کشمکش بر سر ادامهٔ مذاکره و پذیرش لوایح FATF و قبول شرایط اروپا بعد از دوگانه‌گویی‌های خامنه‌ای در کلیپی تحت عنوان «اقتصاد را معطل اروپاییها نکنید» در درون رژیم بالا گرفته است.
از آنجا که اظهارات خامنه‌ای مربوط به قبل از اجرایی شدن تحریم‌های نفتی و مالی به‌دنبال خروج آمریکا از برجام بوده و در حال حاضر تحولات با شتابی فزاینده بن‌بست حاکمیت آخوندی را آشکار کرده، این بحران به‌صورت حادتری در درون آن عمل کرده و بیش‌از‌پیش بن‌بست و افلاس آنرا نمایان نموده است.
تغییر مسیر اشتباه
در ارزیابی موقعیت رژیم در تنگنای تحریم‌های آمریکا و شروط اروپا برای سازوکار تجاری، کیهان خامنه‌ای به نقل از اعضای مجلس ارتجاع و کارشناسان حکومتی می‌نویسد:«راهی جز تغییر مسیر اشتباه برجام نداریم و سازوکار جدید اروپا هیچ ارزشی برای نظام ندارد».(کیهان ۱۶اسفند ۹۷)
آخوند روحانی در گیلان از برجام و ادامه روند آن دفاع کرد و گفت: «اولین مرحله‌ای که دشمن می‌خواست ملت ایران را در برابر توطئه خود قرار دهد این‌که تحریکاتی را انجام می‌داد تا بار عدم تعهد آنها نسبت به پیمانی که در برابر سازمان ملل و ملت ایران داشتند به گردن ملت ایران بگذارند یعنی ما را تحریک می‌کردند تا ما اولین نقض‌کننده معاهدات خود باشیم در این مسیر ناموفق بودند».(تلویزیون حکومتی ۱۵اسفند ۹۷)
در مقابل، روزنامهٔ سیاست روز از باند خامنه‌ای نوشت: «اروپا برای همکاری با ایران ۳شرط گذاشته است: موشکی، منطقه‌ای و به‌رسمیت شناختن رژیم اسرائیل. برای اجرای اینس‌تکس نیز پیوستن به اف.ای.تی.اف را شرط کرده است».(سیاست روز ۱۴اسفند ۹۷)
سیاست روز در ادامه نوشت: «نکته جالب توجه این گزارش این است که ۴کشور اروپایی، مذاکرات با ایران را برای ادامه همکاری به قبول این شرایط منوط کرده‌اند».(سیاست روز ۱۴اسفند ۹۷)
شروط جامعه جهانی در حالی است که دولت روحانی دست از چانه‌زنی و آویختن به دامن اروپا برنداشته است.
در این رابطه تلویزیون حکومتی ۱۵اسفند ۹۷ گفت: «معاون سیاسی وزارت امور خارجه که برای شرکت در نشست کمیسیون مشترک برجام به وین سفر کرده، ابعاد هسته‌ای و رفع تحریم‌ها را مهم‌ترین موضوع این نشست اعلام کرد و بر انجام تعهدات اعضای برجام بر رفع تحریم‌ها و همکاریهای اقتصادی با ایران تأکید کرد.
عباس عراقچی گفت: «خواست ما از اروپاییها این هست که خیلی جدی‌تر در این عرصه وارد بشوند».
تحرک عملیاتی خامنه‌ای
خامنه‌ای در کلیپ بازنشرشده خود گفت: «عقیده‌ٔ من کنار رفتن و قطع کردن و مانند اینها نیست... رابطه با شرق تقویت بشود، با غرب تقویت بشود؛ هر چه می‌توانیم تحرّک عملیّاتی و هدفمند دیپلماسی بایستی افزایش پیدا کند»، اما در عین حال اضافه کرد: «بنده یک سینه حرف دارم در زمینه اروپاییها نه به‌خاطر سیاست‌های امروزشون. به‌خاطر ذات خبیثی که حکومتهای اروپایی در طول این چند قرن از خودشون نشون دادن خیلی حرف گفتنی این جا هست. نمی‌خواهم حالا وارد آن مسائل بشویم. به هر حال اقتصاد کشور را به بسته اروپایی موکول نکنید».
علت این وضعیت آشفته در مورد مذاکره و عدم مذاکره، رابطه با اروپا و تن‌دادن به اف.ای.تی.اف و یا تن‌ندادن که نظام را به وضعیت آچمز و استیصال رسانده، در دوگانه‌گویی خامنه‌ای و به بیان دیگر بن‌بستی است که او در آن گرفتار شده و سایت ولی‌فقیه ارتجاع بعد از ۸ماه آن را منتشر کرد.
بن‌بست میان ۲راه متضاد
اظهارات ضدونقیض سردمداران، مهره‌ها و رسانه‌های مورد اشاره در مورد مسایلی که به آنها اشاره شد ناشی از سردرگمی آنها از این وضعیت است.
اگر در رابطه با این مسایل راه بی‌دردسر وبی‌خطری جلو حاکمیت بود، قطعاً قبل از هر کسی خامنه‌ای آن را به دولت روحانی ارایه می‌کرد.
بن‌بست در این است که حاکمیت آخوندی یا می‌بایست آن‌چنان که آن رسانه باند خامنه‌ای(سیاست روز) نوشته است از دخالت‌های تجاوزکارانه‌اش و حمایت از گروه‌های تروریستی دست بردارد و در کارخانه‌های موشکهای بالستیک را گل بگیرد و یا این‌که به عواقب نپذیرفتن این شروط جامعه جهانی تن بدهد.
برای گریز از چنین وضعیتی است که باند روحانی تن‌دادن به خواست جامعه جهانی در زمینه‌های فوق را راه بی‌ضررتری می‌داند.
اما باند خامنه‌ای این راه را نفی می‌کند و در بهترین شق همین وضعیت بن‌بست را نسبت به تن‌دادن به شروط جامعه جهانی ترجیح می‌دهد.
قطعا این راه‌حل هم قابل دوام نیست و حاکمیت به ناگزیر می‌بایست یا راه تسلیم به شروط جامعه جهانی را برود و یا راه رودرویی تا مرز رودررویی نظامی را در پیش بگیرد.
زیان بن‌بست در داخل کشور
حالت بن‌بست نه‌تنها به‌لحاظ بین‌المللی به زیان رژیم تمام می‌شود و لاجرم می‌بایست یک راه را انتخاب کند و عواقب تلخ آن را بپذیرد بلکه در زمینه داخلی نیز به زیان آن تمام می‌شود.
از آنجایی که در میانه دعوای تسلیم و یا عدم‌تسلیم به شرایط جامعه جهانی نیروهای رژیم شقه‌شده و بخش عمده‌ای از توان آن صرف جنگ‌وجدال بر سر این مسایل می‌شود، نظام را نیز در مقابل مردم و کانون‌های شورشی بیش‌از‌پیش تضعیف می‌کند. این وضعیت در داخل کشور قطعاً به زیان آن و به سود مردم و کانون‌های شورشی است. زیان تسلیم و عدم‌تسلیم به شرایط جامعه جهانی نیز بسیار روشن است.
