در روزنامه‌های حکومتی یکشنبه دهم بهمن‌ماه، مهم‌ترین خبرها به توقف مذاکرات وین و حدس و گمان در مورد چشم‌انداز مذاکرات است. عقب نشنیی مجلس رژیم از حذف ارز ۴۲۰۰تومانی در وحشت از پیامدهای اجتماعی آن خبر مشترک همهٔ روزنامه‌هاست. موضوع هک یا قطع برنامه‌های رادیو تلویزیونی رژیم امروز هم سوژه مشترک روزنامه‌های هر دو باند حاکم است. هر چقدر دیروز ابراز وحشت کرده و از ابعاد پیچیدهٔ آن نوشته بودند امروز در یک کر مشترک پرده عوض کرده و ساز بی‌اهمیتی این واقعه را کوک کرده‌اند. بحرانهای اقتصادی اجتماعی از دیگر مطالب مشترک روزنامه‌های امروز است.
۴۲سال فاصله از آرمانهای انقلاب
برجسته‌ترین مطالب اجتماعی اقتصادی در آستانهٔ چهل و سومین سالگرد ربودن انقلاب ضدسلطنتی توسط خمینی، اختصاص دارد به اعتراف به پشت کردن به آرمانهای آن انقلاب و هم‌چنین اذعان به ریزش و انفعال در نیروهای باند خامنه‌ای و هم‌چنین تداوم چپاول و غارت داراییهای مردم.
همدلی از باند مغلوب در مطلبی با عنوان «مردم در انقلاب ۵۷ چه می‌خواستند؟» در دعوای باندی به ربودن انقلاب اذعان کرده و از جمله نوشته است: «واقعیت‌های امروز نشان می‌دهد که پس از ۴۲سال از پیروزی انقلاب، ارکان اجرایی نظام نه‌تنها نتوانسته‌اند بسیاری از آرمانهای انقلاب را تحقق ببخشند بلکه پاره‌ای از اصول آن از جمله آزادی، برابری، نفی فساد در زمینه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی نیز از دسترس دورتر شده است و آن‌گونه که صاحب‌نظران جامعه و اقتصاد هشدار می‌دهند فساد به‌صورت سیستماتیک نهادینه گردیده».
ایران ارگان دولت آخوند رئیسی در مطلبی با عنوان «تبیین، جهاد عظیم این روزگار» ضمن اشاره به روضه‌خوانیهای خامنه‌ای برای سرپا کردن نیروهایش به‌منظور دفاع از نظام ولایت، به وارفتگی و انفعال آنها اشاره کرده و در وحشت از عملکرد دشمن نظام نوشته است: «خودش را آن‌چنان شکست‌ناپذیر نشان می‌دهد که خیال هر گونه مقاومت را هم از ذهن‌ها می‌رباید. طبیعی است وقتی انسان با این همه تحریف و روایت‌های وارونه مواجه می‌شود خود را ببازد و آینده را تاریک ببیند و افسرده شود».
«٧٠درصد نقدینگی در اختیار بانکها و بنیادها است» این عنوان مطلبی در مردم‌سالاری است که از گفته‌های راغفر اقتصاددان حکومتی گرفته شده و در مورد فساد نهادینه در نظام نوشته است: «بانک‌های خصوصی به غده سرطانی اقتصاد کشور تبدیل شده‌اند و فارغ از این‌که چه کسی و چه دولتی در رأس بوده، بانک مرکزی هم همواره در تقویت این عقده‌های سرطانی کوشیده است».
چرا نباید امیدوار بود!
در روزنامه‌ها هم برخی تلاش کرده‌اند همین فضای مثبت را بدهند. اما در مطالب کارشناسی و تخصصی‌تر درست عکس این فضا را منتقل کرده‌اند. «چرا نباید به دلارهای بلوکه شده در کره و عراق امیدوار بود؟» عنوان مطلبی در اعتماد است که اولاً اشاره کرده این پولها نزد این دو کشور از قبل توسط رژیم پیشخور شده و ما به ازای آن اسکناس چاپ کرده‌اند. در ادامه هم افزوده است: «هر چند بر اساس گفته‌های مسئولان، دلارهای بلوکه‌شده، به مصرف رسیده‌اند و در صورت آزادسازی نیز وارد بازار نشده و تاثیری بر قیمت دلار نخواهند داشت. اما به‌نظر می‌رسد انتشار این خبرها در جهت کاهش نرخ دلار یا ماندگاری‌اش در کانالی خاص باشد. این هدف نیز با توجه به وضعیت متغیرهای واقعی اقتصادی چندان محقق نمی‌شود. چرا که با از سر‌گیری افزایش تورم ماهانه و نقطه‌ای از دی‌ماه، تورم در بازارها نیز تکان خورده و افزایش می‌یابد».
در مورد چشم‌انداز مذاکرات هم روزنامه آرمان به‌نقل از ذاکریان تحلیلگر حکومتی نوشته است: «اگر تیم مذاکره‌کننده بتواند شرایطی فراهم کند که توافق بهتری نصیب ایران شود همه استقبال می‌کنند اما برداشتی که تا به امروز می‌توان از مذاکرات داشت این است که تا به امروز چنین چیزی ممکن نیست».
«اقتصاد در بیم مذاکرات وین» هم عنوان مطلبی در ابتکار است که به موضوع در هم تنیدگی برجام و اوضاع اقتصادی پرداخته و به‌نقل از غیبی‌پور یک تحلیلگر اقتصادی رژیم نوشته است: «هنگامی که پرسیده می‌شود آیا می‌توان بدون برجام ادامه داد یا نه باید چند مسأله مورد توجه قرار بگیرد. پیش از هر چیزی ما باید تبعات ناشی از به نتیجه نرسیدن مذاکرات را بپذیریم و بدانیم که در کوتاه‌مدت نوسانات ناشی از این اتفاق مستقیماً در بخش‌های مختلف اقتصاد هم‌چون نرخ ارز، تولید تورم، خدمات و... خود را نشان خواهد داد».
