خلیفهٔ ارتجاع در وحشت از صدور قطعنامهٔ شورای حکام آژانس و باز شدن مسیر مکانیزم ماشه، از تمامی لابی‌ها و امکاناتش برای ممانعت از صدور قطعنامه استفاده کرد اما سرانجام کشورهای بزرگ اروپایی قطعنامه را ارئه دادند و شورای حکام آن را تصویب کرد.
نیویورک تایمز نوشت: «شورای حکام آژانس به‌رغم لابی‌گری شدید رژیم ایران و وزیر امور خارجه آن عباس عراقچی با ۱۹ رأی موافق، ۳ رأی مخالف و ۱۲رأی ممتنع، به این قطعنامه رأی داد. عراقچی با مقامات کشورهای عضو شورای حکام از جمله برزیل، آفریقای جنوبی، بنگلادش، الجزایر، بورکینافاسو و پاکستان صحبت کرد و از آنها خواست با قطعنامه‌یی که توسط انگلستان، فرانسه، آلمان و ایالات متحده ارائه شده بود مخالفت کنند».
علاوه بر لابی‌گری و تحت فشار قرار دادن کشور عضو شورای حکام با تماسهای تلفنی عراقچی از تهران و لابی‌گری در وین، مقامات و رسانه‌های رژیم در جریان سفر گروسی و پس از آن با رگباری از موضع‌گیریهای تهدیدآمیز پی‌درپی تأکید می‌کردند که اگر قطعنامه صادر شود چنین و چنان خواهند کرد!.
اما پس از دریافت ضربه قطعنامه شورای حکام، وزارت‌خارجه و سازمان انرژی اتمی رژیم در یک بیانیه مشترک و ترسان آمادگی خود را برای «تعامل سازنده با جهات ذیربط» در «توسعه برنامه هسته‌یی صلح‌آمیز و بومی» اعلام کردند.
در بیانیهٔ خفت‌بار مشترک آمده است که دولت پزشکیان از ابتدای تشکیل، ادامه و ارتقای همکاریها با آژانس را با هدف حل و فصل موضوعات فی مابین در دستور کار خود قرار داده است!
حال آن‌که کارگزاران همین دو ارگان حکومتی صدور هر نوع قطعنامه‌یی در شورای حکام را پایان تعامل و شروع تقابل و غیرقابل تحمل خوانده و تهدید کرده بودند در صورت تصویب آن، پاسخی فوری، سخت و «پشیمان کننده» خواهند داد.
یک رسانهٔ حکومتی با تیتر «ایران پاسخ اقدامات غیرسانده در شورای حکام را خواهد داد» نوشته بود: «اسلامی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران ضمن تأکید بر همکاری ایران و آژانس اعلام کرد که در صورتی که در نشست آینده آژانس قطعنامه‌یی علیه ایران به تصویب برسد، تهران حتی قبل از تصویب قطعنامه اقدامات جدید هسته‌یی را آغاز خواهد کرد. وزیر امور خارجه ایران نیز با ادبیاتی دیپلماتیک بر همین مورد تأکیدکرد».
قشقاوی رئیس کمیته هسته‌یی مجلس رژیم پیش از صدور قطعنامه به صراحت گفته بود: «اگر قطعنامه‌یی را در شورای حکام آژانس علیه کشورمان فراهم کنند، بدون تردید و به‌فوریت اقداماتی خواهیم کرد که قطعاً پشیمان‌کننده خواهد بود».
پس از بیانیه مشترک خفت‌بار وزارت‌خارجه و سازمان انرژی اتمی رژیم، غریب‌آبادی در یک تهدید نسیه، «پاسخ فوری و پشیمان کننده» را به بعد از اسنپ بک و برگشتن تحریم‌ها موکول کرده و می‌نویسد: «اگر اینها به اسنپ بک برگردند و تحریم‌های شورای امنیت را برگرداندند پاسخ جمهوری اسلامی بسیار سریع است و آن پاسخ خروج از ان.پی.تی است».
مضحک‌تر این‌که غریب آبادی به‌نحو ابلهانه‌یی اضافه می‌کند «این تصمیمی است که چندین سال قبل نظام گرفته و کتباً به اینها ابلاغ شده است»! (تلویزیون رژیم اول آذر ۱۴۰۳).
دلیل واکنش هراسان و خفت‌بار رژیم پس از ضربه قطعنامه را فلاحت‌پیشه رئیس سابق کمیسیون امنیت و سیاست خارج مجلس رژیم بدینگونه توضیح داده است:
«قطعنامه آژانس اولین نشانه زمستان سخت برای ایران بود اروپا به پیشواز فشار حداکثری ترامپ رفت آنها خواستار عقب‌راندن تولیدات و برنامه هسته‌یی و افزایش نظارتها بدون هر گونه ما به ازاء هستند».
در مورد پیامدهای قطعنامه شورای حکام، رویترز در گزارشی خاطرنشان می‌کند که این قطعنامه به رژیم دستور می‌دهد با آژانس همکاری کند و قدرتهای غربی ارائه دهندهٔ قطعنامه قصد دارند ایران را برای ورود به مذاکرات دربارهٔ محدودیتهای جدید فعالیت‌های اتمیش تحت فشار قرار دهند. هر چند جای تردید است که ترامپ پس از روی کار آمدن در ژانویه از مذاکرات با رژیم ایران حمایت خواهد کرد یا خیر؟
