در روزهای اخیر مسایل مختلف اقتصاد درهم شکسته و به بن‌بست رسیده نظام ولایت موضوع بحث، نقد و تحلیل رسانه‌های هر دو باند حکومتی است.
در حال حاضر اضافه بر این‌که سفره‌های بسیاری از مردم خالی است، به‌دلیل نابودی تولید و زیرساخت‌های اقتصادی شرایط کسب و کار نیز فراهم نیست، و آنها از تهیه کمترین ملزومات و نیازمندی‌های زندگی عاجزند.
روزنامه جهان صنعت ۱۰مهر ۱۴۰۰ نوشت: «هم‌اکنون در ایران، مشکل نبود مشتری وجود دارد. در واقع قدرت خرید ایرانیان به‌شدت کاهش یافته و شهروندان ایرانی حتی برای خرید مایحتاج عمومی زندگی نیز دچار مشکل هستند چنان‌چه میزان مصرف اقلام غذایی مهم مانند گوشت، تخم‌مرغ، لبنیات و پروتئین در سفره ایرانیان کاهش چشمگیری حتی تا میزان ۵۰درصد داشته است. یعنی طی یک‌سال گذشته میزان مصرف اقلام مهم خوراکی در نزد ایرانیان ۴۰ تا ۵۰درصد کاهش داشته و این نشان می‌دهد که ایرانیان به‌طور عمومی فقیر و سفره غذای‌شان کوچک‌تر شده است».
این روزنامه وابسته به باند مغلوب در ادامه مطلب خود افزوده است: «روشن است که وقتی یک ایرانی به‌خاطر فقر و یا گرانی اقلام مصرفی، مجبور می‌شود از نیمی از غذای روزانه خود بکاهد، به همان میزان خریدهای روزانه خود را در محورهای دیگر کاهش می‌دهد و عملاً تولیدات بنگاهها با عدم وجود مشتری مواجه می‌شود. این به آن معنی است که وقتی اقلام ضروری و غذا در ایران بدون مشتری می‌ماند، کالاهای کمتر ضروری و نیازهای درجه دوم شهروندان ایرانی- هر چه که باشد- بیشتر دچار کمبود مشتری می‌شوند و به همین نسبت تولیدکننده با انباشت محصول مواجه و به رکود کشانده می‌شود».
وضعیت اقتصادی کشور و مردم آن‌چنان خراب است که به‌نوشته روزنامه آرمان «در حال بدل‌شدن به معضلات اجتماعی است»، بحرانهای اجتماعی که تماماً ناشی از عملکرد حاکمیت آخوندی، فساد و غارت نهادینه شده در آن و معلول اقتصاد غارت شده کشور است.
روزنامه حکومتی فرهیختگان وابسته به باند خامنه‌ای هم درمانده است که چه جنبه‌ای از مشکلات اقتصادی کشور وضعیت بد معیشتی مردم را مورد بررسی قرار دهد: «یکی‌یکی حوزه‌های مختلف را که با هم بررسی کنیم، یعنی به اقتصاد رجوع کنیم و از وضعیت بد اقتصادی مملکت بنویسیم، از معیشتی که اصلاً خوب نیست، از فقر و بیکاری که روزبه‌روز بیشتر می‌شود و شکاف طبقاتی که تبدیل به دره‌یی عمیق شده است».
این دره عمیق به ناچار روزنامه حکومتی مردم‌سالاری را واداشته که سؤال کند «چرا حال اقتصاد ایران۱۰سال است که خوب نمی‌شود؟».
البته این روزنامه حکومتی همان‌طور که انتظار می‌رود تلاش کرده از پاسخ اصلی طفره برود و به‌جای انگشت گذاشتن روی قلب مسأله (اقتصاد فاسد و غیرتولیدی و رانتی و هزینه کردنهای نجومی برای سرکوب و تروریسم) در به‌وجود آمدن شرایط تأسف‌بار کنونی، تحریم‌ها و بلوکه شدن پول‌ها و عدم ارتباط با بازارهای بین‌المللی را دلیل این امر مطرح کرده است: «در بخش مهمی از دهه۹۰، اقتصاد ایران تحت تاثیر تحریم‌های بین‌المللی یا تحریم‌های یک جانبه آمریکا قرار داشته و همین موضوع ارتباط گرفتن با بازارهای بین‌المللی و نقل و انتقال ارز را دشوار کرده اما در عین‌حال برخی مسائل و مشکلات داخلی نیز هم‌چنان بر جای خود باقی هستند و همین عوامل شرایط دشوار اقتصادی را تشدید کرده‌اند» (مردم‌سالاری ۱۰مهر ۱۴۰۰).
عواملی که این مهره حکومتی به آن اشاره کرده اگر چه در به‌وجود آمدن وضعیت موجود بی‌تاثیر نیستند، اما وقتی با گرانی و نایابی بسیاری از اقلام خوراکی و مصرفی مردم که در داخل تولید می‌شوند روبه‌رو می‌شویم، اصل مسأله که همان غارتگری و فساد حکومتی است بیرون می‌زند. در حالی‌که کشاورزان میوه‌ها و محصولات خود را بیرون می‌ریزند، مافیای واردات، همان میوه‌ها و اقلام را وارد کرده و با قیمت بالا در بازار عرضه می‌کند.
بر اساس آخرین آمار تورم نقطه‌ای توسط مرکز آمار رژیم در مورد مصرف مواد خوراکی وضعیت نگران‌کننده است.
مرکز آمار رژیم تورم نقطه‌ای در شهریورماه را ۴۵.۵درصد اعلام کرده که در این تورم مواد خوراکی بیش از ۶۰درصد گران شده است.
تلگرام حکومتی خبر فوری نوشت: «شاخص فلاکت ۲۰استان ایران در محدوده ریسک محاسبات نشان می‌دهد ۸استان ایران از حیث شاخص فلاکت، در محدوده بالای ۶۰درصد جای گرفته‌اند. بر اساس آخرین برآورد مرکز آمار ایران، نرخ تورم در پایان شهریور به ۴۵.۸درصد و نرخ بیکاری ۹.۶درصد رسیده که به این ترتیب شاخص فلاکت در کشور در پایان تابستان امسال به ۵۵.۴ درصد رسیده است. تنها شاخص فلاکت ۲استان سمنان و قم پایین‌تر از ۵۰درصد قرار دارد و استانهای تهران، مازندران، قزوین، مرکزی، همدان، البرز، اردبیل، خراسان رضوی و جنوبی به‌ترتیب در پایین جدول شاخص فلاکت و در حوالی رقم ۵۰درصد قرار دارند» (خبر فوری ۱۰مهر ۱۴۰۰).
در این شرایط وضعیت اکثریت بالای به زیر خط فقر کشیده، یعنی آنهایی که حتی نان خالی هم در بساط ندارند روشن است.
وقتی رژیم برای حفظ نظام، سرمایه‌های مردم ایران را هزینه نیروهای سرکوبگر خود و برنامه اتمی و موشکی و مزدوران منطقه‌ای برای جنگ‌افروزی و صدور تروریسم در کشورهای منطقه می‌کند، طبیعی است پولی نمی‌ماند که مردم محروم را به حداقل‌های معیشتی برساند.
به این ترتیب روزبه‌روز به ارتش گرسنگان افزوده می‌شود، ارتشی که به مانند آتش زیر خاکستر وقتی سر برآورد نه از تاک نشان ماند و نه از تاک‌نشان.
