در آستانه‌ٔ چهارمین سالگرد جاودانگی نوید افکاری، یادداشتی از اعضای خانواده‌اش بر روی اینترنت منتشر شده است که بسیار گویای موقعیت کنونیِ جامعهٔ ایران در برابر دیکتاتوری منفور آخوندی است:
«نوید با افتخار رفت و وحید با افتخار مانده، خیره در چشمان ظالم، تا هر لحظه با مقاومتش به آنها یادآوری کند محکومند به شکست چرا که این مردم، این مردم شریف، سر برابر ظلم، خم نمی‌کنند».
دستگاه فکری و سیاسی نظام آخوندی که نگرشی جز جنایی و جنسیتی نبوده و نیست، بسیار تقلا کرده و می‌کند تا پیام سیاسی ــ اجتماعیِ نوید افکاری و سخن نویدها و نسل معترض هم‌پیوند با او را حذف کند؛ غافل از آن‌که نوید و نویدها نمایندگان رویش‌های ناگزیر نسل‌های پیاپی یک جامعه هستند.
چنین جامعه‌یی را نوید افکاری تجربه کرده، شناخته و زنگ و ناقوس تغییر دادن آن را در ضمیر خود شنیده و توصیفش کرده بود. توصیفی که نوید آن را «انتخاب آرمانهایی به‌مراتب ارزشمندتر و والاتر» نام نهاد و خطاب به مردم ایران گفت:
«آرمانهای حقیقی انسانیت را از شما مردم بی‌نظیر یاد گرفتم. آرمانهایی که برایم به‌مراتب ارزشمندتر و والاتر از سکوهای جهانی کشتی است.
در این سال‌ها که کشتی گرفتم، هیچ‌وقت با حریفی ناجوانمرد روبه‌رو نشده بودم. کشتی ذاتاً ورزش جوانمردانه است. اما دو سال است که من و خانواده‌ام داریم با ناجوانمردترین حریف تاریخ بشریت ــ یعنی بی‌عدالتی ــ دست و پنجه نرم می‌کنیم» (از کلیپ صوتی نوید افکاری بر روی اینترنت).
کافی‌ست به عمق شناخت سیاسی و شعور تاریخی نوید همراه با رنج ناشی از این شناخت و شعور توجه کنیم که گویی روزبه‌روز ۴۵سال حاکمیت پلید آخوندی را وصف می‌کند:
«برای طناب دارشان دنبال یک گردن می‌گردند».
این عبارت، موجزترین و در عین‌حال کامل‌ترین معرف تمامیت حکومت ولایت فقیهی است.
این عبارت بیانگر بن‌بست مداوم دستگاه تفکر قرون‌وسطایی آخوندی در مقابل مبانی نیاز‌های انسانی یعنی آزادی، برابری و عدالت است.
هر قیام و جنبش سیاسی و اجتماعیِ آزادیخواه که در ایران شعله‌ور می‌شود، خون کاروان شقایق‌های آزادی در خیزش‌ها و قیامهای پیشین را بالنده‌تر و اثرگذارتر می‌کند. خون و پیام و ندای نوید افکاری و نویدهای دیگر، در قیام ۱۴۰۱ مدارها بالاتر از سال جاودانگی‌شان شد و ثمر سیاسی و اجتماعی به تکامل قیام‌ها و خیزش‌ها و پالایش آنها بخشید. همه‌گیر شدن و اجتماعی شدن دادخواهی کاروان بیکران شقایق‌های آزادی، گواه این حقیقت است.
اعدام نوید افکاری سه پیام خاص را بیان می‌کند که از قضا جامعهٔ ایران این پیام‌ها را در قیام ۱۴۰۱ چه فردی و خانوادگی، چه جمعی و ملی تجربه کرده است:
۱ــ رژیم ناجمهوری ولایی بی‌تفاوت‌ترین رژیم دنیا نسبت به ندا و فراخوان و صدای مردم ایران و جهان برای رعایت قانون و حقوق‌بشر است.
۲ــ این رژیم هیچ راه مسالمت و مدنیت اجتماعی برای ابراز مخالفت مردم ایران و نسل‌های جوانان باقی نگذاشته و همواره راه مسالمت و مدنیت را با بیشتر کردن تناوب اعدام، تنگ و محدودتر کرده است. پیام اعدام نوید افکاری و سلسله‌یی که پس از وی سربه‌دار شده‌اند، این واقعیت محکم است که راه نجات ایران و مردمانش از سلطه‌ٔ ابلیس ولایی خروش، خیزش، شورش، قیام و انقلاب است.
۳ــ خون نوید افکاری و هزاران چون او، باید ندای میلیونی ایرانیان در داخل و خارج ایران برای توقف اعدام، دادخواهی سراسری و تداوم قیام تا سرنگونی تمامیت حاکمیت جنایت‌اندیش آخوندی گردد.
