پس از گذشت یک سال از اجرایی شدن برجام، رسانه‌های باند رفسنجانی- روحانی دستاورد و نتیجه ملموس آن برای نظام آخوندی را یکی ورود یک هواپیمای ایرباس و دیگری افزایش سقف تولید نفت رژیم می‌دانند. بعد از افزایش میزان فروش نفت ایران به میزان سقف تولید اوپک، این دستاورد محسوس‌ترین دستاورد مذاکرات هسته‌یی با کشورهای غربی و اجرایی شدن برجام است. (آرمان 26آبان 95)
رسانه‌های حامی دولت، ورود ایرباس به تهران را مغتنم شمرده و تا توانسته‌اند اندر باب دستاورد برجام برای نظام انشا نویسی کرده‌اند. با این حال رسانه‌هایی از باند خامنه‌ای معتقدند که این هواپیما اجاره‌ای به شرط تملیک است! .
باند روحانی – رفسنجانی و به‌طور مشخص دولت روحانی در جریان امضای برجام، این طور وانمود می‌کردند که حل‌المسائل همه مشکلات نظام است، اما با توجه به موضعگیری مقامات دولت جدید آمریکا (ترامپ) که چند روز دیگر سر کار می‌آید، موجی از نگرانی در میان رسانه‌ها و مهره‌های باند رفسنجانی – روحانی به‌وجود آمده است.
روزنامه ابتکار26دی 95 در مطلبی با عنوان ”یک سالگی برجام“، می‌نویسد: ”در وقت حاضر هم تنها نگرانی بابت دستیابی به نتایج برجام همین مواضع جمهوری‌خواهان است... با تهدیدهایی که از طرف جمهوری‌خواهان بر آینده برجام می‌شود، به نظر می‌رسد که تنها خطر ممکن همان رویکرد اعمالی جمهوری‌خواهان و محتملاً مواضع اعلامی پیش روی آنان باشد“.
روزنامه حکومتی آرمان وابسته به این باند نیز در این نگرانی شریک است که ممکن است در آینده آب باریکه رفع تحریمها که نتیجه ملموس برجام برای نظام است به خطر بیفتد ”چرا که با روی‌کار آمدن ترامپ در آمریکا این نگرانی به وجود آمده است که شاید ترامپ بتواند با تحریم‌های یک جانبه جلوی سرمایه‌گذاری در ایران را بگیرد“.
نویسنده مقاله آرمان یک نگرانی دیگر نیز دارد ”اگر آژانس گزارش سوء علیه ایران بدهد آنگاه آمریکا می‌تواند به اهداف خود برسد“.(آرمان 26 دی 95)
در بستری از چنین نگرانی است که به دولت روحانی توصیه می‌شود تمامی قوایش را به‌کار گیرد و جلو چالش در مسیر برجام را بگیرد و با هرقیمتی آن را حفظ کند: ”تداوم این وضعیت که چشم‌انداز و افق آن هم اینک هویداست، چیزی از مسئولیت و مأموریت اعضای دستگاه دیپلوماسی ایران برای دستیابی به نتایج برجام را نمی‌کاهد. نقض برجام و اصرار بر مسیرهای چالش زا، نشانه خوبی نه برای ایران است و نه برای غرب“. (ابتکار26 دی 95)
این نگرانی را در سفارش به ادامه مذاکره با آمریکا در مورد برجام نیز خودش را نشان می‌دهد: ”باید پذیرفت موضوع هسته‌یی در میان چالشها و بحرانهایی که بین واشینگتن و تهران بوده، بر اساس مقتضیات زمانی که ایالات متحده و ایران در آن قرار گرفته‌اند، نیازمند بررسی فوری برای هر دو پایتخت و کشورهای پیرامونی در منطقه و نظام بین‌الملل بوده است. در غیر این صورت اگر اختلاف هسته‌یی ادامه پیدا می‌کرد، این پتانسیل را داشت که با توجه به مجموعه چالشها میان دو طرف، وضعیت را به یک تهدید فزاینده تبدیل کند“. (آرمان 26 دی 95)
سوال این است چه دلیلی بر این همه نگرانی در مورد حفظ برجام وجود دارد؟ و این همه توصیه برای حفظ آن با این‌که دستاورد قابل بیانی نداشته برای چیست؟
تا آنجا که به خامنه‌ای برمی‌گردد، با توجه به وضعیت خفگی اقتصادی و وحشت از برگشت تحریمها با مکانیزم ماشه و پیامدهای اجتماعی جدی آن، نمی‌تواند زیرآب برجام را بزند.
از طرف دیگر دولت روحانی نیز تنها دست آوردی که در طول 4سال حکومتش داشته است همین قرارداد خفت‌بار برجام است که در جریان اجرای آن مقداری به فروش نفت و.. یک هواپیمای اجاره‌ای رسیده است. آنها به این امر نیز واقف هستند درصورتی که برجام با مشکل جدی مواجه شود، در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری رژیم قافیه را به حریف می‌بازد. خصوصاً این‌که وزنه‌ای مانند رفسنجانی نیز برای حمایت از آن دیگر وجود ندارد.
رسانه‌های حامی دولت، ورود ایرباس به تهران را مغتنم شمرده و تا توانسته‌اند اندر باب دستاورد برجام برای نظام انشا نویسی کرده‌اند. با این حال رسانه‌هایی از باند خامنه‌ای معتقدند که این هواپیما اجاره‌ای به شرط تملیک است! .
باند روحانی – رفسنجانی و به‌طور مشخص دولت روحانی در جریان امضای برجام، این طور وانمود می‌کردند که حل‌المسائل همه مشکلات نظام است، اما با توجه به موضعگیری مقامات دولت جدید آمریکا (ترامپ) که چند روز دیگر سر کار می‌آید، موجی از نگرانی در میان رسانه‌ها و مهره‌های باند رفسنجانی – روحانی به‌وجود آمده است.
روزنامه ابتکار26دی 95 در مطلبی با عنوان ”یک سالگی برجام“، می‌نویسد: ”در وقت حاضر هم تنها نگرانی بابت دستیابی به نتایج برجام همین مواضع جمهوری‌خواهان است... با تهدیدهایی که از طرف جمهوری‌خواهان بر آینده برجام می‌شود، به نظر می‌رسد که تنها خطر ممکن همان رویکرد اعمالی جمهوری‌خواهان و محتملاً مواضع اعلامی پیش روی آنان باشد“.
روزنامه حکومتی آرمان وابسته به این باند نیز در این نگرانی شریک است که ممکن است در آینده آب باریکه رفع تحریمها که نتیجه ملموس برجام برای نظام است به خطر بیفتد ”چرا که با روی‌کار آمدن ترامپ در آمریکا این نگرانی به وجود آمده است که شاید ترامپ بتواند با تحریم‌های یک جانبه جلوی سرمایه‌گذاری در ایران را بگیرد“.
نویسنده مقاله آرمان یک نگرانی دیگر نیز دارد ”اگر آژانس گزارش سوء علیه ایران بدهد آنگاه آمریکا می‌تواند به اهداف خود برسد“.(آرمان 26 دی 95)
در بستری از چنین نگرانی است که به دولت روحانی توصیه می‌شود تمامی قوایش را به‌کار گیرد و جلو چالش در مسیر برجام را بگیرد و با هرقیمتی آن را حفظ کند: ”تداوم این وضعیت که چشم‌انداز و افق آن هم اینک هویداست، چیزی از مسئولیت و مأموریت اعضای دستگاه دیپلوماسی ایران برای دستیابی به نتایج برجام را نمی‌کاهد. نقض برجام و اصرار بر مسیرهای چالش زا، نشانه خوبی نه برای ایران است و نه برای غرب“. (ابتکار26 دی 95)
این نگرانی را در سفارش به ادامه مذاکره با آمریکا در مورد برجام نیز خودش را نشان می‌دهد: ”باید پذیرفت موضوع هسته‌یی در میان چالشها و بحرانهایی که بین واشینگتن و تهران بوده، بر اساس مقتضیات زمانی که ایالات متحده و ایران در آن قرار گرفته‌اند، نیازمند بررسی فوری برای هر دو پایتخت و کشورهای پیرامونی در منطقه و نظام بین‌الملل بوده است. در غیر این صورت اگر اختلاف هسته‌یی ادامه پیدا می‌کرد، این پتانسیل را داشت که با توجه به مجموعه چالشها میان دو طرف، وضعیت را به یک تهدید فزاینده تبدیل کند“. (آرمان 26 دی 95)
سوال این است چه دلیلی بر این همه نگرانی در مورد حفظ برجام وجود دارد؟ و این همه توصیه برای حفظ آن با این‌که دستاورد قابل بیانی نداشته برای چیست؟
تا آنجا که به خامنه‌ای برمی‌گردد، با توجه به وضعیت خفگی اقتصادی و وحشت از برگشت تحریمها با مکانیزم ماشه و پیامدهای اجتماعی جدی آن، نمی‌تواند زیرآب برجام را بزند.
از طرف دیگر دولت روحانی نیز تنها دست آوردی که در طول 4سال حکومتش داشته است همین قرارداد خفت‌بار برجام است که در جریان اجرای آن مقداری به فروش نفت و.. یک هواپیمای اجاره‌ای رسیده است. آنها به این امر نیز واقف هستند درصورتی که برجام با مشکل جدی مواجه شود، در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری رژیم قافیه را به حریف می‌بازد. خصوصاً این‌که وزنه‌ای مانند رفسنجانی نیز برای حمایت از آن دیگر وجود ندارد.
