ششمین و آخرین مهلت رژیم برای تأمین نظرات گروه ویژهٔ اقدام مالی اف.ای.تی.اف به‌زودی به پایان خواهد رسید. بر اساس اعلام قبلی گروه ویژهٔ اقدام مالی که یک سازمان بین دولتی برای مبارزه با پولشویی و کمک به گروه‌های تروریستی‌است، چنان‌چه موضوع رژیم تا قبل از فوریه ۲۰۲۰ یعنی بهمن‌ماه جاری در این کنوانسیون نهایی نشود، کلیهٴ اقدامات مقابله‌ای علیه رژیم را وضع خواهد کرد؛ و وضعیت رژیم به پیش از خرداد سال ۱۳۹۵ باز خواهد‌گشت.
اگر چه دیکتاتوری آخوندی تاکنون ۳۷شرط از شروط ۴۱گانهٔ اف.ای.تی.اف را پذیرفته است؛ اما قادر نیست به ۴شرط باقیمانده: اصلاح قانون پولشویی، اصلاح مبارزه با تأمین مالی تروریسم، کنوانسیون مبارزه با جرایم سازمان‌یافته (پالرمو) و کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم (سی.اف.تی) پاسخ دهد. این همان شروطی است که موافقت با آنها عبور از مرز سرخ‌های نظام محسوب می‌شود. همان مواردی که سال‌هاست مورد مناقشهٔ باندهای رقیب در درون نظام قرار دارد.
واضح است چنان‌چه رژیم تا قبل از موعد مقرر ۴مورد مذکور را تعیین‌تکلیف نکند، بار دیگر به لیست سیاه اف.ای.تی.اف وارد شده و در کنار کره‌شمالی قرار می‌گیرد؛ و طبعاً مشمول تحریم‌های دائمی خواهد شد.
باندهای رقیب و هراس از قدمهای بعدی
با نزدیک شدن به پایان مهلت رژیم، بار دیگر جنگ و دعوا بر سر اف.ای.تی.اف بالا گرفته است.
باند روحانی با اشاره به وضعیت خفگی اقتصادی و با استناد به اوضاع وخیم مالی کماکان بر الحاق کامل به اف.ای.تی.اف اصرار می‌ورزد.
حسن بهشتی‌پور، یک کارشناس حکومتی، ضمن پرسش از مجمع تشخیص مصلحت که چرا پس از گذشت یک‌سال هنوز تصمیم‌گیری در مورد لوایح اف.ای.تی.اف را بلاتکلیف گذاشته، می‌گوید: «اگر این لوایح مورد پذیرش قرار نگیرد ایران همانند کره شمالی در لیست سیاه این سازمان قرار خواهد گرفت... [و] عملاً کلیه فعالیت‌های بانکی ایران، حتی با کشورهای دوست مثل چین، روسیه، هند، عراق، آفریقای جنوبی و... دچار اختلال خواهد شد».(ستاره صبح ۴ دی ۹۸)
فلاحت‌پیشه، عضو مجلس ارتجاع، نیز در این خصوص هشدار می‌دهد که: «اگر ایران شروط اف.ای.تی.اف را نپذیرد بانک‌های حاکمیتی کشورهای همکار و دوست ما هم دیگر نمی‌توانند با ایران کار کنند».(مردم‌سالاری به‌نقل از ایسنا ۴ دی ۹۸ )
در مقابل باند رقیب نیز هم‌چنان بر طبل عدم الحاق به کنوانسیون اف.ای.تی.اف می‌کوبد.
سعید جلیلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در حاشیه نشست با جمعی از نمایندگان مجلس ارتجاع با انتقاد از «تحریم هراسی» باند روحانی، الحاق به گروه ویژهٔ اقدام مالی از قضا تحمیل فشار بیشتر و انجام تعهدات یک‌جانبه شمرده و گفت: «وزیر خزانه‌داری آمریکا به صراحت بیان می‌کند با تصویب این کنوانسیون از سوی ایران می‌توانیم مانع دور زدن تحریم‌ها شویم آنگاه در داخل کشور نیز برخی با تحریم هراسی به‌دنبال تحمیل فشار بیشتر به مردم و انجام تعهدات یک‌جانبه هستند».(کیهان ۴ دی ۹۸ )
پاسدار شریعتمداری سردبیر روزنامهٔ حکومتی کیهان و از سرکردگان باند فاشیستی ولی‌فقیه نیز با ابراز ترس از قدمهای بعدی پس از اجرای کامل برنامه اف.ای.تی.اف می‌نویسد: «ایران با اجرای کامل برنامه اقدام اف.ای.تی.اف از لیست سیاه خارج نخواهد شد زیرا در بیانیه‌های اف.ای.تی.اف ابداً گفته نشده که ایران بعد از اجرای کامل برنامه اقدام از لیست سیاه خارج می‌شود بلکه گفته شده برای بررسی وضعیت، پرونده ایران به مجمع عمومی ارجاع می‌شود و تازه بحث Next Step یا همان قدم بعدی مطرح می‌شود».
آچمز، کیش و مات
شدت دعواهای باندی، آن‌هم در شرایطی که کلان‌ضربه قیام کمر رژیم را خرد کرده، قبل از هر چیز بر بن‌بست مرگبار نظام دلالت می‌کند؛ و نشان می‌دهد که رژیم از هر طرف در منگنه و آچمز قرار گرفته است. حالتی ناپایدار و درانتظار کیش و مات!
این وضعیت را پاسدار محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصحلت نظام را به‌خوبی در گفتگوی خود به تاریخ ۵ آذر ۹۸ با تلویزیون شبکهٔ یک رژیم بارز کرده است:
«... ما همین الآن داریم با دور زدن تحریم‌ها اقتصاد کشور را اداره می‌کنیم اگر این اطلاعاتی که در پیوستن به اف.ای.تی.اف- سی اف دی - پالرمو و این تشکیلاتی که وجود دارد اگر این اطلاعات بخواهد مورد سو استفاده دشمن آمریکا قرار بگیرد مشکلات اقتصادی بیشتر خواهد شد».
منظورش این است که شیوه‌های پشت پردهٔ نظام و قاچاق باندها لو خواهد رفت و همین روزنهٔ تنفسی هم بسته خواهد شد. او در همین گفتگو می‌گوید:
«ما اصلاً نگران این هستیم که ما را در یک دالان بدون انتها یک تونل بدون انتها قرار بدهند این ۴۱مورد را که ما تصویب بکنیم باز دوباره یک توصیه‌های دیگری برای ما قرار بدهند باید برویم اون توصیه‌ها را هم عمل بکنیم و ممکن است ۵سال، ۶سال ما را بدوند دنبال خودشان و هیچگاه به ما اون امتیاز لازمی که به کشورهای دیگه دادند به کشور ما ندهند».
این است وضعیت بن‌بست و کیش و مات؛ و برون رفتی از آن متصور نیست.
آخوندها بنا بر نیاز حیاتی‌شان به تروریسم هرگز قادر نبوده‌اند پای حل نهایی موضوع اف.ای.تی.اف بیایند؛ اما جهت ادارهٔ این مسأله همواره به قابلیت‌های ارتجاعی خود از قبیل سرکوب، گروگان‌گیری اتباع خارجی و تروریسم و عمق استراتژیک خود اتکاء کرده و توانسته بودند به شکل کجدار و مریز موضوع را جمع وجور کنند؛ اما اینک در شرایط بعد از قیام و در تعادلی به‌کلی متفاوت دیگر قادر به ادارهٔ این وضعیت نیستند.
در وحشت از قیام
نکته مهم در بررسی شرایط رژیم در پذیرش یا عدم پذیرش اف.ای.تی.اف عامل مهم و تعیین کنندهٔ قیام است. بعد از سرفصل قیام بسیاری از معادلات، مناسبات، مواضع و چشم‌اندازها در داخل و خارج از نظام دچار دگرگونی و تغییر کیفی شد. اگر تا دیروز مزدوران دولتی با هدف کم کردن تنش در مناسبات بیرونی و بین‌المللی خواستار تن‌دادن به شروط ۴۱گانهٔ بودند و پاسداران خامنه‌ای در مخالفت با آن، منافع اقتصادی ـ گسترش قاچاق و درآمدهای میلیاردی و سوداگری با پول کثیف ـ را مد نظر داشتند، امروز شاخص تعیین‌کننده برای قبول یا نپذیرفتن اف.ای.تی.اف، جرقه و آتشفشانی است که تمام ارکان نظام را می‌سوزاند.
سایت حکومتی جهان صنعت ۵ دی ۹۸ در مطلبی به قلم یک عضو شورای تشخیص مصلحت نظام ـ محمد صدر ـ ضمن تشریح معنای تن ندادن به اف.ای.تی.اف به عواقب اجتماعی آن و «آتش قیام» اشاره کرده و می‌نویسد:
«با همه اینها امیدواریم دوستان به نتیجه برسند و درک کنند که پیوستن به این دو کنوانسیون به نفع مملکت است و موجب بروز مشکلات جدید اقتصادی و اجتماعی نخواهد شد بلکه نپیوستن به آن موجب فشار اقتصادی بیشتری است که ممکن است عواقب اجتماعی هم داشته باشد.»
البته قیام آبان نشان داد که قابلیت‌های ارتجاعی نظام نه فقط اف.ای.تی.اف بلکه هیچ بحران دیگری را نخواهد توانست از پیش پای خود بردارد؛ خاصه در شرایطی که پتانسیل عظیم انقلابی و رو به انفجارجامعه، و هراس از خیزش‌های آتی خواب از چشمان خامنه‌ای و آخوندها ربوده است.
