راستی جدای از سپاه پاسداران و نیروهای سرکوبگر رژیم و اصلاح طلبان، چه کس یا کسانی بیشترین خدمت را به رژیم جهت جلوگیری یا دفع خطر سرنگونی می‌کنند؟
سرکوب نظامی و شکنجه و اعدام نه تنها در درازمدت نمی‌تواند از سرنگونی رژیم جلوگیری کند، بلکه باعث فوران بیشتر خشم مردم و بالا رفتن ایمان و انگیزشهای بیشتری در مبارزه برای سرنگونی می‌شود.
بنابراین بالاترین خیانت و جنایت و جدی‌ترین گناه از آن کس یا کسانی است که با انواع ترفندها و فریبکاریها تلاش می‌کنند تا این ایمان و انگیزش و پتانسیل مبارزه و سرنگونی جنایتکاران حاکم بر میهن اسیرمان را از مردم بگیرند و سلب کنند.
به همین خاطر هم بود که از همان روزهای شروع قیام ایران این بازوها و شاخک‌های رژیم مأموریت خائنانه خودشان را برای تخطئه و ایجاد تردید و ناامید کردن مردم تحت عناوین مختلف از جمله این‌که دادن شعار مرگ بر خامنه‌ای زودرس بود و یا این‌که در مقابله با رژیم چپ‌روی شده، و این‌که تظاهرات راه به جایی نمی‌برد، سعی در ایجاد یأس و در نتیجه پاسیو کردن مردم داشتند تا کسی سراغ سرنگونی رژیم نرود.
از جمله این ترفندهای خائنانه زدن مارک خشونت‌طلبی به تظاهرات و قیام قهرمانانه مردم ایران بود، و یک‌شبه آقایان معلم اخلاق شدند که خشونت بد و اخ است. حرف اصلی این رذالت پیشگان این است که یا برای احقاق حق خودتان تظاهرات نکنید و در گرسنگی و محرومیت بمیرید و یا اگر تظاهرات می‌کنید، خوب، سرکوب هم هست، گاز اشگآور و گلوله و شوکر هم هست، بخورید ولی حق پاسخگویی و مقاومت ندارید. بقول بروجردی رئیس کمیسیون امنیت مجلس در دعوا حلوا پخش نمی‌کنند.
در یک کلام این‌که گلوله و باتون و اعدام های روزانه و ۱۲۰هزار اعدام دهه 60و شکنجه و... توسط رژیم خشونت نیست ولی واکنش طبیعی مردم در قبال سرکوب مثل پرتاب سنگ و آتش زدن مراکز سرکوب و پاره کردن عکس خامنه‌ای که همه این جنایات با دستور او انجام می‌شود خشونت طلبی است، ای ننگ و لعنت ابدی بر شما دشمنان خدا و خلق.
آری به‌محض این‌که قیام مردم علیه رژیم اوج می‌گیرد، مور و ملخهای رژیمی و اپوزیسیون نماها در داخل و خارج و اصلاح طلبهای وطنی آژیرهای خشونت سنج شان به صدا در آمده افاضات آکادمیک و روضه‌خوانی اندر باب مضار و ناروا بودن خشونت شروع می‌شود. این نابغه‌های معاصر تا وقتی رژیم سرکوب و اعدام و خودکشی زیر شکنجه می‌کند، لال‌مونی گرفته و خشونت سنج‌شان از کار میافتد. توجه کنید:
« و خلاصه این که: امروز روز تفاهم و توافق بر سر مقابله با خشونت و افراطی‌گری و روز دفاع از دستاوردهای آزادی و دموکراسی در برابر همه تلاش‌هایی است که می‌خواهند از آرامش، امنیت و ثبات ایران انتقام بگیرند و راه دشوار اما خوش‌فرجام مردم‌سالاری را مسدود کنند». (هادی خانیکی –روزنامه حکومتی اعتماد11دی 96)
در واقع این جناب تحت عنوان مقابله با خشونت به همه نیروهای نظام بسیج می‌دهد که با تفاهم و با تمام قوا برای سرکوب قیام و مردم به پاخیزند.
عباس عبدی گروگانگیر سابق و اصلاحطلب امروز از « بی‌تفاوتی کسانی که به‌طور قطع از چنین رفتارهای غیرمدنی و خشونت‌آمیز ناراحت بودند، از اصل این رفتارها بدتر بود» گله دارد که چرا قاطع‌تر سرکوب نکردید.
لطفاً بفرمایید این مردم به چه صورت صدای اعتراض خودشان و شکم های گرسنه کودکان بیگناه‌شان را به گوش حکومت برسانند؟ آیا مردم حق اعتراض و تظاهرات دارند یا خیر؟ این حق در تمام دنیا و در اعلامیه جهانی حقوق بشر به‌رسمیت شناخته شده است:
ماده 19اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است که از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و در اخذ و انتشار آن، به تمام وسایل ممکن و بدون ملاحظات مرزی، آزاد باشد.
ماده20اعلامیه جهانی حقوق بشر:
- هر انسانی محق به آزادی گردهمایی و تشکیل انجمنهای مسالمت‌آمیز است.
- هیچ کس را نمی‌توان مجبور به شرکت در اجتماعی کرد.
حتی مطابق اصل27قانون اساسی خودتان هم به‌رغم اما و اگرها و شرط و شروطش تظاهرات به‌رسمیت شناخته شده است: اصل بیست و هفتم (27) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.
اگر هم که ادعای اسلام و مسلمانی دارید این روش حکومت امام علی بود که حتی خوارج بی‌منطق در مسجدی که علی نماز می‌خواند و در واقع مرکز تصمیم‌گیری آن حضرت بود شعار می‌دادند و اصل و اساس حکومت علی را زیر سؤال می‌بردند و هیچ کس حق تعرض به آنان را نداشت. حتی وقتی دست به شمشیر بردند و جنایت کردند باز آن حضرت با آنان گفتگو کرد و از آنان درخواست کرد که از این اعمال دست بردارند و به دامن جامعه بازگردند.در حکومت علی (ع) مخالفت و شعار علیه حکومت جرم نبود و هرگز اینگونه نبود که آن حضرت مخالفان خود را محارب یا خارج از دین بخواند و آنان را مجازات کند.
حتی وقتی به امام علی خبر دادند که ابن ملجم با سلاح وارد کوفه شده و از حضرت خواستند اقدامی کند، امام علی گفت تا زمانی که کاری خلاف انجام نداده آزاد است. همین ابن ملجم چند شب بعد امام را شهید کرد. آری این است علی و حرمت آزادی در اسلام.
واقعیت این است که در عرض این 39سال هیچگاه مردم در اعتراضات و تظاهرات ابتدا به‌ساکن دست به واکنشهای قهرآمیز نزده‌اند، و بیشتر با دادن شهید و بدنهای مجروح و کتک خورده صحنه را ترک کرده‌اند و یا دستگیر شده و...
واقعیت این است که کمیت مقابله به‌مثل و دفاع از خود مردم در قبال حجم سرکوب رژیم اصلاً قابل مقایسه نیست.
این‌که مردم مشکلات معیشتی خود را به‌وسیله تظاهرات یا اعتراض یا اعتصاب یا هر شکل دیگری به اطلاع حکومت برسانند یک امر طبیعی و لازم است. هم‌چنانکه جان لاک فیلسوف انگلیسی که اعلامیه استقلال آمریکا بر اساس نظریات او تدوین شده می‌گوید: «اگر یک دولت نخواهد و یا نتواند حقوق اتباع را محفوظ بدارد، منطق وجودی خود را از دست می‌دهد و بر مردم است که حاکم دیگری را برگزینند. لاک می‌گوید: این فقط مردم هستند که باید تصمیم بگیرند که چه کسی بر آنان حکومت کند».
همان‌طور که می‌دانیم در رأس پروژه سینه چاک‌دادن علیه خشونت‌طلبی خود رژیم است که این قضیه را هدایت می‌کند.
برای رژیم هم خیلی بیشتر می‌صرفد که به‌جای دادن بهای سرکوب عریان و شکنجه و اعدام، به هر وسیله و نیرنگی شده، انگیزه و پتانسیل اعتراض و قیام لشگر بیکاران و گرسنگان علیه خودش را از بین ببرد تا کار به سرکوب و... که بلحاظ داخلی و بین‌المللی برای رژیم خیلی گران تمام می‌شود نکشد.
بله این است دلایل جنگ روانی دشمن علیه مردم، که باید به او گفت کور خوانده‌ای حق مقاومت و دفاع از خود یک حق به‌رسمیت شناخته شده بین‌المللی است و ما مردم ایران برای رسیدن به آزادی و دموکراسی از این حق طبیعی استفاده کرده و برای روضه‌خوانیها و مظلوم نمایی‌های رژیم و مزدورانش هم پشیزی قایل نیستیم.
م. ایمان
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت مجاهد الزاماً آن را تأیید نمی‌کند
