پس از 4روز که از قیام سراسری ایران می‌گذرد، رژیم آخوندی هنوز در بهت و ناباوری است. رژیم در 3روز اول در حالت بهت و سکوت قرار داشت و خفقان گرفته بود، دستگاه تبلیغاتی رژیم در چهارمین روز تازه شروع کرد به پخش خبرها و گزارشهای تحریف شده‌یی از قیام و هم‌چنین اقدام به پخش مصاحبه‌ها و سخنرانیهای سردمداران رژیم کرد که هر کدام به‌نحوی تلاش می‌کردند به نوعی ماهیت و مضمون قیام مردم را انکار و تکذیب کنند و یا آب روی آتش آن بریزند. اما این تلاشها نیز از قضا سردرگمی و وحشت رژیم را نمایانتر از پیش کرده است.
شتاب قیام، هم از نظر سرعت گسترش آن و هم از نظر شتاب درونی و پتانسیل عظیم نهفته در آن، به‌راستی شگفت‌آور است. این قیام از اعتراض به شرایط اقتصادی و بیکاری و وضعیت معیشتی به سرعت به قیامی سراسری تبدیل شد که با رادیکال ترین و ریشه‌یی‌ترین شعارها اصل نظام منحوس ولایت فقیه را هدف قرار داده است. شعارها مطلقاً در سطح شعارها و مطالبات اقتصادی و معیشتی روز اول باقی نماند و بر سرنگونی رژیم و شخص خامنه‌ای متمرکز شد و به این ترتیب سیر صعودی که در سلسله قیامهای 88 طی چند ماه طی شد، این قیام طی 2، 3روز پیمود و از آن نیز فراتر رفت. پراتیک قیام در سطح شعار هم باقی نمانده و با تهاجم‌های پیاپی جوانان دلیر به مراکز غارت و سرکوب رژیم چهرهٴ عمده شهرهای میهن را دگرگون ساخت و زمین را زیر پای آخوندهای حاکم و نیروهای سرکوبگر به لرزه درآورد. این گستردگی در مقایسه با قیام 88، که اساساً در تهران متمرکز بود، سرکوب قیام را برای رژیم بغرنج و یا حتی ناممکن ساخته است.
با این‌که رژیم از مدتها پیش با مشاهدهٴ جو ناآرام جامعه و حرکتهای اعتراضی اقشار مختلف مردم، انتظار یک انفجار اجتماعی را داشت و باندهای مختلف حاکم این خطر را به همدیگر هشدار می‌دادند و به‌رغم آن که چندی پیش سرکرده سپاه تهران نسبت به زلزله‌های اجتماعی که هر ساعت در تهران رخ می‌دهد هشدار داده و در این رابطه از راه‌اندازی گشتی‌های سرکوبگر در تهران و سایر شهرهای کشور صحبت کرد... اما معلوم شد که رژیم در کلیتش چنین تصوری از آمادگی انقلابی و ظرفیت انفجاری جامعه نداشت و در برخورد با آن غافلگیر و مات شد. اما در مقابل قیام‌کنندگان با وضوح و روشنی تمام می‌دانند که چه می‌خواهند و برای چه قیام کرده‌اند و برای ساقط کردن فاشیسم مذهبی حاکم و به زیر کشیدن ولی‌فقیه مستبد از تخت سلطنتش تا پای جان مصممند. در چنین شرایطی، طبعاً واکنش رژیم که ضمناً در نهایت تشتت و از هم‌گسیختگی است جز فلج ناشی از ترس چیز دیگری نمی‌تواند باشد.
شایان توجه است که همین سکوت 3روزه به بحران درونی رژیم بیش‌از‌پیش دامن زده و باندهای حاکم یکدیگر را متهم می‌کنند که مسئول بروز چنین شرایطی هستند.
سرمقاله روزنامه سیاست روز ـ 9دی: «مطالبه به‌حق مردم»
«... اگر طی سال‌های گذشته به مطالبات مردم، مسائل اقتصادی و معیشتی آنها بیشتر توجه شده بود، اکنون شاهد اعتراضاتی از سوی آنها نبودیم که برخی عوامل فتنه هم در میان آنها حاضر شوند و یا از دور بر آتش آن بدمند تا گسترده‌تر شود».
روزنامه ارگان بسیج سپاه پاسداران (جوان) ـ 9دی: «مردم شعار «مرگ بر گرانی» می‌دهند، مشکلاتی که اگر همت حل کردنش در بین مسئولان بود، اکنون کار به اعتراضات کف خیابان نمی‌رسید. ماجرا اما فقط همین نبود... گرانی کالاهای اساسی، پیش‌بینی بالا رفتن بیشتر قیمتها در لایحه بودجه 97 توسط دولت، بی‌اعتنایی به وضعیت اقتصادی قشر متوسط به پایین جامعه و... باعث شد تا تجمع پنجشنبه شلوغ‌تر شود».
اظهارات حسن روحانی
سرانجام در چهارمین روز قیام تلویزیون رژیم حرفهایی از آخوند حسن روحانی در جلسه هیأت دولت، راجع به قیام را پخش کرد. مقدمتاً قابل‌توجه است که تعدادی از منابع و خبرگزاریهای رژیم پیش‌تر خبر داده بودند که یکشنبه شب (10دی) یک گفتگوی ضبط شده تلویزیونی از روحانی پخش خواهد شد و حتی ساعت آن را هم اعلام کردند، اما بعد بدون هیچ‌گونه توضیحی به‌جای آن، اظهارات روحانی در جلسه هیأت دولت پخش شد، آن هم نه با صدای خودش، بلکه گویندهٴ اخبار به‌نقل از او حرفهایی را قرائت کرد. اقدامی که به‌وضوح تشتت و سردرگمی باندهای حاکم در مورد خط برخورد با قیام را نمایان می‌سازد.
حسن روحانی در اظهارات وحشت‌آلود و ضعیف خود با شیادی کوشید، اعتراضات و مطالبات مردم را صرفاً خواسته‌های اقتصادی و برخی شکایتهای فرعی جلوه دهد و در حالی که مردم در سراسر کشور خروش مرگ بر اصل ولایت فقیه سر داده‌اند، ملتمسانه از مردم خواست: «شرایط حساس کشور، منطقه و جهان را درک (کنند)... و دولت و ملت برای حل مشکلات دست به دست هم بدهند».
وی وحشت مرگبار خود از قیام را نیز به‌نمایش گذاشت و عاجزانه گفت: «نباید بگذاریم فضایی ایجاد شود که در آن فضا، دوستداران نظام نگرانی برای زندگی و امنیت‌شان، ایجاد شود».
روحانی سپس برای خالی نبودن عریضه، به‌یک تهدید توخالی در مورد قیام‌کنندگان جسور که در سراسر کشور موجودیت نظام را به‌چالش کشیده‌اند نیز، مبادرت ورزید و گفت: «دولت گروهی را که بخواهند اموال عمومی را تخریب کنند یا نظم اجتماعی را به‌هم بزنند و یا در جامعه اغتشاشی ایجاد کنند، حتماً تحمل نخواهد کرد».
به این ترتیب اظهارات رئیس‌جمهور ارتجاع بسا بیشتر از سکوت چند روز گذشته، وحشت، سردرگمی و از هم‌گسیختگی هیأت حاکمه رو به‌سقوط آخوندی در محاصره امواج خروشان قیام‌کنندگان دلیر و قهرمان را به‌نمایش گذاشت.
شتاب قیام، هم از نظر سرعت گسترش آن و هم از نظر شتاب درونی و پتانسیل عظیم نهفته در آن، به‌راستی شگفت‌آور است. این قیام از اعتراض به شرایط اقتصادی و بیکاری و وضعیت معیشتی به سرعت به قیامی سراسری تبدیل شد که با رادیکال ترین و ریشه‌یی‌ترین شعارها اصل نظام منحوس ولایت فقیه را هدف قرار داده است. شعارها مطلقاً در سطح شعارها و مطالبات اقتصادی و معیشتی روز اول باقی نماند و بر سرنگونی رژیم و شخص خامنه‌ای متمرکز شد و به این ترتیب سیر صعودی که در سلسله قیامهای 88 طی چند ماه طی شد، این قیام طی 2، 3روز پیمود و از آن نیز فراتر رفت. پراتیک قیام در سطح شعار هم باقی نمانده و با تهاجم‌های پیاپی جوانان دلیر به مراکز غارت و سرکوب رژیم چهرهٴ عمده شهرهای میهن را دگرگون ساخت و زمین را زیر پای آخوندهای حاکم و نیروهای سرکوبگر به لرزه درآورد. این گستردگی در مقایسه با قیام 88، که اساساً در تهران متمرکز بود، سرکوب قیام را برای رژیم بغرنج و یا حتی ناممکن ساخته است.
با این‌که رژیم از مدتها پیش با مشاهدهٴ جو ناآرام جامعه و حرکتهای اعتراضی اقشار مختلف مردم، انتظار یک انفجار اجتماعی را داشت و باندهای مختلف حاکم این خطر را به همدیگر هشدار می‌دادند و به‌رغم آن که چندی پیش سرکرده سپاه تهران نسبت به زلزله‌های اجتماعی که هر ساعت در تهران رخ می‌دهد هشدار داده و در این رابطه از راه‌اندازی گشتی‌های سرکوبگر در تهران و سایر شهرهای کشور صحبت کرد... اما معلوم شد که رژیم در کلیتش چنین تصوری از آمادگی انقلابی و ظرفیت انفجاری جامعه نداشت و در برخورد با آن غافلگیر و مات شد. اما در مقابل قیام‌کنندگان با وضوح و روشنی تمام می‌دانند که چه می‌خواهند و برای چه قیام کرده‌اند و برای ساقط کردن فاشیسم مذهبی حاکم و به زیر کشیدن ولی‌فقیه مستبد از تخت سلطنتش تا پای جان مصممند. در چنین شرایطی، طبعاً واکنش رژیم که ضمناً در نهایت تشتت و از هم‌گسیختگی است جز فلج ناشی از ترس چیز دیگری نمی‌تواند باشد.
شایان توجه است که همین سکوت 3روزه به بحران درونی رژیم بیش‌از‌پیش دامن زده و باندهای حاکم یکدیگر را متهم می‌کنند که مسئول بروز چنین شرایطی هستند.
سرمقاله روزنامه سیاست روز ـ 9دی: «مطالبه به‌حق مردم»
«... اگر طی سال‌های گذشته به مطالبات مردم، مسائل اقتصادی و معیشتی آنها بیشتر توجه شده بود، اکنون شاهد اعتراضاتی از سوی آنها نبودیم که برخی عوامل فتنه هم در میان آنها حاضر شوند و یا از دور بر آتش آن بدمند تا گسترده‌تر شود».
روزنامه ارگان بسیج سپاه پاسداران (جوان) ـ 9دی: «مردم شعار «مرگ بر گرانی» می‌دهند، مشکلاتی که اگر همت حل کردنش در بین مسئولان بود، اکنون کار به اعتراضات کف خیابان نمی‌رسید. ماجرا اما فقط همین نبود... گرانی کالاهای اساسی، پیش‌بینی بالا رفتن بیشتر قیمتها در لایحه بودجه 97 توسط دولت، بی‌اعتنایی به وضعیت اقتصادی قشر متوسط به پایین جامعه و... باعث شد تا تجمع پنجشنبه شلوغ‌تر شود».
اظهارات حسن روحانی
سرانجام در چهارمین روز قیام تلویزیون رژیم حرفهایی از آخوند حسن روحانی در جلسه هیأت دولت، راجع به قیام را پخش کرد. مقدمتاً قابل‌توجه است که تعدادی از منابع و خبرگزاریهای رژیم پیش‌تر خبر داده بودند که یکشنبه شب (10دی) یک گفتگوی ضبط شده تلویزیونی از روحانی پخش خواهد شد و حتی ساعت آن را هم اعلام کردند، اما بعد بدون هیچ‌گونه توضیحی به‌جای آن، اظهارات روحانی در جلسه هیأت دولت پخش شد، آن هم نه با صدای خودش، بلکه گویندهٴ اخبار به‌نقل از او حرفهایی را قرائت کرد. اقدامی که به‌وضوح تشتت و سردرگمی باندهای حاکم در مورد خط برخورد با قیام را نمایان می‌سازد.
حسن روحانی در اظهارات وحشت‌آلود و ضعیف خود با شیادی کوشید، اعتراضات و مطالبات مردم را صرفاً خواسته‌های اقتصادی و برخی شکایتهای فرعی جلوه دهد و در حالی که مردم در سراسر کشور خروش مرگ بر اصل ولایت فقیه سر داده‌اند، ملتمسانه از مردم خواست: «شرایط حساس کشور، منطقه و جهان را درک (کنند)... و دولت و ملت برای حل مشکلات دست به دست هم بدهند».
وی وحشت مرگبار خود از قیام را نیز به‌نمایش گذاشت و عاجزانه گفت: «نباید بگذاریم فضایی ایجاد شود که در آن فضا، دوستداران نظام نگرانی برای زندگی و امنیت‌شان، ایجاد شود».
روحانی سپس برای خالی نبودن عریضه، به‌یک تهدید توخالی در مورد قیام‌کنندگان جسور که در سراسر کشور موجودیت نظام را به‌چالش کشیده‌اند نیز، مبادرت ورزید و گفت: «دولت گروهی را که بخواهند اموال عمومی را تخریب کنند یا نظم اجتماعی را به‌هم بزنند و یا در جامعه اغتشاشی ایجاد کنند، حتماً تحمل نخواهد کرد».
به این ترتیب اظهارات رئیس‌جمهور ارتجاع بسا بیشتر از سکوت چند روز گذشته، وحشت، سردرگمی و از هم‌گسیختگی هیأت حاکمه رو به‌سقوط آخوندی در محاصره امواج خروشان قیام‌کنندگان دلیر و قهرمان را به‌نمایش گذاشت.
