سردمداران نظام برای چپاول مردم و غارت منابع و سرمایه‌های ملی که مستلزم رابطه با دنیاست، شدیداً نیازمندند به طرف‌حساب‌های بین‌المللی نشان دهند که در داخل از مقبولیت و مشروعیت مکفی برخوردارند؛ به همین خاطر برای راه‌اندازی ضدتظاهراتها و نمایشات انتخاباتی از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند. آنها که به‌خوبی از میزان نفرت و انزجار مردم نسبت به رژیم مطلعند، هر بار در آستانهٔ نمایش انتخابات دست به‌ترفندهای گوناگونی می‌زنند تا بلکه بتوانند هر قدر شده عده‌یی را به پای صندوق‌های رأی بیاورند و بعد با فیلم و عکس دود و دم تبلیغاتی راه بیندازند که ما هم انتخابات داریم و بر اساس آنها آمارهای آن‌چنانی را از اتاقهای تجمیع آرا اعلام کنند.
تاکتیک لو رفته
یکی از تاکتیک‌های نخ‌نما برای رأی‌سازی توسل به «حقوق زنان»! است. یکی از کسانی که این تاکتیک نخ‌نما را به‌کرات مورد استفاده قرار داده حسن روحانی، رئیس جمهور رژیم است. او در سخنرانی‌اش در ۲۵بهمن ۹۸شیادانه ژست طرفداری از حقوق زنان به خود گرفت تا بلکه بتواند تعدادی از آنها را که نیمی از جمعیت را تشکیل می‌دهند، به مراکز رأی‌گیری بکشاند؛ و تنور نمایش انتخابات نظام را گرم کند.
شیاد زن‌ستیز که ابلهانه تلاش می‌کرد برای کشاندن زنان به پای صندوق های نمایش انتخابات، تمام جنایت‌های نظام ولایت فقیه و سرکوب وحشیانهٔ ۴۱ساله زنان را بپوشاند، وقیحانه مدعی شد: «هیچ وقت در تاریخ ایران زن‌ها در سیاست به اندازه این ۴۱سال حضور نداشته‌اند... زن‌ها می‌توانند سرنوشت یک انتخابات را عوض کنند. زن‌ها می‌توانند در انتخابات ریاست‌جمهوری سرنوشت را عوض کنند.»
وی در ادامه شیادانه افزود:
«در یک انتخابات ولو این‌که سال‌ها تلاش کردند، پول خرج کردند و رسانه و همه چیز دارند. اگر خانم‌ها تصمیم بگیرند و ببینند یک کاندیدایی بهتر است، قادر هستند آن کاندیدای مورد نظر خودشان را در انتخابات پیروز کنند... شور انتخابات با خانم‌هاست، در تمام انتخابات همیشه این‌طور بوده، اگر خانم‌ها تصمیم بگیرند شور انتخابات را درست می‌کنند و خانم‌ها قادرند افرادی را که می‌بینند، افکارشان، نیات‌شان، تصمیمات‌شان، اذهان‌شان برای پیشرفت کشور مفیدتر است، آنها را برگزینند و انتخاب کنند.»
رئیس جمهور ارتجاع با وقاحت تمام در حالی ژست حمایت از زنان می‌گیرد که خوب می‌داند آنها از اولیه‌ترین حقوق اجتماعی از جمله ورود به استادیوم‌ها و... محرومند چه برسد به حق و حقوق سیاسی.
آخوند روحانی در حالی‌که حتی یک وزیر زن در طول حاکمیت آخوندی وجود نداشته، با شیادی می‌گوید:
«غیر از معاونین رئیس جمهور که دست رئیس جمهور باز است و می‌تواند معاون خانم بگذارد، آن طرف هم دست را باز بگذارید، برای وزیر هم دست رئیس‌جمهور را باز بگذارید. چه اشکال دارد؟»
روزنامهٔ حکومتی جوان در جنگ و دعوای باندی شیادی روحانی را روکرده و با اشاره به این‌که «روایت روحانی از نداشتن وزیر زن، همه ماجرا نیست.» از قول شهین‌دخت مولاوردی، معاون سابق امور زنان روحانی نوشت:
«زمانی که در دولت دوازدهم (روحانی) شعار انتخاب وزیر زن وعده داده شد، طرفدار‌های دولت قبل (احمدی‌نژاد) به خود من پیامک می‌دادند که این چیزی که برای شما آرزو است، برای ما خاطره است؛ این تابو در دولت دهم (احمدی‌نژاد) شکسته شد؛ دولت روحانی اگر می‌خواست، می‌توانست، اما به هر دلیلی انجام نشد؛ بار‌ها به روحانی گفتم با معرفی وزیر زن، توپ را در زمین مجلس بینداز.» (جوان ۲۷بهمن ۹۸)
این روزنامه هم‌چنین برای روی آب ریختن پته ادعاهای روحانی در مورد زنان، سخنان وی را هنگام معرفی کابینه دومش در مرداد ۹۶یادآوری کرده که گفته بود:
«خیلی دلم می‌خواست حداقل سه زن را به‌عنوان وزیر انتخاب کنم، اما نشد! برخلاف شایعات، برای انتخاب کابینه، تحت هیچ فشاری نبودم.» (همان منبع)
«حقوق زنان»؟! یک شوخی تلخ و ناچسب
ادعای دفاع از حقوق زنان و شرکت دادن آنها در انتخابات، یک شیادی محض بیش نیست. مردم و به‌ویژه زنان ایرانی نسبت به ماهیت روحانی و این سخنان او کمترین توهمی ندارند؛ و به‌خوبی می‌دانند که او همان کسی است که به اعتراف خودش افتخار می‌کند که در سال‌های اول انقلاب جزو نخستین کسانی بوده که با اعمال سیاست سرکوبگرانهٔ «یاروسری یا توسری» از ورود زنان به‌اصطلاح بی‌حجاب به محل کارشان جلوگیری کرده است؛ و لذا حرف‌های او کسی را نمی‌فریبد.
آخوند زن‌ستیز برای بازارگرمی انتخابات، در سخنرانی ۲۶بهمن ۹۸گفت: «عده‌یی اونوقت در سال اول انقلاب می‌گفتن تو دانشگاه یک وسط کلاس یک دیوار بکشیم، خانم‌ها این ور دیوار و آقایان این ور دیوار»
این اظهارات شیادانه در حالی است که او نخستین دیوارکش بین زن و مرد و اولین مجری حجاب اجباری است. حافظهٔ تاریخی مردم ما از یاد نبرده است که او در سال ۱۳۸۱به‌عنوان بخشی از افتخارات خود در خدمت به ارتجاع افسارگسیخته و زن‌ستیز گفت:
«اولتیماتوم دادیم که از فردا هیچ‌کس حق نداره بدون حجاب بیاد. خیلی اونجا شلوغ کردن. غر زدن داد زدن یکی گفت میشه نمیشه خلاصه اونجا ما محکم گفتیم نمیشه از فردا همه باید با حجاب بیایند و گفتیم به دژبان هم گفتیم از فردا هرکی بی‌حجابه راهش ندید. از اونجا ما شروع کردیم.»
باید گفت زمان این‌گونه شیادیها دیگر به پایان رسیده است. زنان قهرمان ایرانی با حضور شجاعانه در قیامهای آبان و دیماه و تقدیم صدها شهید به رسا‌ترین بیان اعلام کردند، مادام که این آخوندهای ضدبشر و زن‌ستیز بر سر قدرتند، صحبت از احقاق حقوق زنان جز یک شوخی تلخ و ناچسب بیش نیست. از همین روست که آنها مصمم‌اند با حضور چشمگیر و تمام عیار خود در قیام‌ها و خیزش مردم ایران و به‌خصوص در کانون‌های شورشی شر این رژیم زن‌ستیز را برای همیشه از سر تاریخ ایران کم کنند و بی‌تردید این مهم به پیشتازی زنان مجاهد و همراهی تمامی زنان ایران‌زمین به‌زودی محقق خواهد شد.
