ماجرای قتل‌عام زندانیان سیاسی ـ اعدام‌های خانوادگی! شماره ۱۶

گفتی از یک خونه چند نفر اعدام کردن؟

وقتی ماشین نسل‌کشی راه افتاد به صغیر و کبیر رحم نکردن. از بعضی از خانواده‌ها چندین نفر با هم کشتن.

خواهر یکی از خانواده‌های قتل‌عام شده:

«این عکس ۱۴نفر از اعضای خانواده‌مه که ۷نفر از اینها به فتوای خمینی در قتل‌عام‌های ۱۹۸۸ با وجودیکه حکم داشتن همه‌شونو اعدام کردن.

دلم می‌خواست مادرم زنده بود ده سال پیش میومد، براتون توضیح می‌داد چه بلایی سر بچه‌هامون آوردن و در کنار اونها چه بلایی سر خانواده‌هامون آوردن».

همین‌هایی که اینطوری کشتن، بعد رفتن به منتظری گفتن ما اونهایی که تنها فرزند خونه بودن یا یکی از خونواده‌شون اعدام شده بود‌ رو نکشتیم.

یکی از اعضای هیأت مرگ در دیدار با منتظری ـ ۲۴مرداد ۶۷:

«حدود ۴۰ و خرده‌ای از اینها که سه تا امضا شده اجرا نکردیم.

فقط به‌لحاظ این‌که اینها یا تنها فرزند خانواده بودند، یا پسری بوده که خواهرش اعدام شده یا برادرش اعدام شده».

حسن اشرفیان زندانی سیاسی سالهای ۶۰ تا ۷۰:

«مادر غلامحسین مشهدی ابراهیم به‌خاطر این‌که تک فرزندش بود خونه‌اش را تو یک منطقه دیگه از تهران فروخته بود و اومده بود نزدیک زندان گوهردشت یه خونه اجاره کرده بود تا نزدیک پسرش باشه».

شهید حسین سرو آزاد زندانی سیاسی سالهای ۵۹ تا ۷۲:

«بعد از آزادی تو خیابون یه روزی بابای احمد رو دیدم که فریاد می‌کشید که‌ ای خدا به کی بگم هفت تا از بچه‌هامو شهید کردن سر بریدن به کی اینها را باید گفت به کجا پناه ببرم؟ مادرش هم روانی شده بود سکته کرد».

این‌ همه خانوادگی اعدام کردن بعد میگه تک فرزند و خواهر و برادر نکشتیم؟

برای اونا فرقی نمی‌کرد تک فرزند باشی یا همه اعضای خانواده‌ات اعدام شده باشن. تهران و شهرستان هم فرقی نداشت.

بیشتر بدانید: