آغاز حرکت‌های اعتراضی کارگران و خیزش‌های سراسری معلمان، بازنشستگان و دانشجویان در روزهای اول سال جدید در شرایطی است که کارگران میهن دیگر چیزی برای از دست دادند ندارند و حاکمان در تنگنای قیامهای اجتماعی و سلسله‌ای از بحرانها گرفتار شدند.
در این شرایط کارگران به‌روشنی دریافته‌اند که برای احقاق حقوق به‌یغما رفتهٔ خود هیچ راهی جز قیام و خروش علیه غارتگران باقی نمانده است. در اطلاعیه سازمان مجاهدین خلق ایران برای گرامی‌داشت روز جهانی کارگر آمده است:
اعتراضها و تجمعات و اعتصابات کارگری در سال۱۴۰۰ نسبت به سال۱۳۹۹ تقریباً ۳برابر افزایش یافته و باز هم رو به افزایش است. راهی جز افزایش اعتراض و قیام تا سرنگونی نظام برای احقاق حقوق کارگران و زحمتکشان در برابر رژیم ضدکارگری آخوندی وجود ندارد.
نگاهی و یادی از نخستین روز کارگر پس از انقلاب ضدسلطنتی
پس از انقلاب۵۷، سازمان مجاهدین خلق ایران اولین مراسم باشکوه روز کارگر را در کرج و در گرامی‌داشت خاطره کارگران جهان‌چیت که در سال۵۰ به‌دست مأموران سرکوب رژیم شاه شهید شده بودند، برگزار کرد. در همین سال، حزب جمهوری و یک ارگان کارگری دولتی نیز برای عقب نیفتادن از صحنه، اعلام راهپیمایی کردند. در سال۵۹، سازمان مجاهدین میتینگ بزرگ روز کارگر را در ترمینال خزانه تهران برگزار کرد. چند گروه سیاسی دیگر نیز برگزاری مراسم روز کارگر را در محلهای جداگانه اعلام کرده بودند.
خمینی دجال هم در پیامی که به مناسبت روز کارگر فرستاد، علاوه بر حرفهای سخیفی در مورد کارگران از این قبیل که: کار و کارگر به‌گروه خاصی محدود نمی‌شود بلکه همه ملت کارگرند!، به‌سمپاشی علیه گروه‌های مترقی و اساساً مجاهدین پرداخت. او با گفتن دروغهای رذیلانه‌یی از این قبیل که: «آنان که به‌اسم طرفداری از کارگران از کار آنان جلوگیری می‌کنند و پشت نقاب طرفداری از دهقانان، خرمنهای آنان را، که حاصل دسترنج یک‌ساله آنان است، به‌آتش می‌کشند و زیر ماسک خدمت به‌کارگران، در کارخانه‌ها با تمام توان اخلال می‌کنند، این‌روز از آنان نیست»، تلاش کرد تا کینه‌توزی کور و خصومت هیستریک مزدوران جنایتکار خود علیه مجاهدین را برانگیزد. آن‌روز خیل چماقداران، مراسم روز کارگر را در همه‌جا مورد تهاجم قرار دادند. اما تمرکز اصلی تهاجم بر روی مراسم مجاهدین در ترمینال خزانه بود. رژیم به این منظور تدارک ویژه‌یی دیده و پاسداران و مزدوران مسلح خود (با لباس شخصی) را با سازماندهی مشخص و به‌طور گسترده به این مراسم گسیل داشت. قرار بود مسعود رجوی در این مراسم سخنرانی کند. اما مجاهدین با کشف توطئه ترور مسعود، سخنرانی وی را ملغی کردند. در این مراسم بر اثر حملات وحشیانه مزدوران خمینی به مجاهدین و مردم شرکت‌کننده، حداقل ۳۰۰تن مضروب و مجروح شدند، اما مجاهدین توانستند توطئه بزرگ رژیم را خنثی کنند.
اعتراضات کارگری در سالهای اخیر و ابعاد سرکوبی
رژیم ولایت فقیه، رتبه یکی از ضدکارگری‌ترین رژیمها را به خود اختصاص داده است. این رژیم و کارفرمایانی که تحت‌نظام ظالم و سرکوبگر آن عمل می‌کنند، هر گونه اجحافی علیه کارگران را با دست‌باز انجام می‌دهند و هیچ‌گونه مرزسرخ جدی برایشان متصور نیست. به یقین در هیچ کشوری نهادهای ضدکارگری تا این اندازه دست‌باز برای ستم و فشار علیه کارگران ندارند. موج اعتراضات کارگری در ایران که در طبقه‌بندی اعتراضات اقشار مختلف، همواره در ردیف اول و یا دوم قرار گرفته، به‌خوبی نشان‌دهنده میزان ستم و تجاوز سیستماتیک به حقوق آنهاست. این اعتراضات که هر ساله نسبت به‌سال قبل روند صعودی و گاه چندین برابر را نشان می‌دهد، اغلب هنگامی صورت می‌گیرد که این زحمتکشان، کارد به‌استخوانشان رسیده باشد. اعتراضات کارگران شامل اعتراض و تحصن علیه سیاست‌های ضدکارگری رژیم آخوندی، تعطیلی کارخانه یا عدم دریافت حقوق ماهانه به‌مدت چندین ماه و گاه تا یک‌سال یا حتی بیشتر است، اعتراض بخصوصی‌سازی کارخانه‌های تولیدی، برخوردار نبودن از حق بیمه‌درمانی و مزایای کارگری در شرایط سخت و اخراج کارگران و استفاده از کود‌کان در کار بوده است.
در آستانهٔ روز جهانی کارگر
به گواه همه کارگران و زحمتکشانی که به واسطهٔ سیاست‌های ضدکارگری نظام آخوندی به خط فقر و فلاکت رسیده‌اند، می‌توان و باید به شرایط غیرقابل تحمل کارگران پایان داد. برای پایان دادن به تهدید و زندان و اخراج کارگران و برای رسیدن به حداقل‌های معیشت، مسکن و زندگی ساده کارگری باید یک پارچه فریاد شد و شورید. باید هم صدا با دانشجویانی که روز ۴اردیبهشت در کنار بازنشستگان و سایر زحمتکشان لرزه بر اندام شیخ انداختند شورید و دیوار ترک خورده و پوسیدهٔ جنایتکاران را بر سرشان آوار کرد. سایت حکومتی بهار نیوز روز اول اردیبهشت در وحشت از گسترش همین خیزش و اتحاد نوشت: «با گسترده شدن اعتراضات آنها، احتمال فراگیر شدن اعتراضات و پیوستن سایر اصناف به معلمان نیز وجود دارد»
آری! باید ایستاد و هم‌چنان که در فراز پایانی اطلاعیه سازمان مجاهدین خلق در گرامی‌داشت روز جهانی کارگر آمده:
بزرگداشت روز جهانی کارگر برای زحمتکشان و ستمدیدگان در ایران فقط با اعتراض و قیام در برابر دیکتاتوری آخوندی معنا و مفهوم پیدا می‌کند.
- «در سراسر ایران‌زمین وقت برخاستن است».
