بسیاری از تحلیل‌گران مسائل اقتصادی به درستی بر این باورند که بحران روبه رشد گرانی و تورم در نظام آخوندی بسیار مشکل و تعدادی از آنها نیز بر این باورند که دیگر مهارشدنی نیست.
یکی از دلایل عمده این همه گرانی و تورم وجود باندهای مافیایی حاکمیت است که امان مردم را بریده، آنها را به خاک سیاه نشانده و سفره‌هایشان را خالی کرده است.
چپاولگری و تبعاًت آن نظیر گرانی و تورم است که به یکی از معضلات اصلی مردم تبدیل شده است.
چنین وضعیتی است که امید مردم به‌خصوص اقشار کم‌درآمد را به ناامیدی تبدیل کرده است و آرزوهای آنها را در زمینه داشتن زندگی بهتر نقش‌برآب کرده است.
آنها هر روز امیدوارند که شاید بتوانند در روزهای آینده مواد غذایی را با قیمت ارزان‌تر تهیه کنند و به‌قول معروف از خجالت خانواده‌هایشان درآیند، اما دوباره خبر می‌رسد که قیمتها بالا و بالاتر رفته و نسبت به قیمت‌های ماه‌های پیش افزایش چند برابری داشته است.
یکی از مواد غذایی که قیمت آن به‌طور سرسام‌آوری بالا رفته و بسیاری از خانوده‌ها در آرزوی خوردن آن هستند، گوشت مرغ است که از فروردین‌ماه قیمت آن چند برابر شده است.
در این زمینه ویدئو کلیپی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است که در آن یکی از شهروندان نسبت به افزایش قیمت مرغ می‌گوید: «اول سال حدوداًً روی ضریب قیمت ۷هزار تومن بوده افزایش قیمت داشتیم حدود ۲هزار تومان بوده روی پایه ۹هزار تومان آمده است، دوباره یک ضریب قیمت دیگر داشتیم روی ۲هزار تومن بعدی که الآن رو پایه ۱۱هزار تومن در حال نوسان است. هر روز یه قیمت است. امروز الآن ۱۱و ۳۰۰است. دیروز ۱۱و ۲۰۰بود».
قیمت گوشت قرمز هم آن‌چنان سرسام‌آور است که اکثریت مردم با حقوق ناچیز و ساده‌ای که دارند نمی‌توانند به مغازه‌های گوشت‌فروشی نگاه کنند.
قیمت گوشت قرمز آن‌چنان سرسام‌آور است که بسیاری از مردم گوشت قرمز را از سبد خانوادگی خود حذف کرده‌اند.
افرایش قیمت سایر اقلام خوارکی و کالاهای مصرفی مردم نیز برای اکثریت مردم زیر خط فقر به هیچ‌وجه قابل‌تحمل نیست.
در ویدئو کلیپی که به آن اشاره شد یکی دیگر از شهروندان تهرانی نیز در زمینه گرانی قیمت کالاها و دست‌داشتن دولت ضدمردمی در این کار می‌گوید: «آیا وقتی کالایی که ۲هزار تومان بوده یک دفعه شده ۴هزار تومان، ارزش افزوده مالیات و گمرکی آن را دولت چند برابر می‌گیرد. چرا مهر گرونی به بخش خصوصی می‌زنید اغلب گرانیها از پایگاه دولت درآمده است».
در شرایطی قیمت اقلام خوارکی به‌طور سرسام‌آوری رو به افزایش است که حداقل دستمزد ماهانه کارگران در سال ۹۷یک میلیون و۱۱۳هزار تومان اعلام شده است. سیاست‌های ضدکارگری رژیم تا آنجا عرصه زندگی را بر کارگران محروم تنگ نموده است که حقوق آنها نمی‌تواند کفاف یک‌پنجم هزینه یک خانوار ۴نفری را هم بدهد.
خبرگزاری حکومتی ایلنا ۱۲مهر ۹۷نوشت: «این کاهش قدرت خرید مزد، یا بی‌ارزش شدن دستمزد نیروی‌کار، حالا حالاها ماندگار است این روزها باید حداقل ۷میلیون تومان درآمد داشته باشی تا اموراتت در یک حد قابل‌قبولی بگذرد».
مرکز آمار ایران نرخ تورم مصرف‌کننده در پایان آبان را با ۲و ۲دهم درصد افزایش نسبت به ماه پیش از آن ۱۵و ۶دهم درصد اعلام کرد. در آبان تغییر شاخص کل نسبت به ماه مشابه سال ۳۴و ۹دهم درصد بود یعنی خانوار میانگین ۳۴و ۹دهم درصد بیشتر از آبان ۹۶برای خرید هزینه کردند.
در این آشفته‌بازار تورم، گرانی و کاهش قدرت خرید مردم، باز هم قربانیان اصلی این وضعیت کسی جز اقشار کم‌درآمد، ارتش بیکاران و مردم گرفتار در زیر خط فقر نیستند.
گرانی افسارگسیخته می‌رود که حتی نان بخور و نمیر آنها را نیز قطع کند، به همین دلیل رسانه‌های حکومتی در وحشت از تبعاًت آن هشدار می‌دهند و رونامه حکومتی قانون ۷آذر ۹۷نوشت: «گرانی‌های افسارگسیخته اخیر باعث کاهش کم‌سابقه قدرت خرید مردم شده است. امروز شرایط اقتصادی کشور دشوار و شکننده است و همین موضوع منجر به نبود موقعیت مناسب معیشتی جامعه شده و به‌روشنی قابل درک است که نمی‌توان انتظار داشت جامعه تاب و توان تحمل این حجم از فشار و تنگدستی را داشته باشد. شرایط کنونی، معیشت را تضعیف کرده و فاصله طبقاتی را هر روز بیش از گذشته می‌کند. از دیگر تبعاًًت افزایش قیمتها و به‌دنبال آن کاهش قدرت خرید مردم، تعطیلی کارخانجات تولیدی و به تبع آن بیکاری بسیاری است».
رئیس حکومتی کانون عالی بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی اذعان می‌کند: «گرانی امان بازنسشتگان را بریده است با توجه به نوسانات نرخ ارز و گرانی اجناس، حقوق بازنشستگان ۳۰درصد هزینه‌هایشان را پوشش می‌دهد و هم‌اکنون بیش از ۶۰درصد بازنشستگان حداقل‌بگیر هستند و اقلام خوراکی مثل گوشت، لبنیات و... از سبد خوراکی آنها حذف شده است».(روزنامه رسالت ۱۸شهریور ۹۷)
در چنین شرایطی که مردم بین مرگ و زندگی که این حاکمیت بر آنها تحمیل کرده است قرار دارند، مردم نیز تنها راه‌کار برای نفس کشیدن و زنده ماندن را اعتراض و قیام می‌دانند.
به این دلیل است که مردم در زمینه گرانی و تورمی که بلای جانشان شده شعار می‌دهند: «گرانی، تورم، بلای جان مردم!».
آنها با شعار «نه حاکم، نه دولت، نیستند به فکر ملت!» نیز انزجارشان را نسبت به حاکمت ولایت فقیه ابراز می‌دارند.
نظامی که در طول ۴دهه از عمر ننگینش جز ویرانی، فقر، خانه‌خرابی، گرانی و تورم برای مردم دست‌آورد دیگری نداشته‌اند.
در اعتراض به این سیاست ضدمردمی است که مردم ایران به ستوه آمده و این حکومت را به چالش می‌طلبند، تا جایی که با گذشت هر روز شعارهای مردم در جهت نفی و نابودی رژیم رادیکالیزه می‌شود.
