آمار واقعی اعتراضات انجام شده در فروردین 96، طبیعی است که به‌دلیل خفقان و سرکوبی که در داخل کشور است، بیش از آماری است که به‌دست آمده است، اگر چه دامنه اعتراضات بلحاظ کمیت آن‌قدر گسترده است که رسانه‌های حکومتی به‌ناچار بخشی از آن را منعکس کرده‌اند. بر اساس آمارهايی که به دست ما رسيده شمار حرکتهای اعتراضی ثبت شده دستکم 180 مورد بوده است.
البته باید این را هم توجه داشت که اگر چه اعتراضات از ابتدای فروردین شروع شد، اما به‌دلیل تعطیلات نوروز، اساساً اعتراضات از ۱۴ فروردین به‌طور گسترده‌تر شروع شد و هر چه جلوتر آمدیم بیشتر شد
بخشی از این اعتراضها مربوط به کمبودهای خدمات شهری و حداقلهایی که دستگاههای مسئول خدمات دهنده دولتی باید در اختیار شهروندان بگذارند، بود.
در مورد کارگران هم عمدتاً مربوط می‌شود به عدم پرداخت حقوق آنها و بخشی از اعتراضات کارگران هم برمی‌گردد به تعطیلی کارخانه‌ها، بی‌توجهی به سرنوشت کارگران و کارگرانی که بیکار می‌شوند.
بخشی از اعتراضات هم برمی‌گردد به دستگیریهایی که دستگاههای سرکوبگر رژیم انجام می‌دهند و فشارهایی که به زندانیها می‌آورند و طبعاً اعتراضهایی که حتی در بیرون از زندان در مورد زندانیان انجام می‌شود.
چرایی و علت برخی از اعتراضات مهم به شرح زیراست:
در روز 20فروردین خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام در بیدادگاههای رژیم یک تجمع در جلوی مجلس رژیم برگزار کردند و در آن خواستار لغو حکم اعدام شدند. تعداد شرکت کنندگان در این تجمع را صدها نفر گزارش کردند.
یکی دیگر از حرکات اعتراضی که دامنه‌دار هم بود، اعتراض مردم منطقه سرباز به‌خاطر دستگیری مولوی فضل الرحمن کوهی امام جمعه پشامگ بود که اهالی محل، جاده ترانزیتی ایرانشهر به سرباز را بستند و جلوی فرمانداری و سپاه شهر سرباز هم تجمع اعتراضی برگزار کردند. آنها خواستار آزادی مولوی فضل الرحمن بودند که به اعزام جوانان به سوریه اعتراض کرده بود.
تجمع مالباختگان غارت شده که مقابل بانک مرکزی رژیم در اعتراض به غارتگریهای مؤسسات مالی برگزار شد. موسساتی که کارگزاران رژیم آنها را برای سرکیسه کردن اموال مردم، به‌وجود آوردند.
یک تجمع دیگر در مقابل وزارت اقتصاد رژیم در رابطه با همین مؤسسات غارتگر برگزار شد، که تجمع‌کنندگان نسبت به ادغام دارایی مؤسسه فرشتگان در مؤسسه کاسپین اعتراض داشتند. آنها خواستار دریافت سپرده‌هایشان بودند.
در همین روز یک تجمع اعتراضی دیگر در جلوی بانک مرکزی رژیم برگزار شد که مربوط به غارت شدگان یکی دیگر از همین مؤسسات غارتگر رژیم به نام ثامن‌الحجج بود، آنها نیز خواستار باز پس‌گیری سرمایه‌هایشان بودند.
مالباختگان پروژه مسکونی آریانا در شهرری هم یک تجمع اعتراضی در جلوی فرمانداری شهرری برگزار کردند.
اعتراضات کارگری هم بخش مهمی از اعتراضها را در ماه فروردین تشکیل می‌داد که از جمله این اعتراضها می‌توان به اعتراض کارگران کارخانه روغن نباتی قو در 16فروردین اشاره کرد که این کارگران بایک تجمع در مقابل وزارت تعاون، کارو امور اجتماعی رژیم نسبت به عدم پرداخت مطالبات مزدی بهمن و اسفند و عید خودشان اعتراض کردند.
تعداد افراد شرکت‌کننده در این اعتراض به هزارنفر می‌رسید
این اعتراضها 5روز به‌صورت متوالی در محوطه کارخانه هم ادامه داشت ولی مدیران حکومتی کارخانه ترتیب اثری به این اعتراض ندادند ولی کارگران هم‌چنان درگرفتن حق خود اصرار دارند و کوتاه نیامده‌اند
همچنین در ماه فروردین دانشجویان چندین اعتراض داشتند:
دانشجویان دانشگاه نوشیروان بابل در روز21فروردین به برخوردهای امنیتی در این دانشگاه اعتراض کردند.
دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور به اسکان افراد متفرقه در خوابگاههای خود اعتراض کردند
دانشجویان دانشگاه شریف هم در روز16فروردین یک تجمع اعتراضی نسبت به هزینه‌های تحصیلی در دانشگاه شریف برگزار کردند.
کشاورزان اصفهان هم در روز16فروردین در دفتر عمران استانداری اصفهان نسبت به خلف وعده‌های رژیم در مورد رهاسازی آبشان تجمع اعتراضی برگزار کردند.
در کنار این تجمع‌های اعتراضی، درگیری ساکنان کوی ملت اهواز با مأموران سرکوبگر در روز 17فروردین بسیار قابل‌توجه بود. مأموران سرکوبگر رژیم برای تخریب خانه‌های ساکنان محل آمده بودند، مردم محل این زمینها را از شهردار خریده و شهرداری اقدام به زورگیری از ساکنان محل در ازای سکونت در این خانه‌ها کرده بود که با مقاومت مردم روبه‌رو می‌شود که نیروهای سرکوبگر اقدام به پرتاب گازاشک‌آور و شلیک هوایی می‌کنند و با لودر خانه‌های مردم را روی سرشان خراب می‌کنند. مردم در مقابل این یورش نیروهای سرکوبگر خیلی متحد عمل می‌کنند
واقعیت این است که از آنجا که رژیم نه می‌خواهد و نه می‌تواند به مطالبات انباشته مردم پاسخ بگوید، فقر مردم روز به روز بیشتر و عمیق‌تر می‌شود.
حسن روحانی گفت: تا ۱۰۰ سال دیگر هم مشکلات اقتصادی حل نمی‌شود. یعنی تا وقتی این رژیم هست کسی فکر حل مشکلات اقتصادیش نباشد. باند خامنه‌ای هم که اساساً شرکتها و مؤسسات مالی در دستشان هست، خودشان عامل غارت و چپاول و خوردن حق مردم و عامل بیکارسازی جامعه هستند. بنابراین سمت و سوی این حرکتها پیوسته رویارویی بیشتر مردم با این رژیم است.
واقعیت این است که همه مردم از هر صنفی به این رژیم اعتراض دارند. پاسدار قالیباف شهردار تهران و مهرهٴ سپاه و خامنه‌ای گفت: فقط ۴ درصد مردم از اوضاع راضی هستند. یعنی ۹۶ درصد ناراضی هستند. که این خود نشان از یک پتانسیل انفجاری دارد. این اعتراضات گسترده و همه‌گیر صنفی و معشیتی خودش انعکاسی است از خشم و نارضایتی عمومی مردم ایران از حاکمیت پلید آخوندی.
البته باید این را هم توجه داشت که اگر چه اعتراضات از ابتدای فروردین شروع شد، اما به‌دلیل تعطیلات نوروز، اساساً اعتراضات از ۱۴ فروردین به‌طور گسترده‌تر شروع شد و هر چه جلوتر آمدیم بیشتر شد
بخشی از این اعتراضها مربوط به کمبودهای خدمات شهری و حداقلهایی که دستگاههای مسئول خدمات دهنده دولتی باید در اختیار شهروندان بگذارند، بود.
در مورد کارگران هم عمدتاً مربوط می‌شود به عدم پرداخت حقوق آنها و بخشی از اعتراضات کارگران هم برمی‌گردد به تعطیلی کارخانه‌ها، بی‌توجهی به سرنوشت کارگران و کارگرانی که بیکار می‌شوند.
بخشی از اعتراضات هم برمی‌گردد به دستگیریهایی که دستگاههای سرکوبگر رژیم انجام می‌دهند و فشارهایی که به زندانیها می‌آورند و طبعاً اعتراضهایی که حتی در بیرون از زندان در مورد زندانیان انجام می‌شود.
چرایی و علت برخی از اعتراضات مهم به شرح زیراست:
در روز 20فروردین خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام در بیدادگاههای رژیم یک تجمع در جلوی مجلس رژیم برگزار کردند و در آن خواستار لغو حکم اعدام شدند. تعداد شرکت کنندگان در این تجمع را صدها نفر گزارش کردند.
یکی دیگر از حرکات اعتراضی که دامنه‌دار هم بود، اعتراض مردم منطقه سرباز به‌خاطر دستگیری مولوی فضل الرحمن کوهی امام جمعه پشامگ بود که اهالی محل، جاده ترانزیتی ایرانشهر به سرباز را بستند و جلوی فرمانداری و سپاه شهر سرباز هم تجمع اعتراضی برگزار کردند. آنها خواستار آزادی مولوی فضل الرحمن بودند که به اعزام جوانان به سوریه اعتراض کرده بود.
تجمع مالباختگان غارت شده که مقابل بانک مرکزی رژیم در اعتراض به غارتگریهای مؤسسات مالی برگزار شد. موسساتی که کارگزاران رژیم آنها را برای سرکیسه کردن اموال مردم، به‌وجود آوردند.
یک تجمع دیگر در مقابل وزارت اقتصاد رژیم در رابطه با همین مؤسسات غارتگر برگزار شد، که تجمع‌کنندگان نسبت به ادغام دارایی مؤسسه فرشتگان در مؤسسه کاسپین اعتراض داشتند. آنها خواستار دریافت سپرده‌هایشان بودند.
در همین روز یک تجمع اعتراضی دیگر در جلوی بانک مرکزی رژیم برگزار شد که مربوط به غارت شدگان یکی دیگر از همین مؤسسات غارتگر رژیم به نام ثامن‌الحجج بود، آنها نیز خواستار باز پس‌گیری سرمایه‌هایشان بودند.
مالباختگان پروژه مسکونی آریانا در شهرری هم یک تجمع اعتراضی در جلوی فرمانداری شهرری برگزار کردند.
اعتراضات کارگری هم بخش مهمی از اعتراضها را در ماه فروردین تشکیل می‌داد که از جمله این اعتراضها می‌توان به اعتراض کارگران کارخانه روغن نباتی قو در 16فروردین اشاره کرد که این کارگران بایک تجمع در مقابل وزارت تعاون، کارو امور اجتماعی رژیم نسبت به عدم پرداخت مطالبات مزدی بهمن و اسفند و عید خودشان اعتراض کردند.
تعداد افراد شرکت‌کننده در این اعتراض به هزارنفر می‌رسید
این اعتراضها 5روز به‌صورت متوالی در محوطه کارخانه هم ادامه داشت ولی مدیران حکومتی کارخانه ترتیب اثری به این اعتراض ندادند ولی کارگران هم‌چنان درگرفتن حق خود اصرار دارند و کوتاه نیامده‌اند
همچنین در ماه فروردین دانشجویان چندین اعتراض داشتند:
دانشجویان دانشگاه نوشیروان بابل در روز21فروردین به برخوردهای امنیتی در این دانشگاه اعتراض کردند.
دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور به اسکان افراد متفرقه در خوابگاههای خود اعتراض کردند
دانشجویان دانشگاه شریف هم در روز16فروردین یک تجمع اعتراضی نسبت به هزینه‌های تحصیلی در دانشگاه شریف برگزار کردند.
کشاورزان اصفهان هم در روز16فروردین در دفتر عمران استانداری اصفهان نسبت به خلف وعده‌های رژیم در مورد رهاسازی آبشان تجمع اعتراضی برگزار کردند.
در کنار این تجمع‌های اعتراضی، درگیری ساکنان کوی ملت اهواز با مأموران سرکوبگر در روز 17فروردین بسیار قابل‌توجه بود. مأموران سرکوبگر رژیم برای تخریب خانه‌های ساکنان محل آمده بودند، مردم محل این زمینها را از شهردار خریده و شهرداری اقدام به زورگیری از ساکنان محل در ازای سکونت در این خانه‌ها کرده بود که با مقاومت مردم روبه‌رو می‌شود که نیروهای سرکوبگر اقدام به پرتاب گازاشک‌آور و شلیک هوایی می‌کنند و با لودر خانه‌های مردم را روی سرشان خراب می‌کنند. مردم در مقابل این یورش نیروهای سرکوبگر خیلی متحد عمل می‌کنند
واقعیت این است که از آنجا که رژیم نه می‌خواهد و نه می‌تواند به مطالبات انباشته مردم پاسخ بگوید، فقر مردم روز به روز بیشتر و عمیق‌تر می‌شود.
حسن روحانی گفت: تا ۱۰۰ سال دیگر هم مشکلات اقتصادی حل نمی‌شود. یعنی تا وقتی این رژیم هست کسی فکر حل مشکلات اقتصادیش نباشد. باند خامنه‌ای هم که اساساً شرکتها و مؤسسات مالی در دستشان هست، خودشان عامل غارت و چپاول و خوردن حق مردم و عامل بیکارسازی جامعه هستند. بنابراین سمت و سوی این حرکتها پیوسته رویارویی بیشتر مردم با این رژیم است.
واقعیت این است که همه مردم از هر صنفی به این رژیم اعتراض دارند. پاسدار قالیباف شهردار تهران و مهرهٴ سپاه و خامنه‌ای گفت: فقط ۴ درصد مردم از اوضاع راضی هستند. یعنی ۹۶ درصد ناراضی هستند. که این خود نشان از یک پتانسیل انفجاری دارد. این اعتراضات گسترده و همه‌گیر صنفی و معشیتی خودش انعکاسی است از خشم و نارضایتی عمومی مردم ایران از حاکمیت پلید آخوندی.
