در نمایشهای جمعه این هفته تهران و برخی شهرهای کشور، وحشت از ادامهٔ اعتصاب رانندگان کامیون و پیامدهای آن بارز و برجسته بود.
آخوند صدیقی، امام‌جمعه خامنه‌ای در تهران، در حالی‌که در جملاتش ترس از ادامه اعتصاب کامیون‌داران موج می‌زد، به دولت روحانی و وزارت راه اشکال گرفت که چرا پیش از اعتصاب کامیون‌داران اقدامی در جهت پیشگیری از این امر نکرده‌اند و بعد گفت: «هم باید کامیون‌دارها حواسشان جمع باشد که اگر آنها یک نواقصی دارند دشمن هم در کنارشان ایستاده می‌خواهد موج‌سواری بکند، لذا هم باید وزارت راه که متصدی سامان دادن به حمل‌ونقل کشور است به وظیفه خودش عمل بکند، عوض بعضی حرفهای بی‌ربط به‌کار خودش برسد و این مسأله را سامان بدهد و هم این راننده‌های زحمتکش حواسشان جمع باشد آلت‌دست دشمن قرار نگیرند».
علاوه بر صدیقی، امام‌جمعه تبریز، آخوند آل هاشم هم وحشت خود را از ادامهٔ اعتصاب سراسری کامیون‌داران و رانندگان کامیون ابراز کرد و گفت: «اگر به‌موقع مشکلات کامیون‌داران حل نشود با مشکلات جدی روبه‌رو می‌شویم».
وی با وحشت از عمق و گسترش پیدا کردن این اعتصاب و پشتیبانی اقشار به جان آمده جامعه از آن گفت: «ضدانقلاب تلاش می‌کند تا این موضوع را بهانه برای ایجاد تنش در جامعه قرار دهد».
وحشت از ادامه اعتصاب کامیون‌داران در همه ارکان رژیم
ادامهٔ اعتصاب پرقدرت رانندگان کامیون، تمام ارکان رژیم را نگران کرده و به فکر انداخته است. نمودی از آن را در اظهارات برخی اعضای مجلس ارتجاع می‌توان دید.
علی ابراهیمی طی اظهاراتی که روز گذشته در برخی رسانه‌های حکومتی منعکس شده نسبت به برخورد قهرآمیز با اعتصاب‌گران هشدار داد و گفت: «اگر قرار باشد با کامیون‌داران و اعتصابشان، قهری برخورد شود جواب لازم از این کار گرفته نمی‌شود. وقتی کامیون‌داران از پسِ هزینه‌های زندگی خود برنیایند و ضرر دهند حتماً شغلشان را کنار خواهند گذاشت. وقتی این اتفاق بیافتد دیگر نمی‌توان آنها را به‌زور راهی جاده‌ها کرد».(سایت رویداد ۲۴ - ۱۳مهر ۹۷)
یکی دیگر از اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس به نام حسن‌نژاد، نسبت به فضای انفجاری اقشار به جان آمده هشدار داد و گفت: «با این ارزی هم که دوستان مدیریت کردند دیگر ما قاچاق واردی هم نداریم قاچاق خروجی داریم از این به بعد نمی‌دانم آدم واقعاً خجالت می‌کشد مثلاً باید کامیوندار بیاید در خیابان تا من مملکت‌دار کارگزار نظام بفهمم که مملکت لاستیک نیاز دارد».
یکی دیگر از اعضای مجلس ارتجاع به نام کاظم دلخوش ۱۰مهر ۹۷ در جلسه علنی مجلس، در حالی‌که دزدی و اختلاس جاری در رژیم را «ضعف مدیریت» می‌نامید گفت: «بعضی از مسائل و مشکلات ریز را متأسفأنه به‌دلیل ضعف مدیریت بزرگش می‌کنند... مشکل کامیون‌داران مشکلی نیست که به‌راحتی حل نشود؛ مشکل، بیمه این عزیزان و توجه به آن است».
یک نمونه از این به‌اصطلاح سوءمدیریت را یکی از مهره‌های باند اصلاح‌طلب به نام مجید محتشمی با بیان این‌که گرانی لاستیک کامیون‌داران و تریلی‌داران، غوغا کرده است اظهار داشت: «این در حالی است که لاستیک در انبارهای داخل کشور و انبارهایی که در کشتی‌های بندر شهید رجایی لنگر انداخته‌اند، آن‌قدر زیاد است که ما هیچ مشکلی در این زمینه نداشته‌ایم، امّا شرایط را به گونه‌ای پیش برده‌ایم که در توزیع کالاهای اساسی و سرمایه‌ای در کشور دچار مشکل شده‌ایم».(خبرگزاری فارس ۱۱مهر ۹۷)
آنچه که وی آن را مشکل توزیع می‌نامد، چیزی جز احتکار برای فروختن لاستیک به چند برابر قیمت نیست و روشن است که محتکر هم نمی‌تواند جز باندهای مافیایی حاکم و در رأس آنها سپاه پاسداران باشد.
ترس سردمداران رژیم از ادامه اعتصاب کامیون‌داران در چیست؟
آنچه در ابراز هراس‌های فوق دیده می‌شود، وحشت از ادامه اعتراضات و گسترش اعتراضات به اقشار مختلف مردم و پیشرفت قیام است.
خصوصا این‌که این اعتصاب بسیار مهم و تأثیرگذار است و آنچه تاکنون به‌وقوع پیوسته، حاکی از یک رویداد بزرگ و یک پیروزی بزرگ است.
یک حرکت اعتراضی بزرگ در حاکمیت اختناق، یک اعتصاب یکپارچه و سراسری در بیش از ۳۱۰شهر و ۳۱استان کشور که رژیم با همه ارعاب و تهدید و دستگیری و مطرح کردن اعدام و... نتوانسته آن را درهم‌بشکند.
آنچه را نیز که آنها از آن بسیار نگران هستند این است که اعتصاب کامیون‌داران نقشی انگیزاننده برای انگیزش سایر اقشار جامعه ایفا کند و در نهایت کار بزرگی به بزرگی گسترش اعتراضات و قیام روی دست نظام بگذارد که نتواند آن را جمع‌وجور کند و منجر به سرنگونی‌اش شود.
این واقعیتی است که سایر مهره‌ها نیز از آن هراس دارند و توصیه‌شان این است که نباید برخورد خشونت‌بار با کامیون‌داران شود، زیرا به‌خوبی می‌دانند که حنای سرکوب نیز دیگر رنگی ندارد. از طرف دیگر این اعتصاب و گسترش و ادامه آن نشان می‌دهد دیگر دجالگری‌های سردمداران رژیم برای مقصر جلوه دادن این جناح و یا آن جناح و این اداره و یا آن اداره دوره‌اش به‌سر آمده است.
و این تمامیت حکومت فاسد و تبهکار آخوندی است که با نهادینه کردن فقر و چپاول در جامعه و از جمله در گسترش فقر در میان کامیون‌داران نقش اصلی را ایفا کرده است.
بنابراین حرکت آنها در عداد حرکتهای اعتراضی و قیام تمامی زحمتکشان، دستمزدبگیران و تمامی سرکوب‌شدگان در دیکتاتوری آخوندی، و فراتر از هر حرکت صرفاً صنفی است.
حرکت آنها از این نظر قابل ارزش است که سیاست ستم نهادینه‌شده در نظام آخوندی را هدف قرارداده است.
پشتیبانی و حمایت از اعتصاب کامیون‌داران یک وظیفه ملی است
در شرایطی که نظام آخوندی تیغ سرکوبش بی‌اثر شده و بگیروببند و تهدید و ارعاب کامیون‌داران مانع گسترش اعتصاب عمومی کامیون‌داران نشده و همچنین به‌دلیل بحران مرگبار سیاسی و اقتصادی ناتوان از پاسخگویی به خواستهای کامیون‌داران است و در یک‌کلام در بن‌بست قرار دارد، ضروری است که دیگر اقشار و طبقات معترض نیز با آنها همبستگی نشان دهند و برای به ثمر رسیدن اعتصاب آنها را یاری کنند.
این همبستگی تمامی اقشار خلق است که از یک طرف بیش‌از‌پیش دشمن را در بن‌بست سرکوب قرار می‌دهد و از طرف دیگر باعث گسترش و پیشروی اعتراضات می‌شود تا زمانی که این حاکمیت منحوس به گور سپرده شود.
طبعا این حرکت و همبستگی ملی و اجتماعی در مسیر سرنگون کردن نظام آخوندی، همراهی و همگامی کانونهای شورشی و همراهی مقاومت سازمان‌یافته مردم را هم به همراه خواهد داشت.
