خلیفهٔ ارتجاع سراسر سال ۱۴۰۲ را در کابوس انفجار دوبارهٔ قیام طی کرد. اما کاش این کابوس در همان سطح ۴۰۲ باقی می‌ماند!
چرا؟
آخر یک ضربه خردکنندهٔ دیگر در روزهای پایانی سال در انتظارش بود که دوز۴۰۳ «کابوس» را بسا بیشتر کرد: فضاحت شکست نمایش انتخابات!
آنهم با فراگیر شدن شعار مقاومت ایران: «رای من سرنگونی»، در بستر جامعه‌یی در آستانهٔ انفجار که باعث شد حتی بسیاری از خودی‌ها نیز حاضر به شرکت در این نمایش نشدند. همان که خود خامنه‌ای صبح برگزاری نمایش آنها را «مرددین» نامید (۱۱ اسفند۱۴۰۲).
خلیفه وقتی به‌بیت رفت کابوس سراپایش را می‌لرزاند. تصور روزی نزدیک امانش نمی‌داد؛ روزی که دوباره و این بار بسا بیشتر از ۱۴۰۱ موج جوانان شورشی با شعار سرنگونی کف خیابان‌ها آمده و ارکان نظامش را بلرزانند، لرزاندنی.
راه‌حلش چه بود؟
هیچ! جز همان راه همیشگی: افزایش دوز سرکوب.
کمی بعد بوق‌ها و ارگانهای نظام اعلام کردند: از روز ۲۵فروردین طرح عفاف و حجاب اجرا می‌شود. از همان روز هم گله‌های آمر به‌معروف و ناهی از منکر را به‌خیابان‌ها گسیل کرد.
ترجمه این طرح: بگیر و ببند به‌بهانهٔ آخوندساختهٔ حجاب برای ایجاد بیشتر رعب در جامعهٔ در حال انفجار؛ به‌ویژه در رابطه با خطر اول، یعنی عاصی‌ترین‌ها: «زنان».
البته این اقدام، از لرزش ناشی از کابوس خلیفه کم نکرد. آخر می‌دانست همین افزایش دوز هم، تیغ دو لب است. به‌ویژه دیده بود در شهریور۱۴۰۱ ون‌ها و گشتهای ارشادش، باعث جرقهٔ انفجار شدند.
اما از این بدتر حضور یک نیروی رزمنده، جوان، سرحال، پرشور و جنگنده کف خیابان بود. کانون‌های شورشی که وعده داده‌اند که در سال۱۴۰۳ آتش‌ها برافروزند. انفجارهای هر روزه در مراکز سرکوب و غارت توسط این نیروی رزمنده و سازمان‌یافته نیز اسباب لرزش و ریزش و نگرانی و کابوس بیشتر گردید.
از بد روزگار برای خلیفه، البته به‌طور قانونمند و دیالکتیکی، کانون‌های شورشی این بار رودرروی تنها راه خامنه‌ای برای افزایش سرکوب زنان، شعارشان «زن مقاومت آزادی» است. یعنی برانگیختن همان پتانسیل اصلی آتش، برای به‌دست گرفتن پیشتازی و رهبری انفجار و قیام.
همان که خانم مریم رجوی از دهه‌ها پیش نامش را: «زنان نیروی تغییر» نهاده و خطاب به‌خلیفه و نظام پوسیده‌اش تأکید کرده: «شما هر چه از تحقیر، ستم، سرکوب، شکنجه و کشتار در چنته داشتید، علیه زن ایرانی به‌کار گرفتید؛ اما مطمئن باشید که ضربه مهلک را از همان جایی خواهید خورد که اصلاً به‌حسابش نمی‌آورید... ولی مطمئن باشید که به‌دست همین زنان آگاه، آزاد و رها بساط ستم شما در همه جا برچیده خواهد شد» (لندن-اول تیر۱۳۷۵).
با این وضعیت، آیا خلیفه حسرت میزان کابوس ۱۴۰۲ را نمی‌خورد؟!
