طناب دار نوید افکاری بر گلوی نظام
در روزنامه‌های حکومتی امروز مهم‌ترین مطالب به بحرانهای اجتماعی اقتصادی رژیم اختصاص یافته است. در صدر این بحرانها، بازتاب اعدام جنایتکارانهٔ نوید شورشگر در درون خود رژیم است. در کنار آن ابراز وحشت ها از انزوای جهانی و منطقه‌یی رژیم دیده می‌شود.
جوان وابسته به سپاه پاسداران از تشدید انزوای رژیم در اثر قتل نوید افکاری خبر داده و نوشته: «اظهارات علی بن‌حسین، رئیس اردنی فدراسیون فوتبال غرب آسیا در خصوص مسأله «نوید افکاری»، و تلاش او برای مجاب کردن فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک برای محروم کردن (نظام) از شرکت در مسابقات بین‌المللی مؤید این است که کنفدراسیون فوتبال با سیاسی‌کاری درصدد ضربه زدن به ورزش (نظام) است». این روزنامه در ادامه افزوده است: «کنفدراسیون فوتبال آسیا امروز جلوتر از فیفا حرکت می‌کند و به‌دنبال این است که هر طور شده تحریم (نظام) را کلید بزند».
اعتماد از باند مغلوب نظام نسبت به بی‌اعتمادی مردم به حکام قضاییه آخوندی اذعان کرده و در علت آن نوشته است: «چالش اصلی اینجاست که دستگاه قضایی، امنیتی و رسانه‌یی کشور به هیچ نحوی اعم از اظهارات سخنگویان رسمی یا اقاریر افراد ذی‌نفع یا ذی‌مدخل نمی‌تواند اعتماد بخش‌هایی از جامعه (که گاه کم هم نیستند) را به عادلانه بودن حکم صادره جلب کند. روی دیگر سکه احکام صادره در پرونده افرادی مانند مرتضوی، طبری، رفیق‌دوست و برخی دیگر از خودی‌هاست که افکار عمومی معتقد است با ایشان با ملاطفت و تسامح رفتار می‌شود و اگر به جای ایشان یکی از عوام غیرخودی بود، اکنون باید سر چوب پاره سرخ می‌کرد».
(این روزنامه به جمله معروف حلاج خطاب به جنید اشاره کرده که گفت: «آن روز که من سر چوب پاره سرخ کنم توجامه اهل صورت پوشی»).
مستقل روزنامهٔ دیگر باند مغلوب به تشدید انزوای جهانی رژیم در اثر قتل جنایتکارانهٔ نوید اذعان کرده و نوشته است: «اعدام نوید افکاری نیز تیری خلاص بر این انفعال سیاستی بایدن در مقابل (نظام) بود و او را مجبور کرد تا واکنش رادیکال‌تری در برابر (نظام) اتخاذ کند».
ستاره صبح هم به‌نقل از قاسم محبعلی از مقامات سابق وزارت‌خارجهٔ رژیم نوشته است: «اتحادیه اروپا برای مناسبات خارجی خود، سه پایه یا فاکتور مختلف را مد نظر می‌گیرد؛ نخست حقوق‌بشر، دوم دموکراسی و سوم اقتصاد رقابتی در بازار است.
اعدام شتاب‌زده نوید افکاری، ورزشکار جوان متهم به‌قتل یک نیروی امنیتی در اعتراضات، اگر چه یک موضوع سیاسی است و با شرایط زمانی و مکانی و توانایی طرف‌های مقابل اروپا رابطه مستقیم دارد، ولی به‌تناسب در ارتباط با همه کشورها، اتحادیه اروپا همین چارچوب‌ها را رعایت می‌کند». این مقام سابق حکومتی در ادامه نوشته است: «نباید اقداماتی نسنجیده صورت گیرد که رابطه ایران با اتحادیه اروپا تیره شود و اروپایی‌ها به آمریکا نزدیک شوند».
خط قرمز روی نظام به آخر خط رسیده
در روزنامه‌های هر دو باند حاکم تشدید انزوای رژیم و به انتها رسیدن ظرفیت دورنی آن دیده می‌شود. روزنامهٔ حکومتی ابتکار نوشته «رئیس‌جمهوری آمریکا نه از بین این دو گزینه که حتی اگر به انتخاب مسئولان کشور ما تعیین شود باز هم این مشکلات بر سر جای خود باقی است. بنابراین نمیتوان گفت که اقتصاد تنها با تغییر رئیس‌جمهوری ایالت متحده و حتی با فرض برداشته شدن کامل تحریمها میتواند به ساحل امن برسد».
جهان صنعت هم با اشاره به مواضع مقامات آمریکا بعد از افشای طرح رژیم برای سفیر این کشور در آفریقای جنوبی نوشته است: «باید گفت که آنچه آمریکا به سمت آن می‌رود، نشان‌دهنده نوعی تغییر فراحزبی در مواضع آمریکا نسبت به (نظام) است».
وطن امروز از باند خامنه‌ای هم از پیروزی احتمالی بایدن ابراز وحشت کرده و نوشته است: «آنها «فشارهای پیچیده‌تری» را علیه (نظام) اعمال خواهند کرد تا، پروژه «مهار همه‌جانبه» را به سرانجام برسانند».
