کرونا با سرعت و کشندگی مضاعف هم‌چنان می‌تازد و آمار ابتلا و مرگ و میر به‌طور تصاعدی بالا می‌رود و رژیم به‌رغم اعمال سانسور ناچار است در آمارهایی که می‌دهد و حرفهایی که سردمداران و کارگزاران رژیم می‌زنند به وخامت اوضاع اعتراف کنند. آمار ابتلای روزانه ۵رقمی شده و بیش از ۱۱هزار است و آمار فوتی هم چند روز است بالای ۴۵۰ اعلام می‌شود که البته چند برابر کمتر از واقعیت است. سیر تصاعدی کرونا در آمارهای روزانهٔ سازمان مجاهدین به‌طور روشن‌تری منعکس است. آمارهای روزانه از ۱۰۰۰ به ۱۱۰۰ رسیده و امروز با افزایش ۱۴۰۰نفر به مجموع ۱۵۴هزار و ۳۰۰نفر رسید.
کیفیت این وضعیت فاجعه‌آمیز در اظهارات کارگزاران رژیم منعکس است که گاهی با فاش‌گویی و اعتراض همراه است و صدای این اعتراضها هر روز بلندتر هم می‌شود.
از جمله حریرچی معاون وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی رژیم از پیش‌بینی‌ها در دو برابر شدن مرگ ناشی از کرونا در دو هفته آینده خبر داد و گفت: «اگر همه با هم شیوه نامه‌های بهداشتی را رعایت نکنیم، زمستان هم مثل پاییز که تعداد کشته‌های روزانه از رنگ فوق قرمز به سیاهی گرایید، سیاه خواهد بود» (ایرنا ۲۳آبان۹۹).
مصطفی معین، رئیس شورایعالی نظام‌پزشکی رژیم در یادداشتی در روزنامه مستقل ۲۴آبان نوشت: «انتظار می‌رود مسئولان سیاسی کشور و وزارت بهداشت هم به جای شعرگویی و شعار دادن در زمینه ترویج شبه‌علم و خرافه، ادعای ساخت واکسن کرونا، کشف درمان قطعی کرونا، دادن مجوز عرضه داروهای علفی کرونا، ادغام روش‌های غیراستاندارد سنتی یا طب ایرانی در شبکه بهداشتی-درمانی کشور؛ پاسخگوی مسئولیت‌های قانونی خود باشند و به موازین علمی، اخلاقی و حرفه‌یی که به آن سوگند خورده‌اند، پایبندی بیشتری نشان دهند».
روزنامهٔ آفتاب یزد هم در یک مقالهٔ اعتراضی نوشته است: «در آینده نه چندان دور ما شاهد قتل‌عام کرونایی در کشور خواهیم بود. قتل‌عامی که مصیبتهایی را برای نسل کنونی و موجب حیرت آیندگان خواهد شد و صفحاتی از تاریخ را لا جرم به خود اختصاص خواهد داد... سیاستمداران، دولت مردان و مدیران باید به آیندگان و تاریخ پاسخ دهند، چرا نتوانستند ویروس کرونا را مدیریت کنند. آنها باید به تاریخ پاسخ دهند چرا کارگرانی که درد معاش داشتند بر اثر کرونا از پای درآمدند».
به نظر نمی‌رسد نقطه آغاز این حرفها و نوشته‌ها مثلاً سوپاپ اطمینان باشد. اینها انعکاس وحشت‌آلود بخشی از حرفها و اعتراضاتی است که در جامعه موج می‌زند و لبهٔ تیز آن هم متوجه خامنه‌ای است که همه به یاد دارند چطور می‌خواست کرونا را کوچک و بی‌اهمیت جلوه دهد و الآن هم از اختصاص بودجه و امکانات برای مقابله با آن خودداری می‌کند.
حرفهای آخوند روحانی؛ طفره رفتن از قرنطینه
شنبه ۲۴آبان آخوند روحانی در ستاد کرونا صحبت کرد و در حالی که از پیش وعده داده بودند و انتظار این بود که دربارهٔ قرنطینه و تعطیلی که خواست عموم کارگزاران کادر درمان است، تصمیم‌گیری شود، روحانی از جواب به این خواسته‌ها طفره رفت و تنها از اعمال «محدودیتها» حرف زد و گفت: «امروز تصمیمات کلی گرفتیم برای محدودیتها این محدودیتها جزئیاتش در ظرف هفته نهایی می‌شود و از شنبه هفته آینده یعنی اول آذر این طرح اجرایی و عملیاتی می‌شود این طرح مربوط به یک استان نیست مربوط به سراسر کشور هست». روحانی روشن نکرد این محدودیتهای کلی چیست و چه فرقی با محدودیت‌هایی که به‌قول خودش همین الآن در ۹۰شهر کشور دارد اعمال می‌شود، دارد. وی به این ترتیب بن‌بست رژیم در رابطه با کرونا را به نمایش گذاشت. به این معنی که در حالی که همه می‌گویند تنها راه مهار نسبی کرونا حداقل تعطیل کردن دو هفته‌یی کل کشور به‌خصوص تهران است، اما نمی‌خواهد و نمی‌تواند اقدامی در این باره انجام بدهد.
آخوند روحانی هم‌چنین اولاً به‌شدت شیوع کرونا اعتراف کرد و گفت شرایط کرونا شرایطی فوق‌العاده است و سرعت انتقال ۹برابر شده؛ ثانیاً باز به‌طور رذیلانه‌یی تقصیر را به گردن مردم انداخت که به بهانهٔ پیروزی در مسابقه فوتبال به خیابان می‌ریزند، یا علایم ابتلای خود را جدی نمی‌گیرند و خود را قرنطینه نمی‌کنند و... به این ترتیب تعریفی هم که از قرنطینه به دست داد قرنطینهٔ فردی بود که هر کس در خانهٔ خودش، خودش را قرنطینه کند.
ثالثاً، از «ضدایرانی‌ها در خارج کشور» که اعتماد مردم به ستاد کرونا را از بین برده‌اند صحبت کرد. او هم‌چنین اعتراف کرد که مردم نسبت به تصمیم‌هایی که گرفته می‌شود بی‌اعتمادند.
یک جا هم قیافهٔ اپوزیسیون به خود گرفت و گفت: وقتی می‌گوییم ماسک بزنید یعنی الزاماتی دارد باید ماسک به‌طور فراوان به وفور در اختیار مردم باشد با قیمت کم والا فایده ندارد». ولی در هیچ موردی هیچ تعهدی، حتی مثلاً در مورد تأمین ماسک ارزان قیمت به عهده نگرفت.
واقعیت این است که آنچه در درون رژیم در مورد با مقابله با کرونا می‌گذرد در یک جمله بیانگر بن‌بست تمام‌عیار رژیم است چنان‌چه در حالی‌که مردم مثل برگ درخت روی زمین می‌ریزند و متخصصان حکومتی بارها بر لزوم تعطیلی و قرنطینه برای قطع زنجیره ویروس کرونا تأکید کرده‌اند، اما باز روحانی پای این اقدام نیآمد و به یکسر حرفهای کلی بسنده کرد.
