در حالی که رسانه‌های حکومتی سفر آخوند حسن روحانی به سوچی برای شرکت در اجلاس روسای جمهور روسیه، ترکیه و رژیم را با عنوانهایی نظیر «اتحاد استراتژیک» حاکی از پیروزی خط رژیم در مورد سوریه به خورد «امت همیشه در صحنه» می‌دهند، اما از آن جا که واقعیت در فضای مجازی در دسترس است و ممکن است این تناقض گویی‌ها برخی از «همیشه در صحنه» ها را مسأله‌دار کرده و «از صحنه» به «حاشیه» براند گوشه‌هایی از واقعیت در میان پرده دود و دم رسانه‌های هر دو باند حاکم دیده می‌شود. مثلاً به این اعترافات خبرگزاری حکومتی ایلنا در روز اول آذر نگاه کنید تا میزان زاویه واقعیت با خط و خطوط نظام را ببینید. این خبرگزاری با عنوان «احتمال «انعطاف سیاسی» ایران و ترکیه در نشست سوچی» نوشته است: «نقش تعیین‌کننده در نشست سوچی با مسکو است. نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر این‌که با توجه به هزینه‌هایی که محور مقاومت به رهبری ایران در سوریه پرداخت کرده است، تهران نتواند در میز مذاکره در برابر روسیه در برخی از مسائل ملاحظات مدنظر خود را درباره آینده سوریه اعمال کند. در سوچی شاهد مذاکراتی حساس هستیم و مذاکره بدون انعطاف به نتیجه‌یی نخواهد رسید، بسیاری معتقدند که تفاهم آمریکا و روسیه پایان‌بخش بحران در سوریه است. آیا نشست سوچی محلی برای همراه‌سازی تهران و آنکارا با همسویی مسکو و واشینگتن است؟ ملاحظات روسیه منحصراً به خاورمیانه و مسائل سوریه نیست بلکه در نظام بین‌المللی، روسیه و آمریکا از جایگاه خاصی برخودار هستند و روس‌ها نیز بر این اساس، منافع کلان خود در عرصه بین‌المللی را قربانی سوریه نمی‌کنند. تماس تلفنی پوتین و ترامپ نشان از هماهنگی آمریکا و روسیه در سوریه است. در مذاکرات آستانه نیز آمریکایی‌ها به‌عنوان عضو ناظر در روند گفت و گوها حضور داشتند پس می‌توان گفت که آمریکا در روند معادلات سوریه حذف نشده است بلکه برخی از نقش‌های آمریکایی‌ها به روس‌ها تفویض شده است.
با توجه به نوع مناسبات و مراودات روس‌ها با سعودی‌ها، می‌توان گفت که مسکو ملاحظات ریاض را هم در سوریه مدنظر دارد و درصدد تأمین نظر و جلب رضایت آنها است. بقای بشار اسد برای روس‌ها خط قرمز نیست»
خبرگزاری حکومتی ایرنا هم روز اول آذر خبر داد که رژیم در بیانیه مشترک روحانی، پوتین و اردوغان به راه‌حل قطعنامه 2254 سازمان ملل که سال گذشته مثل جن و بسم الله از آن فرار می‌کرد و آن را توطئه آمریکایی صهیونیستی می‌نامید تن داده است. این خبرگزاری نوشته است « (رؤسای جمهور 3کشور) در یک نشست سه جانبه که در تاریخ 22نوامبر 2017 در سوچی برگزار شد، بر عزم خود برای ادامه همکاری فعالانه بین سه کشور ایران، روسیه و ترکیه به‌منظور برقراری صلح و ثبات در سوریه، در نظر گرفته شده توسط قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل‌متحد تأکید کردند».
منابع خارجی و منطقه‌یی هم خبر دادند که پوتین در این اجلاس سیاستهای مورد نظرش را پیش برده است: «پوتین: انجام تغییرات اخیر در روند توافق سیاسی سوریه در چارچوب توافق ژنو خواهد بود و ضروری است که به همه گروه‌های سوری انگیزه توافق بر اساس قطعنامه سازمان ملل داده شود» (سایت العربیه اول آذر).
و خبرگزاری بلومبرگ هم اول آذر خبر داد: «نیروهای آمریکا که در سوریه برای مقابله با داعش بودند با شکست گروه جهادی داعش جایی نمی‌روند و در سوریه باقی می‌مانند ولی روشن نیست که چه نقشی در کل سوریه خواهند داشت کشوری که به نهایت این بازی رسیده است.
متیس وزیر دفاع هفته گذشته گفت ما در سوریه می‌مانیم تا یک صلح عملی را در آنجا تضمین کنیم. این به‌عنوان کدی برای مقابله با رژیم ایران تلقی شد».
ادعای سرکوب اپوزیسیون سوریه توسط رژیم و بلامعارض شدن دست‌نشانده‌اش بشار اسد دیکتاتور سوریه هم از قضا در خود رسانه‌های حکومتی تقش در آمده است:
روزنامه حکومتی جهان صنعت در روز 2آذر نوشته است «حضور نماینده سازمان ملل‌متحد در جلسه ریاض را می‌توان وزن گرفتن مخالفان در مقابل دولت سوریه و نشست سوچی ارزیابی کرد».
سایت متعلق به پاسدار محسن رضایی سرکرده پیشین سپاه هم مأیوسانه نوشته است: «پوتین در گفتگو با ترامپ برای «تسهیل روند حل سیاسی» بحران سوریه بر اساس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و توافق‌های صورت‌گرفته میان مسکو و واشینگتن، اعلام آمادگی کرده است.
این تماسها به خوبی نشان‌دهنده آن است که مسکو قصد دارند، همه بازیگران ذی‌نفع و ذی‌نفوذ در بحران سوریه را وارد فرایند مذاکرات صلح کند؛ مسأله‌ای که هر چند در مورد موفقیت نهایی آن تردید وجود دارد، می‌تواند برای برخی از بازیگران از جمله ایران سرنوشت‌ساز باشد.
در اینجا، نگاه مسکو به سهم بازیگران از جنگِ صلح چیست؟ از کارت خود برای ما (ایران) هزینه خواهد کرد؟ نمی‌دانیم!» (سایت تابناک – اول آذر)
و روزنامه حکومتی شرق هم در روز 2آذر در لابلای مطالب پرحجمش خبر از قطعیت راه‌حل سازمان ملل در مورد سوریه را داده و از جمله نوشته است «ولادیمیر پوتین در این نشست تأکید کرد: «فرصت واقعی برای پایان دادن به درگیریها در سوریه وجود دارد». او گفت: «بحران سوریه به مرحله‌ای جدید رسیده است. راه‌حل سیاسی نهایی در سوریه در مذاکرات ژنو نمایان خواهد شد و این راه‌حل به جان‌فشانی‌هایی از سوی همگان از جمله نظام سوریه نیاز دارد»... به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین محورهای اختلاف تهران- مسکو حضور حزب‌الله در جریان جنگ داخلی سوریه است».
به این ترتیب روشن می‌شود که ادعای چند روز اخیر در رسانه‌های حکومتی و در اظهارات خامنه‌ای و سران سپاه و نامه پراکنی سرکرده نیروی تروریستی قدس پاسدار قاسم سلیمانی، به خامنه‌ای، «همه با هم» دود استتار بوده است در برابر «بسیجیان جان برکف» و «جوانان مؤمن و انقلابی» و سایر مزدوران برون مرزی، تا پشت پرده این دود مقام عظمای ولایت یک نرمش قهرمانانه دیگر کرده و چند جام زهر دیگر را پشت سر هم بالا بکشد.
فقط حساب آثار زهر در پیکر نظام را نکرده که با دود استتار قابل پوشش نیست. عمل می‌کند و از درون فرو می‌پاشد. آنهم درست در هنگامه‌یی که خلقی به جان آمده و با مقاومت آزادی ستانش حاضر و آماده‌اند و به‌نوشته یک روزنامه باند روحانی «زلزله اخیر خطر قریب‌الوقوع فروپاشی اجتماعی را گوشزد می‌کند» (اعتماد-2آذر).
با توجه به نوع مناسبات و مراودات روس‌ها با سعودی‌ها، می‌توان گفت که مسکو ملاحظات ریاض را هم در سوریه مدنظر دارد و درصدد تأمین نظر و جلب رضایت آنها است. بقای بشار اسد برای روس‌ها خط قرمز نیست»
خبرگزاری حکومتی ایرنا هم روز اول آذر خبر داد که رژیم در بیانیه مشترک روحانی، پوتین و اردوغان به راه‌حل قطعنامه 2254 سازمان ملل که سال گذشته مثل جن و بسم الله از آن فرار می‌کرد و آن را توطئه آمریکایی صهیونیستی می‌نامید تن داده است. این خبرگزاری نوشته است « (رؤسای جمهور 3کشور) در یک نشست سه جانبه که در تاریخ 22نوامبر 2017 در سوچی برگزار شد، بر عزم خود برای ادامه همکاری فعالانه بین سه کشور ایران، روسیه و ترکیه به‌منظور برقراری صلح و ثبات در سوریه، در نظر گرفته شده توسط قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل‌متحد تأکید کردند».
منابع خارجی و منطقه‌یی هم خبر دادند که پوتین در این اجلاس سیاستهای مورد نظرش را پیش برده است: «پوتین: انجام تغییرات اخیر در روند توافق سیاسی سوریه در چارچوب توافق ژنو خواهد بود و ضروری است که به همه گروه‌های سوری انگیزه توافق بر اساس قطعنامه سازمان ملل داده شود» (سایت العربیه اول آذر).
و خبرگزاری بلومبرگ هم اول آذر خبر داد: «نیروهای آمریکا که در سوریه برای مقابله با داعش بودند با شکست گروه جهادی داعش جایی نمی‌روند و در سوریه باقی می‌مانند ولی روشن نیست که چه نقشی در کل سوریه خواهند داشت کشوری که به نهایت این بازی رسیده است.
متیس وزیر دفاع هفته گذشته گفت ما در سوریه می‌مانیم تا یک صلح عملی را در آنجا تضمین کنیم. این به‌عنوان کدی برای مقابله با رژیم ایران تلقی شد».
ادعای سرکوب اپوزیسیون سوریه توسط رژیم و بلامعارض شدن دست‌نشانده‌اش بشار اسد دیکتاتور سوریه هم از قضا در خود رسانه‌های حکومتی تقش در آمده است:
روزنامه حکومتی جهان صنعت در روز 2آذر نوشته است «حضور نماینده سازمان ملل‌متحد در جلسه ریاض را می‌توان وزن گرفتن مخالفان در مقابل دولت سوریه و نشست سوچی ارزیابی کرد».
سایت متعلق به پاسدار محسن رضایی سرکرده پیشین سپاه هم مأیوسانه نوشته است: «پوتین در گفتگو با ترامپ برای «تسهیل روند حل سیاسی» بحران سوریه بر اساس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و توافق‌های صورت‌گرفته میان مسکو و واشینگتن، اعلام آمادگی کرده است.
این تماسها به خوبی نشان‌دهنده آن است که مسکو قصد دارند، همه بازیگران ذی‌نفع و ذی‌نفوذ در بحران سوریه را وارد فرایند مذاکرات صلح کند؛ مسأله‌ای که هر چند در مورد موفقیت نهایی آن تردید وجود دارد، می‌تواند برای برخی از بازیگران از جمله ایران سرنوشت‌ساز باشد.
در اینجا، نگاه مسکو به سهم بازیگران از جنگِ صلح چیست؟ از کارت خود برای ما (ایران) هزینه خواهد کرد؟ نمی‌دانیم!» (سایت تابناک – اول آذر)
و روزنامه حکومتی شرق هم در روز 2آذر در لابلای مطالب پرحجمش خبر از قطعیت راه‌حل سازمان ملل در مورد سوریه را داده و از جمله نوشته است «ولادیمیر پوتین در این نشست تأکید کرد: «فرصت واقعی برای پایان دادن به درگیریها در سوریه وجود دارد». او گفت: «بحران سوریه به مرحله‌ای جدید رسیده است. راه‌حل سیاسی نهایی در سوریه در مذاکرات ژنو نمایان خواهد شد و این راه‌حل به جان‌فشانی‌هایی از سوی همگان از جمله نظام سوریه نیاز دارد»... به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین محورهای اختلاف تهران- مسکو حضور حزب‌الله در جریان جنگ داخلی سوریه است».
به این ترتیب روشن می‌شود که ادعای چند روز اخیر در رسانه‌های حکومتی و در اظهارات خامنه‌ای و سران سپاه و نامه پراکنی سرکرده نیروی تروریستی قدس پاسدار قاسم سلیمانی، به خامنه‌ای، «همه با هم» دود استتار بوده است در برابر «بسیجیان جان برکف» و «جوانان مؤمن و انقلابی» و سایر مزدوران برون مرزی، تا پشت پرده این دود مقام عظمای ولایت یک نرمش قهرمانانه دیگر کرده و چند جام زهر دیگر را پشت سر هم بالا بکشد.
فقط حساب آثار زهر در پیکر نظام را نکرده که با دود استتار قابل پوشش نیست. عمل می‌کند و از درون فرو می‌پاشد. آنهم درست در هنگامه‌یی که خلقی به جان آمده و با مقاومت آزادی ستانش حاضر و آماده‌اند و به‌نوشته یک روزنامه باند روحانی «زلزله اخیر خطر قریب‌الوقوع فروپاشی اجتماعی را گوشزد می‌کند» (اعتماد-2آذر).
