رفاه جامعه تحت تأثیر سیاست‌های خرد و کلان مملکت است و از آن‌جایی که اقتصاد در رژیم ایران دولتی است بر همین اساس وضعیت اقتصادی و معیشتی امروز جامعه آخوندزده، ارتباط مستقیمی با تصمیم‌گیری‌های حکومت در عرصه سیاست داخلی و سیاست‌خارجی دارد و از آنجا که خامنه‌ای و رئیسی ثروت و سرمایه‌های ملی را در خدمت جنگ‌افروزی، فساد و تقویت سپاه و سرکوب قرار دادند، وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم ایران نیز به‌طور فراینده‌ای رو به وخامت گذاشته و فقر در ایران رشد کیفی داشته است.
وعده‌های توخالی دولت آخوند رئیسی
به سیاق ثابت در رژیم ملایان، آخوند شش‌کلاسه رئیسی، با شعارها و وعده‌های دروغین و توخالی به میدان آمد. اما نه تنها هیچ وعده و شعاری را محقق نکرد بلکه روزبه‌روز رشد فقر در ایران به شکلی فاجعه‌بار رو به گسترش گذاشت. رئیسی بارها و بارها دجالانه «معیشت مردم» را خط قرمز دولت اعلام کرده، اما سیاست‌های اعمالی این آخوند جانی تماماً در جهت عکس «خط قرمز» اجرایی شده است!
محمد حسن آصفری، نماینده مجلس رژیم، اعتراف کرد: «۹میلیون خانوار زیر خط فقر هستند. وقتی می‌خواهیم مشکلات اقتصادی کشور را از جیب مردم حل کنیم، نه تنها فقر را نمی‌توانیم ریشه‌کن کنیم، بلکه فقر روزبه‌روز شدیدتر هم می‌شود»(پایگاه خبری حکومتی شفقنا - ۱۶اردیبهشت ۱۴۰۱).
۲۶میلیون نفر زیر خط فقر در ایران
روزنامه حکومتی آرمان ضمن اعتراف به افزایش شکاف عمیق طبقاتی و گسترش روزانهٔ خط فقر به‌نقل از فرشاد مومنی، کارشناس حکومتی، می‌نویسد: «گزارش‌های رسمی می‌گوید در دهه ۹۰ به‌خاطر شوک‌های قیمتی میزان مصرف گوشت در طبقات کم‌درآمد ۶۰درصد سقوط کرده و میزان مصرف لبنیات ۳۵درصد سقوط کرده است. دقت داشته باشید که در سال ۱۳۹۰ کل خانوارهای زیر خط فقر حدود ۳.۷میلیون نفر بوده است اما در سال ۱۳۹۸ از ۷.۸میلیون عبور کرده و در از ۱۳۹۹ تاکنون در آستانه ۱۰میلیون خانوار و فراتر از آن قرار گرفته است». معنای ۱۰میلیون خانوار زیر خط فقر، عددی بالای ۳۵میلیون ایرانی گرسنه است؛ آماری که بسیار خوش‌بینانه و از زبان کارشناسان حکومتی بیان شده است. عدد واقعی البته بسیار بیشتر است و این نشان می‌دهد که «فقر» نه پدیده‌‌ای خودبه‌خودی یا غیرقابل کنترل، بلکه اهرمی در دست جلاد برای زمین‌گیر کردن مردم و تلاشی مجرمانه برای تداوم نظام قتل‌عام است. رسانهٔ حکومتی سانا با اشاره به این‌که با سیاست صحیح اقتصادی می‌توان شکاف‌های طبقاتی را از بین برد، در شماره ۱۲مرداد می‌نویسد: «شیلی با بکارگیری سیاست‌های اقتصادی مناسب، توانست به‌صورت متناوب فقر مطلق را از ۱۴درصد به کمتر از ۱درصد کاهش بدهد». البته روشن است که شیلی هم اگر اولویت اولش حفظ نظام و جنگ‌افروزی و سرکوب بود، سرنوشت دیگری داشت.
شکاف عمیق طبقاتی ناشی از فقر در حکومت ملایان
به مدد حکومت ملایان چپاولگر، فقر در ایران عملاً باعث شکاف عمیق طبقاتی در جامعه و اختلاف درآمد فاحش میان خانواده‌ها شده است؛ جامعه‌یی که همزمان فقر مطلق را در کنار ثروت بی‌حدوحصر در شهرها، خیابان‌ها و دیگر محیط‌های آن به نظاره نشسته است.
روزنامه حکومتی اعتماد ۲۶تیر با اشاره به کارنامه یک‌سالهٔ رئیسی و افزایش روزانهٔ فقر و تنگدستی مردم نوشت: «با چشم بر هم نزدنی برای مردم یک سال از روی کار آمدن دولت سیزدهم گذشت. از اصطلاح چشم بر هم نزدن برای مردم استفاده می‌کنم، چرا که با چشم خود شاهد رنج مردمی هستم که حال امروزشان از حال فردای‌شان بهتر است! دیروز در قصابی مادری را دیدم که در حالی که خجالت می‌کشید از قصاب محل پرسید: آقا با ۵۰هزار تومان می‌تونم چقدر گوشت چرخ‌کرده بخرم؟ زنی در مترو التماست می‌کند که از او چیزی بخری و تو خیره می‌مانی که امروزت گذشت با غم فردا چه می‌کنی؟».
فقر و نابرابری عامل اصلی افزایش جرم در ایران
با گسترش نابرابری اجتماعی و فقر در ایران تحت حاکمیت ملایان، ایجاد جرم و آمار سرقت نیز افزایش یافته است.
وحید شقاقی، کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه، با اشاره به موضوع اقتصاد جرم(crime Economy)، درباره رابطه متغیر‌های اقتصادی و معیشتی بر افزایش سرقت و زورگیری در ایران گفت: «واقعیت این است که موضوعی تحت عنوان «اقتصاد جرم» در ادبیات اقتصادی وجود دارد. بیکاری، نابرابری و فقر می‌تواند ریشه‌های اقتصادی جرم را تبیین کند. تحلیل اقتصادی پدیده جرم نشان می‌دهد در ایران هر چقدر فقر، نابرابری و بیکاری افزایش داشته، دزدی هم بیشتر شده است. «سرقت و زورگیری» از جمله این جرایم است که در خیابان‌ها شاهدش هستیم. افزایش تورم، گرانی، بیکاری، مشکلات معیشتی و... منجر به تشدید و زمینه‌ساز جرم سرقت شده است. آمارها نشان داده است که در استان‌هایی که از حیث مقایسه میانگین نابرابری کشور وضعیت بدتری داشته و نابرابری درآمدی و دستمزدی بالاتری دارند، سرقت و دزدی بیشتر است».
این کارشناس حکومتی هم‌چنین افزود: «نابرابری در حقوق و دستمزد، خود مسبب افزایش رشوه می‌شود؛ بنابراین هم فقر، هم بیکاری و هم نابرابری در دستمزدها بر رفاه و فرصت‌های اقتصادی که خانوار‌ها دارند، اثرگذار است»(سایت حکومتی انتخاب ۳مرداد ۱۴۰۱).
عامل اصلی تورم و رشد فقر در ایران
عامل اصلی رشد رکود تورمی و فقر در ایران، ساختار فاسد و نظام ضدتاریخی و غارتگری است که بقایش در فنای جامعه و جوانان است. نظامی که اقتصادش در چنگال مافیای سپاه و آخوندهای غارتگر وابسته به بیت خامنه‌ای اداره می‌شود و در مسیر بقا از هیچ جنایتی در حق مردم فروگذار نمی‌کنند.
به اعتراف کارشناسان و رسانه‌های حکومتی خطر فروپاشی اقتصاد و گسترش فقر در ایران، به مرحله بحرانی رسیده است. شکاف‌های طبقاتی در ایران بیداد می‌کند و مردم روزبه‌روز قدرت خریدشان کمتر و پول‌شان بی‌ارزش‌تر می‌شود. با رنگ‌باختن امید به زندگی، اعتراضات بر حق بالا و بالاتر می‌گیرد.
در ایران وضعیت معیشت مردم تنها و تنها در یک صورت رو به بهبود خواهد رفت و آن ریشه‌کن کردن کامل حکومت استبدادی و ضدمردمی ملایان از تمامیت ایران‌زمین و برپایی یک دولت مردم‌گرا بر پایه فرصت‌های برابر اقتصادی است!
