اجلاس اول پارلمان اروپا در بروکسل در ۱۹ آذر ۱۴۰۴، نقطهای برجسته در مسیر همبستگی با مردم ایران و مقاومت سازمانیافته آنان بود؛ اجلاسی که در روز جهانی حقوقبشر برگزار شد و بهروشنی نشان داد که موضوع ایران تنها یک مسأله داخلی نیست، بلکه مسأله صلح، امنیت و آینده دموکراسی در سطح بینالمللی است. حضور خانم مریم رجوی، رئیسجمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران، و همچنین سخنرانی نمایندگان برجسته پارلمان اروپا، وزن ویژهیی به این نشست بخشید.
بازتاب یک واقعیت انکارناپذیر
خانم رجوی سخنان خود را با عبارتی روشن آغاز کرد: «امروز من به خانه دموکراسی مردم اروپا آمدهام تا از منتخبان ملتهای اروپا و از همه مردم و دولتهای جهان بخواهم مبارزه مردم ایران برای سرنگونی استبداد دینی را بهرسمیت بشناسند». این جمله، جوهره خواست و اراده مردم ایران را در یک خطمشی مشخص خلاصه میکند؛ این خطمشی بر سه اصل کلیدی استوار شده است: «به زیر کشیدن رژیم ولایتفقیه»، «مرزبندی قاطع با شاه و شیخ»، و «جدایی دین و دولت».
این سه اصل، فقط مواضع یک مقاومت سیاسی نیست، بلکه بیانگر روندی عمیق در جامعه ایران امروز است؛ روندی که نشان میدهد نه بازگشت به گذشته ممکن است و نه ادامه وضع موجود قابل تحمل. سخنان خانم رجوی بازتاب لحظهای استثنایی است؛ جایی که او میگوید: «رژیم آخوندی فقط یک مسیر پیش رو دارد: یا سرنگونی با ستیزهجویی بینالمللی و سرکوب داخلی، یا سرنگونی از راه عقبنشینی و زهر خوردن». این تحلیل، تصویری دقیق از بنبست تاریخی رژیم ارائه میدهد.
وی همچنین بر موج جدید اعدامها تأکید کرد: «اکنون ۱۸زندانی سیاسی به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین زیر حکم اعدام قرار دارند». این هشدار در واقع برجستهکردن سیاست سالها تکرارشدهٔ رژیم است: استفاده از اعدام برای ارعاب و جلوگیری از اوجگیری اعتراضات.
تأکید بر ضرورت تغییر سیاست اروپا
میلان زور، رئیس مشترک گروه دوستان ایران آزاد، در سخنان خود با صراحت گفت: «سرکوب سیستماتیک زنان، دانشجویان، روزنامهنگاران و اقلیتها همراه با تأمین مالی گروههای افراطی توسط تهران، رژیم ایران را به منبع اصلی ناامنی تبدیل کرده است». این ارزیابی نشان میدهد که تهدید رژیم ولایت فقیه محدود به مرزهای ایران نیست و اروپا نیز پیامدهای آن را لمس میکند.
او با خوشامدگویی به خانم رجوی تصریح کرد: «شجاعت او الهامبخش واقعی برای همه کسانی است که به آزادی اعتقاد دارند». او با این سخن بر نقش رهبری مقاومت ایران در شکلدهی به امید و اعتماد جامعه جهانی انگشت میگذاشت.
وی با اشاره به اینکه اروپا سالها در «الگوهای مماشات» گرفتار بوده، تصریح کرد؛ «رویدادهای سالهای اخیر نشان داده که این رویکرد کارساز نیست». این موضع روشن میلان زور، بیانگر تغییر پارادایم در اروپا است: عبور از سیاست مماشات و جایگزینی آن با سیاست مسئولیتپذیر در قبال مردم ایران.
هشدار نسبت به تکرار قتلعام ۱۳۶۷
پتراس آستراویچیوس، از چهرههای بانفوذ پارلمان اروپا، با اشاره به احکام اعدام اخیر گفت: «احکام اعدام علیه ۱۸زندانی سیاسی بهدلیل حمایت از سازمان مجاهدین خلق یادآور اعدامهای دستهجمعی دهه ۶۰ و کشتار سال ۱۳۶۷ است». این سخن، علاوه بر هشدار حقوقی، هشداری تاریخی است.
او با تأکید بر لزوم اقدام فوری گفت: «اتحادیه اروپا باید از فراخوان خانم مریم رجوی برای ارجاع جنایات رژیم به شورای امنیت حمایت کند». همچنین تصریح کرد که «طرح ۱۰مادهای خانم رجوی آرمانهای دموکراتیک مردم ایران را در خود جای داده است».
سخنان پتراس، تحلیل دقیقی از روندهای امنیتی و حقوقبشری ایران است؛ روندی که اگر با واکنش قاطع بینالمللی مواجه نشود، میتواند بار دیگر فاجعهیی مشابه ۱۳۶۷ را رقم بزند.
ضرورت بهرسمیتشناختن جنایت علیه بشریت
فرانسیشکو آسیش در سخنان خود گفت: «ما باید کشتار ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ را بهعنوان جنایت علیه بشریت بهرسمیت بشناسیم». این سخن، یکی از مهمترین اعترافات سیاسی-حقوقی در یک نهاد رسمی اروپایی است.
وی کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» را «نمایشی از قدرت در برابر وحشت» توصیف نمود و تأکید کرد: «ما باید در کنار مردم ایران و اپوزیسیون دموکراتیک آن که امروز توسط خانم رجوی نمایندگی میشود، بایستیم».
این سخنان، گامی در جهت ایجاد یک اجماع اروپایی در برابر موج جدید اعدامهاست. همچنین بیانگر آن است که مقاومت مردم ایران نه تنها دیده میشود، بلکه نمایندگان مردم اروپا بر مشروعیت و ضرورت آن تأکید دارند.
مرحلهٔ جدید
اجلاس پارلمان اروپا در بروکسل نشان داد که موضوع ایران وارد مرحله جدیدی شده است؛ مرحلهای که در آن مقاومت ایران بهعنوان یک آلترناتیو دموکراتیک و مسئول شناخته میشود و اروپا نیز ضرورت اتخاذ یک سیاست مسئولانه را درک کرده است. این نشست، صدای مشترک نمایندگان اروپایی و مقاومت ایران بود: صدای آزادی، عدالت و آیندهای بدون سرکوب.
