اقتصاد، سیاست، مسائل بانکی و بحرانهای اجتماعی در رژیم این روزها آمیخته است با وحشت عمیق از نیرویی که این بحرانها را در یک جهت سمت می‌دهد و متمرکز می‌کند. آنچه که این قضیه را برای نظام هول انگیزتر می‌کند ناکارآمدی و بن‌بستی است که همه کارگزاران ریز و درشت آن به بیانهای مختلف به آن اذعان می‌کنند.
محمد نبی حبیبی دبیر‌کل باند مؤتلفه به فساد اقتصادی کارگزاران دولتی اذعان کرد و گفت:«تیم اقتصادی دولت شکست خورده است».(خبرگزاری فارس ۲۶مرداد ۹۷)
آخوند ابوترابی فرد در نمایش تهران ۲۶مرداد ۹۶ از بازتابهای این شکست گفت و هشدار داد: «آقا بنشینید فکر کنید مشورت کنید.کشور دیگر ظرفیت این تکانه‌های ارزی را ندارد».
قاسم میرزایی نکو نماینده مجلس ارتجاع با این هشدار که «کشور مان شرایط خاصی را از نظر مسایل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی پشت سر می‌گذارد» به ناکارآمدی حاکمیت اعتراف کرد: «از گذشته عملکرد خوبی در بسیاری از حوزه‌ها نداشته ایم». وی سپس به بحران بی‌راه‌حلی در نظام اذعان کرده و گفت: «ما آمادگی و عزم مقابله با شرایط خاص به وجود آمده را نداشتیم».
سایت حکومتی تدبیر ۲۶مرداد ۹۶ با عنوان «ریشه مشکلات اقتصاد ایران کجا خوابیده است؟» به عمق و سابقه بحران بی‌راه‌حلی در حاکمیت آخوندی اذعان کرده و نوشت: «چهل سال است که بحث اول در کشور مسأله اقتصاد و معیشت مردم است، اما تا به امروز نه تنها این مشکلات کاهش پیدا نکرده بلکه در برخی برهه‌های زمانی مانند ماه‌های اخیر به شکل عجیبی گسترش پیدا کرده و بیش از‌پیش دغدغه آحاد ملت شده است».
محمدرضا خانلری یک کارشناس دیگر رژیم با اشاره به مجموعه ناکارآمدیهای آن آدرس آن نیرویی که بحرانها را در سمت واحدی متمرکز می‌کند، داد و گفت: «در حال حاضر همه این عوامل دست به دست هم داده تا جرقه اعتراضات به گرانی شکل گیرد و با نفوذ عوامل ضد انقلاب و مجاهدین، نشان بدهد که دشمنان در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی چه نقشه‌هایی را در سر می‌پرورانند». (سایت حکومتی دانشجو۲۰مرداد ۹۷)
هر چند سرکردگان حکومت، مثل خامنه‌ای و روحانی با شعاردرمانی می‌خواهند صورت را سرخ جلوه دهند، اما وحشت از مجاهدین تحت عناوینی مانند «براندازان» یا «دشمنان» عوامل سرکوب را به پریشان‌گویی واداشته است.
یکی از ایادی حکومتی به نام محمدرضا کفعمی که از او به‌عنوان مسئول بسیج دانشجویی استان اصفهان نام برده می‌شود از موج سواری مجاهدین بر اعتراضات مردمی ابراز نگرانی کرده و از «حربه‌های دشمن» این‌گونه ابراز وحشت کرده است: «چهار راه‌کار یا هدف دشمن: ایجاد دو قطبی در بین مردم، ایجاد شکاف در حاکمیت و جدایی میان مسئولان کلان کشور و سوم ایجاد فضای روانی علیه نظام در جامعه و چهارم ترسیم ناامیدی فزاینده در بین مردم به‌صورتی که مردم با دیدن مشکلات متعدد و معضلات، نظام را در حل مسائل بی‌کفایت و ناکارآمد بدانند».(خبرگزاری حکومتی دانشجو ۲۵مرداد۹۷)
لاعلاجی حکومت آخوندی در مقابل «دشمن برانداز» از نمایشهای جمعه هم به‌گوش می‌رسد.
از جمله آخوند رضا سعادت فر در نمایش جمعه جیرفت گفت: «مجاهدین دنبال ایجاد دو صدایی و چند صدایی هستند که خسارات زیادی به نظام می‌زنند لذا از این رو مسئولان باید هوشیارانه این مسائل را رصد کنند».
ملاحظه می‌شود وحشت از مجاهدین به‌عنوان نیروی سمت‌دهنده بحرانها و وحشت از نقش محوری آنها در قیام است که این عناصر را وادار می‌کند تا نیروهای وارفته رژیم را اینچنین مخاطب قرار دهند که مراقب مجاهدین و سمت و سوی تحولات باشند.
بنابراین واضح است که آنها مردم را مخاطب قرار نمی‌دهند، زیرا کار مردم با این حکومت گذشته است و این مردم به‌طور روزانه با فریادهایشان صدای ناقوس مرگ آن را به صدا درمی‌آورند و با صدای بلند فریاد مرگ برخامنه‌ای، مرگ بر روحانی و آخوندها حیا کنید مملکت را رها کنید، می‌دهند.
این عناصر می‌خواهند با گوشزد کردن این وضعیت و اذعان به نقش محوری مجاهدین خلق در قیام و سمت وسو دادن تحولات به سمت سرنگونی رژیم، از ریزش نیروها جلوگیری کنند.
بنابراین ناگزیرند به حقایقی درباره نقش مجاهدین اذعان کنند که این مجاهدین هستند که در صحنه سیاسی ایران هماورد حکومت آخوندی است و همه بلایایی هم که بر سر آن می‌آید از ناحیه مجاهدین است.
