کشاورزان کشور هم در زمره محروم‌ترین اقشار جامعه هستند که در حکومت پلید آخوندی به خاک سیاه فقر و نابودی زمین و آب نشسته‌اند.
غارت منابع آبی توسط نهادهایی نظیر سپاه پاسداران ضدخلقی و صنایع آب‌بر وابسته به این نهادهای حکومتی طوری است که کشاورزان نه تنها از حداقل‌ها برای کشت محروم شده، بلکه به‌دنبال آن از حداقل‌های معیشتی هم محروم شده‌اند.
این نهادهای وابسته به حاکمیت، آب کشاورزان را می‌دزدند و در اثر آن، زمینهای زراعی آنها به بیابان لم یزرع تبدیل شده و در نتیجه آنها مجبور می‌شوند راهی شهرها شده و به حاشیه شهرها و حلبی‌آبادها مهاجرت کنند و ناگزیر به گذران زندگی با فقر و تنگدستی بیشتری شوند.
اقدامات رژیم در زمینه خانه‌خراب کردن کشاورزان با ایجاد حفر بی‌حساب‌وکتاب چاه، سدسازی‌های بی‌رویه، کارخانه‌های آب‌بر در مناطق کم‌آب و ایجاد مراکز صنایع نظامی در مناطق کم‌آب باعث این وضعیت اسف‌بار برای کشاورزان شده است.
عده‌یی برای تأمین نان شب و قوت لایموت فرزندانشان به کشت دیم پناه آورده‌اند، با این حال رژیم حتی اجازه همین کار را هم به آنها نمی‌دهد.
روستای گشنیزجان در ۱۴۰کیلومتری غرب استان اصفهان قرار دارد که در اثر بی‌آبی مردم آن به خاک سیاه فقر نشسته‌اند.
در یک کلیپ که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است فریاد مردم از بیداد نظام آخوندی بلند است و مردم این منطقه می‌گویند: «کل منطقه نه فقط روستای ما واقعاً اذیت دارند می‌شوند. ما دیگر نمی‌توانیم از خانه‌هایمان بیرون برویم. مثلاً تمام تراکتورها را می‌بریم آنجا کشت کنیم با این‌که آب نداریم زندگی نداریم می‌رویم کشت کنیم، گندم بکاریم این تراکتورها را تماماً جریمه کرده و تماما برده‌اند... یک سری درگیری با منابع طبیعی داریم که خیلی کشاورزهایمان را دارد اذیت می‌کند و...».
تنها کشاورزان اصفهانی نیستد که به چنین مصیبتی گرفتار هستند، بلکه به‌دلیل همین سیاست ضدمردمی کشاورزان شهرستان هندیجان در خوزستان نیر با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند.
در این رابطه یک مهره حکومتی که عنوان مسئول نظام صنفی کشاورزی هندیجان را دارد می‌گوید: «به‌دلیل کارشناسی‌های غیراصولی و غیرمنطقی ۸هزار هکتار از اراضی هندیجان در طرح ۵۵۰هزار هکتاری رهبری خوزستان لحاظ نشده و قسمت دیگری از اجرای آن در برخی مناطق به حاشیه رفته که امیدوارم مسئولان مربوطه استانی در این‌باره پیگیری جدی داشته باشند. با توجه به خسارت جبران‌ناپذیر به بخش کشاورزی به‌دلیل شدت خشکی رودخانه زهره، متأسفانه مسئولان صندوق بیمه هنوز در تأیید خسارت تعلل کرده و منتظر نتیجه نهایی در رفع این مشکل هستیم. نیمی از جمعیت شهرستان هندیجان به شغل دامداری و کشاورزی مشغول بودند ولی به‌علت سوءمدیریت و خشکی رودخانه در حال حاضر بیکار و بدهکار بانکها هستند و امیدوارم مسئولان مربوطه در تهیه و توزیع عادلانه آب و برداشت‌های غیراصولی بالادستی‌ها فکری جدی و اساسی کنند».(روزنامه کیهان ۲شهریور ۹۷)
در زمینه نابودی کشاورزی در خوزستان مجید ناصری‌نژاد، نماینده مجلس ارتجاع، می‌گوید: «در حال حاضر با سدهای خالی و رودخانه‌های بدون آب در استان خوزستان مواجه هستیم و همه کشاورزی‌ها در خوزستان نابود شده است و مردم در استان با مشکلات فراوانی مواجه هستند. باید از این وضعیت متوجه شد که خوزستان آب مازاد ندارد».(خبرگزاری ایسنا ۱۶بهمن ۹۶)
رئیس حکومتی جهاد کشاورزی استان فارس اذعان می‌کند: «فاتحه کشاورزی خوانده شده است. در مناطقی که آب نداریم کشاورزان زندگی‌شان را از دست می‌دهند».(خبرگزاری فارس ۷مرداد ۹۷)
و...
البته کشاورزان بسیاری از مناطق کشور ظلم‌ها و جنایت‌های نظام آخوندی در حق خودشان را بی‌پاسخ نگذاشته‌اند و همگام با مردم معترض و قیام‌کننده در استانهای مختلف مانند استان اصفهان، بندرعباس، خوزستان، کرمان و... علیه سیاست‌های ضدمردمی و غارتگرانه آخوندی به‌ویژه دزدی آبشان توسط مهر‌ه‌ها و نهادهای رژیم برخاسته‌اند و اعتراض و اعتصاب کرده‌اند.
در بسیاری از این حرکتهای اعتراضی با دادن شعار «کشاورز می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد» غرور، سربلندی و عزت کشاورز ایرانی را در مقابل حاکمیت خوار و ذلیل آخوندی به نمایش گذاشته‌اند.
به‌رغم فشار معیشت زندگی و خشک‌شدن زمین‌هایشان تسلیم شرایطی که رژیم برای آنها به‌وجود آورده است نشدند، تا جایی که در مناطقی از کشور به‌ویژه در اصفهان با نیروهای سرکوب درگیر شدند و در مواردی آنها را گوشمالی داده و درس جانانه‌ای از پایداری و ایستادگی به آنها دادند.
آنها همگام با سایر اقشار مختلف مردم هم برای گرفتن آب و خاک غصب‌شده‌شان از چنگال نظام آخوندی مقاومت می‌کنند و هم برای آزادی خود و تمامی مردم ایران از حاکمیت پلید آخوندی.
آن‌چنان که در بسیاری از حرکتهای اعتراضی، کشاورزان از خواسته‌های سایر اقشار معترض و قیام‌کننده حمایت کردند.
از جمله این حمایتها حمایت کشاورزان استان سمنان از قیام قهرمانه مردم کازرون بود که با انتشار بیانیه‌ای حمایت خود را از خواستهای مردم کازرون و قیام‌شان اعلام کردند.
