روز یکشنبه ۲۳بهمن به‌مناسبت سالگرد انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران هموطنان شریف و‌آزاده، پس از برگزاری یک گردهمایی بزرگ در میدان دانفر روشرو پاریس که از نمادهای مقاومت ضدفاشیستی فرانسه است، با پرچمهای برافراشته ایران تا میدان تاریخی انولید درقلب پاریس راهپیمایی کردند و در خروش شعارهایشان در حمایت از قیام و کانون‌های شورشی و ارتش آزادی با آرمانهای انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران تجدید پیمان کردند.
هموطنان آزاده با شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر»، بر مرزبندی سرخ و آتشین خلق و ضدخلق و هر گونه دیکتاتوری چه با انگ شاهی و سلطنتی و چه با رنگ و لعاب مذهبی و شیخی پای فشردند و تصریح کردند که دوران شیخ نیز هم‌چون دوران شاه به‌یمن بیش از ۴۰سال مقاومت و مبارزه خونین مردم ایران سرآمده و مردم ایران دیگر اجازه نخواهند داد که استعمار و ارتجاع بار دیگر انقلاب خونبار مردم ایران را به‌مسلخ ببرند و میو‌ه‌چینان و مفتخوران نخواهند توانست بار دیگر بر امواج جنبش سوار شوند. شعارهای کوبنده و صفوف انبوه و فشرده هموطنانمان در تظاهرات پاریس، در یک بزنگاه بزرگ سیاسی بیانگر درهم شکستن توطئه‌های ارتجاعی استعماری علیه قیام سراسری و رسوایی ترفندها و عوامل شیخ و شاه بود. تظاهر کنندگان می‌خروشیدند: «خامنه‌ای ضحاک! می‌کشیمت زیر خاک!»، «نه تاج و نه عمامه، آخوند کارش تمامه» و «ساواکیا! سپاهیا! دیگه تمومه ماجرا!»
روی نمادها و پرچمهای این تظاهرات به زبان فارسی و فرانسوی این عبارت نقش بسته بود که که پیام این تظاهرات را به‌صورتی کاملاً واضح بیان می‌کرد: «از بهمن ۱۳۵۷ سرنگونی دیکتاتوری شاه تا بهمن ۱۴۰۱قیام برای جمهوری دموکراتیک».
این پیامی بود که شخصیتهای سیاسی از دولتمردان و منتخبان فرانسه، انگلستان و بلژیک و دیگر کشورها که در این گردهمایی حاضر بودند یا سخنرانی کردند، بر آن اتفاق‌نظر داشتند:
ژان فرانسوا لوگاره شهردار قبلی منطقهٔ یک پاریس گفت: «۲۲بهمن ۵۷، سقوط نظام سلطنتی با فشار مردم بود، اما این انقلاب به‌سرقت رفت و عمامه به‌جای تاج آمد و یک استبداد مذهبی فاسد و خون‌ریز قدرت را به‌دست گرفت».
جان برکو رئیس و سخنگوی پارلمان انگلستان (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹) گفت: «ما می‌دانیم که رژیم شاه یک دیکتاتوری و فاسد بود؛ فاسد در غارت و در کشتار. شاه به دموکراسی و آزادی بیان و حقوق زنان و حقوق اقلیتها معتقد نبود و به‌خاطر همین سابقه و تأکید بر حکومت سرکوبگرانهٔ خودش باید از حکومت خلع می‌شد و شد. آخوندهایی که روی کار آمدند انقلاب را به سرقت بردند و آن را به جهت دیگری منحرف کردند و انقلاب را به ویرانی کشاندند. این دیکتاتوری انحصاری شاه بود که باعث شد آخوندهای دیکتاتور روی کار بیایند که به آزادی بیان و حقوق زنان و حقوق اقلیتها معتقد نیستند آنها هم دیکتاتور هستند. ولی مردم ایران می‌گویند ما دموکراسی می‌خواهیم. ما خواهان آزادی هستیم ما حقوق قانون می‌خواهیم ما تساوی و برابری زنان و حقوق برابر برای اقلیتها با هر عقیده‌یی می‌خواهیم»
اینگرید بتانکور کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا گفت: «ما اینجا در طرف درست تاریخ قرار گرفته‌ایم. ما انقلابی را که به‌سقوط دیکتاتوری شاه، یک دیکتاتوری فاسد و خون‌ریز منجر شد گرامی می‌داریم». وی افزود: «امروز ایرانیها دوباره پرچم را به‌دست گرفته‌اند و شعار می‌دهند که مرگ بر هر گونه دیکتاتوری، نه تاج و نه عمامه. امروز ایران در یک وضعیت استثنایی قرار دارد. در حالی که شاه تمام انقلابیون را به‌قتل رسانده بود، اما خمینی نتوانست نیروی اصلی انقلاب را از بین ببرد؛ من به‌شورای ملی مقاومت ایران اشاره می‌کنم که مثل فرانسه که در همین جا و در این میدان مقاومت فرانسه به‌مردم فرانسه امکان داد به آزادی دست یابند».
گی فرهوفستاد نخست‌وزیر پیشین بلژیک گفت: «زنان ایران پیشتاز دوران جدید دموکراسی در ایران خواهند بود. ایران از دیکتاتورها آزاد خواهد شد و مردم شجاع ایران آن را پس خواهند گرفت».
پیام این تظاهرات بزرگ که اهداف انقلاب بهمن ۵۷ را به انقلاب دموکراتیک نوین و روزهای خروشان قیام سراسری در بهمن ۱۴۰۱ پیوند زد، در سخنان خانم مریم رجوی خطاب هموطنان به کاملترین صورت بیان شد. رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در بخشی از سخنانش گفت: «ما در کشاکش یک انقلاب دموکراتیک نوین هستیم. آنچه مردم ما می‌خواهند یک جمهوری دموکراتیک است؛ یک جمهوری، عاری از شکنجه و کشتار و عاری از استبداد و وابستگی؛ و الا؛ دیکتاتوری، دیکتاتوری است؛ چه با عمامه باشد، چه با تاج.
غارتگری، غارتگری است؛ چه توسط ستاد اجرایی یا بنیاد برکت خامنه‌ای باشد، چه توسط رضا‌شاه که بخش اعظم زمین‌ها و روستاهای آباد کشور را با زور غصب کرد و چه توسط پسر او باشد که دهها میلیارد دلار از دارایی ایران را همراه با خانواده‌اش به خارج کشور منتقل کرد و هنوز هم حساب آن را پس نداده‌اند.
بله، اجبار، اجبار است چه کشف اجباری حجاب، چه تحمیل اجباری حجاب.
حالا کسی که ارث پدرش را از ملت ایران می‌خواهد مدعی است که چرا زنان مجاهد روسری دارند و چرا از مردان جدا می‌نشینند. فرهنگ سرکوبگرانهٔ رضاخانی و رویکرد قیم‌مآبی خمینی را می‌بینید؟
پس احترام به افکار و عقاید و آیین و حقوق و آزادی انتخاب دیگران چه شد؟ آ‌ن‌هم در مورد زنان قهرمانی که دهها هزار نفرشان در مبارزه با خمینی شکنجه یا شهید شدند و حالا در مواضع رهبری یک سازمان پیشتاز، جنبش آزادی را پیش می‌برند.
آیا تصویر فرمانده سارا با خنجری در قلبش آویخته از پا با طناب بر صخره، در گردنهٔ حسن‌آباد به‌اندازه کافی گویا نیست؟ در اینجا ناگزیر می‌پرسم آیا خواهر خود من را بازجویان ساواک شما به‌صورت فجیع نکشتند؟
بله، این فصل‌مشترک شاه و شیخ در زن‌ستیزی است؛ و در تقدیر شیخ هم‌چون شاه، سرنگونی قطعی و حتمی است».
