«چهارشنبه‌سوری»، این جشن باستانی و پرشور ایرانی، همراه با «نوروز» و «مهرگان»، از دیرباز یکی از سنت‌های پویا و مترقی ایران‌زمین بوده است. اما این آیین دیرپا، مانند بسیاری از پشتوانه‌ها و ذخایر فرهنگی و تاریخی ما، سال‌هاست که در چنگ اشغالگران گرفتار آمده است.
اهریمنان عمامه‌دار در تلاش هستند تا ایران و ایرانی را از تاریخ، سنتها و باورهای خود جدا کنند. این رژیم برای بقای خود، می‌خواهد روحیه‌ٔ جنگاوری، شاداب‌زیستی، عشق به همنوع، شادمانی و خرمی را در میان مردم از بین ببرد و به‌جای آن، یأس، دلمردگی، ماتم‌پرستی و بنیادگرایی را رواج دهد. برای بازستاندن این سنتها و بازآوردن بهاری پایدار به این سرزمین، نخستین گام، بیرون راندن اشغالگران از این مرز و بوم است.
چهارشنبه‌سوری؛ از جشن تا کارزار
تاریخچه‌ٔ نبرد نفس‌گیر مردم ایران با این اهریمنان زندگی‌سوز اثبات کرده است که آنان جز زبان آتش، زبانی دیگر را نمی‌فهمند. از این رو، چهارشنبه‌سوری نه‌تنها جشنی ملی، بلکه میدان تقابل دو نیروی اهریمنی و اهورایی است که بر بستر سنت‌های ایرانی شکل می‌گیرد.
هر ساله، پیش از فرا رسیدن چهارشنبه آخر سال، سازمان مجاهدین خلق ایران فراخوانی برای بزرگداشت این سنت ملی صادر می‌کند. این فراخوان، کارزاری برای بازپس‌گیری هویت و تاریخ ایران از چنگال استبداد دینی است.
از این‌رو، چهارشنبه‌سوری را باید به‌عنوان یک کارزار ملی برای بازپس‌گیری ایران از دست اشغالگران دانست و با برافروختن آتش در کوچه‌ها، خیابان‌ها و میادین شهرها، آن را گرامی داشت.
سال شکست‌های پی‌درپی خامنه‌ای
همان‌طور که در فراخوان سازمان مجاهدین برای بزرگداشت چهارشنبه‌سوری آمده است، سال ۱۴۰۳ برای این رژیم ایران‌ستیز، سالی پر از شکست‌های بزرگ بود. سیاست‌های جنگ‌افروزانه‌ٔ خامنه‌ای که قرار بود سدی در برابر قیام ایجاد کند، با ضربات استراتژیک در هم شکست. فرار فضاحت‌بار پاسداران از سوریه، ضعفهای بنیادین رژیم را آشکار کرد و نشان داد که سرنوشت خامنه‌ای از شاه و بشار اسد بهتر نخواهد بود.
در حالی که رژیم و سردمدارانش میلیاردها دلار از اموال مردم ایران را یا چپاول می‌کنند یا در پروژه‌های ضدمیهنی مانند برنامه‌های اتمی و موشکی و جنگ‌افروزی به هدر می‌دهند، بیکاری، گرانی سرسام‌آور و تورم افسارگسیخته زندگی مردم، به‌ویژه زحمتکشان، را تباه کرده است. فشار معیشتی بر کارگران، بازنشستگان، پرستاران و فرهنگیان طاقت‌فرسا شده و همگان دریافته‌اند که تنها راه رهایی، سرنگونی آتشین این رژیم و جایگزینی آن با یک جمهوری دموکراتیک است. در همین راستا، کانون‌های شورشی در سال ۱۴۰۳ با فعالیت‌های مستمر و گسترش‌یابنده، طلسم اختناق را هدف قرار دادند و تور خفقان رژیم را درهم شکستند.
آری، دشمن ما همین‌جاست؛ سر مار در تهران است و میدان ما، ایران. در این مبارزه مرگ و زندگی برای بازپس‌گیری ایران بلعیده‌شده و بازگرداندن آن به خلق اسیر، طناب دار جلاد هرگز بر گردن دماوند کارگر نخواهد بود
معنای حقیقی چهارشنبه‌سوری
بزرگ‌ترین قدردانی از سنت‌های ملی و میهنی، تبدیل آنها به سلاحی برای نبرد با اشغالگران این آب و خاک است. چهارشنبه‌سوری، در دل خود، پتانسیل قیام و شورش دارد.
با برافروختن آتش در هر گوشه این سرزمین، نه‌تنها سنت‌هایمان را زنده نگه می‌داریم، بلکه راه را برای سرنگونی استبداد و بازسازی ایران هموار می‌کنیم. این است معنای حقیقی چهارشنبه‌سوری در روزگار ما.
چهارشنبه‌سوری فرصتی است برای گرامیداشت یاد شهیدان با برافروختن آتش در هر کوی و برزن، درهم کوبیدن مراکز سرکوب و غارتگری و انهدام نمادها و مظاهر حاکمیت رژیم در همه‌جا. این‌گونه باید به استقبال چهارشنبه‌سوری و آغاز سال ۱۴۰۴ شتافت و نوید سرنگونی این رژیم را به گوش همگان رساند. سر مار رژیم اعدام و قتل‌عام را به دیوار مستحکم قیام و مقاومت خواهیم کوبید و ایران اشغال‌شده را از چنگ جلادان عمامه‌دار پس خواهیم گرفت تا زیباترین وطن را آزاد و آباد کنیم.
میدانی برای کارزار به گستره ایران
در موقعیت انقلابی جامعه ما کارزار چهارشنبه‌سوری می‌تواند و باید خشم فروخفته مردم را به فوران آورد. خیابان‌ها و میادین، که محل‌های شناخته‌شده تجمعات اعتراضی و شکل‌گیری قیام هستند، می‌توانند کانون جذب جوانان شورشی به کانون قیام و شورش باشند. به‌همین دلیل رژیم از این می‌هراسد که بته‌های آتش در کوچه‌ها و میدانها، جوانان را گردهم آورد و آنان با پریدن از روی آتش، شعارهای اختناق‌شکن سر دهند. سوزاندن نمادهای خمینی و خامنه‌ای در آتش چهارشنبه‌سوری می‌تواند همه‌گیر شود و این آتش دیگر مهارشدنی نباشد.
مشکل اصلی رژیم، جوانانی هستند که در چنین بزنگاه‌هایی می‌توانند آتش‌زنه قیام و سرنگونی باشند. با آگاهی از این نقطه‌ضعف اشغالگران، باید بته‌های آتش را با این نیت برافروزیم که خاموش نشوند و دامنه‌ٔ آنها به ریشه رژیم برسد. دست در دست از روی آتش بپریم تا گرما، صمیمیت، نشاط، سرزندگی، همبستگی و امید را به جامعه تزریق کنیم. اگر رژیم جامعه‌یی خاموش، دلمرده و سوگوار می‌خواهد، بر ماست که این خواست را درهم بشکنیم و چهارشنبه‌سوری را با الهام از عملیات کانون‌های شورشی علیه مراکز سرکوب به فرصتی برای شورش و قیام تبدیل کنیم.
