شدن شرکای جدید به برجام کنونی است. این روزنامه با لحنی ریشخند‌بار و گزنده ـ که حاکی از وضعیت فلاکت‌بار کنونی نظام است ـ در این مورد نوشت:
«کار برجام به جایی رسیده که از آسیای شرقی تا غرب آسیا و از آنجا تا جنوب اروپا، مدعیان ملحق شدن روزبه‌روز در حال بیشتر شدن هستند. اتفاقی که ممکن است این توافق مرگ مغزی شده را کاملاً نابود کند. روز شنبه، عبداللطیف بن راشد الزیانی، وزیر خارجه بحرین گفت که هر گونه اصلاحی در توافق هسته‌یی ایران باید شامل جنبه‌هایی باشد که نگرانی کشورهای منطقه را برانگیخته است. ساعتی بعد، خبر آمد که ژاپنی‌ها هم خواستار این هستند که هفتمین کشوری باشند که به مذاکرات با ایران ملحق می‌شوند. از عرب‌های خلیج‌فارس و رژیم صهیونیستی که بگذریم، مدتی قبل‌تر، لوییجی دی مایو، وزیر امور خارجه ایتالیا هم در لفافه گفته بود که مایل است به مذاکرات با ایران ملحق شود. ضمن این‌که اسپانیایی‌ها هم در خفا چنین تمایلی دارند. ظاهراً فقط ترانس‌نیستریای مستقل نشده مانده که درخواست الحاق به مذاکرات یا در نظر گرفتن ملاحظاتش را بدهد».
در بر همان پاشنه نخواهد چرخید
این موضع‌گیریهای عصبی، اعترافی آشکار به این واقعیت است که حتی در صورت مذاکرهٔ احتمالی در مورد برجام، در بر همان پاشنه نخواهد چرخید. اکنون جهان به این واقعیت پی برده است که مماشات و کوتاه‌آمدن در برابر تروریسم افسارگسیختهٔ آخوندی و منویات اتمی آن، با منافع همهٔ کشورها در ارتباط است. این‌گونه نیست که با دادن امتیازهای پی‌درپی بتوان از شر تهدیدات این دیکتاتوری خلاص شد. حساسیت و اجماع جهانی در مورد برجام، بیانگر آن است که آخوندها برای سراپا کردن «توافق مرگ مغزی شده»! (برجام) با مسیری سنگلاخ و بسا دراز دامن روبه‌رو هستند.
خط‌بستن کشورهای عربی در برابر تروریسم آخوندی
در این میان نگرانی کشورهای همسایهٔ ایران که طعم تروریسم و دخالت‌جویی آخوندها در کشورشان را چشیده‌اند، بیش از سایر کشورهاست. آنها بیش از هر زمان احساس می‌کنند که باید در برابر تروریسم و سوداگریهای اتمی رژیم بایستند و آن را به شکست بکشانند. این موضوع قبل از هر چیز بیانگر وضعیت شکننده و دست پایین دیکتاتوری آخوندی در معادلات منطقه‌یی است. (۱)
در این رابطه وزیر خارجهٔ عربستان به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما در کنار سایر کشورهای منطقه انتظار داریم که در صورت آغاز گفت و گوها با ایران مشارکت کامل داشته باشیم... این تنها راه رسیدن به توافقی پایدار در مناقشه هسته‌یی با ایران است».
او گفت که توافق هسته‌یی با ایران (برجام) به‌علت عدم مشاوره با کشورهای منطقه به گسترش فضای بی‌اعتمادی و عدم توجه به نگرانی‌های واقعی منطقه در مسائل امنیتی دامن زده است». (دوویچه وله. ۶دسامبر۲۰۲۰)
شایان توجه است که وزیر خارجهٔ عربستان هم‌چنین با طرح احیای برجام مخالفت کرده و معتقد است این توافق تمام مسائل مربوط به فعالیت‌های هسته‌یی و سایر فعالیت‌های ایران را در بر نمی‌گیرد و اشاره کرد که در سال‌های اخیر این کشور با شماری از حملات موشکی و پهپادی مرتبط با ایران روبه‌رو بوده است ... توافقی فراتر از برجام باید علاوه بر برنامه هسته‌یی، برنامه موشکی ایران را متوقف کند و به پشتیبانی دیکتاتوری تروریستی آخوندی از نیروهای نیابتی‌اش در منطقه پایان دهد» (همان منبع)
یادآوری می‌شود که هایکو ماس، وزیر خارجهٔ آلمان نیز با تأکید به اعتماد نداشتن به رژیم آخوندی گفت که توافق قبلی کافی نیست و خواهان توافقی جدید و بین‌المللی هسته‌یی با این رژیم شد.
در چنین مختصاتی، روزنامهٔ جوان با نگرانی و استیصال موضع سفیر روسیه در وین را خاطر‌نشان کرده است که می‌گوید:
«هر گونه توافق هسته‌یی جدید با ایران، سال‌های زیادی طول می‌کشد و تازه معلوم هم نیست به نتیجه برسد».
بیانیهٔ سه کشور اروپایی
عربده‌کشی‌های مستانهٔ مجلس ارتجاع در زمینهٔ اتمی در حالی که هنوز در داخل رژیم مورد نقاش است، فرانسه، انگلستان و آلمان را بر آن داشت تا با صدور یک بیانیهٔ مشترک به این رژیم هشدار دهند. آنها در این بیانیه که به تاریخ ۱۷آذر۹۹ منتشر شد، نوشتند: «ایران اگر در مورد حفظ عرصهٔ دیپلماسی جدیت دارد نباید این قدم‌ها را اجرایی کند»
این سه کشور نصب سه‌آبشار (زنجیره) سانتریفوژ پیشرفته در سایت غنی‌سازی نطنز را مغایر با تعهدات برجامی و بسیار نگران‌کننده خواندند. (دویچه‌وله. ۷دسامبر۲۰۲۰)
این موضع‌گیری پس از آن صورت گرفت که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ۱۴آذر۹۹ اعلام کرد دیکتاتوری آخوندی در پی نصب بیش از ۵۰۰سانتریفیوژ پیشرفتهٔ IR-۲m در سه‌آبشار ۱۷۴تایی در بخش زیرزمینی نطنز است.
***
با در نظر گرفتن آنچه گفته شد، می‌توان گفت که آنچه در مجلس ارتجاع تحت عنوان «طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» به تصویب رسیده قبل از هر مسأله‌ای، گرفتاریها و تنگناهای جدید برای دیکتاتوری حسرت به دل اتمی، تولید کرده است؛ تنگناهایی که با گذشت زمان رو به فزونی خواهد گذاشت.
پانوشت: ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(۱) این موضع‌گیری کشورهای عربی، سخنگوی وزارت‌خارجهٔ آخوندی را بر آن داشت تا با ادبیاتی نازل، طینت تروریستی خود را برملا کرده و اقدام به تهدید آن کشورها نماید؛ تهدیدی که البته در وضعیت کنونی این رژیم از حد لفظ و موضع‌گیری فراتر نخواهد رفت:
«پیام تهران به این کشورها آن است که ایران لنگرگاه ثبات در منطقه است. ایران کشور تاریخی در منطقه است و مانند برادر بزرگتر، سعی کرده خطاهای دیگران را نادیده بگیرد ولی آنها باید بدانند جایگاه‌شان چیست و تا چه حد اندازه می‌توانند سخن بگویند»! (سعید خطیب‌زاده. انتخاب. ۱۷آذر۹۹)
