پس از صدور بیانیهٴ رئیس‌جمهور آمریکا در روز جمعهٴ گذشته (22دی) و اعلام 4 «شرط حیاتی» برای ادامه برجام انتظار می‌رفت روحانی سریع وارد شده و پاسخ شرایط جدید آمریکا برای ادامه برجام را بدهد. روحانی با دو روز تأخیر روز یکشنبه (24دی) به بهانهٴ جشنوارهٴ فارابی به صحنه آمد اما بدون آن که به ضرب‌الاجل 120روزهٴ ترامپ و شرایط وی از جمله شرط پایان دادن به برنامه موشکی و حذف محدودیت زمانی در مورد غنی‌سازی و برنامه هسته‌یی به‌طور مستقیم و آشکار اشاره کند، راه مذاکره را باز گذاشت و مهمترین پیروزی برجام را به اثبات رسیدن این نکته دانست که «ما در برجام گفتیم معضل پیچیده منطقه‌یی و حتی بین‌المللی با میز مذاکره قابل حل و فصل است. این از بین نمی‌رود تا تاریخ تاریخ است... این پیروزی ما تا قیامت می‌ماند».
روحانی به این ترتیب برخلاف دلواپسان که ضرب‌الاجل و شرایط ادامه برجام را بالاترین تحقیر سیاسی تلقی کرده و خواستار خروج از برجام شده‌اند پیامش این بود که به‌هیچ‌وجه از برجام خارج نخواهد شد.
روحانی با تأکید بر ثمربخش بودن مذاکره در تمامی زمینه‌ها گفت: «ما ثابت کردیم که پای میز مذاکره گره‌های کور بین‌المللی قابل باز شدن است.» روحانی در همین عبارت به زبان دیپلوماسی آخوندی، علاقمندی خود را به مذاکره در مورد موشکی و منطقه‌یی نیز ابراز کرد.
البته او این پیام را لابه‌لای انبوهی رجزخوانی و اعلام پیروزی رژیم و شکست آمریکا و در لابه‌لای حرفهای خنده‌داری پیچیده بود که روشن بود مصرف داخلی دارد و برای مشغول کردن نیروهای هراسان رژیم است.
حرفهایی از قبیل: «(برجام) پیروزی برای بشریت است، پیروزی برای اخلاق و حقوق است»، «این یک شکست بزرگ برای آمریکا و یک موفقیت بزرگ برای علوم انسانی ایران و ملت ایران است». «ترامپ خود را به در و دیوار زد اما نتوانست برجام را به‌هم بزند» و...
اما آنچه را که روحانی مجبور بود به زبان دیپلوماسی آخوندی و در لفافة دعاوی خنده‌دار قدرت و پیروزی بیان کند، سایر مهره‌ها و رسانه‌های باند او به‌وضوح و روشنی بیان کرده‌اند؛ نمونه‌ها و موارد زیاد است اما از میان آنها تنها به یک نمونه از روزنامه حکومتی ابتکار (24دی 96) در مطلبی با عنوان «برجام و لزوم گفتگوی دوجانبه» بدون تعارف و بدون استفاده از زبان دیپلوماسی آخوندی، مهمترین علت اصلی مشکلات را در قطع مذاکره و گفتگوهای دوجانبه بین رژیم و آمریکا می‌داند و راه‌کار نهایی را در فعال کردن تماس‌های دیپلوماتیک بین دو کشور می‌بیند:
«نکته مهم در این بین، عدم ارتباط مستقیم دیپلوماتهای ایران و ایالات متحده در یک سال گذشته است که به نوعی موجب سردی فضای گفتگوهای مرتبط با توافق هسته‌یی (برجام) بین دو کشور شده‌است... فضای بین دو کشور نیازمند تماس‌هایی است که منجر به بهبود شرایط و نهادینه‌سازی روند اجرایی مشترک در برجام شود... لذا منطقی خواهد بود که جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده، جهت کاهش تنشهای فیمابین، اقدامات جدی را در پیش گرفته و تماس‌های دیپلوماتیک دو کشور حداقل در پیرامون برجام، برقرار شود».
با این حساب معلوم می‌شود که حرف اصلی روحانی که لابه‌لای دود و دم «پیروزی برای بشریت» و «پیروزی اخلاق...» بیان کرد، همان باز کردن گره کور موشکی و منطقه‌یی پشت «میز مذاکره» و تلاش شرمگینانه برای ادامه گفتگوهای دوجانبه با آمریکاست که سایر اعضای باند او ساده و صریح مطرح کردند.
روحانی به این ترتیب برخلاف دلواپسان که ضرب‌الاجل و شرایط ادامه برجام را بالاترین تحقیر سیاسی تلقی کرده و خواستار خروج از برجام شده‌اند پیامش این بود که به‌هیچ‌وجه از برجام خارج نخواهد شد.
روحانی با تأکید بر ثمربخش بودن مذاکره در تمامی زمینه‌ها گفت: «ما ثابت کردیم که پای میز مذاکره گره‌های کور بین‌المللی قابل باز شدن است.» روحانی در همین عبارت به زبان دیپلوماسی آخوندی، علاقمندی خود را به مذاکره در مورد موشکی و منطقه‌یی نیز ابراز کرد.
البته او این پیام را لابه‌لای انبوهی رجزخوانی و اعلام پیروزی رژیم و شکست آمریکا و در لابه‌لای حرفهای خنده‌داری پیچیده بود که روشن بود مصرف داخلی دارد و برای مشغول کردن نیروهای هراسان رژیم است.
حرفهایی از قبیل: «(برجام) پیروزی برای بشریت است، پیروزی برای اخلاق و حقوق است»، «این یک شکست بزرگ برای آمریکا و یک موفقیت بزرگ برای علوم انسانی ایران و ملت ایران است». «ترامپ خود را به در و دیوار زد اما نتوانست برجام را به‌هم بزند» و...
اما آنچه را که روحانی مجبور بود به زبان دیپلوماسی آخوندی و در لفافة دعاوی خنده‌دار قدرت و پیروزی بیان کند، سایر مهره‌ها و رسانه‌های باند او به‌وضوح و روشنی بیان کرده‌اند؛ نمونه‌ها و موارد زیاد است اما از میان آنها تنها به یک نمونه از روزنامه حکومتی ابتکار (24دی 96) در مطلبی با عنوان «برجام و لزوم گفتگوی دوجانبه» بدون تعارف و بدون استفاده از زبان دیپلوماسی آخوندی، مهمترین علت اصلی مشکلات را در قطع مذاکره و گفتگوهای دوجانبه بین رژیم و آمریکا می‌داند و راه‌کار نهایی را در فعال کردن تماس‌های دیپلوماتیک بین دو کشور می‌بیند:
«نکته مهم در این بین، عدم ارتباط مستقیم دیپلوماتهای ایران و ایالات متحده در یک سال گذشته است که به نوعی موجب سردی فضای گفتگوهای مرتبط با توافق هسته‌یی (برجام) بین دو کشور شده‌است... فضای بین دو کشور نیازمند تماس‌هایی است که منجر به بهبود شرایط و نهادینه‌سازی روند اجرایی مشترک در برجام شود... لذا منطقی خواهد بود که جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده، جهت کاهش تنشهای فیمابین، اقدامات جدی را در پیش گرفته و تماس‌های دیپلوماتیک دو کشور حداقل در پیرامون برجام، برقرار شود».
با این حساب معلوم می‌شود که حرف اصلی روحانی که لابه‌لای دود و دم «پیروزی برای بشریت» و «پیروزی اخلاق...» بیان کرد، همان باز کردن گره کور موشکی و منطقه‌یی پشت «میز مذاکره» و تلاش شرمگینانه برای ادامه گفتگوهای دوجانبه با آمریکاست که سایر اعضای باند او ساده و صریح مطرح کردند.
