این روزها بازیگران دستچین شده شوی انتخابات رژیم، در سفرهای انتخاباتی و در تبلیغات خود تلاش دارند طی روزهای باقیمانده، گوی سبقت از رقیب بربایند. جنگ قدرت گاه آن‌چنان آنها را به جان هم می‌اندازد که فراموش می‌کنند، برخی به‌عنوان کاندید پوششی و بادمجان دورقاب‌چین به صحنه آمده‌اند، و مهندسی «مقام عظمی» اجازهٴ عرض‌اندام بیشتر به آنها نمی‌دهد. این نیم‌دوجین بازیگر، گاهی آن‌چنان به رونمایی از سیاهکاریهای جناح مقابل می‌پردازند؛ و آن‌چنان در تنور شعارهای آتشین انتخاباتی خود دمیده، و دم از «مردم محروم»، «کارگران» و جوانان ازدواج نکرده یا سرخورده از ازدواج می‌زنند که گویی از کرات دیگر آمده و 38سال از سیاه‌روزیها و تیره‌بختی‌های ملت ایران به دور بوده‌اند. انگار نه انگار که از سران، دست‌اندرکاران و جانیان حرفه‌یی این نظام بوده و برای سرکوب اعتراضات مردم و دانشجویان گرز و گاوسر و چماق به دست گرفته و با موتور 1000 به کف خیابان آمده یا در زندانهای رنگارنگ این رژیم حکم قتل‌عام بهترین فرزندان خلق را صادر کرده‌اند. از نمونه‌های بارز این حضرات آخوند جلاد رئیسی است.
کاندید حقنه شده ولی‌فقیه ارتجاع به نمایش انتخابات در یک سفر انتخاباتی به کرمانشاه به تاریخ 12اردیبهشت می‌گوید:
«امروز وضعیت معیشتی مردم انسان را غصه‌دار می‌کند و 700هزار میلیارد تومان در 4سال گذشته به جای رونق اشتغال در کشور صرف هزینه‌های نقدینگی دولت و سود سپرده‌های بانکی عده‌یی خاص شد».
اینکه آخوند عاری از هر احساس انسانی و شقی‌القلبی مانند او «غصه‌دار» شود، چیز عجیبی است. عجیب‌تر اینکه او در کرسی تولیت شبه امپراطوری آستان قدس رضوی، از واگذاری 700هزار میلیارد تومان به «عده‌یی خاص» سخن می‌گوید. این «عدهٴ خاص» -که پاسدار قالیباف نیز از آن به‌عنوان «4 درصد» نام برد- چه کسانی جز خامنه‌ای و اطرافیان او و باندهای مختلف حکومتی هستند؟ آخوند رئیسی، اگر پیزوری در پالان ندارد، چرا از افشای نام آنها طفره می‌رود؟
جلاد قتل‌عام 67 در جای دیگری می‌گوید:
«وقتی در کشور گفته می‌شود باید با فرار مالیاتی برخورد شود دولت سریع به سراغ کوله‌برها و قرار دادن مالیات ارزش افزوده بر درآمد آنها می‌رود... در حالی که افرادی در کشور از زیر بار مالیات شانه خالی می‌کنند که به‌صورت عمده به قاچاق کالا مشغول هستند».
مگر طبق فرمان معافیت‌های مالیاتی در قانون مالیات‌های مستقیم رژیم، در صدر نهادهایی که از مالیات فرار می‌کند، الیگارشی مالی آستان قدس رضوی قرار ندارد؟ و مگر چه ارگانی جز سپاه پاسداران می‌تواند مرزها را کنترل کند و «به‌صورت عمده به قاچاق کالا مشغول باشد» ؟؟؟
***
وقتی دامنهٴ سؤال به این‌جا می‌کشد کمیت آخوند جلاد می‌لنگد، آخر او مجاز نیست، بیش از این با خطوط قرمز نظام الک دولک کند. قواعد بازی بیش از این به او اجازه نمی‌دهد. زیرا حواسش هست که صحبت از «جوانان» و نقش آنها، «در انتخابات مهندسی‌شده» تا آنجا جایز است که پای عنصر اجتماعی و قیام را به میان نکشد. اگر نه، دودش به چشم کل نظام می‌رود و کار به جایی می‌رسد که «نه از تاک نشان ماند و نه از تاک‌نشان».
کاندید حقنه شده ولی‌فقیه ارتجاع به نمایش انتخابات در یک سفر انتخاباتی به کرمانشاه به تاریخ 12اردیبهشت می‌گوید:
«امروز وضعیت معیشتی مردم انسان را غصه‌دار می‌کند و 700هزار میلیارد تومان در 4سال گذشته به جای رونق اشتغال در کشور صرف هزینه‌های نقدینگی دولت و سود سپرده‌های بانکی عده‌یی خاص شد».
اینکه آخوند عاری از هر احساس انسانی و شقی‌القلبی مانند او «غصه‌دار» شود، چیز عجیبی است. عجیب‌تر اینکه او در کرسی تولیت شبه امپراطوری آستان قدس رضوی، از واگذاری 700هزار میلیارد تومان به «عده‌یی خاص» سخن می‌گوید. این «عدهٴ خاص» -که پاسدار قالیباف نیز از آن به‌عنوان «4 درصد» نام برد- چه کسانی جز خامنه‌ای و اطرافیان او و باندهای مختلف حکومتی هستند؟ آخوند رئیسی، اگر پیزوری در پالان ندارد، چرا از افشای نام آنها طفره می‌رود؟
جلاد قتل‌عام 67 در جای دیگری می‌گوید:
«وقتی در کشور گفته می‌شود باید با فرار مالیاتی برخورد شود دولت سریع به سراغ کوله‌برها و قرار دادن مالیات ارزش افزوده بر درآمد آنها می‌رود... در حالی که افرادی در کشور از زیر بار مالیات شانه خالی می‌کنند که به‌صورت عمده به قاچاق کالا مشغول هستند».
مگر طبق فرمان معافیت‌های مالیاتی در قانون مالیات‌های مستقیم رژیم، در صدر نهادهایی که از مالیات فرار می‌کند، الیگارشی مالی آستان قدس رضوی قرار ندارد؟ و مگر چه ارگانی جز سپاه پاسداران می‌تواند مرزها را کنترل کند و «به‌صورت عمده به قاچاق کالا مشغول باشد» ؟؟؟
***
وقتی دامنهٴ سؤال به این‌جا می‌کشد کمیت آخوند جلاد می‌لنگد، آخر او مجاز نیست، بیش از این با خطوط قرمز نظام الک دولک کند. قواعد بازی بیش از این به او اجازه نمی‌دهد. زیرا حواسش هست که صحبت از «جوانان» و نقش آنها، «در انتخابات مهندسی‌شده» تا آنجا جایز است که پای عنصر اجتماعی و قیام را به میان نکشد. اگر نه، دودش به چشم کل نظام می‌رود و کار به جایی می‌رسد که «نه از تاک نشان ماند و نه از تاک‌نشان».
