طبق معمول ِکنفرانس‌ها یا تجمعات بزرگ و کوچک، کهکشان مقاومت ایران نیز هر سال یک نام به خود گرفته و حامل یک شعار مشخص است. این شعار در کوتاه‌ترین عبارت، شرایط سیاسی ایران و موقعیت مقاومت ایران را بازگو می‌کند.
در سال ۱۳۸۳ که اولین گردهمایی بین‌المللی مقاومت برگزار شد، شعار آن «دفاع از مریم رجوی، نه به فاشیسم مذهبی و آخوندهای تروریست در ایران» بود. آن سال پس از اشغال عراق از سوی آمریکا دورانی بسیار سخت و پیچیده برای مجاهدین مستقر در عراق آغاز شده بود و در فرانسه هم آنها یک یورش گسترده و خائنانه به بهانه‌ٔ تروریسم را از سر گذرانده بودند.
در سال ۱۳۸۴، دومین کهکشان مقاومت هم‌چون امسال یک روز پس از انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم یعنی در روز ۲۸ خرداد برگزار شد. همان انتخاباتی که خامنه‌ای با کشاندن به دور دوم، مهره‌ٔ خود «احمدی‌نژاد» را از صندوقها بیرون کشید. در نتیجه شعار کهکشان هم «تحریم بزرگ ملت ایران» نام داشت که واقعی‌ترین برداشت از صحنه سیاسی و خواست مردم ایران را بازگو می‌کرد.
شعار گردهمایی سالانه مجاهدین و شورای ملی مقاومت در سال ۱۳۸۵ «نه به جنگ، نه به مماشات، نه به بمب اتمی در دست فاشیسم مذهبی، آری به تغییر دموکراتیک با مریم رجوی» بود. سالی که رژیم با اشغال پیدا و پنهان خود، عراق را به خاک و خون کشیده بود. چهارنعل برای ساخت بمب اتم می‌تاخت و به هیچ‌یک از قطعنامه‌های بین‌المللی وقعی نمی‌گذاشت. به همین دلیل شعار مقاومت ارائه راه‌حل سوم و رد کردن هر دو گزینه‌ٔ ضدایرانی ِجنگ و مماشات بود.
مقاومت سرخ‌فام ۴۳ساله تا ۱۴۰۳
این نام‌گذاری و تمرکز هر ساله ادامه داشته است. شعار امسال کهکشان «گردهمایی جهانی ایران آزاد، کهکشان مقاومت ایران، مقاومت سرخ‌فام ۴۳ساله تا ۱۴۰۳» است که در تکمیل و توضیح آن «بزرگترین، طولانی‌ترین، بغرنج‌ترین و خونین‌ترین مقاومت سازمان‌یافته تاریخ ایران با چراغ راهنمای نه شاه، نه شیخ علیه دیکتاتوری و وابستگی» آمده است.
می‌توان روی تک‌تک این واژه‌ها توقف کرد و ساعتها از صحت و حرمت آنها دفاع کرد.
برای درک رنگ «سرخ‌فام» این مقاومت می‌شود نگاهی به کتاب قطور شهدا انداخت، به عکس‌های شهدا نگریست، اگر امکانش بود سری به موزه بزرگ مقاومت در شهر اشرف زد.
«بزرگترین» مقاومت تاریخ ایران، مقاومتی سراسری علیه بزرگترین دشمن ایران‌زمین را راهبری کرده است. مقاومتی که نه محدود به یک منطقه یا بخشی از ایران، نه منحصر به خواست این قوم یا آن ملیت، که در همه استانها و شهرهای ایران در جنگ برای بود و نبود ایران و ایرانی جریان داشته و کمتر محله‌ای را می‌توان سراغ گرفت که یادگاری از حماسه‌ها و شهدای مجاهدین نداشته باشد.
«طولانی‌ترین» مقاومت را می‌توان در عمر ۵۹ساله سازمان مجاهدین دید. در ۴۳سال مبارزه مسلحانه و قهرآمیز با بزرگترین ارتجاع دینی حاکم بر ایران. ۴۳سال دور از وطن و محیط اجتماعی و زادگاه و خان و مان. ۱۴سال پایداری پرشکوه در محدودیت و محاصره. حبس‌های طولانی زندانیان سیاسی، ...
در «بغرنج‌ترین» مقاومت تاریخ ایران، جنایات مماشاتگران در پیش روی ماست. نبرد نه با یک دشمن و محصور در یک جبهه که بعضاً به درگیری با ۱۲دولت کشیده است. نزدیک به دو دهه زنجیر بر دست و پا و بستن دهان به‌بهانه تروریسم، بمباران همه قرارگاهها در عراق، خیانت آمریکا به مجاهدین، ۱۷ ژوئن در فرانسه، حمله به اشرف سه در آلبانی و... وجوهی از این مبارزه بغرنج است.
«خونین‌ترین» مقاومت تاریخ ایران با سرنوشت ۱۲۰هزار شهید گره خورده است. خونی سرخ و جوشان بر کف سلول‌های اوین و گوهردشت تا خیابانهای شهرها و تا مناطق مرزی. شتک‌های آن تا پاکستان و عراق و ترکیه و تا مزار مجاهدین در بسیاری از کشورهای اروپایی پاشیده است.
اگر سال ۱۳۸۳ شعار کهکشان «دفاع از مریم رجوی، نه به فاشیسم مذهبی و آخوندهای تروریست در ایران» بود اینک مقاومت ایران در حداکثر تهاجم است و تصاویر رهبران مقاومت علاوه بر ۲۰هزار پراتیک واحدهای مقاومت بر روی خودروهای تبلیغاتی مزدوران رژیم نیز نقش بسته است و برخلاف خواست آنها، امید می‌افشاند و آدرس می‌دهد.
اگر سال ۱۳۸۴ موضوع «تحریم انتخابات» موضوع بنیادی در صحنه سیاسی ایران بود، این موضوع اکنون تحصیل حاصل است و اکثریت قاطع مردم ایران از آن عبور کرده‌اند.
اکنون اگر چه کماکان چشم‌اندازها و خواسته‌های محوری مردم و مقاومت ایران، مواردی هم‌چون «پیش به‌سوی جمهوری دموکراتیک»، «دموکراسی در ایران، صلح در خاورمیانه» و «حمایت از آلترناتیو شورای ملی مقاومت ایران» است، اما شعار ویژه‌ٔ امسال حامل یک جمع‌بندی است.
خلاصه‌ای است از یک راه طی‌شده.
نگاهی غرورانگیز است به آنچه ما کرده‌ایم. می‌گوییم «ما» چون هیچ ایرانی باشرفی نیست که زخمی از آخوندها بر تن نداشته باشد. پس هیچ ایرانی آزاده‌ای خارج از دایره‌ٔ شعار امسال ما نیست.
و این‌گونه ما «ما» شدیم. در پایان راه و نه در آغاز و یا حتی کمرکش آن.
در ۹ تیر این همبستگی را به همه جهان نشان خواهیم داد.
