بنا به گزارشهای دریافتی روز یکشنبه ۸ اسفند ماه ۱۳۹۵ زندانیان عادی بند ۴ سالن ۱۱ زندان گوهردشت کرج پس از روزها شکنجه فیزیکی و روانی در اقدامی اعتراضی دست به خودزنی گروهی زدند. تعدادی از این زندانیان به علت وخامت حالشان به بهداری زندان منتقل شدند. این اقدام پس از آن صورت گرفت که مأموران امنیتی و رئیس جنایتکار زندان گوهردشت در پاسخ به خواستهای برحق زندانیان، به‌صورت وحشیانه با نیروهای گارد و شکنجه‌گران خود به سالن ۱۱ یورش برده و زندانیان را با باتون مورد ضرب و شتم شدید قرار دادند.
واقعیت این است که رژیم جنایتکار ولایت‌فقیه مدتهاست به بهانه‌های مختلف فشار بر زندانیان عادی را بالا برده است. خودزنی عکس‌العمل زندانیان به فشارهای فزاینده‌یی است که به عناوین مختلف توسط دژخیمان خامنه‌ای بر زندانیان اعمال می‌شود.
فشار بر زندانیان؛ به‌کارگیری حربه سرما:
قطع سیستم گرمایش، ممانعت از ورود وسایل گرمایشی و لباس گرم به زندان، یکی از حربه‌های فشار بر زندانیان است. به چند نمونه از این نوع اقدام ضدانسانی توجه کنید:
از روز شنبه ۱۶ بهمن (۴فوریه) در حالی که بر اثر ریزش سنگین برف و یخبندان دمای هوا چندین درجه زیر صفر است، زندانیان گوهردشت به‌خاطر قطع بودن سیستم گرمایش زندان در شرایطی بسیار دشوار قرار گرفتند و بر اثر فقدان امکانات لازم برای گرم نگاه داشتن خود، به‌شدت بیمار شده‌اند. زندانیان سالمند و بیمار در این وضعیت فشاری مضاعف را تحمل می‌کنند.
گروهی از زندانیان گوهردشت روز ۱۷ بهمن در نامه‌یی به سازمان بهداشت جهانی نوشتند: «در شرایطی برای داشتن کمترین ارتباط و اطلاع‌رسانی از وضعیت زندانها، زندانیان و خانواده‌ها را به اهانت آمیزترین شکل تفتیش و بازرسی می‌کنند... الآن چند روز است که در شرایط دمای صفر و زیر صفر هوا، زندان گوهردشت کرج سیستم گرمایشی‌اش به کلی از کار افتاده و هیچ اقدامی هم برای آن صورت نمی‌گیرد».
در همین رابطه زندانیان زندان وکیل آباد مشهد نیز در سرمای شدید و زیر صفر بهمن ماه از نبود وسایل گرمایشی درفشار بودند و شماری از آنان بیمار شدند.
-بر اساس گزارشی در مهرماه 95 از زندان گوهردشت ، با این‌که هوا سرد شده بود ولی نه تنها پنجره‌های کلیه بندهای زندان، فاقد شیشه می‌باشد و زندانیان مجبورند که با کارتن و نایلون، راه ورود سرما به داخل اتاقها و سالنها را بگیرند، دژخیمان حتی سیستم گرمایشی آن زندان را نیز هنوز بکار نینداخته‌اند.
ضمن این‌که دژخیمان زندان، برای تشدید هر چه بیشتر فشار بر زندانیان، تاکنون اجازه ارسال لباسهای زمستانی، توسط خانواده‌های زندانیها را نیز نداده‌اند.
- بر اساس گزارش دیگری در آبان ماه زندان گوهردشت به‌رغم سرما فاقد آب گرم و
سیستم گرمایشی است. به‌طور خاص در بند ۷ سالن۲۱ زندانیان از سردی آب و نبودن گرمایش در عذاب و در معرض بیماری بودند.
همچنین بنا به گفته خانواده‌های زندانیان؛ عوامل این زندان هم‌چنان از تحویلگیری لباس گرم زمستانی برای زندانیان خودداری می‌کنند.
فشار بر زندانیان؛ حمله و تخریب وسایل زندانیان:
یکی دیگر از روشهای اعمال فشار بر زندانیان، حمله وتخریب وسایل محدود زندانیان به‌منظور ایجاد رعب و وحشت است. به‌عنوان مثال:
در زندان زاهدان نیمه‌شب یکشنبه ۱۷بهمن در حالیکه زندانیان در حال استراحت بودند مورد حمله قرار گرفتند و وسایل آنها تخریب شد. صبح همان روز در حمله به اتاقهای بند ۳، تلویزیون زندانیان را که خودشان خریداری کرده بودند، با خود بردند. باندهای مافیایی در زندان زاهدان توسط شکنجه‌گری به نام حسین خواجه که مدیر داخلی زندان است هدایت می‌شدند.
همچنین صبح روز یکشنبه ۱۷ بهمن ماه دژخیمان زندان زاهدان به بند ۳ اتاقهای ۹، ۱۰ و ۱۱ این زندان یورش برده و تلویزیون زندانیان که با هزینه شخصی خودشان خریداری کرده بودند را با خود بردند.
فشار بر زندانیان؛ کمبود جا و سایر امکانات بهداشتی و..:
زندانی کردن تعدادی زیادی از نفرات در محیطی محدود، نبود سرویسهای بهداشتی، غذای کم و بی‌کیفیت و... اهرم دیگری برای فشار بر زندانیان است. به اخبار و گزارشاتی در این زمینه توجه کنید:
-در زندان زاهدان، دژخیمان با ادغام بندهای نوجوانان و جوانان شرایطی بسیار سخت و طاقت‌فرسا بر زندانیان زاهدان تحمیل کرده‌اند. به‌نحوی که زندانیان جای خواب ندارند و راهروها نیز مملو از جمعیت است. زندانیان به‌دلیل کمبود سرویسهای بهداشتی در معرض انواع بیماریهای مسری قرار گرفته‌اند. آب زندان نیز از بعدازظهر شنبه ۱۶بهمن تا ظهر روز بعد به‌طور کامل قطع شده بود. زندانیانی که توانایی خرید مواد غدایی ندارند از سوء تغذیه شدید رنج می‌برند. چندی پیش یک زندانی ۳۲ساله که بیماری قلبی داشت به‌دلیل ممانعت از رفتن به بیمارستان جان سپرد.
همچنین از ساعت ۴ بعدازظهر روز شنبه ۱۶ بهمن ماه تا حوالی ظهر روز یکشنبه نیز آب زندان زاهدان به کل قطع بوده است که فشار بر زندانیان را افزایش داده است.
بنا به گزارشهای منتشر شده دژخیمان خامنه‌ای از طرفی دیگر به‌دنبال افزایش فشارها بر زندانیان در زندان مرکزی زاهدان، کیفیت نان زندان را به‌شدت پایین آورده‌اند
بر اساس گزارش دیگری که در اواخر مهرماه95 از زندان سنندج رسیده است مسئولان زندان در حال حذف تدریجی جیره غذایی، دارو و درمان زندانیان در زندان بودند. همزمان نیز کمیت و کیفیت غذای زندان را شدیداً کاهش داده است. در صورتی که اکثر زندانیان از اقشار ضعیف جامعه هستند و قادر به خرید غذا از بوفه‌ها نبوده و کاهش کمیت و کیفیت باعث سوء تغذیه و کاهش مقاومت بدن زندانیان شده است.
گفتنی است که زندان مرکزی دارای ۱۰ بند است و هر اتاق ۲۰ الی ۲۵ نفر جمعیت دارد و معمولاً نیمی از زندانیان از داشتن تخت برای خواب محرومند و به‌اصطلاح زندانیان در کف اتاقها و راهرو ها و به‌صورت چسبیده به هم می‌خوابند.
بنا به گزارش دیگری از زندان مرکزی زاهدان درمهرماه 95 به‌منظور فشار به زندانیان، چندین زندانیان را از آب گرم برای استحمام محروم کردند. به‌دلیل ازدحام بیش از حد در زندان مرکزی زاهدان و بیماری بسیاری از زندانیان به‌دلیل سوء تغذیه و شکنجه، تنها وسیله برای رعایت بهداشت در زندان وجود آب گرم و استحمام زندانیان است که از آنها سلب شده است و زندانیان مجبور هستند با آب سرد استحمام کنند که این خود باعث تشدید بیماری در زندانیان بیمار شده است.
بنا به این گزارشهای رسیده زندان زاهدان دارای یک بهداری است که فاقد امکانات اولیه درمان است و زندانیان فقط در آستانه مرگ و اگر خوش شانس باشند به بیمارستانهای خارج از زندان منتقل می‌شوند.
از طرفی دیگر روز به روز بر تعداد زندانیان افزوده می‌شود و ازدحام زندان به حدی است که زندانیان ناچار هستند در راهروها استراحت کنند
در همین رابطه درمهرماه 95 بر اساس ابلاغیه‌یی که به دستور مدیریت زندان به زندانیان ابلاغ شد، مشخص شده است که درخواستهایشان در رابطه با موضوعات زیر امکانپذیر نبوده و انجام نخواهد شد و گفتند از دادن اینگونه درخواستها خودداری نمایید.
1_ برابر دستور به هیچ‌وجه مجوز خرید تلویزیون، یخچال، کولر و سایر لوازم برقی از فروشگاه یا بیرون از زندان صادر نخواهد شد، اصرار ننمایید!
2- قرارداد زندان با تعمیرکار وسایل (آقای فضلی) به اتمام رسیده و ایشان به پوسته خارجی انتقال یافته‌اند، امکان تعمیر لوازم برقی وجود ندارد، ننویسید.
3_ از اعطای هر گونه ملاقات خارج از رویه از قبیل ملاقات با بستگان درجه 2 از قبیل خاله و دایی _ عمه و عمو _ پسر خاله دختر خاله _ پسرعمه دخترعمه_ دختر عمو و... باجناق _ خواهرزاده برادرزاده _ نوه _ مادر زن و پدر زن _ خواهر زن و برادر زن و کلاً همسایه و دوست و فامیل خودداری خواهد شد و اصلاً امکان ندارد.
4_ اخذ هر گونه مواد غذایی و خوراکی از قبیل عسل، مربا، گوشت مرغ و... اکیداً ممنوع است و به هیچ‌وجه امکان ندارد. (مواد غذایی مورد نیاز از طریق فروشگاه تهیه گردد.)
5_ ملاقات همزمان و دسته‌جمعی اعضای فامیل در یک روز ممکن نیست.
6_ در حال حاضر با ورود هر گونه کتاب نیز موافقت نمی‌شود. به ازای هر جلد کتاب ورودی جدید باید حداقل یک جلد کتاب قدیمی از زندان خارج گردد تا از تجمع کتابها جلوگیری شود.
لازم به یادآوری است که با وضعیت تغذیه زندان و گرانی و بی‌کیفیت بودن محصولاتی که در فروشگاه عرضه می‌شود و نبود بسیاری از مایحتاج زندانیان در فروشگاه، شرایط تغذیه در زندان به یک مشکل جدی تبدیل شده است.
ضمنا به‌دلیل عدم وجود تهویه مناسب، نبود لوازم گرمایشی و سرمایشی و بستن تمام روزنه‌های زندان شرایط زندگی برای این افراد دشوارتر شده است. ضمن آن که لوازم قدیمی موجود در زندان که با هزینه‌های شخصی زندانیان تهیه شده است بسیار اندک و فرسوده است و نیاز به تعمیر دارد که با اعلام غیرممکن بودن تعمیر لوازم برقی، زندانیان دچار مشکلات عدیده و بیشتری شده‌اند.
فشار برزندانیان؛ قطع تماس تلفنی:
قطع تماس زندانی با بستگان و خانواده‌اش حربه کثیف دیگری برای به زانو درآوردن و کنترل زندانی است.
بنا به گزارشهای دریافتی در ابتدای بهمن 95 رژیم آخوندی برای فشار بر زندانیان زندان مشهد تماس آنها را با خانواده‌هایشان محدود کرده است، به‌طوری‌که زندانیان فقط چند دقیقه در هفته می‌توانستند با خانواده‌های خود تماس بگیرند.
بر اساس گزارشهای رسیده در آبان 95 از زندانهای مختلف کشور، به‌ویژه زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، ایلام، بندرعباس، بوشهر، وکیل‌آباد مشهد، مرکزی تبریز، سنندج و حتی اوین و گوهردشت ، زندانیان با مشکل جدی فقدان کارت تلفن و ارتباط با خانواده‌ها مواجهند.
بر اساس سیاست جدید سازمان زندانها برای فشار بر زندانیان، سیستم تلفنی اینگونه مراکز مدتی است سهمیه‌بندی شده و با نصب سیستمهای کارتی، عملاً صفوفی طولانی در برابر باجه‌های تلفن زندانها ایجاد شده و در عمل هر زندانی بیش از دو دقیقه مجاز به تماس نیست.
در سیستم جدید که بر پایه تلفن کارتی است، زندانیان ناچار به تهیه کارت تلفن هستند که این معضل به علت فقدان وجود کارت در بازار، مشکلاتی بسیار را برای خانواده‌ها ایجاد کرده است.
این مشکل و فشار برای آندسته از زندانیانی که پرونده‌های فعال داشته و نیازمند تماس بیشتر با خانواده یا وکیل و... هستند جدی‌ترست.
فشار برزندانیان؛ تحقیر زندانی:
یکی از کثیف‌ترین ابزار فشار، اقدام جنایتکارانه دژخیمان خامنه‌ای در زندانها تحقیر زندانیان است. با این روش زندانبان به کشتن روح و روان زندانیان می‌پردازد. برای نمونه:
دژخیمان خامنه‌ای در زندان گوهردشت کرج برای تحت فشار قرار دادن زندانیان از هر روشی استفاده کرده تا بتوانند بر زندانی فشار وارد کنند.
بر اساس گزارشات دریافتی یکی از شیوه‌های جدید دژخیمان این است که زندانیانی را که در طول روز به بیمارستان یا دادگاه اعزام می‌شوند یا از مرخصی و ملاقاتهای خصوصی با خانواده به بند بر می‌گردند در بدو ورود، از در برقی به اتاقک کوچکی می‌برند و لباسهایشان را برای بازرسی کاملاً درآورده و با رفتار تحقیرآمیز چندین بار مجبور به نشست و برخاست می‌کنند. این در حالیست که با کوچکترین اعتراض و مقاومت زندانی از طرف مأموران مورد ضرب و شتم و توهین قرار می‌گیرند.
نوع دیگری از آزار رساندن به زندانی رفتار تحقیرآمیز با آنها در قرنطینه زندان موسوم به پارک است که اکثر زندانیان از این کار نفرت انگیز به ستوه آمده‌اند.
زندانیان سپس به قرنطینه‌ای با مسئولیت شخصی به‌نام گودرز منتقل می‌شوند و به اهانت آمیزترین شکل مورد بازرسی قرار می‌گیرد. گودرز دژخیم همراه با پاسدار بندها بعضی زندانیان را به بهانه‌های مختلف در حضور دیگران مورد هتاکی و ضرب و شتم قرار می‌دهد. از زمانی که این اعمال را در رابطه با زندانیان به اجرا درمی‌آورند اکثر زندانیان از رفتن به ملاقات خصوصی با خانواده‌های خود امتناع می‌کنند.
فشار بر زندانیان؛ قطع ملاقات حضوری:
دژخیم محمد مردانی رئیس زندان گوهردشت برای بالا بردن فشار و محدودیتهای بیشتر بر زندانیان این زندان اقدام به صدور بخشنامه‌یی جدید کرد. وی در این بخشنامه اقدام به قطع ملاقات حضوری زندانیان کرده و انجام آن را منوط به ندامت و گردن گذاشتن به قوانین دژخیمان در زندان نموده است.
این دژخیم در قسمتی از بخشنامه آورده است:
”عطف به نامه شماره ۱۵۱۰مورخه ۱۷/۸/۹۵ به‌طوری‌که واقفید ماده ۱۸۳ آیین‌نامه اجرایی سازمان (زندانها) تأکید نموده صرفاً زندانیانی که حسن رفتار و کردار داشته باشند با صلاحدید رئیس زندان می‌توانند با همسر و فرزندان خود ملاقات حضوری نمایند“.
بنابراین با استناد به ماده فوق، ملاقاتهای حضوری حق زندانیان نیست بلکه امتیازی است برای افرادی که در طول دوران حبس تخلف ننموده و دارای حسن اخلاق و رفتار بوده‌اند..
بدیهی است مجدداً از تاریخ۲۰/۸/۹۵ کلیه کسانی که مرتکب هر گونه جرمی از تخلفات زندان اعم از خرید و فروش، زد و بند، حمل و نگهداری و استعمال و مصرف مواد مخدر و اعتصاب‌غذا و به‌طور کلی هر گونه اعمال خلاف مقررات زندان کردند... از کلیه امتیازات مندرج در آیین‌نامه اعم از ملاقاتهای حضوری و شرعی٫ مرخصی ٫عفو و آزادی مشروط و غیره محروم خواهند گردید“.
خاطر نشان می‌شود که تاکنون بارها زندانیان سیاسی زندان گوهردشت مافیای ورود مواد مخدر توسط محمد مردانی و فردی به نام امیریان از اقوام این دژخیم را افشاء کرده‌اند.
فشاربرزندانیان؛ راه‌اندازی دستگاه پارازیت:
از جنایتکارانه‌ترین اقدامات رژیم درفشار به زندانیان راه‌اندازی دستگاههای پارازیت است
بنا به گزارشی که در مهر 95 رسیده است به‌منظور افزایش فشار بر زندانیان سیاسی بند ۴ سالن ۱۲ زندان گوهردشت بار دیگر دستگاههای پارازیت راه‌اندازی شده‌اند و این علاوه بر آن است که تمام پنجره‌ها را با آهن بسته‌اند. این امر باعث بروز فشارهای عصبی، سردردهای مزمن، معده درد، پادرد و انواع بیماریها شده است.
فشار بر زندانیان؛ اعتراف سردمداران و کارگزاران رژیم:
ابعاد تاخت و تاز این نابکاران به تمام شئونات زندگی مردم آن‌قدر وسیع است که که بنا به اعتراف سرکرده سازمان زندانهای کل کشور «در سال ۹۳، در یک روز ۳۷ هزار نفر وارد زندان شدند». و باز هم بنا به‌گفته وزیر کشور دولت آخوند روحانی «سالی ۶۰۰ هزار نفر عازم زندانها می‌شوند که از این تعداد ۲۰۰ هزار نفر در زندانها باقی می‌مانند که به‌طور حتم آثار اجتماعی غیرقابل قبول و مخربی در جامعه خواهد داشت».
در توصیف شرایط زندانهای قرون‌وسطایی رژیم آخوندی کافی است اشاره شود این شرایط آن‌قدر وخیم و وحشتناک است که رادیو دویچه وله آلمان به‌نقل از وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی، زندانیان را به ’بمب‌های ساعتی متحرک’تشیبه می‌نماید.
مراجعه به اعترافها رسانه‌های رژیم و نیز گزارشات تکان‌دهنده رسانه‌های بین‌المللی به‌خوبی بیانگر اوضاع فاجعه‌بار این زندانیان است:
-سایت حکومتی ایسنا10اسفند 93 به‌نقل از حسن هاشمی وزیر بهداشت کابینه آخوند روحانی نوشت: «هیچ ردیف بودجه‌یی برای بهداشت زندانها در سال 1394 اختصاص نداده‌اند. امکانات بسیار کم است و این زندان گنجایش این همه زندانی را ندارد. برای نیازهای بهداشتی، استراحت و حتی استحمام مددجویان و افرادی که در اینجا هستند باید فکری شود. زندگی کردن 12 تا 14نفر در یک فضای شش متری بسیار سخت است و حتی موجب سرایت بیماری می‌شود و همینها می‌توانند جامعه را بیمار کنند».
«سرانه نیروی انسانی، غذا، بهداشت و خیلی از موارد دیگر بسیار پایین است و این موضوع نه تنها در این زندان بلکه همه زندانهای کشور مشاهده می‌شود.
در این جا بیمار مبتلا به ایدز و سل مقاوم داشتیم که در حال مراقبت هستند اما این مراقبتها ناقص است؛ یعنی به‌صورت فعال در زندانها بیماریابی صورت نمی‌گیرد؛ زیرا اعتبار کافی وجود ندارد».
وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی در عین‌حال اعتراف می‌کند: «زیادی این زندانیها به‌دلیل ناکارآمدی دستگاهها است که ما در حال اداره آنها هستیم. به‌دلیل بیکاری، سخت بودن شرایط ازدواج و مشکلات اجتماعی باعث شده این افراد در اینجا جمع شوند. شاید باورتان نشود سرانه بهداشت و درمان زندانیان روزی ۶۰۰ تومان است. در حالی که در روستا‌ها سرانه بهداشت و درمان در ماه ۹۶ هزار تومان است. همچنین فضای کافی باید تأمین شود به ازای هر نفر یک متر جا وجود داشته باشد».
-سایت حکومتی سلامت نیوز 30اردیبهشت 94 به‌نقل از مراد هاشم زهی، یکی از اعضای کمیسیون بهداشت مجلس ارتجاع نوشت: «از آن‌جایی که زندانهای کشور مکانهای بسته‌ای هستند، نظارت بر آنها در خصوص مسائل مختلف به خوبی و به موقع انجام نمی‌شود؛ زیرا متأسفانه در برخی شرایط به‌دلیل رعایت نشدن موارد بهداشتی، بیماریهای عفونی و مسری نظیر هپاتیت میان زندانیان افزایش پیدا می‌کند».
وی در ادامه اضافه می‌کند: «وجود مشکلات اعتباری و بودجه‌یی در کشور به سازمان زندانها نیز کشیده شده و همین موضوع سبب شده است که مسائل بهداشتی و درمانی در زندانها به خوبی رعایت نشده و بیماران به خوبی درمان نشوند، از این‌رو زندانها در بیشتر مواقع به‌حال خود رها شده و بیماریهای بسیاری از جمله ایدز در این مکانها شایع است؛ البته برخی زندانیها با مصرف مواد مخدر و استفاده از سرنگهای آلوده و چند بار مصرف به انتقال بیماریهای مسری در میان زندانیان کمک می‌کنند».
- مرکز اسناد حقوق‌بشر رژیم ایران11 فروردین 1394 در تازه‌ترین گزارش خود از زندانهای کشور تحت عنوان «نادیده انگاشتن حقوق زندانیان در جمهوری اسلامی ایران» چنین می‌نویسد: «در نتیجه ازدحام بیش از حد زندانیان، محیط زندانها غیر بهداشتی بوده و زندانیان مجبور بوده‌اند بر روی زمین راهروها بخوابند، درمانگاه زندان دچار کمبود دارو بوده و دسترسی به مراقبتهای پزشکی لازم مقدور نبوده که این مسأله در نهایت سبب مرگ نابهنگام چندین زندانی گردیده است. به‌رغم گزارشهای متعددی که حاکی از شرایط نامناسب زندانهای ایران می‌باشد، دولت وضعیت زندانها را رضایت بخش توصیف می‌کند».
-سایت حکومتی کیهان نوین 5اردیبهشت 95 تحت عنوان شرایط اسفناک زندانیان در زندان دستگرد اصفهان می‌نویسد: «جیره غذایی زندانیان به بهانه کمبود بودجه به قدری کم شده است که مجموع جیره سه وعده غذای یک زندانی در حد یک وعده غذایی معمولی هم نمی‌شود.
تعداد زندانیان موجود در این زندان بیش از هشت هزار نفر می‌باشد و فضای کافی برای زندانیان وجود ندارد. تعداد زیادی از زندانیان مجبور به کف خوابی در راهروها هستند.
فشار به زندانیان؛ نتیجه:
خودزنی، شدت مقابله و بالاترین شکل اعتراض در میان زندانیان عادی است. وقتی ابتدایی‌ترین حقوق زندانی رعایت نمی‌شود و پایه‌یی‌ترین ملاحظات انسانی به عمد زیرپا گذاشته می‌شود تا از اسیر برده و بنده‌یی در خدمت زندانبان بسازند، وقتی با توهین و تحقیر و سرما و دزدی و انواع فشارهای جسمی و روانی زندانی را محاصره می‌کنند زندانی چه راهی برای نشان‌دادن اعتراض و تنفرش از بی‌عدالتی و تبعیض و شقاوت دارد؟ این کار وقتی به‌صورت جمعی انجام می‌شود بار و مضمون جدی‌تری پیدا می‌کند و درست مانند اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی شورشی علیه مافیای شقاوت در زندان است.
واقعیت این است که رژیم ضدبشری آخوندی برای کنترل و تسلط بر زندانیان عادی که اساساً قربانی فقر و بیکاری از یکطرف و فساد نهادینه در رژیم ولایت از طرف دیگر هستند، با اقدامات جنایتکارانهٴ مختلف که گوشه‌یی از آنها فوقا آمد، آنها را تحت شدیدترین فشارها می‌گذارد تا جایی که آنها برای اعتراض به این اقدامات شنیع دست به خودزنی می‌زنند. اما به‌رغم همه اینها، همین اقداماتی که انجام داده‌اند بیانگر شکست رژیم حتی در زمینی است (زندانها) که کاملاً تحت هژمونی حاکمیتش می‌باشد و این بیانگر ناتوانی رژیم در امر سرکوب است.
روشن است که در این مختصر به آنچه رژیم بر سر زندانیان سیاسی که به‌اصطلاح هیمنه وی را در زندان به سخره گرفته‌اند، می‌آورد، نپرداخته‌ایم، ولی کاملاً روشن است رژیمی که با زندانیان عادی این تنظیم را می‌کند با زندانیان سیاسی چه‌ها که نمی‌کند!.
واقعیت این است که رژیم جنایتکار ولایت‌فقیه مدتهاست به بهانه‌های مختلف فشار بر زندانیان عادی را بالا برده است. خودزنی عکس‌العمل زندانیان به فشارهای فزاینده‌یی است که به عناوین مختلف توسط دژخیمان خامنه‌ای بر زندانیان اعمال می‌شود.
فشار بر زندانیان؛ به‌کارگیری حربه سرما:
قطع سیستم گرمایش، ممانعت از ورود وسایل گرمایشی و لباس گرم به زندان، یکی از حربه‌های فشار بر زندانیان است. به چند نمونه از این نوع اقدام ضدانسانی توجه کنید:
از روز شنبه ۱۶ بهمن (۴فوریه) در حالی که بر اثر ریزش سنگین برف و یخبندان دمای هوا چندین درجه زیر صفر است، زندانیان گوهردشت به‌خاطر قطع بودن سیستم گرمایش زندان در شرایطی بسیار دشوار قرار گرفتند و بر اثر فقدان امکانات لازم برای گرم نگاه داشتن خود، به‌شدت بیمار شده‌اند. زندانیان سالمند و بیمار در این وضعیت فشاری مضاعف را تحمل می‌کنند.
گروهی از زندانیان گوهردشت روز ۱۷ بهمن در نامه‌یی به سازمان بهداشت جهانی نوشتند: «در شرایطی برای داشتن کمترین ارتباط و اطلاع‌رسانی از وضعیت زندانها، زندانیان و خانواده‌ها را به اهانت آمیزترین شکل تفتیش و بازرسی می‌کنند... الآن چند روز است که در شرایط دمای صفر و زیر صفر هوا، زندان گوهردشت کرج سیستم گرمایشی‌اش به کلی از کار افتاده و هیچ اقدامی هم برای آن صورت نمی‌گیرد».
در همین رابطه زندانیان زندان وکیل آباد مشهد نیز در سرمای شدید و زیر صفر بهمن ماه از نبود وسایل گرمایشی درفشار بودند و شماری از آنان بیمار شدند.
-بر اساس گزارشی در مهرماه 95 از زندان گوهردشت ، با این‌که هوا سرد شده بود ولی نه تنها پنجره‌های کلیه بندهای زندان، فاقد شیشه می‌باشد و زندانیان مجبورند که با کارتن و نایلون، راه ورود سرما به داخل اتاقها و سالنها را بگیرند، دژخیمان حتی سیستم گرمایشی آن زندان را نیز هنوز بکار نینداخته‌اند.
ضمن این‌که دژخیمان زندان، برای تشدید هر چه بیشتر فشار بر زندانیان، تاکنون اجازه ارسال لباسهای زمستانی، توسط خانواده‌های زندانیها را نیز نداده‌اند.
- بر اساس گزارش دیگری در آبان ماه زندان گوهردشت به‌رغم سرما فاقد آب گرم و
سیستم گرمایشی است. به‌طور خاص در بند ۷ سالن۲۱ زندانیان از سردی آب و نبودن گرمایش در عذاب و در معرض بیماری بودند.
همچنین بنا به گفته خانواده‌های زندانیان؛ عوامل این زندان هم‌چنان از تحویلگیری لباس گرم زمستانی برای زندانیان خودداری می‌کنند.
فشار بر زندانیان؛ حمله و تخریب وسایل زندانیان:
یکی دیگر از روشهای اعمال فشار بر زندانیان، حمله وتخریب وسایل محدود زندانیان به‌منظور ایجاد رعب و وحشت است. به‌عنوان مثال:
در زندان زاهدان نیمه‌شب یکشنبه ۱۷بهمن در حالیکه زندانیان در حال استراحت بودند مورد حمله قرار گرفتند و وسایل آنها تخریب شد. صبح همان روز در حمله به اتاقهای بند ۳، تلویزیون زندانیان را که خودشان خریداری کرده بودند، با خود بردند. باندهای مافیایی در زندان زاهدان توسط شکنجه‌گری به نام حسین خواجه که مدیر داخلی زندان است هدایت می‌شدند.
همچنین صبح روز یکشنبه ۱۷ بهمن ماه دژخیمان زندان زاهدان به بند ۳ اتاقهای ۹، ۱۰ و ۱۱ این زندان یورش برده و تلویزیون زندانیان که با هزینه شخصی خودشان خریداری کرده بودند را با خود بردند.
فشار بر زندانیان؛ کمبود جا و سایر امکانات بهداشتی و..:
زندانی کردن تعدادی زیادی از نفرات در محیطی محدود، نبود سرویسهای بهداشتی، غذای کم و بی‌کیفیت و... اهرم دیگری برای فشار بر زندانیان است. به اخبار و گزارشاتی در این زمینه توجه کنید:
-در زندان زاهدان، دژخیمان با ادغام بندهای نوجوانان و جوانان شرایطی بسیار سخت و طاقت‌فرسا بر زندانیان زاهدان تحمیل کرده‌اند. به‌نحوی که زندانیان جای خواب ندارند و راهروها نیز مملو از جمعیت است. زندانیان به‌دلیل کمبود سرویسهای بهداشتی در معرض انواع بیماریهای مسری قرار گرفته‌اند. آب زندان نیز از بعدازظهر شنبه ۱۶بهمن تا ظهر روز بعد به‌طور کامل قطع شده بود. زندانیانی که توانایی خرید مواد غدایی ندارند از سوء تغذیه شدید رنج می‌برند. چندی پیش یک زندانی ۳۲ساله که بیماری قلبی داشت به‌دلیل ممانعت از رفتن به بیمارستان جان سپرد.
همچنین از ساعت ۴ بعدازظهر روز شنبه ۱۶ بهمن ماه تا حوالی ظهر روز یکشنبه نیز آب زندان زاهدان به کل قطع بوده است که فشار بر زندانیان را افزایش داده است.
بنا به گزارشهای منتشر شده دژخیمان خامنه‌ای از طرفی دیگر به‌دنبال افزایش فشارها بر زندانیان در زندان مرکزی زاهدان، کیفیت نان زندان را به‌شدت پایین آورده‌اند
بر اساس گزارش دیگری که در اواخر مهرماه95 از زندان سنندج رسیده است مسئولان زندان در حال حذف تدریجی جیره غذایی، دارو و درمان زندانیان در زندان بودند. همزمان نیز کمیت و کیفیت غذای زندان را شدیداً کاهش داده است. در صورتی که اکثر زندانیان از اقشار ضعیف جامعه هستند و قادر به خرید غذا از بوفه‌ها نبوده و کاهش کمیت و کیفیت باعث سوء تغذیه و کاهش مقاومت بدن زندانیان شده است.
گفتنی است که زندان مرکزی دارای ۱۰ بند است و هر اتاق ۲۰ الی ۲۵ نفر جمعیت دارد و معمولاً نیمی از زندانیان از داشتن تخت برای خواب محرومند و به‌اصطلاح زندانیان در کف اتاقها و راهرو ها و به‌صورت چسبیده به هم می‌خوابند.
بنا به گزارش دیگری از زندان مرکزی زاهدان درمهرماه 95 به‌منظور فشار به زندانیان، چندین زندانیان را از آب گرم برای استحمام محروم کردند. به‌دلیل ازدحام بیش از حد در زندان مرکزی زاهدان و بیماری بسیاری از زندانیان به‌دلیل سوء تغذیه و شکنجه، تنها وسیله برای رعایت بهداشت در زندان وجود آب گرم و استحمام زندانیان است که از آنها سلب شده است و زندانیان مجبور هستند با آب سرد استحمام کنند که این خود باعث تشدید بیماری در زندانیان بیمار شده است.
بنا به این گزارشهای رسیده زندان زاهدان دارای یک بهداری است که فاقد امکانات اولیه درمان است و زندانیان فقط در آستانه مرگ و اگر خوش شانس باشند به بیمارستانهای خارج از زندان منتقل می‌شوند.
از طرفی دیگر روز به روز بر تعداد زندانیان افزوده می‌شود و ازدحام زندان به حدی است که زندانیان ناچار هستند در راهروها استراحت کنند
در همین رابطه درمهرماه 95 بر اساس ابلاغیه‌یی که به دستور مدیریت زندان به زندانیان ابلاغ شد، مشخص شده است که درخواستهایشان در رابطه با موضوعات زیر امکانپذیر نبوده و انجام نخواهد شد و گفتند از دادن اینگونه درخواستها خودداری نمایید.
1_ برابر دستور به هیچ‌وجه مجوز خرید تلویزیون، یخچال، کولر و سایر لوازم برقی از فروشگاه یا بیرون از زندان صادر نخواهد شد، اصرار ننمایید!
2- قرارداد زندان با تعمیرکار وسایل (آقای فضلی) به اتمام رسیده و ایشان به پوسته خارجی انتقال یافته‌اند، امکان تعمیر لوازم برقی وجود ندارد، ننویسید.
3_ از اعطای هر گونه ملاقات خارج از رویه از قبیل ملاقات با بستگان درجه 2 از قبیل خاله و دایی _ عمه و عمو _ پسر خاله دختر خاله _ پسرعمه دخترعمه_ دختر عمو و... باجناق _ خواهرزاده برادرزاده _ نوه _ مادر زن و پدر زن _ خواهر زن و برادر زن و کلاً همسایه و دوست و فامیل خودداری خواهد شد و اصلاً امکان ندارد.
4_ اخذ هر گونه مواد غذایی و خوراکی از قبیل عسل، مربا، گوشت مرغ و... اکیداً ممنوع است و به هیچ‌وجه امکان ندارد. (مواد غذایی مورد نیاز از طریق فروشگاه تهیه گردد.)
5_ ملاقات همزمان و دسته‌جمعی اعضای فامیل در یک روز ممکن نیست.
6_ در حال حاضر با ورود هر گونه کتاب نیز موافقت نمی‌شود. به ازای هر جلد کتاب ورودی جدید باید حداقل یک جلد کتاب قدیمی از زندان خارج گردد تا از تجمع کتابها جلوگیری شود.
لازم به یادآوری است که با وضعیت تغذیه زندان و گرانی و بی‌کیفیت بودن محصولاتی که در فروشگاه عرضه می‌شود و نبود بسیاری از مایحتاج زندانیان در فروشگاه، شرایط تغذیه در زندان به یک مشکل جدی تبدیل شده است.
ضمنا به‌دلیل عدم وجود تهویه مناسب، نبود لوازم گرمایشی و سرمایشی و بستن تمام روزنه‌های زندان شرایط زندگی برای این افراد دشوارتر شده است. ضمن آن که لوازم قدیمی موجود در زندان که با هزینه‌های شخصی زندانیان تهیه شده است بسیار اندک و فرسوده است و نیاز به تعمیر دارد که با اعلام غیرممکن بودن تعمیر لوازم برقی، زندانیان دچار مشکلات عدیده و بیشتری شده‌اند.
فشار برزندانیان؛ قطع تماس تلفنی:
قطع تماس زندانی با بستگان و خانواده‌اش حربه کثیف دیگری برای به زانو درآوردن و کنترل زندانی است.
بنا به گزارشهای دریافتی در ابتدای بهمن 95 رژیم آخوندی برای فشار بر زندانیان زندان مشهد تماس آنها را با خانواده‌هایشان محدود کرده است، به‌طوری‌که زندانیان فقط چند دقیقه در هفته می‌توانستند با خانواده‌های خود تماس بگیرند.
بر اساس گزارشهای رسیده در آبان 95 از زندانهای مختلف کشور، به‌ویژه زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، ایلام، بندرعباس، بوشهر، وکیل‌آباد مشهد، مرکزی تبریز، سنندج و حتی اوین و گوهردشت ، زندانیان با مشکل جدی فقدان کارت تلفن و ارتباط با خانواده‌ها مواجهند.
بر اساس سیاست جدید سازمان زندانها برای فشار بر زندانیان، سیستم تلفنی اینگونه مراکز مدتی است سهمیه‌بندی شده و با نصب سیستمهای کارتی، عملاً صفوفی طولانی در برابر باجه‌های تلفن زندانها ایجاد شده و در عمل هر زندانی بیش از دو دقیقه مجاز به تماس نیست.
در سیستم جدید که بر پایه تلفن کارتی است، زندانیان ناچار به تهیه کارت تلفن هستند که این معضل به علت فقدان وجود کارت در بازار، مشکلاتی بسیار را برای خانواده‌ها ایجاد کرده است.
این مشکل و فشار برای آندسته از زندانیانی که پرونده‌های فعال داشته و نیازمند تماس بیشتر با خانواده یا وکیل و... هستند جدی‌ترست.
فشار برزندانیان؛ تحقیر زندانی:
یکی از کثیف‌ترین ابزار فشار، اقدام جنایتکارانه دژخیمان خامنه‌ای در زندانها تحقیر زندانیان است. با این روش زندانبان به کشتن روح و روان زندانیان می‌پردازد. برای نمونه:
دژخیمان خامنه‌ای در زندان گوهردشت کرج برای تحت فشار قرار دادن زندانیان از هر روشی استفاده کرده تا بتوانند بر زندانی فشار وارد کنند.
بر اساس گزارشات دریافتی یکی از شیوه‌های جدید دژخیمان این است که زندانیانی را که در طول روز به بیمارستان یا دادگاه اعزام می‌شوند یا از مرخصی و ملاقاتهای خصوصی با خانواده به بند بر می‌گردند در بدو ورود، از در برقی به اتاقک کوچکی می‌برند و لباسهایشان را برای بازرسی کاملاً درآورده و با رفتار تحقیرآمیز چندین بار مجبور به نشست و برخاست می‌کنند. این در حالیست که با کوچکترین اعتراض و مقاومت زندانی از طرف مأموران مورد ضرب و شتم و توهین قرار می‌گیرند.
نوع دیگری از آزار رساندن به زندانی رفتار تحقیرآمیز با آنها در قرنطینه زندان موسوم به پارک است که اکثر زندانیان از این کار نفرت انگیز به ستوه آمده‌اند.
زندانیان سپس به قرنطینه‌ای با مسئولیت شخصی به‌نام گودرز منتقل می‌شوند و به اهانت آمیزترین شکل مورد بازرسی قرار می‌گیرد. گودرز دژخیم همراه با پاسدار بندها بعضی زندانیان را به بهانه‌های مختلف در حضور دیگران مورد هتاکی و ضرب و شتم قرار می‌دهد. از زمانی که این اعمال را در رابطه با زندانیان به اجرا درمی‌آورند اکثر زندانیان از رفتن به ملاقات خصوصی با خانواده‌های خود امتناع می‌کنند.
فشار بر زندانیان؛ قطع ملاقات حضوری:
دژخیم محمد مردانی رئیس زندان گوهردشت برای بالا بردن فشار و محدودیتهای بیشتر بر زندانیان این زندان اقدام به صدور بخشنامه‌یی جدید کرد. وی در این بخشنامه اقدام به قطع ملاقات حضوری زندانیان کرده و انجام آن را منوط به ندامت و گردن گذاشتن به قوانین دژخیمان در زندان نموده است.
این دژخیم در قسمتی از بخشنامه آورده است:
”عطف به نامه شماره ۱۵۱۰مورخه ۱۷/۸/۹۵ به‌طوری‌که واقفید ماده ۱۸۳ آیین‌نامه اجرایی سازمان (زندانها) تأکید نموده صرفاً زندانیانی که حسن رفتار و کردار داشته باشند با صلاحدید رئیس زندان می‌توانند با همسر و فرزندان خود ملاقات حضوری نمایند“.
بنابراین با استناد به ماده فوق، ملاقاتهای حضوری حق زندانیان نیست بلکه امتیازی است برای افرادی که در طول دوران حبس تخلف ننموده و دارای حسن اخلاق و رفتار بوده‌اند..
بدیهی است مجدداً از تاریخ۲۰/۸/۹۵ کلیه کسانی که مرتکب هر گونه جرمی از تخلفات زندان اعم از خرید و فروش، زد و بند، حمل و نگهداری و استعمال و مصرف مواد مخدر و اعتصاب‌غذا و به‌طور کلی هر گونه اعمال خلاف مقررات زندان کردند... از کلیه امتیازات مندرج در آیین‌نامه اعم از ملاقاتهای حضوری و شرعی٫ مرخصی ٫عفو و آزادی مشروط و غیره محروم خواهند گردید“.
خاطر نشان می‌شود که تاکنون بارها زندانیان سیاسی زندان گوهردشت مافیای ورود مواد مخدر توسط محمد مردانی و فردی به نام امیریان از اقوام این دژخیم را افشاء کرده‌اند.
فشاربرزندانیان؛ راه‌اندازی دستگاه پارازیت:
از جنایتکارانه‌ترین اقدامات رژیم درفشار به زندانیان راه‌اندازی دستگاههای پارازیت است
بنا به گزارشی که در مهر 95 رسیده است به‌منظور افزایش فشار بر زندانیان سیاسی بند ۴ سالن ۱۲ زندان گوهردشت بار دیگر دستگاههای پارازیت راه‌اندازی شده‌اند و این علاوه بر آن است که تمام پنجره‌ها را با آهن بسته‌اند. این امر باعث بروز فشارهای عصبی، سردردهای مزمن، معده درد، پادرد و انواع بیماریها شده است.
فشار بر زندانیان؛ اعتراف سردمداران و کارگزاران رژیم:
ابعاد تاخت و تاز این نابکاران به تمام شئونات زندگی مردم آن‌قدر وسیع است که که بنا به اعتراف سرکرده سازمان زندانهای کل کشور «در سال ۹۳، در یک روز ۳۷ هزار نفر وارد زندان شدند». و باز هم بنا به‌گفته وزیر کشور دولت آخوند روحانی «سالی ۶۰۰ هزار نفر عازم زندانها می‌شوند که از این تعداد ۲۰۰ هزار نفر در زندانها باقی می‌مانند که به‌طور حتم آثار اجتماعی غیرقابل قبول و مخربی در جامعه خواهد داشت».
در توصیف شرایط زندانهای قرون‌وسطایی رژیم آخوندی کافی است اشاره شود این شرایط آن‌قدر وخیم و وحشتناک است که رادیو دویچه وله آلمان به‌نقل از وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی، زندانیان را به ’بمب‌های ساعتی متحرک’تشیبه می‌نماید.
مراجعه به اعترافها رسانه‌های رژیم و نیز گزارشات تکان‌دهنده رسانه‌های بین‌المللی به‌خوبی بیانگر اوضاع فاجعه‌بار این زندانیان است:
-سایت حکومتی ایسنا10اسفند 93 به‌نقل از حسن هاشمی وزیر بهداشت کابینه آخوند روحانی نوشت: «هیچ ردیف بودجه‌یی برای بهداشت زندانها در سال 1394 اختصاص نداده‌اند. امکانات بسیار کم است و این زندان گنجایش این همه زندانی را ندارد. برای نیازهای بهداشتی، استراحت و حتی استحمام مددجویان و افرادی که در اینجا هستند باید فکری شود. زندگی کردن 12 تا 14نفر در یک فضای شش متری بسیار سخت است و حتی موجب سرایت بیماری می‌شود و همینها می‌توانند جامعه را بیمار کنند».
«سرانه نیروی انسانی، غذا، بهداشت و خیلی از موارد دیگر بسیار پایین است و این موضوع نه تنها در این زندان بلکه همه زندانهای کشور مشاهده می‌شود.
در این جا بیمار مبتلا به ایدز و سل مقاوم داشتیم که در حال مراقبت هستند اما این مراقبتها ناقص است؛ یعنی به‌صورت فعال در زندانها بیماریابی صورت نمی‌گیرد؛ زیرا اعتبار کافی وجود ندارد».
وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی در عین‌حال اعتراف می‌کند: «زیادی این زندانیها به‌دلیل ناکارآمدی دستگاهها است که ما در حال اداره آنها هستیم. به‌دلیل بیکاری، سخت بودن شرایط ازدواج و مشکلات اجتماعی باعث شده این افراد در اینجا جمع شوند. شاید باورتان نشود سرانه بهداشت و درمان زندانیان روزی ۶۰۰ تومان است. در حالی که در روستا‌ها سرانه بهداشت و درمان در ماه ۹۶ هزار تومان است. همچنین فضای کافی باید تأمین شود به ازای هر نفر یک متر جا وجود داشته باشد».
-سایت حکومتی سلامت نیوز 30اردیبهشت 94 به‌نقل از مراد هاشم زهی، یکی از اعضای کمیسیون بهداشت مجلس ارتجاع نوشت: «از آن‌جایی که زندانهای کشور مکانهای بسته‌ای هستند، نظارت بر آنها در خصوص مسائل مختلف به خوبی و به موقع انجام نمی‌شود؛ زیرا متأسفانه در برخی شرایط به‌دلیل رعایت نشدن موارد بهداشتی، بیماریهای عفونی و مسری نظیر هپاتیت میان زندانیان افزایش پیدا می‌کند».
وی در ادامه اضافه می‌کند: «وجود مشکلات اعتباری و بودجه‌یی در کشور به سازمان زندانها نیز کشیده شده و همین موضوع سبب شده است که مسائل بهداشتی و درمانی در زندانها به خوبی رعایت نشده و بیماران به خوبی درمان نشوند، از این‌رو زندانها در بیشتر مواقع به‌حال خود رها شده و بیماریهای بسیاری از جمله ایدز در این مکانها شایع است؛ البته برخی زندانیها با مصرف مواد مخدر و استفاده از سرنگهای آلوده و چند بار مصرف به انتقال بیماریهای مسری در میان زندانیان کمک می‌کنند».
- مرکز اسناد حقوق‌بشر رژیم ایران11 فروردین 1394 در تازه‌ترین گزارش خود از زندانهای کشور تحت عنوان «نادیده انگاشتن حقوق زندانیان در جمهوری اسلامی ایران» چنین می‌نویسد: «در نتیجه ازدحام بیش از حد زندانیان، محیط زندانها غیر بهداشتی بوده و زندانیان مجبور بوده‌اند بر روی زمین راهروها بخوابند، درمانگاه زندان دچار کمبود دارو بوده و دسترسی به مراقبتهای پزشکی لازم مقدور نبوده که این مسأله در نهایت سبب مرگ نابهنگام چندین زندانی گردیده است. به‌رغم گزارشهای متعددی که حاکی از شرایط نامناسب زندانهای ایران می‌باشد، دولت وضعیت زندانها را رضایت بخش توصیف می‌کند».
-سایت حکومتی کیهان نوین 5اردیبهشت 95 تحت عنوان شرایط اسفناک زندانیان در زندان دستگرد اصفهان می‌نویسد: «جیره غذایی زندانیان به بهانه کمبود بودجه به قدری کم شده است که مجموع جیره سه وعده غذای یک زندانی در حد یک وعده غذایی معمولی هم نمی‌شود.
تعداد زندانیان موجود در این زندان بیش از هشت هزار نفر می‌باشد و فضای کافی برای زندانیان وجود ندارد. تعداد زیادی از زندانیان مجبور به کف خوابی در راهروها هستند.
فشار به زندانیان؛ نتیجه:
خودزنی، شدت مقابله و بالاترین شکل اعتراض در میان زندانیان عادی است. وقتی ابتدایی‌ترین حقوق زندانی رعایت نمی‌شود و پایه‌یی‌ترین ملاحظات انسانی به عمد زیرپا گذاشته می‌شود تا از اسیر برده و بنده‌یی در خدمت زندانبان بسازند، وقتی با توهین و تحقیر و سرما و دزدی و انواع فشارهای جسمی و روانی زندانی را محاصره می‌کنند زندانی چه راهی برای نشان‌دادن اعتراض و تنفرش از بی‌عدالتی و تبعیض و شقاوت دارد؟ این کار وقتی به‌صورت جمعی انجام می‌شود بار و مضمون جدی‌تری پیدا می‌کند و درست مانند اعتصاب‌غذای زندانیان سیاسی شورشی علیه مافیای شقاوت در زندان است.
واقعیت این است که رژیم ضدبشری آخوندی برای کنترل و تسلط بر زندانیان عادی که اساساً قربانی فقر و بیکاری از یکطرف و فساد نهادینه در رژیم ولایت از طرف دیگر هستند، با اقدامات جنایتکارانهٴ مختلف که گوشه‌یی از آنها فوقا آمد، آنها را تحت شدیدترین فشارها می‌گذارد تا جایی که آنها برای اعتراض به این اقدامات شنیع دست به خودزنی می‌زنند. اما به‌رغم همه اینها، همین اقداماتی که انجام داده‌اند بیانگر شکست رژیم حتی در زمینی است (زندانها) که کاملاً تحت هژمونی حاکمیتش می‌باشد و این بیانگر ناتوانی رژیم در امر سرکوب است.
روشن است که در این مختصر به آنچه رژیم بر سر زندانیان سیاسی که به‌اصطلاح هیمنه وی را در زندان به سخره گرفته‌اند، می‌آورد، نپرداخته‌ایم، ولی کاملاً روشن است رژیمی که با زندانیان عادی این تنظیم را می‌کند با زندانیان سیاسی چه‌ها که نمی‌کند!.
