”جانش را ندارم فعلگی کنم کلیه و کبدم را می‌فروشم“ !

مردم فقیر و محتاج به نان شب تاکنون دیوارهای تهران و کلانشهرها را از آگهی فروش کلیه، کبد و سایر اعضای بدن پرکرده بودند.

اما اکنون آگهی مربوط به فروش کلیه و کبد به فضای مجازی هم راه یافته و در حال تبدیل شدن به یک کار و تجارت رسمی است.

واضح است که علت این وضعیت مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم به‌ویژه در مناطق محروم است که از حداقلها برای زندگی، و حتی از نان خوردن به قدر کافی محروم هستند.

محرومیت مردم در شرایطی است که کارگران و اقشار محروم توان پرداخت بهای نان شب خود را هم ندارند و نان را به‌صورت قسطی از نانوایی‌ها تهیه می‌کنند.

در مورد فروش اعضای بدن توسط یک مرد 50ساله سایت حکومتی ساعت 24 به‌نقل از گفتگوی خبرنگارش با این مرد می‌نویسد: ”می‌خواهم کبدم را بفروشم، چشم‌هایم را هم می‌فروشم! شما اگر خریدار نیستید، نمی‌دانید بقیه چند می‌خرند؟ انگار تا 100میلیون هم خریدار دارد. مدتی رفتم بازار باربری. به‌خاطر وضعیتم نتوانستم، بنیه ندارم. الآن بیکارم، این‌ور و آن‌ور می‌پلکم. کاری باشد انجام می‌دهم. هرچه باشد، فعلگی هم می‌کنم اما جانش را ندارم» (سایت ساعت 24 – 5آذر 96)

قاضی‌زاده هاشمی وزیر بهداشت کابینه آخوند حسن روحانی به صراحت اعتراف می‌کند فقر مردم باعث شده است که به کلیه فروشی و کبد فروشی روی بیاورند و در این رابطه می‌گوید: ”کلیه فروشی و برچسبهای تبلیغاتی فروش اعضا بدن در شهر ناراحت‌کننده است اما چه می‌شود کرد؟ افرادی هستند که به زیر خط فقر رفته‌اند“. (سایت فارس نیوز 9آذر 96)

وضعیت فقر و فاقه مردم آن‌چنان جانسوز است که 300کارگر مجتمع ”مس چهارگنبد“ در استان کرمان به‌دلیل فقر به کلیه فروشی افتاده و در این رابطه بنری در مسیر کارخانه مس چهارگنبد- سیرجان نصب کرده‌اند (خبرگزاری دانشجو 6شهریور 96)
 

در مورد دلیل این کار یکی از کارگران به سایت حکومتی مشرق می‌گوید: ”«در دو سال گذشته، از مزایای شغلی ما کم کردند؛ یعنی نرم‌نرمک، کم کردند تا ما به اینجا رسیدیم. اول اضافه‌کاریها را کم کردند؛ مثلاً 10ساعت را کردند پنج ساعت، بعد گروه‌های شغلی را کاهش دادند تا حقوق‌ها کم شود تا دست آخر به اینجا رسیدیم که نان شب هم نداریم. تعدادی از بچه‌ها مستأجرند، بدهکاری دارند. وقتی حقوق می‌گرفتند، نمی‌توانستند زندگیشان را بچرخانند، حالا که دو ماه است بی‌پول هستند. در این شرایط، تصمیم گرفتند شماره موبایل بدهند تا کلیه‌هایشان را بفروشند» (روزنامه شرق 6شهریور 96)

شایع شدن فروش اعضای بدن به‌ویژه کلیه و کبد باعث شده است که مردم فقیر و محروم برای فروش آنها از روستاها و شهرهای کوچک به کلانشهرها و شهرهای بزرگتر روانه شوند تا عضوی از بدنشان را در مقابل تکه‌ای از نان بفروشند.

اقدام به فروش اعضای بدن به‌ویژه کلیه و کبد آن‌چنان شایع شده است که نه تنها فقط در کلانشهرها بلکه در شهرهای دیگر نیز کلینیک‌های خاص جدا کردن و پیوند زدن کلیه و کبد راه افتاده است.

این اقدام در حاکمیت فقرگستر آخوندی آن‌چنان رایج است، که رسانه‌های خارجی نیز خبر شایع شدن این امر در ایران تحت حاکمیت آخوندی را درج کرده‌اند.

از جمله رونامه لس‌آنجلس تایمز است که خبرگزاری حکومتی تسنیم به‌نقل از آن می‌نویسد: ”در و دیوار اطراف یکی از بیمارستانهای بزرگ تهران مملو از آگهی‌هایی است که روی آنها عبارت «کلیه فروشی» نقش بسته و زیر آن شماره تلفن و گروه خونی فروشنده کلیه درج شده است.

ظاهراً هر روز به تعداد آگهی‌های جدید اضافه می‌شود. پشت هر آگهی داستانی از بیکاری، بدهی، مشکل خانوادگی اضطراری نهفته است. علی رضایی، نصاب کولر 42ساله که شرکتش ورشکسته شده می‌گوید: «اگر بتوانم کلیه‌ام را بفروشم، می‌توانم از شر بدهی هایم خلاص شوم... حاضرم کبدم را هم بفروشم.» (خبرگزاری تسنیم 23مهر 96)

یک رسانه دیگر به نام ایران آنلاین 25مهر 96 مطلب روزنامه لس‌آنجلس تایمز در مورد فروش کلیه را کلیشه کرده است:

 

واضح است که این وضعیت ناشی از شرایط بحرانی است که میلیون ها ایرانی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و برای به دست آوردن تکه نانی چاره‌ای ندارند جز این‌که اعضای بدنشان را در معرض حراج قرار بدهند وباندهای مافیایی نیز از طریق خرید و فروش آنان به ثروتهای بادآورده می‌رسند.

این وضعیت معلول حاکمیت نظامی است که جز جنگ، ویرانی، بی‌خانمانی، فقر برای مردم ایران دست آوردی نداشته است.

دست آوردی که محصول بلافصل آن حاشیه نشینی، کارتن خوابی، رشد اعتیاد، خودکشی، و سایر آسیبهای اجتماعی برای مردم اسیر است.

آن روی سکه این وضعیت شوم و اسفناک برای اکثر مردم ایران فساد و چپاول منابع آنها توسط سران و سردمداران رژیم و مهره‌های وابسته به این حاکمیت است. آنها اقلیتی ناچیز و 2درصدی متشکل از سران و سردمداران رژیم، باندهای مافیایی آخوندی و آقازاده‌ها و... هستند.