یک روزنامه حکومتی امروز در صفحه اول خود با تیتر بزرگی به‌نقل از کارگزار رژیم تحت عنوان «عضو هیأت علمی دانشگاه علامه در واکنش به گزارش صد روزهٴ دولت نوشت: اوضاع خراب است آقای روحانی». این کارگزار حکومتی مشخص نکرده کدام اوضاع؟ اوضاع نظام یا روحانی؟ (اقتصاد پویا-9آذر).
کیهان خامنه‌ای هم با یادآوری رقم سازیهای قبلی و آمارهای دروغ آخوند روحانی، در سکوت خامنه‌ای فرصت را مغتنم شمرده و مذاکرات چراغ خاموش در عرصه‌های مختلف را به چالش کشیده و از جمله نوشته است: «اکنون شاهد آنیم که اوضاع بسامان نشان داده می‌شود و بسیاری از مشکلات مردم از اساس انکار می‌شود! این وضع وقتی خطرناک‌تر می‌شود که دولت همین رویه را برای مسائل آینده هم در پیش گیرد! همان اعتمادی که باعث شد دولت، همه چیز را با آمریکا ببندد و هیچ چیزی نصیب ملت نشود، حالا هم وجود دارد و در موضوع FATF یا پیمان پالرمو و دیگر پیمانها و پروتکل‌های آمریکاساخته یا تسهیل‌کننده اهداف آمریکا شاهد آنیم! موضوعی مثل معیشت مردم را که تمامی آحاد جامعه با آن دست به‌گریبانند می‌شود اینگونه نادیده گرفت چرا نگران انعقاد فلان پیمان خارجی که مدتی بعد اثر خود را نشان خواهد داد باشند!؟ وقتی در حالی‌که از تابستان پارسال تاکنون، ارزش پول ملی قریب 800تومان کاسته شده، می‌شود با اعتماد به نفس، از شکوفایی اقتصادی و رشد دو رقمی اقتصاد (!) و پیشی گرفتن صادرات بر واردات سخن گفت، چرا نباید نگران برخی از موارد مشابه دیگر باشیم؟!» (کیهان-9آذر).
روزنامه‌های همسو با روحانی هم از شدت شوری آش ناگزیر از وی فاصله گرفته و به شمه‌ای از چپاولگری دولت اذعان کرده و از جمله نوشته‌اند: «دولت‌های ایران خرج کردن از جیب ملت را به خوبی فرا گرفته‌اند و آن را به اجرا می‌گذارند. جالب‌ترین پرده این سناریو در اظهارات حسن روحانی رقم خورد. وی در گزارش 100روزه خود اظهار کرد که قرار است این بنگاهها به مردم واگذار شود.
آیا واقعاً دولت تصور کرده است که یک مجموعه ورشکسته و نابودشده را می‌توان دوبار به مردم فروخت؟» (جهان صنعت-9آذر)
از سه‌شنبه شب هفتم آذر که روحانی به صحنه آمد و تلاش کرد با بازتکرار آمارهای دروغ و ارائه کارنامه جعلی صد روزه صورت خود و نظام ولایت فقیه را سرخ نشان دهد، مهره‌ها و رسانه‌های هر دو باند حاکم سیل حملاتشان به این اظهارات قطع نشده است. در این حملات وجوه مختلفی از «اوضاع» نظام و دولت حسن روحانی روشن شده است:
آخوند ذوالنور در جلسه علنی مجلس ارتجاع، صبح روز بعد یعنی در روز 8آذر، خطاب به روحانی گفت: فرمایشات شما لفاظی بود، شما فرمودید آسیبهای اجتماعی مثل طلاق، اعتیاد، بیکاری، حاشیه نشینی رشد منفی داشته، چه برنامه‌ای اجرا کردید که حاصلش رشد منفی بود؟ با چه استدلالی این حرف را زدید، چه چیزی باعث رشد منفی آسیبهای اجتماعی شد، آسیبهایی که خواب را از چشم رهبری ربوده! و امروز مردم ما را در منگنه و فشار تا حد تلاشی و نابودی خانواده کشیده.
جناب آقای رئیس‌جمهور، آمارهای متناقض از زبان شما و مسئولان ذیربط در بحث تولید اشتغال داشتیم، آخرین آمار شما دیشب 650هزار نفر متوسط ایجاد اشتغال سالیانه است، جناب آقای رئیس‌جمهور ظرف چهار سال هر 100هزار نفر از این آمار دو میلیون و 600هزار نفری می‌شود 3250نفر سهم هر 100هزار نفر جمعیت می‌شود.
حوزه انتخابیه بنده 13 تا 100هزار نفر می‌شود 42هزار و خورده‌ای، شما به من نشان بدهید که 4000شغل در این 4سال ایجاد شده باشد، چرا آمارهایی می‌دهید که نه سر سفره مردم، نه بیکاران منازل مردم آن را تأیید نمی‌کند...» (رادیو فرهنگ-8آذر).
زیبا کلام از باند روحانی در روزنامه حکومتی آرمان 8آذر نوشت: «رئیس‌جمهور ترجیح می‌دهد با دلایل محکمی که دارد از ایرانی که در عالم واقعیت وجود دارد کمتر سخنی به میان آورد و از ایران ذهنی خود بیشتر سخن بگوید. آن‌گونه که آقای روحانی از این ایران ذهنی سخن گفت کشور ما با همسایگانش به غیر از یکی دو استثنا (که وزارت‌خارجه در تلاش برای بهبود روابط است) رابطه خوبی دارد و مشکل اقتصادی، بیکاری و... در آن دیده نمی‌شود. معلوم نیست هدف و مخاطب رئیس‌جمهور در این صحبت رودرروی تلویزیونی کدام اقشار جامعه است.
وی به‌گونه‌یی سخن می‌گوید که انگار مشکل حادی وجود ندارد.
معلوم نیست هدف آقای روحانی از اینگونه گفتاردرمانی‌ها چیست؟
یک روزنامه حکومتی از باند همسو با روحانی با عنوان «تناقض‌های سیاست اجتماعی دولت» نوشت: «حسن روحانی در اولین واکنشش به زلزله غرب کشور از ناتوانی ذاتی دولتها گفت؛ از این‌که امور باید به خود مردم واگذار شود. «مردم نشان دادند که بهتر از دولت خانه می‌سازند». این همان پروژه‌یی است که دولت اعتدال در همه این سال‌ها تلاش کرده پیش ببرد. کاستن از هزینه‌های عمومی و حداقلی کردن دولت.
تناقض آنجاست که دولت در اینجا از عدم مداخله (حداقل به‌لحاظ نظری) سخن می‌گوید، اما در عرصه‌هایی دیگر به‌شدت مداخله‌گر است (جهان صنعت 8آذر).
روزنامه حکومتی بهار هم در همان روز 8آذر با عنوان «100روزِ خنثی» نوشت: «صد روز اول دولت اعتدال در دور تازه فعالیت‌هایش کاملاً خنثی گذشت و به جز چند اقدام جزیی اثر ملموسی از تلاش برای اجرایی شدن وعده‌های روحانی به مردم مشاهده نمی‌شود. این اتفاق که سبب افزایش نارضایتی‌ها خواهد شد می‌تواند در آینده دولت را دچار مشکلاتی کند و راه را بر اجرای برنامه‌های دولت مسدود سازد».
کیهان خامنه‌ای هم با یادآوری رقم سازیهای قبلی و آمارهای دروغ آخوند روحانی، در سکوت خامنه‌ای فرصت را مغتنم شمرده و مذاکرات چراغ خاموش در عرصه‌های مختلف را به چالش کشیده و از جمله نوشته است: «اکنون شاهد آنیم که اوضاع بسامان نشان داده می‌شود و بسیاری از مشکلات مردم از اساس انکار می‌شود! این وضع وقتی خطرناک‌تر می‌شود که دولت همین رویه را برای مسائل آینده هم در پیش گیرد! همان اعتمادی که باعث شد دولت، همه چیز را با آمریکا ببندد و هیچ چیزی نصیب ملت نشود، حالا هم وجود دارد و در موضوع FATF یا پیمان پالرمو و دیگر پیمانها و پروتکل‌های آمریکاساخته یا تسهیل‌کننده اهداف آمریکا شاهد آنیم! موضوعی مثل معیشت مردم را که تمامی آحاد جامعه با آن دست به‌گریبانند می‌شود اینگونه نادیده گرفت چرا نگران انعقاد فلان پیمان خارجی که مدتی بعد اثر خود را نشان خواهد داد باشند!؟ وقتی در حالی‌که از تابستان پارسال تاکنون، ارزش پول ملی قریب 800تومان کاسته شده، می‌شود با اعتماد به نفس، از شکوفایی اقتصادی و رشد دو رقمی اقتصاد (!) و پیشی گرفتن صادرات بر واردات سخن گفت، چرا نباید نگران برخی از موارد مشابه دیگر باشیم؟!» (کیهان-9آذر).
روزنامه‌های همسو با روحانی هم از شدت شوری آش ناگزیر از وی فاصله گرفته و به شمه‌ای از چپاولگری دولت اذعان کرده و از جمله نوشته‌اند: «دولت‌های ایران خرج کردن از جیب ملت را به خوبی فرا گرفته‌اند و آن را به اجرا می‌گذارند. جالب‌ترین پرده این سناریو در اظهارات حسن روحانی رقم خورد. وی در گزارش 100روزه خود اظهار کرد که قرار است این بنگاهها به مردم واگذار شود.
آیا واقعاً دولت تصور کرده است که یک مجموعه ورشکسته و نابودشده را می‌توان دوبار به مردم فروخت؟» (جهان صنعت-9آذر)
از سه‌شنبه شب هفتم آذر که روحانی به صحنه آمد و تلاش کرد با بازتکرار آمارهای دروغ و ارائه کارنامه جعلی صد روزه صورت خود و نظام ولایت فقیه را سرخ نشان دهد، مهره‌ها و رسانه‌های هر دو باند حاکم سیل حملاتشان به این اظهارات قطع نشده است. در این حملات وجوه مختلفی از «اوضاع» نظام و دولت حسن روحانی روشن شده است:
آخوند ذوالنور در جلسه علنی مجلس ارتجاع، صبح روز بعد یعنی در روز 8آذر، خطاب به روحانی گفت: فرمایشات شما لفاظی بود، شما فرمودید آسیبهای اجتماعی مثل طلاق، اعتیاد، بیکاری، حاشیه نشینی رشد منفی داشته، چه برنامه‌ای اجرا کردید که حاصلش رشد منفی بود؟ با چه استدلالی این حرف را زدید، چه چیزی باعث رشد منفی آسیبهای اجتماعی شد، آسیبهایی که خواب را از چشم رهبری ربوده! و امروز مردم ما را در منگنه و فشار تا حد تلاشی و نابودی خانواده کشیده.
جناب آقای رئیس‌جمهور، آمارهای متناقض از زبان شما و مسئولان ذیربط در بحث تولید اشتغال داشتیم، آخرین آمار شما دیشب 650هزار نفر متوسط ایجاد اشتغال سالیانه است، جناب آقای رئیس‌جمهور ظرف چهار سال هر 100هزار نفر از این آمار دو میلیون و 600هزار نفری می‌شود 3250نفر سهم هر 100هزار نفر جمعیت می‌شود.
حوزه انتخابیه بنده 13 تا 100هزار نفر می‌شود 42هزار و خورده‌ای، شما به من نشان بدهید که 4000شغل در این 4سال ایجاد شده باشد، چرا آمارهایی می‌دهید که نه سر سفره مردم، نه بیکاران منازل مردم آن را تأیید نمی‌کند...» (رادیو فرهنگ-8آذر).
زیبا کلام از باند روحانی در روزنامه حکومتی آرمان 8آذر نوشت: «رئیس‌جمهور ترجیح می‌دهد با دلایل محکمی که دارد از ایرانی که در عالم واقعیت وجود دارد کمتر سخنی به میان آورد و از ایران ذهنی خود بیشتر سخن بگوید. آن‌گونه که آقای روحانی از این ایران ذهنی سخن گفت کشور ما با همسایگانش به غیر از یکی دو استثنا (که وزارت‌خارجه در تلاش برای بهبود روابط است) رابطه خوبی دارد و مشکل اقتصادی، بیکاری و... در آن دیده نمی‌شود. معلوم نیست هدف و مخاطب رئیس‌جمهور در این صحبت رودرروی تلویزیونی کدام اقشار جامعه است.
وی به‌گونه‌یی سخن می‌گوید که انگار مشکل حادی وجود ندارد.
معلوم نیست هدف آقای روحانی از اینگونه گفتاردرمانی‌ها چیست؟
یک روزنامه حکومتی از باند همسو با روحانی با عنوان «تناقض‌های سیاست اجتماعی دولت» نوشت: «حسن روحانی در اولین واکنشش به زلزله غرب کشور از ناتوانی ذاتی دولتها گفت؛ از این‌که امور باید به خود مردم واگذار شود. «مردم نشان دادند که بهتر از دولت خانه می‌سازند». این همان پروژه‌یی است که دولت اعتدال در همه این سال‌ها تلاش کرده پیش ببرد. کاستن از هزینه‌های عمومی و حداقلی کردن دولت.
تناقض آنجاست که دولت در اینجا از عدم مداخله (حداقل به‌لحاظ نظری) سخن می‌گوید، اما در عرصه‌هایی دیگر به‌شدت مداخله‌گر است (جهان صنعت 8آذر).
روزنامه حکومتی بهار هم در همان روز 8آذر با عنوان «100روزِ خنثی» نوشت: «صد روز اول دولت اعتدال در دور تازه فعالیت‌هایش کاملاً خنثی گذشت و به جز چند اقدام جزیی اثر ملموسی از تلاش برای اجرایی شدن وعده‌های روحانی به مردم مشاهده نمی‌شود. این اتفاق که سبب افزایش نارضایتی‌ها خواهد شد می‌تواند در آینده دولت را دچار مشکلاتی کند و راه را بر اجرای برنامه‌های دولت مسدود سازد».
