برای فقرا، عید روز غم‌انگیزی است. مردم ایران با سفره‌های خالی و هفتسینهای بدون شیرینی و میوه و... وارد سال جدید شدند. این است عیدی خامنه‌ای و روحانی به مردم به‌ویژه زحمتکشان.
گرچه عید روز شادی است اما تحت حاکمیت آخوندها اکنون سال‌هاست که عید برای بسیاری از مردممان روز بسیار غم‌انگیزی شده است. گویا نوروز برای گره‌زدن بغض در گلوی کودکان فقیر و برای یادآوری درد فقر و نداری در پدران و مادرانی است که از دادن هدیه‌ای هر چند کوچک به فرزندانشان و پوشاندن لباسی نو بر تن دختران و پسرانشان ناتوان‌اند.
اکنون دستمزد بگیران به‌روشنی دریافته‌اند که هر چه بیشتر کار می‌کنند تلاششان تأثیر چندانی در بهبود وضعیت زندگی اسفبارشان ندارد. دیگر حتی آرزوی خرید کفش و لباس نو و چند کیلو میوه و شیرینی برای فرزندانشان هم رنگ باخته و دست‌نیافتنی است. علت واضح است: سرعت افزایش نرخ تورم بیشتر از آنی است که حقوق‌بگیران بتوانند با آن دستمزدهای ناچیزشان با آن برابری کنند.
اکنون گرانی قیمت اجناس و حال و هوای غم‌انگیز عید برای مردم آن‌چنان است که رسانه‌های حکومتی نیز ناگزیر شده‌اند به گوشه‌ای از این وضعیت اسف‌انگیز اعتراف کنند ضمن این‌که در ارزیابی‌های جهانی نیز ایران تحت حاکمیت آخوندها یکی از غم‌انگیزترین کشورهای جهان شناخته شده است.
به‌رغم وعده‌های پوشالی آخوند حسن روحانی مبنی بر بهبود وضعیت مردم، نه تنها در حکومت وی طی این سال هیچ‌گونه بهبودی در وضعیت معیشتی مردم ایجاد نشده است، بلکه بسیاری از مردم با توجه به قیمت افسارگسیخته کالاها قادر به تأمین حتی یک دست لباس برای فرزندان خود نیز نشدند.
در زمینه کاهش دستمزد و قدرت خرید مردم، علی خدایی، عضو کارگری شورای عالی کار، به خبرگزاری حکومتی مهر در ۲۴بهمن ۹۷ گفت: «بر اساس محاسبات صورت گرفته در هفته اول آذرماه ۹۷ و با بررسی گزارشهای مراجع رسمی آماری، هزینه‌های حداقلی زندگی در یک ماه، به ۳میلیون و ۹۸۰هزار تومان رسیده است. در حالی‌که دستمزد یک میلیون و ۴۰۰هزار تومانی یک خانوار ۳نفره فقط ۲۵درصد از کل هزینه ماهیانه را پوشش می‌دهد. بنابراین دستمزد این گروه از کارگران ۷۵درصد تا رسیدن به میزان تأمین حداقلی زندگی فاصله دارد و برای رسیدن دستمزد به هزینه معیشت، یک فاصله ۲میلیون و ۵۸۰هزار تومانی وجود دارد که برای جبران این فاصله، دستمزد باید حدود ۱۸۰درصد افزایش پیدا کند».
در سال ۹۰ نرخ دلار از ۱۰۰۰تومان به حدود ۲۰۰۰هزار تومان رسید و دستمزد متوسط معلمان ۹۰۰دلار بود؛ اما در سال ۹۷ حتی اگر معلمی حدود ۳میلیون تومان دریافتی داشته باشد و نرخ دلار را میانگین متوسط ۱۳۰۰۰تومان حساب کنیم، این حقوق در ماه معادل ۲۳۰دلار است. حال اگر میانگین حقوق معلمان را ۲میلیون تومان حساب کنیم، می‌بینیم زندگی اکثر معلمان زیر خط فقر است.
حمیدرضا حاجی‌بابایی، رئیس کمسیون تلفیق مجلس، به روزنامه جهان صنعت در ۷مهر ۹۷ گفت: «میانگین حقوق معلمان حدود ۲میلیون و ۳۵۰هزار تومان است و میانگین دریافتی آنها یک میلیون و ۹۵۰هزار تومان می‌شود. حقوق معلمان را اگر دو و نیم برابر کنند تازه می‌رسد به خط فقر».
این‌گونه است که گرانی و دست‌تنگی خانواده‌ها، روزهای عید را به کام زحمتکشان و تقریباً اکثریت مردم ایران تلخ کرده است و مردم ناچارند برای تأمین نیاز و خواسته‌های خود، آن‌چه را که می‌خواهند یا کمتر و یا با کیفیت پایین‌تر خریداری کنند، در این میان هستند والدینی که در انتظار حقوق و عیدی آخر سال خود، شرمنده خانواده‌شان هستند.
چه کسی پاسخگوی شرمندگی‌های یک پدر است؟
اینها حرفها و اعترافات منابع متعلق به رژیم است. یک نماینده رژیم به اسم شادمهر کاظم‌پور اخیراً گفت: «به ایام عید نوروز نزدیک می‌شویم، عیدی ما به مردم چیست؟ آیا بالا رفتن سرسام‌آور قیمتها عیدی ما مسئولان است؟ نمی‌شود همه مشکلات را وابسته به مسأله تحریم دانست… چند نفر از همشهریها و هم‌استانی‌هایم خودکشی کردند چه جوابی به خانواده‌هایشان داریم؟ چه جوابی برای دیگر جوانان داریم که تا دیروز فقط گرفتار بیکاری بودند و امروز گرفتار بیکاری و گرانی وحشتناک شده‌اند».[خبرگزاری حکومتی خانه ملت(مجلس ارتجاع) ۱۳ اسفند ۹۷]
این‌هم اعتراف یک روزنامه حکومتی: «مردم قید خرید برخی از کالا‌های مورد نیاز خود را زده‌اند به‌طوری‌که رکود عجیبی در برخی از این بازار‌ها هم‌چون بازار خشکبار، برنج و گوشت حاکم شده است. به‌گفته برخی اصناف هیچ سالی مانند امسال بدون مشتری نبوده است… کالاها از محل تولید تا عرضه گاهی با افزایش قیمت ۱۰برابری مواجه می‌شوند… هم‌اکنون مغازه‌ها خلوت هستند و انگار نه انگار که در آستانه عید قرار گرفته‌ایم».(روزنامه حکومتی جهان صنعت - ۲۸بهمن ۹۷)
امام جمعه رژیم در شاهین‌دژ هم گفت: «۶۰ تا ۷۰درصد مردم نه در حال فقر بلکه در حال فلاکت هستند».
از این‌رو در آغاز این یادداشت گفته شد: برای اکثریت مردم ایران، این روزها نوروز با غم همراه شده است.
بر اساس رتبه‌بندی، کشور ما در بین ۱۶۰کشور در پایین‌ترین رتبه‌ها به‌لحاظ نشاط و شادی قرار گرفته است.
