معضل بیکاری یکی از اصلی‌ترین دردهای بی‌شمارجامعه ایران است. رقمهای خوش‌بینانه ارگانهای دولتی نمی‌تواند افزایش بیکاران را بپوشاند. آیا سرنوشت جوان ایرانی این است که وقتی به سن کار می‌رسد و باید سرنوشت خودش را دست بگیرد و یا وقتی فارغ‌التحصیل می‌شود و باید جذب بازار کار شود با غولی روبه‌رو شود به نام بیکاری که تمام آرزوهایش را به یاس تبدیل کند
واقعیت این است که غول بیکاری سرراه هر جوان ایرانی در ابتدای ورود به بازار کار ایستاده است تا آنجا که بنا به نوشته روزنامه حکومتی اعتماد یکی از کارشناسان رژیم به نام امان‌الله قرایی مقدم، تحت عنوان جامعه‌شناس و استاد دانشگاه می‌گوید: «مساله بیکاری جوانان بزرگترین مشکل جامعه ایران از جمله شهر تهران است“.
آمارهای دولتی هم اگر چه بسیار از آمارهای واقعی کمتر است ولی باز هم اعترافی به گستردگی معضل اجتماعی است
رئیس مرکز آمار رژیم آخوندی می‌گوید: ۵۰۰ هزار نفر از یک میلیون و ۲۵۰ هزار نفری که به چرخه کار وارد شده‌اند، نتوانسته‌اند شاغل شوند و نرخ بیکاری بدون در نظر گرفتن افرادی که یک ساعت در هفته کار می‌کنند، در سال گذشته ۱۱ درصد بوده که در بهار امسال به ۱۲٫۲ درصد افزایش یافته است.
منابع غیررسمی می‌گویند نرخ بیکاری از این رقم خیلی بالاتر است و چیزی در حدود ۵ میلیون بیکار در کشور حضور دارند.
آخوند روحانی هم کمتر از یک‌ماه قبل گفت: بیکاری و عدم اشتغال را یک معضل بزرگ برای سراسر کشور است و ادامه داد: امسال یک میلیون و ۲۰۰ هزار متقاضی شغل وارد بازار کار شدند که نمی‌توانیم پاسخگوی این تعداد متقاضی کار باشیم. روحانی گفت: بزرگترین مشکل کشور ما در سالهای آینده، موج بیکاری است و تمام مشکلات کشور، ریشه‌اش به بیکاری برمی‌گردد. البته روحانی نگفت علت بیکارسازی نسل جوان این کشور چیست و بودجه و درآمدهای ملی ایران چگونه به جای این‌که برای تولید سرمایه‌گذاری شود، خرج جنگ‌افروزی در سوریه و عراق و یمن و لبنان می‌شود.
وجه دردناکتر این موضوع بیکاری انبوه فارغ‌التحصیلان کشور است آمار این بخش از بیکاران جالب توجه است
روزنامه حکومتی تعادل از قول علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را ۴۲ درصد اعلام کرده است.
ودر اظهارنظری دیگر: فاجعه بیکاری از زبان رئیس مرکز آمار، ۱میلیون تحصیل‌کرده دانشگاهی بیکارند. (خبرگزاری حکومتی تسنیم)
وقتی این ارقام را از زبان بالاترین نفرات رژیم می‌شنویم دیگر نیاز به توضیحی نیست و باید بدانیم قطعا ً اینها نُک کوه یخ است
اما در پس این آمار و ارقام صحبتهای جوانانی است که آرزوهای سفید خود را سیاه می‌بینند و حرفهای آنان که در پایگاههای اطلاع‌رسانی اینترنتی آمده است این است:
رضا جوان 26سالهای است می‌گوید: جوانان امروز به‌دلیل معضل بیکاری در وضعیت معلق بین آسمان و زمین هستند و متأسفانه جوان امروز با تحصیلات دیپلم، لیسانس و غیره یا هر تحصیلاتی که دارد به‌دنبال شغلی می‌گردد که بتواند متناسب با مدرکش کار کند اما وقتی برای استخدام مراجعه می‌کند یا ظرفیتها پر است یا باید در صف انتظار باشد.
دختر دانشجوی دیگری نیز این‌طور بیان می‌کند: به‌عنوان یک جوان که وقت و انرژی جوانی‌ام را برای تحصیل و خدمت به این کشور هزینه می‌کنم این درست نیست که بعد از این همه تحصیل به جمع بیکاران این کشور اضافه شوم.
فاطمی پسر جوان دیگری است که می‌گوید: متأسفانه بعد از ۲۰ سال درس خواندن، جوانان ما اکنون در جامعه بیکار هستند و فشار بی‌پولی از یک طرف و دوستان ناباب از سوی دیگر منجر می‌شوند که جوانان در دام اعتیاد دچار شوند و اینگونه می‌شود که آینده جوانان این مملکت از بین می‌رود.
واقعیت این است که غول بیکاری سرراه هر جوان ایرانی در ابتدای ورود به بازار کار ایستاده است تا آنجا که بنا به نوشته روزنامه حکومتی اعتماد یکی از کارشناسان رژیم به نام امان‌الله قرایی مقدم، تحت عنوان جامعه‌شناس و استاد دانشگاه می‌گوید: «مساله بیکاری جوانان بزرگترین مشکل جامعه ایران از جمله شهر تهران است“.
آمارهای دولتی هم اگر چه بسیار از آمارهای واقعی کمتر است ولی باز هم اعترافی به گستردگی معضل اجتماعی است
رئیس مرکز آمار رژیم آخوندی می‌گوید: ۵۰۰ هزار نفر از یک میلیون و ۲۵۰ هزار نفری که به چرخه کار وارد شده‌اند، نتوانسته‌اند شاغل شوند و نرخ بیکاری بدون در نظر گرفتن افرادی که یک ساعت در هفته کار می‌کنند، در سال گذشته ۱۱ درصد بوده که در بهار امسال به ۱۲٫۲ درصد افزایش یافته است.
منابع غیررسمی می‌گویند نرخ بیکاری از این رقم خیلی بالاتر است و چیزی در حدود ۵ میلیون بیکار در کشور حضور دارند.
آخوند روحانی هم کمتر از یک‌ماه قبل گفت: بیکاری و عدم اشتغال را یک معضل بزرگ برای سراسر کشور است و ادامه داد: امسال یک میلیون و ۲۰۰ هزار متقاضی شغل وارد بازار کار شدند که نمی‌توانیم پاسخگوی این تعداد متقاضی کار باشیم. روحانی گفت: بزرگترین مشکل کشور ما در سالهای آینده، موج بیکاری است و تمام مشکلات کشور، ریشه‌اش به بیکاری برمی‌گردد. البته روحانی نگفت علت بیکارسازی نسل جوان این کشور چیست و بودجه و درآمدهای ملی ایران چگونه به جای این‌که برای تولید سرمایه‌گذاری شود، خرج جنگ‌افروزی در سوریه و عراق و یمن و لبنان می‌شود.
وجه دردناکتر این موضوع بیکاری انبوه فارغ‌التحصیلان کشور است آمار این بخش از بیکاران جالب توجه است
روزنامه حکومتی تعادل از قول علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را ۴۲ درصد اعلام کرده است.
ودر اظهارنظری دیگر: فاجعه بیکاری از زبان رئیس مرکز آمار، ۱میلیون تحصیل‌کرده دانشگاهی بیکارند. (خبرگزاری حکومتی تسنیم)
وقتی این ارقام را از زبان بالاترین نفرات رژیم می‌شنویم دیگر نیاز به توضیحی نیست و باید بدانیم قطعا ً اینها نُک کوه یخ است
اما در پس این آمار و ارقام صحبتهای جوانانی است که آرزوهای سفید خود را سیاه می‌بینند و حرفهای آنان که در پایگاههای اطلاع‌رسانی اینترنتی آمده است این است:
رضا جوان 26سالهای است می‌گوید: جوانان امروز به‌دلیل معضل بیکاری در وضعیت معلق بین آسمان و زمین هستند و متأسفانه جوان امروز با تحصیلات دیپلم، لیسانس و غیره یا هر تحصیلاتی که دارد به‌دنبال شغلی می‌گردد که بتواند متناسب با مدرکش کار کند اما وقتی برای استخدام مراجعه می‌کند یا ظرفیتها پر است یا باید در صف انتظار باشد.
دختر دانشجوی دیگری نیز این‌طور بیان می‌کند: به‌عنوان یک جوان که وقت و انرژی جوانی‌ام را برای تحصیل و خدمت به این کشور هزینه می‌کنم این درست نیست که بعد از این همه تحصیل به جمع بیکاران این کشور اضافه شوم.
فاطمی پسر جوان دیگری است که می‌گوید: متأسفانه بعد از ۲۰ سال درس خواندن، جوانان ما اکنون در جامعه بیکار هستند و فشار بی‌پولی از یک طرف و دوستان ناباب از سوی دیگر منجر می‌شوند که جوانان در دام اعتیاد دچار شوند و اینگونه می‌شود که آینده جوانان این مملکت از بین می‌رود.
