از ابتدای امسال شاهد دهها حرکت اعتراضی در دانشگاههای مختلف علیه شتاب دستگاههای حکومتی در دانشگاهها برای اخاذیهای مختلف از دانشجویان بوده‌ایم. دانشجویان حرفشان این است: دانشگاه پولی نمی‌خواهیم.
طی هفته سوم دیماه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس طی چند روز حرکت اعتراضی مستمر علیه سیاست پولی سازی دانشگاه و ترفند جدید تحت عنوان طرح دروس جبرانی که باید بابت آن 800هزار تومان اضافه بدهند دست به تجمع اعتراضی زدند. دانشجویان شعار می‌دادند: تاجریمه پابرجاست وعده ما همینجاست
دانشجویان طی بیانیه‌یی از جمله اعلام کردند: ما ثابت قدم و پیوسته به حقمان، به اعتراضاتمان به شکل گسترده‌تر ادامه خواهیم داد و مطالبه اصلی‌مان حذف شهریه تمام و کمال و بی‌قید و شرط ظالمانه و تحمیلی لحاظ شده برای دروس جبرانی در اسرع وقت می‌باشد.
یکی از دانشجویان گفت واقعاً ما با اعمال شاقه درس می‌خوانیم. از یکطرف مخارج سرسام‌آور زندگی برای خانواده‌ام که توان تأمین مخارج تحصیل مرا ندارند، از طرف دیگر خودم مجبورم با مسافرکشی در بعدازظهرها بخشی از هزینه تحصیلم را در بیاورم. هر روز دانشگاه به بهانه‌یی قیمت خدمات خود را برای دانشجویان زیاد می‌کند در حالی که هیچ کیفیتی ندارد. این موضوع البته به تمام دانشگاههای ایران مربوط می‌شود.
در دانشگاه ارومیه دانشجویان در ماه گذشته جلو رئیس این دانشگاه را گرفتند و از بی‌کیفیتی امکانات آموزشی در عین افزایش قیمت آنها به‌شدت اعتراض کردند
از ابتدای سال تحصیلی جاری، کارگزاران وزارت علوم، یک محدوده‌ای برای ترم های تحصیلی در هر مقطع تعیین کرده‌اند که برای دوره‌های کارشناسی 8 ترم، برای کارشناسی ارشد 4 ترم و برای دوره دکترا هم 8 ترم است. اسم این محدودیت رژیم ساخته را هم سنوات قانونی تحصیل گذاشته‌اند. به این ترتیب اگر دانشجویان نتوانند در این تعداد ترم، دروس خودشان را تمام کنند و فارغ‌التحصیل شوند، باید بعد از آن به‌اصطلاح هزینه تحصیلی خود را بپردازند که طبق معمول رژیم آخوندی، مبالغ بسیار سنگینی است. باضافه این‌که علاوه بر آن، دیگر نمی‌توانند از خوابگاه‌های دانشجویی هم استفاده کنند، مگر این‌که برای آن پول بپردازند و حتی غذای سلف‌سرویس و سایر امکانات عمومی دانشگاه هم برای آنان پولی می‌شود.
وزارت علوم رژیم می‌گوید هزینه دانشگاهها بالاست و سال به سال تورم هم افزایش پیدا می‌کند و مجبور است که هزینه‌ها یش را از این شیوه‌ها تأمین کند؟ به واقع این حرف چه میزان واقعی است؟
همه می‌دانند که بودجه این کشور که برای آموزش عالی در نظر گرفته می‌شود، به‌دلیل صدها میلیاردی که رژیم در کشورهای سوریه و یمن و عراق و لبنان و جاهای دیگر هزینه می‌کند، جایی برای پرداخت به دانشگاهها و کم کردن فشار از دانشجویان باقی نمی‌گذارد. دانشجویان هم به این واقعیت به‌خوبی آگاهند، لذاست که فریب این حرفها را که پول نداریم و هزینه‌ها گران شده را نمی‌خورند. بنابراین از همان ابتدای سال تحصیلی جاری که رژیم اعلام کرد می‌خواهد این سیاست را اجرایی کند، اعتراضات گسترده‌یی را در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور برانگیخت که به‌عنوان نمونه می‌توان به اعتراضات دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه صنعتی امیر کبیر (پلی تکنیک)، دانشگاه اصفهان، دانشگاه صنعتی شریف در همان زمان اشاره کرد که نهایتاً رژیم ر ا مجبور کرد که این اقدامات را به تأخیر بیندازد.
در آن زمان، دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس از اولین دانشجویانی بودند که دست به اعتراض بزنند و اخیراً هم این دانشجویان به اعتراضاتشان ادامه دادند.
اگر ما یک مقایسه کوتاهی بین آنچه که رژیم ایران برای دانشگاهها می‌پردازد با آنچه در دنیا به دانشگاههایشان پرداخت می‌کنند، متوجه می‌شویم که رژیم آخوندی تا کجا پول این کشور را به چاه ویل سوریه و تروریسم آن می‌ریزد، و کمترین سهم را به نسبت دنیا به دانشگاهها اختصاص می‌دهد. مثلاً کشور آلمان برای دانشگاههاش 3 ونیم درصد تولید ناخالص داخلیش را صرف پژوهش در دانشگاههایش کرده، یعنی بودجه پژوهشش چیزی در حدود 105میلیارد دلار است، در حالی‌که جمعیتش معادل ایران است و نفت هم ندارد، اما بودجه اختصاص داده شده در ایران برای سال آینده که تازه افزایش هم دادند نزدیک به 7هزار میلیارد تومان یعنی به دلار چیزی در حدود یک میلیارد وهشتصد میلیون دلار اختصاص داده‌است، یعنی در حد یک صدم کشور آلمان خرج دانشگاهها در ایران می‌کند. تازه چقدر آن اختلاس می‌شود یا خرج سرکوب در دانشگاهها بحثش جداست. بودجه برخی از دانشگاههای آمریکا، فرانسه، انگلستان حتی ترکیه، اندونزی و عربستان از کل بودجه‌یی که رژیم ایران برای تمام دانشگاههای ایران می‌پردازد بیشتر است. ترکیه با جمعیت 77 میلیون نفری یک درصد تولید ناخالص داخلیش را صرف پژوهش کرده که رقمی در حدود 80میلیارد دلار یعنی بیشتر از 70 برابر بودجه اختصاص داده شده توسط رژیم ایران می‌شود.
حالا با توجه به آنچه آمد، آیا دانشجوی ایرانی دروغهای رژیم در مورد بالابودن هزینه‌ها و تورم و این حرفهای پوشال کارگزاران رژیم را باور می‌کند؟ هرگز!
تا جایی که به وظایف هر دولتی برمی‌گردد، فراهم کردن شرایط و تسهیلات هر چه بیشتر برای دانشجویان، از مهم‌ترین و ضروری‌ترین اقدامات آن دولت است. دانشجو نه تنها نباید پولی برای تحصیلات بپردازد، بلکه برای این‌که تمرکز و آرامش لازم را برای درس خواندن داشته باشد، باید همه امکانات زندگی و تحصیل او در دوران دانشجویی برایش تأمین شود. از خوراک و مسکن گرفته تا پوشاک و هزینه رفت و آمد از خوابگاه به دانشگاه و حتی پول توجیبی. اما در رژیم آخوندی، نه تنها چنین شرایطی برای دانشجو فراهم نیست، بلکه درس خواندن برای دانشجو و خانواده او همراه با سنگین‌ترین مخارج است و این در حالی است که هر روز بیشتر از روز پیش، دزدی‌های میلیاردی سران و آقازاده‌های سران رژیم و به‌اصطلاح سردارزاده‌ها بیشتر افشا می‌شود. خشم و اعتراض دانشجویان علیه این اخاذیها نظیر پرداخت هزینه دروس جبرانی به همین دلیل، بلند است.
طی هفته سوم دیماه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس طی چند روز حرکت اعتراضی مستمر علیه سیاست پولی سازی دانشگاه و ترفند جدید تحت عنوان طرح دروس جبرانی که باید بابت آن 800هزار تومان اضافه بدهند دست به تجمع اعتراضی زدند. دانشجویان شعار می‌دادند: تاجریمه پابرجاست وعده ما همینجاست
دانشجویان طی بیانیه‌یی از جمله اعلام کردند: ما ثابت قدم و پیوسته به حقمان، به اعتراضاتمان به شکل گسترده‌تر ادامه خواهیم داد و مطالبه اصلی‌مان حذف شهریه تمام و کمال و بی‌قید و شرط ظالمانه و تحمیلی لحاظ شده برای دروس جبرانی در اسرع وقت می‌باشد.
یکی از دانشجویان گفت واقعاً ما با اعمال شاقه درس می‌خوانیم. از یکطرف مخارج سرسام‌آور زندگی برای خانواده‌ام که توان تأمین مخارج تحصیل مرا ندارند، از طرف دیگر خودم مجبورم با مسافرکشی در بعدازظهرها بخشی از هزینه تحصیلم را در بیاورم. هر روز دانشگاه به بهانه‌یی قیمت خدمات خود را برای دانشجویان زیاد می‌کند در حالی که هیچ کیفیتی ندارد. این موضوع البته به تمام دانشگاههای ایران مربوط می‌شود.
در دانشگاه ارومیه دانشجویان در ماه گذشته جلو رئیس این دانشگاه را گرفتند و از بی‌کیفیتی امکانات آموزشی در عین افزایش قیمت آنها به‌شدت اعتراض کردند
از ابتدای سال تحصیلی جاری، کارگزاران وزارت علوم، یک محدوده‌ای برای ترم های تحصیلی در هر مقطع تعیین کرده‌اند که برای دوره‌های کارشناسی 8 ترم، برای کارشناسی ارشد 4 ترم و برای دوره دکترا هم 8 ترم است. اسم این محدودیت رژیم ساخته را هم سنوات قانونی تحصیل گذاشته‌اند. به این ترتیب اگر دانشجویان نتوانند در این تعداد ترم، دروس خودشان را تمام کنند و فارغ‌التحصیل شوند، باید بعد از آن به‌اصطلاح هزینه تحصیلی خود را بپردازند که طبق معمول رژیم آخوندی، مبالغ بسیار سنگینی است. باضافه این‌که علاوه بر آن، دیگر نمی‌توانند از خوابگاه‌های دانشجویی هم استفاده کنند، مگر این‌که برای آن پول بپردازند و حتی غذای سلف‌سرویس و سایر امکانات عمومی دانشگاه هم برای آنان پولی می‌شود.
وزارت علوم رژیم می‌گوید هزینه دانشگاهها بالاست و سال به سال تورم هم افزایش پیدا می‌کند و مجبور است که هزینه‌ها یش را از این شیوه‌ها تأمین کند؟ به واقع این حرف چه میزان واقعی است؟
همه می‌دانند که بودجه این کشور که برای آموزش عالی در نظر گرفته می‌شود، به‌دلیل صدها میلیاردی که رژیم در کشورهای سوریه و یمن و عراق و لبنان و جاهای دیگر هزینه می‌کند، جایی برای پرداخت به دانشگاهها و کم کردن فشار از دانشجویان باقی نمی‌گذارد. دانشجویان هم به این واقعیت به‌خوبی آگاهند، لذاست که فریب این حرفها را که پول نداریم و هزینه‌ها گران شده را نمی‌خورند. بنابراین از همان ابتدای سال تحصیلی جاری که رژیم اعلام کرد می‌خواهد این سیاست را اجرایی کند، اعتراضات گسترده‌یی را در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور برانگیخت که به‌عنوان نمونه می‌توان به اعتراضات دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه صنعتی امیر کبیر (پلی تکنیک)، دانشگاه اصفهان، دانشگاه صنعتی شریف در همان زمان اشاره کرد که نهایتاً رژیم ر ا مجبور کرد که این اقدامات را به تأخیر بیندازد.
در آن زمان، دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس از اولین دانشجویانی بودند که دست به اعتراض بزنند و اخیراً هم این دانشجویان به اعتراضاتشان ادامه دادند.
اگر ما یک مقایسه کوتاهی بین آنچه که رژیم ایران برای دانشگاهها می‌پردازد با آنچه در دنیا به دانشگاههایشان پرداخت می‌کنند، متوجه می‌شویم که رژیم آخوندی تا کجا پول این کشور را به چاه ویل سوریه و تروریسم آن می‌ریزد، و کمترین سهم را به نسبت دنیا به دانشگاهها اختصاص می‌دهد. مثلاً کشور آلمان برای دانشگاههاش 3 ونیم درصد تولید ناخالص داخلیش را صرف پژوهش در دانشگاههایش کرده، یعنی بودجه پژوهشش چیزی در حدود 105میلیارد دلار است، در حالی‌که جمعیتش معادل ایران است و نفت هم ندارد، اما بودجه اختصاص داده شده در ایران برای سال آینده که تازه افزایش هم دادند نزدیک به 7هزار میلیارد تومان یعنی به دلار چیزی در حدود یک میلیارد وهشتصد میلیون دلار اختصاص داده‌است، یعنی در حد یک صدم کشور آلمان خرج دانشگاهها در ایران می‌کند. تازه چقدر آن اختلاس می‌شود یا خرج سرکوب در دانشگاهها بحثش جداست. بودجه برخی از دانشگاههای آمریکا، فرانسه، انگلستان حتی ترکیه، اندونزی و عربستان از کل بودجه‌یی که رژیم ایران برای تمام دانشگاههای ایران می‌پردازد بیشتر است. ترکیه با جمعیت 77 میلیون نفری یک درصد تولید ناخالص داخلیش را صرف پژوهش کرده که رقمی در حدود 80میلیارد دلار یعنی بیشتر از 70 برابر بودجه اختصاص داده شده توسط رژیم ایران می‌شود.
حالا با توجه به آنچه آمد، آیا دانشجوی ایرانی دروغهای رژیم در مورد بالابودن هزینه‌ها و تورم و این حرفهای پوشال کارگزاران رژیم را باور می‌کند؟ هرگز!
تا جایی که به وظایف هر دولتی برمی‌گردد، فراهم کردن شرایط و تسهیلات هر چه بیشتر برای دانشجویان، از مهم‌ترین و ضروری‌ترین اقدامات آن دولت است. دانشجو نه تنها نباید پولی برای تحصیلات بپردازد، بلکه برای این‌که تمرکز و آرامش لازم را برای درس خواندن داشته باشد، باید همه امکانات زندگی و تحصیل او در دوران دانشجویی برایش تأمین شود. از خوراک و مسکن گرفته تا پوشاک و هزینه رفت و آمد از خوابگاه به دانشگاه و حتی پول توجیبی. اما در رژیم آخوندی، نه تنها چنین شرایطی برای دانشجو فراهم نیست، بلکه درس خواندن برای دانشجو و خانواده او همراه با سنگین‌ترین مخارج است و این در حالی است که هر روز بیشتر از روز پیش، دزدی‌های میلیاردی سران و آقازاده‌های سران رژیم و به‌اصطلاح سردارزاده‌ها بیشتر افشا می‌شود. خشم و اعتراض دانشجویان علیه این اخاذیها نظیر پرداخت هزینه دروس جبرانی به همین دلیل، بلند است.
