بنا بر گزارشات رسانهها و اظهارات مقامات حکومتی روزانه حجم زیادی سوخت بهصورت قاچاق از کشور خارج میشود.،بنا بر گزارش پایگاه اطلاعرسانی دولت، میزان قاچاق سوخت به خارج از کشور ۲۰تا ۴۰میلیون لیتر در روز است.(خبرگزاری تسنیم ۲۶مهر ۹۷)
اما بر اساس گزارش روزنامه همشهری وابسته به شهرداری تهران قاچاق سوخت «مرزهای تخیل را درنوردیده» و« روزانه بین ۲۰تا ۳۵میلیون لیتر بنزین و ۱۵تا ۲۰میلیون لیتر گازوییل به شکلی سازمانیافته از مرزهای آبی و خاکی ایران بهصورت غیرقانونی خارج میشود».! (همشهری ۲۶شهریور ۹۷)
نیروهای سرکوبگر سپاه پاسداران و نیروی انتظامی، سوختبران محروم مناطق مرزی بهویژه سوختبران در مناطق مرزی استان سیستان و بلوچستان را که بسیاری از آنها روزانه تنها دو گالن سوخت را در مناطق مرزی میفروشند، به بهانه قاچاق سوخت مورد سرکوب قرار میدهند، و در این رابطه نفرات زیادی هم از این مردم محروم و زحمتکش را کشته و مجروح کردهاند.
این ادعا که سوختبران عامل اصلی قاچاق سوخت به خارج از مرزها هستند آنچنان مضحک است که حتی رسانهها و مهرههای رژیم نیز آنرا به سخره میگیرند.
در میان عوامل قاچاق سوخت به خارج کشور، دو عامل مهم دخیل هستند، یکی سرقت سوخت از پالایشگاههای بزرگ و دیگری احداث پالایشگاههای کوچک خصوصی در مناطق مرزی برای قاچاق سوخت.
در زمینه سرقت و قاچاق سوخت از طریق پالایشگاهها مدیرعامل شرکت ملی پخش فرآوردههای نفتی میگوید: «شاید منظور برخی اخبار درباره قاچاق از پالایشگاهها، قاچاق توسط مینی ریفاینریها باشد که ما به آنها پالایشگاههای کوچک خصوصی میگوییم».(سایت رویداد ۲۴- ۱۶مرداد ۹۸)
این مقام نفتی با گفتن «شاید منظور...» اینطور وانمود میکند سرقت سوخت از پالایشگاههای بزرگ و قاچاق سوخت از طریق پالایشگاههای کوچک یک امر محمتل است. اما واقعیت این است که این امر یک امر قطعی و واقعیتی انکارناپذیر است.
در شرایط کنونی نهادها و عناصر وابسته به نظام نه تنها پالایشگاههای بزرگ را تحت عنوان خصوصیسازی و به بیان طنزآلود رسانهها و مهرههای رژیم« خصولتی» تصاحب کرده، بلکه اشتهای سیری ناپذیر آنها برای چپاول اموال مردم به حدی است، که بهمنظور قاچاق سوخت به خارج، پالایشگاههای کوچک و خصوصی در مرز نیز احداث کردهاند.
در این رابطه خبرگزاری سپاه پاسداران(فارس) ۳۱فروردین ۹۴مینویسد: « توزیع سوخت با یارانه بالای انرژی (بهخصوص گازوئیل) و اختلاف چشمگیر قیمت آن با محصولات مشابه در خارج از کشور، سالهاست که قاچاق سوخت را به یک چالش ملی تبدیل کرده است، متأسفانه در سالهای اخیر، برخی از افراد با پوشش قرار دادن پالایشگاههای کوچک، اقدام به قاچاق فرآوردههایی مانند بنزین و بهخصوص گازوییل کردهاند. آنها بعضاً فرآوردههای یارانهای داخل را با فرآوردههای خروجی از پالایشگاههای کوچک ترکیب کرده و به خارج از کشور صادر میکنند».
روزنامه همشهری وابسته به شهرداری رژیم در تهران با اشاره به قاچاق نفت کوره و گازوییل از نیروگاهها و سکوهای نفتی و وارد کردن آن به استخرها در کنار پالایشگاههای کوچک خصوصی کنار آنها مینویسد: « هر یک از این حوضچهها متعلق به یکی از اعضای مافیای قاچاق فرآورده است.در کنار این استخرها پالایشگاههای کوچک و بویلرهایی وجود دارد که با حرارت دادن نفت کوره، نفت سفید آن را تبخیر و به نوعی قیر غیراستاندارد تبدیل میکنند که به نرخ هر تن ۱۱۰دلار به افغانستان و پاکستان صادر میشود. با این روند روزانه ۴میلیون لیتر نفت کوره را در پوشش قیر یا ایزو گام قاچاق میکنند که در آن طرف مرزها با افزودن نفت سفید، دوباره به نفت کوره تبدیل میشود».(همشهری ۲۳مهر ۹۷)
مهرهها و نهادهای قاچاقچی آنقدر در حاکمیت ذینفوذ هستند که خط لوله قاچاق سوخت به مناطق مرزی میکشند و در کنار آن پالایشگاههای کوچک احداث میکنند.
به گزارش خبرگزاری مهر ۲۰آذر ۹۱به نقل از روزنامه حریت چاپ ترکیه، مینویسد: « مقامات ترکیه از کشف یک خط لوله سه کیلومتری قاچاق برای انتقال نفت خام به ترکیه خبر دادند».
این خط لوله منتهی به یک پالایشگاه کوچک است«که در کنار آن ۵تانکر ذخیره سوخت هر یک به گنجایش ۵۰۰۰لیتر وجود دارد».
احداث پالایشگاههای کوچک برای قاچاق سوخت در مناطق مرزی توسط نهاد و ایادی وابسته به نظام در شرایطی است که در جریان بهاصطلاح خصوصی سازی(خصولتی کردن) پالایشگاههای بزرگ توسط دولت ضدمردمی پالایشگاههای بزرگ را هم تصاحب کردهاند.
دولت تمامی پالایشگاههای بزرگ غیر دو پالایشگاه شازند اراک و پالایشگاه آبادان را به ثمن بخس به آنها فروخته است.
به گفته ناصر عاشوری دبیرکل انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پالایش نفت این دو پالایشگاه نیر«دریک قدمی خصوصیسازی قرار دارند».(خبرگزاری ایسنا ۱۷دی ۹۷)
با خصوصیسازی پالایشگاههای بزرگ راه سرقت سوخت از این پالایشگاهها و قاچاق آن به خارج بیشازپیش هموارمیشود.
ملاحظه میشود بهرغم اینکه حاکمیت آخوندی تلاش میکند حجم عظیم قاچاق سوخت را به سوختبران مرزی نسبت دهد، اما قاچاق سوخت نیز مانند تمامی فتنه و فسادهای اقتصادی دیگر در این حاکمیت امری نهادینه و سازمانیافته است که سرنخ آن در درست سردمداران، نهادها و مهرههای آن است.
در زمینه سازمانیافته بودن قاچاق سوخت به خارج روزنامه همشهری با استناد به مشاهدات شاهدان عینی مینویسد: «شاهدان عینی میگویند بخش بزرگی از سوخت قاچاقشده در مرزهای شرقی به وسیله شلنگهایی که بعضاً طول آنها به ۲۰کیلومتر هم میرسد، از این سوی مرز با پمپاژ به پاکستان منتقل میشود. ظاهراً در محدوده جنوب کشور هم شلنگها و لولههای قرار گرفته زیر سطح آب، وسیلهای پرکاربرد در قاچاق سوخت بهحساب میآیند. شاهدان عینی به همشهری گفتهاند در مناطقی از استان هرمزگان بهویژه در محدوده بندرعباس و میناب که امکان انتقال سوخت راحتتر است. قاچاقچیان با تعبیه مخازن بزرگ زیرزمینی و از طریق شلنگ و لوله با کمک دستگاههای پمپاژ، سوخت را به لنجهای مستقر در وسط دریا منتقل میکنند و در گام بعدی لنجها سوخت را به شناورهای بزرگی که در وسط دریا پهلو گرفتهاند، منتقل میکنند. مقصد بخش بزرگی از این محمولههای سوخت کشورهای حاشیه جنوبی خلیجفارس است». (همشهری ۲۶شهریور ۹۷)
هممچنانکه سپاه پاسداران ضدخلقی سردمدار واردات و صادرات قاچاق کالا است، قطعاً در ساختن پالایشگاههای بهاصطلاح خصوصی در مرزهای کشور و انتقال سوخت قاچاق به خارج نیز دست دارد.
در شرایط کنونی ۹۰درصد از کالاهایی که به خارج قاچاق میشود سوخت است، و نهاد اصلی هم که مرزهای شرقی و جنوبی کشور را کنترل میکند سپاه پاسداران است.
سپاه پاسداران یا خودش مستقیم در ساختن پالایشگاههای بهاصطلاح خصوصی در مرز و قاچاق سوخت دست دارد، و یا اینکه حق السهمی از سایر قاچاقچیان حکومتی دریافت میکند.
به راستی غیر از سپاه پاسداران چه فرد یا نهاد قاچاقچی قدرت دارد بخش بزرگی از سوخت قاچاق را در داخل ایران پمپاٰژ کند و توسط شلنگهایی به طول ۲۰کیلومتربه پاکستان منتقل کند.؟غیر از سپاه پاسداران چه نهاد و یا فرد قاچاقچی قدرت کشیدن خط لوله انتقال سوخت در کف دریا در جنوب را دارد.؟
بنابراین تصفیه سوخت و قاچاق نفت توسط پالایشگاههای خصوصی در نوار مرزی قطعاً از دید سپاه پاسداران که آخوند روحانی مأموریت مبارزه قاچاق در مرزهای جنوبی را به آن واگذار کرده مخفی نیست، زیرا بزرگترین قاچاقچی در ایران سپاه پاسداران است.