روز جهانی کارگر از راه رسید. کارگران ایران فریاد می‌کشند: ۱۲ماه حقوق نگرفته‌ایم. زن و بچه‌مان گرسنه‌اند. با چه زبانی بگیم: گرسنه‌ایم گرسنه!
اولین سؤال این است: حقوق این کارگران محروم و ستمدیده کجاست و چرا رژیم غارتگر آخوندی حقوق آنها را نمی‌پردازد؟
جواب کوتاه، ساده و روشن - و البته دردناک و خائنانه- از زبان رئیس‌جمهور همین نظام یعنی آخوند حسن روحانی:
«در سخت ترین شرایط اقتصادی، دولت ایران به عراق کمک کرد. چه کسی پول تمام سلاحی که عراق نیاز داشت، تأمین کرد؟ پول نیازهای سوریه را در شرایط تحریم چه کسی تأمین کرد؟ حقوق و سلاح آنها را چه کسی تأمین میکند؟ پول موشک ها را دولت و وزارت دفاع دادند. (آخوند روحانی- خبرگزاری حکومتی ایرنا- ۲۰تیر ۹۶)
پس معلوم شد که دیکتاتوری آخوندی چرا حقوق و دستمزد کارگران را نمی‌پردازد. این را که به صراحت خود رئیس‌جمهور همین رژیم دارد میگوید. همان رژیمی که شیره جان کارگران را می‌کشد، اما حاضر نیست حتی دسترنج بخور و نمیر کارگر را بپردازد. چرا؟ چون باید با پول و حقوق آن کارگر موشک تهیه میکند و به سوریه و بشار اسد بدهد تا او هم مردم خودش را و با سلاحهای شیمیایی قتل‌عامکند. پس مردم و کارگران گرسنه و خشمگین شهرهای سراسر ایران حق دارند شعار بدهند: سوریه را رها کن، فکری به‌حال ما کن. حق دارند شعار بدهند: دشمن ما همین جاست، الکی میگن آمریکاست.
آخر در کشورهای دیگر دنیا کارگران تظاهرات می‌کنند و دست به اعتراض و اعتصاب می‌زنند تا حقوق و دستمزدشان بیشتر شود، اما در ایران تحت اشغال آخوندهای غارتگر و پاسداران جنایتکار، کارگران مظلوم تظاهرات می‌کنند برای این‌که ۱۲ماه و حتی بیشتر از ۱۲ماه حقوق پرداخت نشده خود را بگیرند و شعار میدهند: گرسنه‌ایم گرسنه. بله، این هم یک نمونهٔ دیگر از خارج بودن ایران تحت حاکمیت آخوندها از نرم‌ها و استانداردهای جاری دنیا.
اما آخوند روحانی به همین حرف‌ها بسنده نمی‌کند و در تاراج سرمایه و ثروت مردم ایران ادامه می‌دهد:
«ما می‌شنویم که یک موشکی از خاک ایران حرکت کرد، افرادی این موشک را پرتاب کردند، اما این موشک را چه کسی درست کرد؟ سازنده این موشک، دولت و وزارت دفاع است، پولش را چه کسی تأمین کرد؟ بخش اقتصادی کشور آن را تأمین میکند». (منبع بالا)
معنی «بخش اقتصادی کشور» هم معلوم شد. یعنی پول آن موشکها را از همین حقوق معوقه و پرداخت نشده کارگران زحمتکش تأمین می‌کنیم. خب، نتیجه چه میشود؟ یک رسانهٔ حکومتی تحت عنوان «آمار گرسنگان در ایران تکان‌دهنده است» چنین پاسخ می‌دهد:
« تعداد افرادی که در فقر شدید به‌سر می‌برند به ۵میلیون نفر می‌رسد… به این معنا که قادر به سیر کردن شکم خود نیستند. از این وضعیت با عنوان «فقر خشن» نیز یاد میشود. (احمد میدری، معاون وزیر کار- خبرگزاری ایرنا- ۱۴دی ۹۶)
سوال بعدی که مطرح میشود این است که آیا این وضعیت گرسنگی قبلاً بدتر و هولناک‌تر بوده و الآن بهتر شده یا نه، هر روز که می‌گذرد بدتر و وخیم‌تر میشود؟ پاسخ را باز هم رسانه‌های همین رژیم غارتگر میدهند:
«دولت محمد خاتمی… در پایان دو دوره میزان فقر به ۱۸درصد رسید… در آغاز دولت یازدهم بار دیگر میزان فقر در ایران به ۳۰درصد افزایش یافته». (منبع بالا)
سؤال دیگری که اینجا مطرح میشود این است که آیا همه سرمایه و ثروت مردم محروم میهن صرف سرکوب مردم در داخل و صرف پرداخت حقوق مزدوران در عراق و سوریه و صرف ساخت سلاح و خرید موشک برای صدور تروریسم و ایجاد آشوب و جنگ در منطقه و… میشود؟ یا نه به جا و به جیب دیگری هم می‌رود؟ مثل همیشه پاسخ را از رسانه‌های همین رژیم بگیریم:
«نظام اسلامی را آمریکا و اسراییل تهدید نمیکنند. آن چیزی که امروز دارد ما را تهدید میکند بحث فساد در داخل کشور است که دارد نارضایتی ایجاد میکند». (برنامه راز- شبکه ۴تلویزیون رژیم- ۷خرداد ۹۶)
پس معلوم شد که آن همه ساخت سلاح و خرید موشک و تحویل آنها به سوریه و یمن و پرداخت حقوق مزدوران در سوریه و جنگ‌افروزی در منطقه… همه و همه تمام ماجرا نیست. معلوم شد که آن روی سکه، غارت و چپاول ملت ایران است.
حالا سؤال این است که چرا رژیم آخوندی با این فساد مبارزه نمی‌کند؟ جواب را این بار آخوند خامنهای ولی‌فقیه درهم شکستهٔ نظام آخوندی می‌دهد:
«مبارزه با فساد بسیار سخت است و همان‌گونه که چند سال قبل گفتم، فساد هم‌چون اژدهای هفت‌سر افسانه‌هاست که از بین بردن آن به‌راحتی امکان‌پذیر نیست». (سخنرانی آخوند خامنهای- ۱۹بهمن ۹۶)
تلویزیون رژیم ادامه می‌دهد:
«ششصد و خورده‌ای هزار کارگر دارند له میشوند به نام خصوصیسازی و یک عده مولتی‌میلیاردر دوباره دارد به ثروت اولیه‌شان افزوده میشود… آن وقت نتیجه، شما یک کسی را گذاشتید خصوصی کردید، حساب و کتاب ندارد. اگر رفت به خطی که نباید [برود] شما آن را مجازات نمیکنید و از او بازخواست هم نمیکنید. این طبقه از مدیران رشد کردند، شرایطی به وجود آوردند که میبینیم. بانکها و مجلس در اختیار آنهاست، قوه قضاییه و همه را تحت تاثیر قرار میدهند… یک طبقه خاصی که ثروتمند شدند و به‌قول یکی از نامزدهای ریاست‌جمهوری که گفت ۴درصد ایران که هر چقدر بخواهید ثروت دستش است و هر کاری هم اراده میکند.... مغولها این رفتار را نمیکردند در چارچوب جمهوری اسلامی ایران، چون مجازات نشدند… ۳۰میلیون فقیر! ۱۲میلیون بیکار، ۶۰-۷۰درصد حقوق‌بگیران زیر خط فقر هستند، بیمه هم نیست، این یعنی چه؟! کجای دنیا اینطوری است؟ خدا نکند آن روز پیش بیاید مردم عادی فکر کنند ظرفیت جمهوری اسلامی ایران از لحاظ اقتصادی این است، این همه فقر و بینوایی بعد همه بگویند ما سرمایه نداریم، چه کسی میگوید ما سرمایه نداریم؟ ما ۱۵۰۰میلیارد واردات کالا و خدمات داریم همین ۴سالی که گذشت ۲۰۰میلیارد واردات کالا و خدمات داشتیم، چه کردیم؟ ۵۰۰هزار شغل هم از دست دادیم، طبق ضوابط بین‌المللی باید ۲۰میلیون شغل ایجاد میشده. اینها واقعیت‌های تلخ است..». (برنامه راز- شبکه ۴تلویزیون رژیم- ۷خرداد ۹۶)
آنچه که در بالا آمد، از زبان تلویزیون و رسانه‌های همین حکومت فاسد است که تازه فقط بخش بسیار کوچکی از واقعیت دردناک ایران کنونی را نشان می‌دهد. حقوق به یغما رفته میلیون‌ها کارگر زحمتکش اینچنین به سرقت و به جیب آخوندهای مفت‌خور و به جیب پاسداران و کارگزاران دزد می‌رود.
آری، حکومت فاسد آخوندی و پاسداران غارتگر و باندهای مافیایی آن که هم‌چون اژدهایی هفت سر بر این میهن حکمرانی می‌کنند، به تعبیر چاقو دستهٔ خودش را نمی‌برد، نه‌تنها هیچگاه با فساد مبارزه نخواهند کرد، بلکه در عوض روزانه کولبران محروم را هدف تیرهای خود قرار میدهند و جوانان میهن را بر دار می‌کشند و بر روی کارگران گرسنه و جوانان بیکار و دهقانان زحمتکش و زنان ستمدیدهٔ میهن آتش می‌گشایند.
گرچه روز جهانی کارگر از راه رسید و هنوز خبری از پرداخت ۱۲ماه حقوق عقب‌افتاده نیست. اما خبر بزرگ دیگری در راه است. خبر خیزش و قیام ارتش بیکاران و سپاه گرسنگان و انتقام از این غارتگران و جانیان. باشد تا عمود ناتوان خیمه نظام و اژدهای هفت سر آخوندی برای همیشه از ریشه برکنده شود.
