ما بعضاً سخنان و جملات به ظاهر زیبا و در محتوا بی‌اساس پیرامون مذاکره با رژیم ایران که گفته می‌شود یکی از راه‌های مبارزه و سیاست برای رسیدن به حقوق غصب شده است را می‌شنویم.
گفتگو با رژیم جنگ‌طلب و ضدصلح متأسفانه توسط تعدادی از جریانهای کردستان ایران به‌عنوان یک عامل سوخته تبلیغی مطرح می‌شود که در واقع در هیچ صورت وارد پهنه منطقی قیاسی ارزیابی شده سیاسی نمی‌شود و هم‌چنین با ماهیت واقعی دیکتاتوری آخوندها در تعارض است.
واقعیت و حقیقتی که از دشمنی این حکومت با جریانهای و چهارچوبهای صلح‌خواهانه فاصله دارد. مردم کردستان و نمایندگان مردم کرد از ابتدای روی کار آمدن حکومت خمینی و همکارانش از حکومت خواستند که حقوق مردم کردستان را در چارچوب ایران به‌طور رسمی به‌رسمیت بشناسد و پیام صلح مردم کردستان را دریابد. اما خمینی و همکارانش نه تنها به خواسته‌های مسالمت‌آمیز مردم کرد و نمایندگان‌شان توجهی نکردند بلکه خمینی فرمان جهاد علیه مردم کرد صادر و نیروهای مسلح حکومت را به شدیدترین وجه به کردستان حمله کردند که تاکنون بعد از ۴۲سال حمله به مردم کردستان و کردستان ادامه دارد و هزاران هموطن کرد از طرف پاسداران و نیروهای سرکوبگر در کردستان شهید شده‌اند و هزاران هموطن کرد نیز در زندانهای رژیم زیر شکنجه قرار دارند.
تردیدی نیست که مردم کردستان صلح‌طلب هستند و تردیدی هم نیست که مردم کرد در برابر ستمگران سر خم نمی‌کنند. بر اساس این دو اصل اساسی، مردم کردستان حاضر نیستند که در برابر حکومتی سر خم کند که در مدت حاکمیتش به سرکوب و ظلم و ستم ادامه می‌دهد و برای نابودی کردستان و مسأله ملیت تلاش می‌کند.
با تعریفی که از رژیم آخوندی وجود دارد و با کارنامه بیش از چهار دهه جنگ‌طلبی و نقض تمام اصول انسانی و حقوقی و حتی دینی و سرکوبی برنامه‌ریزی شده ملیتها، زنان، جوانان، اقلیتهای مذهبی و همه اعتقادات در ایران و اصرار حکومت برای اذیت و آزار مردم در ایران و رد کردن همه جنبشهای سیاسی و فعالان مدنی و... ... غیره. این سؤال مطرح می‌شود که آیا گفتگو با رژیمی تا بن استخوان جنایتکار و وحشی علیه اساسی‌ترین حقوق و آزادیها صلح‌طلبی می‌شود؟ اگر این سؤال را به‌صورت کوتاه پاسخ بدهیم، البته پاسخ این است که دلخوش کردن به مذاکره با این رژیم برخلاف اهداف صلح‌طلبانه و حقوق و خواست‌هاست و فقط و فقط رژیم دیکتاتوری و دشمن به کردها و دشمن به انسانیت آخوندها از آن سود خواهند کرد. همان‌طور که تا الآن از آن بهره برده‌اند.
احزاب سیاسی کردستان ایران که برای مذاکره با رژیم فراخوان می‌دهند باید بدانند که فراخوان آنها عامل و عاملی خواهد بود که رژیم برای ضربه زدن به جنبش حق‌خواهانه مردم کردستان و نیروهای مبارز از آن استفاده می‌کند. هم‌چنانکه در مذاکرات قبلی با رژیم، مسئول و دبیرکل طرف کردستانی شهید شده‌اند و رژیم توانست کار خود را پیش ببرد. جریاناتی که نسبت به مذاکره دلخوشی داشتند دست خالی شدند و ضرر کردند.
در پایان باید به این واقعیت اشاره شود که هدف رژیم آخوندی از مذاکره، فقط تسلیم شدن این جریانهای خواهد بود که با آنها گفتگو می‌کند. بر این اساس اگر هدف از مذاکره تسلیم شدن است همان‌گونه که رژیم می‌خواهد می‌گویم مبارک باشد این دستاورد!
