در سی و چهارمین اجلاس شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد که در حال حاضر در ژنو مقر اروپایی سازمان ملل جریان دارد، گزارشگر ویژه ملل‌متحد گزارش خود را درباره وضعیت حقوق‌بشر در ایران تحت حاکمیت دیکتاتوری ارائه کرد؛ این گزارش افشاگرانه و محکوم کننده و همچنین سخنان نمایندگان هیأتهای کشورهای مختلف جهان، درباره وضعیت فاجعه‌بار حقوق‌بشر در ایران، یک سیلی خوار کننده بر صورت ولی‌فقیه ارتجاع بود و ناله‌های دردآلود مهره‌ها و رسانه‌های رژیم را به آسمان رساند و رژیم را طبق معمول به عقده‌گشایی علیه مجاهدین و مقاومت ایران واداشت. از جمله یک سایت حکومتی نوشت: «گزارشگر ویژه تصویری تاریک را از این کشور به سازمان ملل ارائه داد» (1) و رسانهٴ دیگری آه و فغان کرد: «عاصمه جهانگیر گزارشگر تازه‌کار سازمان ملل هم در اولین گزارش خود نشان داد جا پای احمد شهید گذاشته و بیشتر دیکته دیگران را تحریر می‌کند». در ادامه مطلب روشن می‌شود که منظور از «دیگران» کسی جز مجاهدین و مقاومت ایران نیست: «تهران تأکید دارد که گزارشگران این نهاد تنها به اظهارات منابع وابسته به ضدانقلاب و سازمانهایی چون (مجاهدین) استناد می‌کنند». (2)
و یک رسانهٴ دیگر طی گزارشی از اعتبار مجاهدین و نمایندگان آن در مجامع بین‌المللی سوز و گداز کرده و می‌نویسد: «به ورودی دفتر اروپایی سازمان ملل می‌رسیم، از تفتیش‌های سرسختانه نیروهای امنیتی عبور کرده و به سالن مجللی وارد می‌شویم... در ورودی مقر اروپایی سازمان ملل، اما ناگهان چشممان به (عناصر سازمان مجاهدین) بر می‌خورد؛ بله آنها وارد مقر سازمان ملل در ژنو شده‌اند، بدون آن که مشکلی برایشان پیش بیاید و حتماً بازرسی هم نشده‌اند».
چند عامل موجب این همه آشفتگی و پریشان‌حالی رژیم شده است:
1 ـ برای اولین بار، در اجلاس شورای حقوق‌بشر امسال، قتل‌عام هولناک 30هزار زندانی سیاسی در سال67 مطرح گردید و از شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد درخواست شد که این مسأله در دستور کار گزارشگر ویژه حقوق‌بشر قرار گیرد و او به‌عنوان یک مأموریت ویژه به آن بپردازد. امری که گامی بلند در راستای تشکیل دادگاه بین‌المللی است تا جلادان و دست‌اندرکاران «این بزرگترین جنایت سازمان‌یافته علیه بشریت پس از جنگ دوم جهانی» (3) را به سزای جنایاتشان برساند و ولایت برآمده از قتل‌عام را گامی دیگر به فرجام محتومش نزدیکتر کند.
2 ـ عموم هیئتهای نمایندگی کشورها در همان جلسه شورای حقوق‌بشر، گزارش گزارشگر ویژه را تأیید کردند و رژیم را محکوم نمودند و خواهان ادامه مأموریت گزارشگر ویژه شدند.
3 ـ حضور و نقش فعال مجاهدین و مقاومت ایران در این قضیه که رژیم بهتر از هر کس معنی آن را می‌فهمد و می‌داند که این عاملی است که بر جدیت موضوع بسیار می‌افزاید و به سرانجام رسیدن آن را تضمین می‌کند.
4 ـ رژیم امیدوار بود که با پایان مأموریت گزارشگر قبلی (احمد شهید) و آمدن گزارشگر جدید (عاصمه جهانگیر) شاهد تحولی به سود خود باشد؛ اما اکنون ناگزیر است اذعان کند «هر چه مجاهدین در گوش این خانم و آن آقای قبلی نجوا می‌کنند، اعلام می‌کنند... اندک امیدهایی که نسبت به تفاوت وی با گزارش قبلی وجود داشت خاموش می‌شود». (4)
5 ـ عامل بسیار ترسناک دیگر برای رژیم آن است که بازگشایی پرونده جنایات رژیم، در شرایط پسااوباما دارد صورت می‌گیرد و دیگر رژیم نمی‌تواند به حمایتهای آشکار و پنهان قدرتهای مماشاتگر جهانی دل خوش کند.
6 ـ امسال موضوع جنایتهای رژیم آخوندی در سوریه هم به پرونده نقض حقوق‌بشرش در ایران نیز اضافه شد.
آری، به‌راستی دوران در جمیع جهات تغییر کرده است؛ شرایط انفجاری جامعه، گسترش اعتراضات و به گل نشستن کشتی رژیم در برجام و باتلاق سوریه و افزون بر همهٴ اینها، در پیش بودن جنگ انتخابات و اوجگیری بی‌سابقه بحران درونی رژیم، همه عواملی هستند که این همه هراس و وحشتزدگی رژیم را توضیح می‌دهد.
اکنون سؤال این است که رژیم با گزارشگر ویژه جدید چه خواهد کرد؟ آیا به او اجازهٴ سفر به ایران و بازدید از زندانهایش را خواهد داد یا به روال سالهای گذشته کماکان به او هم اجازه دیدار از ایران را نخواهد داد؟ روشن است که ممانعت از سفر و بازدید گزارشگر به ایران، همهٴ ادعاهای رژیم مبنی بر بهبود شرایط حقوق‌بشر در ایران را نقش بر آب می‌کند؛ اما نتیجه دیدار گزارشگر ویژه از ایران تحت حاکمیت آخوندها و بازدید از زندانها و شکنجه‌گاههای رژیم هم پیشاپیش روشن است؛ به‌خصوص که رژیم خوب می‌داند که هر عقب‌نشینی، عقب‌نشینی‌های بعدی را به‌دنبال دارد و انتهای این مسیر، خوردن جام‌زهر حقوق‌بشر است که برای دیکتاتوری ضدبشری ولایت‌فقیه بسا مهلکتر از زهر اتمی و زهر منطقه‌یی است و به‌طور بلافصل به قیام و سرنگونی منجر می‌شود؛ بنابراین رژیم هرگز به بازدید گزارشگر ویژه تن نخواهد داد، مگر این‌که قبل از آن جز خوردن زهر حقوق‌بشر چارهٴ دیگری نداشته باشد. آری این دو راهی نیز مثل سایر دو راهی‌های گریبانگیر رژیم، به یک مقصد و مقصود می‌انجامد؛ سرنگونی!
پانویس: ـــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ سایت حکومتی جام نیوز- 24اسفند
2ـ سایت حکومتی موسوم به شهدای ایران- 21اسفند 95
3 ـ توصیف جفری رابرتسون از برجسته‌ترین حقوقدانان بین‌المللی و یکی از 3قاضی برجستهٴ عضو شورای عدالت داخلی ملل‌متحد که یک گزارش کارشناسانه در مورد قتل‌عام67 تهیه کرده است و به‌عنوان وکیل مقاومت ایران این مسأله را پیگیری می‌کند.
4 ـ سایت حکومتی مشرق- 24اسفند.
و یک رسانهٴ دیگر طی گزارشی از اعتبار مجاهدین و نمایندگان آن در مجامع بین‌المللی سوز و گداز کرده و می‌نویسد: «به ورودی دفتر اروپایی سازمان ملل می‌رسیم، از تفتیش‌های سرسختانه نیروهای امنیتی عبور کرده و به سالن مجللی وارد می‌شویم... در ورودی مقر اروپایی سازمان ملل، اما ناگهان چشممان به (عناصر سازمان مجاهدین) بر می‌خورد؛ بله آنها وارد مقر سازمان ملل در ژنو شده‌اند، بدون آن که مشکلی برایشان پیش بیاید و حتماً بازرسی هم نشده‌اند».
چند عامل موجب این همه آشفتگی و پریشان‌حالی رژیم شده است:
1 ـ برای اولین بار، در اجلاس شورای حقوق‌بشر امسال، قتل‌عام هولناک 30هزار زندانی سیاسی در سال67 مطرح گردید و از شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد درخواست شد که این مسأله در دستور کار گزارشگر ویژه حقوق‌بشر قرار گیرد و او به‌عنوان یک مأموریت ویژه به آن بپردازد. امری که گامی بلند در راستای تشکیل دادگاه بین‌المللی است تا جلادان و دست‌اندرکاران «این بزرگترین جنایت سازمان‌یافته علیه بشریت پس از جنگ دوم جهانی» (3) را به سزای جنایاتشان برساند و ولایت برآمده از قتل‌عام را گامی دیگر به فرجام محتومش نزدیکتر کند.
2 ـ عموم هیئتهای نمایندگی کشورها در همان جلسه شورای حقوق‌بشر، گزارش گزارشگر ویژه را تأیید کردند و رژیم را محکوم نمودند و خواهان ادامه مأموریت گزارشگر ویژه شدند.
3 ـ حضور و نقش فعال مجاهدین و مقاومت ایران در این قضیه که رژیم بهتر از هر کس معنی آن را می‌فهمد و می‌داند که این عاملی است که بر جدیت موضوع بسیار می‌افزاید و به سرانجام رسیدن آن را تضمین می‌کند.
4 ـ رژیم امیدوار بود که با پایان مأموریت گزارشگر قبلی (احمد شهید) و آمدن گزارشگر جدید (عاصمه جهانگیر) شاهد تحولی به سود خود باشد؛ اما اکنون ناگزیر است اذعان کند «هر چه مجاهدین در گوش این خانم و آن آقای قبلی نجوا می‌کنند، اعلام می‌کنند... اندک امیدهایی که نسبت به تفاوت وی با گزارش قبلی وجود داشت خاموش می‌شود». (4)
5 ـ عامل بسیار ترسناک دیگر برای رژیم آن است که بازگشایی پرونده جنایات رژیم، در شرایط پسااوباما دارد صورت می‌گیرد و دیگر رژیم نمی‌تواند به حمایتهای آشکار و پنهان قدرتهای مماشاتگر جهانی دل خوش کند.
6 ـ امسال موضوع جنایتهای رژیم آخوندی در سوریه هم به پرونده نقض حقوق‌بشرش در ایران نیز اضافه شد.
آری، به‌راستی دوران در جمیع جهات تغییر کرده است؛ شرایط انفجاری جامعه، گسترش اعتراضات و به گل نشستن کشتی رژیم در برجام و باتلاق سوریه و افزون بر همهٴ اینها، در پیش بودن جنگ انتخابات و اوجگیری بی‌سابقه بحران درونی رژیم، همه عواملی هستند که این همه هراس و وحشتزدگی رژیم را توضیح می‌دهد.
اکنون سؤال این است که رژیم با گزارشگر ویژه جدید چه خواهد کرد؟ آیا به او اجازهٴ سفر به ایران و بازدید از زندانهایش را خواهد داد یا به روال سالهای گذشته کماکان به او هم اجازه دیدار از ایران را نخواهد داد؟ روشن است که ممانعت از سفر و بازدید گزارشگر به ایران، همهٴ ادعاهای رژیم مبنی بر بهبود شرایط حقوق‌بشر در ایران را نقش بر آب می‌کند؛ اما نتیجه دیدار گزارشگر ویژه از ایران تحت حاکمیت آخوندها و بازدید از زندانها و شکنجه‌گاههای رژیم هم پیشاپیش روشن است؛ به‌خصوص که رژیم خوب می‌داند که هر عقب‌نشینی، عقب‌نشینی‌های بعدی را به‌دنبال دارد و انتهای این مسیر، خوردن جام‌زهر حقوق‌بشر است که برای دیکتاتوری ضدبشری ولایت‌فقیه بسا مهلکتر از زهر اتمی و زهر منطقه‌یی است و به‌طور بلافصل به قیام و سرنگونی منجر می‌شود؛ بنابراین رژیم هرگز به بازدید گزارشگر ویژه تن نخواهد داد، مگر این‌که قبل از آن جز خوردن زهر حقوق‌بشر چارهٴ دیگری نداشته باشد. آری این دو راهی نیز مثل سایر دو راهی‌های گریبانگیر رژیم، به یک مقصد و مقصود می‌انجامد؛ سرنگونی!
پانویس: ـــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ سایت حکومتی جام نیوز- 24اسفند
2ـ سایت حکومتی موسوم به شهدای ایران- 21اسفند 95
3 ـ توصیف جفری رابرتسون از برجسته‌ترین حقوقدانان بین‌المللی و یکی از 3قاضی برجستهٴ عضو شورای عدالت داخلی ملل‌متحد که یک گزارش کارشناسانه در مورد قتل‌عام67 تهیه کرده است و به‌عنوان وکیل مقاومت ایران این مسأله را پیگیری می‌کند.
4 ـ سایت حکومتی مشرق- 24اسفند.
