یکی از تماس‌گیرندگان با بیست‌و‌هفتمین برنامهٔ همیاری با سیمای آزادی، «مادر فاطمه» از ایران بود. او سخنان خود را در قالب یک نامه به سیمای آزادی و مخاطبان آن تقدیم کرده است.
آقای مسعود رجوی در سخنرانی «چه باید کرد؟» خود در خرداد ۱۳۵۹گفته بود:
«یقین کنید، یقین کنید که هر دستی که از مجاهدین بشکند، ده دست به آنها افزوده می‌شود
و هر چشمی که از حدقه مجاهدین بیرون بیاید، صد چشم بینا شده دیگر به آنها افزوده می‌شود.
و هر قلبی که از مجاهد پاره کنید و سری که بشکنید هزار قلب و سر دیگر پربرکت بجایش خواهد نشست.
این منطق انقلاب است. این منطق توحید است، منطق تکامل است، منطق اسلام است و منطق راه خدا و راه خلق است. مگر نیست که به‌قول قرآن، مثل آنها که در راه خدا انفاق و فدیه می‌کنند، "کمثل حبه انبتت سبع سنابل فی کل سنبله مأته حبه والله یضاعف لمن یشاء والله واسع علیم"
همانند دانه‌یی است که هفت خوشه می‌رویاند و در هر خوشه‌یی صد دانه و خدا چندبرابر می‌کند برای هر که بخواهد که خدا گشایش‌دهنده علیم است».
یک شاخه گل سرخ، زیباترین دارایی جهان
امروز خونهای پاکی که بر تیرک‌های اعدام و کف خیابان‌ها شتک زد در هیأت خوشه‌هایی از نثار، عاطفه و ایمان به مقاومت ایران بازمی‌گردد. این نمونه‌یی است از عواطفی که مردم ایران فرزندان مقاوم خود ابراز می‌دارند. گنجینه‌یی از دارایی‌های مجاهدین برای بازآوردن آزادی و اعتماد به ایران به‌یغما رفته. آمیزه‌یی از آگاهی سیاسی، غیرت ایرانی، شور انقلابی، عزم راسخ برای سرنگونی و عشق پاک و بدهکاری و فروتنی.
شاخه‌یی زیبا و عطرافشان روییده از خون جوشان شهیدان
نامهٔ مادر فاطمه از ایران
بی‌نظیرترین و باشکوه‌ترین کهکشان گلریزان قیام بر همهٔ قیام‌آفرینان، کانون‌های شورشی و یاران شورشگر، بالاخص به شما نستوهان در چلچراغ سیمای آزادی خجسته باد!
به امید خدا این آخرین گلریزان در دیار غربت است؛ و اما سلامی از جان به جان جانان، ابر آزاد مرد دنیا، شاخص رهبری انقلاب دموکراتیک نوین مردم ایران، فرماندهی کل ارتش آزادیبخش، خار چشم قاسطین و ناکثین، آقای مسعود رجوی و با هزاران درود و سلام به اسطوره بی‌همتای مقاومت و پرچمدار عزت و شرف و سرفرازی و پرچمدار عزت و شرف و سرافرازی قلب تپنده عاشقان رهایی، رئیس‌جمهور برگزیدهٔ شورای ملی مقاومت خانم مریم رجوی، اجازه بدهید سر تعظیم فرود بیاورم به کانون استراتژیک نبرد گوهران تابناک سپهر انقلاب نوین خلق ایران در اشرف۳.
اکنون جهان بعد از ۴دهه گواهی می‌دهد که پلیدترین و جنایتکارترین دشمنان بشریت، شریف‌ترین و آگاه‌ترین و متمدن‌ترین مردم ایران‌زمین را به گروگان گرفته و کشور پهناور و تاریخی ایران را اشغال کرده و حرث و نسل را به نابودی و فساد کشانده‌اند. اکثر جامعه به زیر خط فقر و مرگ رسیده است.
چه باید کرد؟
قریب ۴ماه است که جوانان وطن دست از جان شسته در مقابل این داعشیان بی‌وطن سینه سپر کرده‌اند. پس چرا دنیا خفقان گرفته و قدمی بر نمی‌دارد؟ و هنوز هم دست از مغازله با این ابو داعش بر نمی‌دارد؟ و صد البته این مقاومت از ابتدا تا به امروز بر اصل کس نخارد استوار است. و آهای انقلابیون سر دیوار، شمایانی که برای انحراف انقلاب صف کشیدید و یک‌شبه اپوزیسیون شدید و در تلویزیونهای معلوم‌الحال برای ما ژست قیم مآبانه گرفته‌اید انگار که مردم به شما بدهکارند، ای تف! بر شرف نداشته‌تان که این‌چنین خون دهها هزار رشیدترین جوانان وطن را به سخره گرفتید. وای بر شما!
یاران! ای عاشقان آزادی وطن! وقت به‌پاخاستن است. زمان سر افرازیهاست. اگر واقعاً می‌خواهیم خودمان را گول نزنیم و ایران را آزاد نماییم به یاری و همیاری مقاومت برخیزید! تنها چاره راه همین مقاومت است و بس. بقیه فسانه است.
نور چشمانم! فرزندان درد آشنایم!
بیش از ۴دهه است که خون جگر خوردیم در این دوران مژه‌ها خون پالا بود. اگر چه تا به‌حال دق نکرده‌ایم به عشق و امید شماها بود. آلام و غصه‌های ما پایانی ندارد جز با دیدار شما در وطن.
چقدر سخت است برایم این کلام آخر وضعیت مالی و معیشتی‌ام مانند بی‌شمار هموطنانم است. از زیر خط فقر هم عبور کرده‌ایم و خوردن نان و پنیر هم برایمان غذای لاکچری شده است.
خدایا! کمکم کن! حداقل پیش بچه‌هایم آبرویم حفظ شود. مگر می‌شود مادری با دست خالی به دیدن عزیزانش برود لحظات سختی بر من مستولی شد که این کلام در ذهنم جرقه زد که برای سالک راه خدا ناممکنی وجود ندارد به هر طریقی که شده باید حداقل با شاخهٔ گلی نزد عزیزانم بروم. تا این‌که توانستم با عرض شرمندگی مبلغ ۱۰۶میلیون تومان نا قابل به منزله یک شاخهٔ گل در این جشنواره که گلریزان قیام و انقلاب نوین است تقدیم شما نمایم.
امیدوارم که پذیرا باشید. برای تک‌تک شما عزیزان سلامتی، پیروزی و سربلندی از خداوند آرزومندم سلام علیکم بما صبرتم.
